a
Καθυστερήσαμε σχετικά το ραντεβού μας, αλλά μπροστά σε όσα αρχίσαμε να βιώνουμε, τα πάνω κάτω που ήρθαν στη ζωή μας και όλα όσα μας έφερε αυτός ο ιός (ρε Κινέζοι, ήμαρτον πια), η καθυστέρηση αυτή είναι κάτι το αμελητέο. Η μουσική όμως, είναι μία από τις άμυνές μας, οπότε βάζουμε ξανά μπροστά τις μηχανές, σκάβουμε το underground και βρίσκουμε όμορφα πράγματα προς ακρόαση.
“Unholy Nordic noise” ονομάζεται το ντεμπούτο των Σουηδών black/speed metallers REAPER. Οι Duca the Impaler (σε τύμπανα, μπάσο και φωνητικά) και Ityphallic Flaggelator (σε κιθάρες και φωνητικά), υπογράφουν αυτό το “MOTÖRHEAD meets VENOM” μανιφέστο σατανίλας. Υψηλές ταχύτητες, εννοείται απόλυτα evil φωνητικά, πολύ μικρές συνθέσεις και ελάχιστα «αλογίσια» solos, που θα έκαναν τον Kerry King να αισθανθεί υπερήφανος. Δε νομίζω πως χρειάζεται κάτι άλλο για να καταλάβετε πως όλοι οι φίλοι του black/thrash/speed πρέπει να τσεκάρετε τούτο το άλμπουμ. Και πόσο “Kill em all” το riff του έπους “The birth of war”, έτσι; Για κάθε πληροφορία, εισέλθετε στο bandcamp της μπάντας
Από την Ελβετία μας έρχονται οι APOKRYPHON, που πρωτεμφανίζονται στην παγκόσμια σκηνή με το “Subterra”. Οι ίδιοι αυτοχαρακτηρίζονται ως “progressive black metal” και θα μπορούσε κανείς να πει πως στέκει αυτός ο χαρακτηρισμός. Έχουν το «αυθεντικό» (τώρα ποιος και τι είναι αυθεντικό στην μουσική είναι άλλη συζήτηση) black ως «κορμό», ωστόσο, στη μουσική τους ακούς αρκετό ατμοσφαιρικό post στοιχείο και μία κινηματογραφική essence. Όπως με τους REAPER πιο πάνω, έτσι και τούτη εδώ η δουλειά, είναι υπόθεση δύο καλλιτεχνών (Zorgh και Djinn), οπότε μοιραία γεννάται το ερώτημα αν θα αναπαραχθεί κάποια στιγμή επί σκηνής. Ας το αφήσουμε όμως προσωρινά στην άκρη και ας αφοσιωθούμε στη μουσική του δίσκου, η οποία και κυμαίνεται σε πολύ υψηλά επίπεδα, ειδικά στα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, όπως το “Evangelion of the Serpent”, που αποτελεί και ενδεικτική σύνθεση. Γνωρίστε τους μέσω του Spotify τους και ακούστε το άλμπουμ τους.
Υπομονή και όπως το πάμε, θα συμπληρώσουμε μια κανονική σύνθεση μπάντας. Λοιπόν, στις προηγούμενες δύο περιπτώσεις είχαμε two – members bands. Εδώ, έχουμε ένα one man’s project. Δημιούργημα του παλαίμαχου Ολλανδού Tjeerd de Jong οι PHANTOM DRUID, που στο “Death and destiny” παίζουν τι άλλο (από τον τίτλο το οσμίζεται κανείς); Φυσικά doom metal. Και μάλιστα την αρχική του μορφή, την ανόθευτη, αυτή των BLACK SABBATH Mk.I, PENTAGRAM, ST. VITUS, TROUBLE… «Βούρκος», «λάσπη», «βρωμιά», χαμηλά όσο δεν πάει κουρδίσματα και φωνητικά που θέλουν να γίνουν Ozzy στην θέση του Ozzy. Ωραίος δίσκος για όσους λατρεύουν το doom metal αλλά δεν μπορούν την επική του πλευρά και μπάντες σαν τους CANDLEMASS και SORCERER. Για επικοινωνία υπάρχει το bandcamp, για να ακούσετε τον δίσκο, με την άδεια του καλλιτέχνη.
Μένουμε σε doom metal ηχοτόπια και περνάμε στους βετεράνους πια Ιταλούς DOOMRAISER και το “The dark age of old Europa”, το έκτο τους άλμπουμ. Ως Ιταλοί που είναι, θα περίμενε κανείς να θυμίζουν για παράδειγμα Paul Chain, αλλά όχι. Εδώ οι ταχύτητες ανεβαίνουν ένα «κλικ» από το μέσο όρο, ο ήχος με την σειρά του «καθαρίζει» ακόμη ένα και οι CATHEDRAL αποτελούν την πρώτη και κυριότερη επιρροή. «Βρετανικό και πεντακάθαρο» doom, με τη σωστή και δεδομένη παραμόρφωση στην κιθάρα, φωνητικά που όπως καταλάβατε φέρνουν σε στιγμές σε αυτά του Lee Dorian, όλα όπως πρέπει. Οι φίλοι του ήχου, επενδύστε άφοβα.
HELLHOUNDZ από τη Βραζιλία, λίγο πριν το τέλος και “The battle of the Somme”. New Wave Of Traditional Heavy Metal ή αλλιώς NWOTHM, με όλα του τα χαρακτηριστικά: γρήγορα και κοφτερά PRIEST-ικά riffs, MAIDEN-ικές δισολίες, επικά tempo και στιχουργικές αναφορές στο χώρο του φανταστικού και σε ιστορικά και λογοτεχνικά θέματα. Μπορεί να ακούγεται τετριμμένο, αλλά πρωτίστως πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τη διασκέδαση την οποία μπορεί να μας χαρίσει το “The battle of the Somme” και αυτή είναι εγγυημένη. Από τα αξιόλογα άλμπουμ του είδους ως τώρα, αξίζει και πρέπει να προσεχθεί. Ντεμπούτο που γεννά πολλές ελπίδες, αρκεί στη συνέχεια να ισορροπεί καλύτερα κάπως στις νότες ο τραγουδιστής.
Γερμανικό black metal από τους THE SPIRIT και το άλμπουμ τους “Cosmic terror”. Γερμανικό black metal, το οποίο όμως ακούγεται εντελώς Σουηδικό και προσκυνά τους DISSECTION. Πρώτη μας επαφή μαζί τους, το άλμπουμ “Sounds from the vortex” και το ΕΡ “Pillars of doom” πέρυσι. Οι μελωδίες στήνουν ένα λυσσασμένα μοχθηρό χορό, τα φωνητικά είναι ανάλογης «κοπής» και η δίκαση κόβει λαρύγγια. Πραγματικά πολύ σημαντική κυκλοφορία, η οποία απευθύνεται όχι μόνο στους οπαδούς των DISSECTION, αλλά είναι μία πρώτης τάξεως επιλογή για όλους τους φίλους του μελωδικού black metal.
Φτάσαμε στο τέλος. Ως την επόμενη φορά, η μόνιμη ευχή «να ακούτε πολλή μουσική και να προσέχετε» αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Εμείς θα τα πούμε με την νέα «σοδειά».
Δημήτρης Τσέλλος
