ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Come what(ever) may” – STONE SOUR
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2006
ΕΤΑΙΡΙΑ: Roadrunner
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Nick Raskulinecz
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Corey Taylor
Κιθάρες – James Root
Κιθάρες – Josh Rand
Μπάσο – Shawn Economaki
Τύμπανα – Roy Mayorga
Για την ιστορία, οι STONE SOUR προϋπήρχαν των SLIPKNOT, καθώς ο Corey Taylor τους ίδρυσε και πήγε κάποια χρόνια αργότερα στο supergroup από την Iowa. Αυτός ήταν και ο λόγος, που ενώ είχαν ιδρυθεί το 1992, το ομώνυμο ντεμπούτο τους, κυκλοφόρησε μόλις το 2002. Με τους SLIPKNOT να έχουν φτάσει ήδη στο απόγειο της δημιουργικότητάς τους με το “Vol. 3: The subliminal verses”, ο Taylor και ο Jim Root με την παρέα τους (ακόμα και ο Shawn Economaki είχε σχέση με τους SLIPKNOT, αφού ήταν τεχνικός κιθάρας τους), έγραψαν το δεύτερο άλμπουμ των STONE SOUR, που αποδείχθηκε κομβικής σημασίας και για τα δύο σχήματα.
Το μεγαλύτερο μέρος της επιτυχίας, το άλμπουμ το οφείλει στο smash hit, “Through glass”, ένα κομμάτι που τους έβαλε σε όλα τα σπίτια αρχικά στην Αμερική και αργότερα σε όλον τον κόσμο και απ’ ότι φαίνεται ώθησε τον Taylor να γράψει παρόμοια κομμάτια και στους SLIPKNOT, όπως για παράδειγμα το “Snuff”, κάτι που έκανε τους STONE SOUR σχεδόν ανεπιθύμητους στους παλιούς οπαδούς της εννιάδας. Η αλήθεια είναι ότι ο δίσκος είναι άρτιος σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβάνοντας όλες τις επιρροές που δεν μπορούσε να βάλει ο Taylor στο κανονικό του σχήμα, από thrash μέχρι grunge και από SLIPKNOT-like τραγούδια μέχρι μπαλάντες. Όλα αυτά, μ’ ένα radio friendly στυλ και κολλητικά ρεφρέν σχεδόν σε όλα τα τραγούδια. Και τα τέσσερα single είχαν τρομερή δυναμική και είναι τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου: “30/30-150”, “Sillyworld”, “Through glass”, “Made of scars”, που μαζί με τα “Socio” και “Hell & consequences” συνιστούσαν ένα σφριγηλό άλμπουμ γεμάτο δυνητικές εμπορικές επιτυχίες, που όμως είχαν και την απαραίτητη ποιότητα.
Το “Come what(ever) may”, εκτόξευσε τη δημοτικότητα του γκρουπ και τους ανέβασε μόλις ένα κλικ κάτω από τους SLIPKNOT, κάνοντας τον Taylor έναν από τους κορυφαίους τραγουδοποιούς της γενιάς του σε ότι αφορά τη μοντέρνα rock προσέγγιση στη μουσική. Από εκεί και πέρα, ενώ οι STONE SOUR ήταν αρχικά το γκρουπ με τα μέλη των SLIPKNOT, απέκτησαν αυτονομία και προσωπικότητα και μάλιστα θα έλεγα ότι μέχρι ενός βαθμού αντί να καθορίζεται ο ήχος τους από τον αντίστοιχο των SLIPKNOT, συνέβαινε το αντίστροφο…
Did you know that:
Στο δίσκο, ντραμς έπαιξε ο Roy Mayorga (SOULFLY), ο οποίος εκτάκτως αντικατέστησε τον Joel Ekman (του οποίου ο γιος διεγνώσθη με καρκίνο). Σε όλα τα κομμάτια εκτός από το “30/30-150” που έπαιξε ο Shannon Larkin των GODSMACK και το bonus track, “The day I let go” όπου έπαιξε ντραμς ο Jim Root.
Ένα χρόνο αργότερα, ο δίσκος επανακυκλοφόρησε με έξι bonus τραγούδια (ένα εκ των οποίων είναι και μία διασκευή στο “Wicked game” του Chris Isaak) κι ένα DVD από μία ζωντανή εμφάνισή τους στη Μόσχα, κατά την προσφιλή τακτική της Roadrunner.
Σάκης Φράγκος
