Έχει μέλλον το rock; Πρέπει να ετοιμαζόμαστε να το κηδέψουμε σύντομα και οριστικά;
Θα έχει την πορεία των blues, θα παραμένει δηλαδή για πάντα εδώ αλλά θα αφορά περιορισμένο και ειδικό κοινό; Θα ξαναβγούν μεγάλα ονόματα που θα φέρουν τις νέες γενιές πίσω σ’ αυτήν την μουσική; Θα ξαναδούμε ένα νέο rock ρεύμα όπως εκείνο του grunge πριν δυόμιση δεκαετίες πλέον;
Μάλλον τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να συμβεί, με αφορμή όμως της κυκλοφορίας του νέου άλμπουμ των GODSMACK και παρατηρώντας το Billboard Chart της Αμερικής των τελευταίων μηνών, της χώρας-βαρόμετρο στο που πάνε τα μουσικά πράγματα και οι τάσεις της μουσικής, είναι ευκαιρία να επισημάνουμε και να καταγράψουμε κάποια πράγματα.
To 2018, στο top 20 του Billboard 200, το chart δηλαδή που δείχνει τις πωλήσεις των καινούργιων δίσκων βλέπουμε την υποβάθμιση σε βαθμό εξαφάνισης του rock. Την υποχώρησή του σε δραματικό επίπεδο. To Hip hop, η pop και η country (που ένα μεγάλο κομμάτι της πια έχει γίνει pop και αυτή) κατά κύριο λόγο έχουν κατακλύσει τα πάντα. Mετά βίας υπάρχει ένα rock album κάθε εβδομάδα στο top 20.
Μερικά παραδείγματα για του λόγου το αληθές:
Πριν από μερικούς μήνες ο Jack White και το καινούργιο του album “Boarding house reach” κατάφερε να πάει στο # 1, έχοντας από πίσω του ένα κοινό που είχε αποκτήσει κατά κύριο λόγο με τους WHITE STRIPES και τον ακολουθεί πιστά τα τελευταία 15 -20 χρόνια. Ήταν ένας καλλιτέχνης που το συγκεκριμένο φυσικό προϊόν (δίσκος- CD) είχε την μερίδα του λέοντος στις συνολικές πωλήσεις. Ένα πολύ φανατικό κοινό στήριξε επίσης και την επιστροφή των Α PERFECT CIRCLE με το πρόσφατο – μετά από πάρα πολλά χρόνια, album επιστροφής τους, “Eat the elephant” που έφτασε μέχρι το # 3.
Ένα από τα σχήματα της νέας γενιάς του εναλλακτικού ήχου, οι πολύ καλοί BREAKING BENJAMIN, συσπείρωσαν τους οπαδούς τους και τοποθέτησαν τον νέο τους δίσκο “Ember” στο # 1. Μεγάλη αποδοχή από τα νέα ονόματα δείχνουν να έχουν οι IMAGINE DRAGONS, που ο τελευταίος τους δίσκος “Evolve” σκαρφάλωσε στο # 1 όπως και οι THIRTY SECONDS TO MARS που με τον νέο τους δίσκο “America” έφτασαν στο #2, το υψηλότερο σημείο που έφτασε ποτέ δίσκος τους.
Μια και έξω στο top 20, από πολύ φανατικό κοινό δείχνουν να στηρίζονται στα album charts πάντα, σχήματα όπως οι θρυλικοί SLEEP (με το πρόσφατο “Τhe sciences” να σκαρφαλώνει στο #7) αλλά και πιο νέα (και νεαρά ταυτόχρονα) σχήματα όπως οι LORD HURON και οι GRETA VAN FLEET. Είναι αυτά αρκετά ώστε να καταφέρουν να μεταδώσουν το rock και στα νέα παιδιά και να φέρουν νέους ακροατές στην μουσική αυτή; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι. Είναι αποκλειστικά ευθύνη των νέων rock συγκροτημάτων η εμπορική επιτυχία και καταξίωση σε ευρύτερο ακροατήριο; Πολύ φοβάμαι ότι στο νέο πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί στην μουσική βιομηχανία δεν φτάνουν μόνο οι ικανότητες.
Kι ερχόμαστε τώρα στην περίπτωση των GODSMACK, που είναι και η πιο πρόσφατη, μιας και ο νέος τους δίσκος “When legends rise” μόλις κυκλοφόρησε και έφτασε στο # 8 του Top 20 των albums. Ήμουν πολύ περίεργος να δω που θα έφτανε αυτό το album, μιας και οι GODSMACK έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα τους ένα απίστευτο ρεκόρ και ένα μοναδικό σερί στο #1. Τι ακριβώς συμβαίνει με την περίπτωσή τους;
Mε τον δεύτερο δίσκο τους “Awake” του 2000 αρχίζει και η εμπορική τους απήχηση και άνοδος, με αποτέλεσμα ο δίσκος αυτός να φτάσει στο # 5, σε μια εποχή που το downloading δεν είχε πάρει ακόμα τα πάνω του και οι πωλήσεις δίσκων ήταν πιο μαζικές. Τα επόμενα τρία album τους “Faceless”(2003), “IV” (2006) και “Τhe oracle” (2010) θα καταφέρουν να φτάσουν το καθένα στο #1 των album charts. Mια τεράστια επιτυχία, όχι συχνή, που δείχνει την δυναμική του σχήματος και την ανταπόκριση του κοινού τους σε κάθε νέα τους κυκλοφορία.
Το “1000ΗP” του 2013, θα φτάσει λίγο πιο κάτω από το # 1, στο # 3 πιο συγκεκριμένα και όπως ανέφερα παραπάνω το ολοκαίνουργιο ”When legends rise” θα τα καταφέρει μέχρι το #8. Αν προσθέσουμε στα παραπάνω και το EP του 2004 (“The other side”- #5), οι GODSMACK έχουν πλέον στο βιογραφικό τους 7 top 10 albums, καθιερώνοντάς τους σαν ένα από τα πιο εμπορικά ονόματα του rock των τελευταίων 2 δεκαετιών.
Ας ρίξουμε μια ματιά στο πρόσφατο top της εβδομάδας αυτής για να δούμε τι άλλο βρίσκεται στην εικοσάδα.Oπως βλέπουμε ξεκάθαρα, στο φρέσκο top 20 το rock αντιπροσωπεύεται μόνο από τους GODSMACK και τους ΙΜΑGINE DRAGONS.
Τα υπόλοιπα αποτελούνται από 3 country albums, 2 pop, 11(!!!!!!) hip hop albums και 2 soundtracks (το ένα αποκλειστικά με μαύρη μουσική). Αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτά που ακούγονται και πωλούνται στην μεγαλύτερη αγορά και μουσική βιομηχανία του κόσμου.
Δεν υποστηρίζω ότι πρέπει κάποιος δίσκος για να είναι καλός να μπει σε κάποιο ανάλογο chart, το αντίθετο μάλιστα. Αυτά που ακούμε στην Ελλάδα από τους THUNDER μέχρι τους ΑURA NOIR, δεν έχουν καμιά τύχη σε κάποιο ανάλογο chart. Aπλά τα charts είναι για να τα παρακολουθείς και να βγάζεις συμπεράσματα για το τι ακούγεται σε μια χώρα που κατευθύνει τα μουσικά πράγματα. Έτσι είναι κι έτσι ήταν πάντα. Όταν βλέπεις ότι το hip hop και η μαύρη μουσική είναι η κυρίαρχη μουσική (καλώς η κακώς, δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα) και το rock να είναι μια μουσική μειοψηφία, δεν μπορείς να είσαι αισιόδοξος για το μέλλον της μουσικής που αγαπάς.
Η περίπτωση των JUDAS PRIEST είναι χαρακτηριστική και μας αφoρά εδώ, μιας και το “Firepower” κατάφερε να μπει στο #5, το πρώτο τους top 5 στην καριέρα τους στην Αμερική! Με πωλήσεις 49.000 την πρώτη εβδομάδα, δείχνει την δυναμική του κοινού που παρακολουθεί το κλασσικό metal , ένα μικρό, δυστυχώς, αλλά πιστό κοινό, που στηρίζει τα σχήματα που αγαπά.
Είναι αλήθεια ότι το rock κοινό είναι πιστό στην μουσική του, στηρίζει τους δίσκους και το merchandise των σχημάτων που παρακολουθεί, πηγαίνει στις συναυλίες τους και γενικότερα παραδοσιακά δείχνει να στηρίζει τα σχήματα που του αρέσουν να ακούει και τον εκφράζουν. Άλλωστε υπάρχει μια κουλτούρα σε αυτήν την μουσική που μετρά πάνω από 60 χρόνια.
Τα τελευταία χρόνια η mainstream κουλτούρα φαίνεται να έχει προσανατολιστεί και επικεντρωθεί στην μαύρη μουσική του καιρού μας που εκπροσωπείται κατά κύριο λόγο από το σύγχρονο hip hop. Δεν είμαι σίγουρος αν το rock θα μπορέσει τα επόμενα χρόνια να επανακάμψει και να παίξει και πάλι πρωταρχικό ρόλο στα μουσικά πράγματα, αν και θέλω να το πιστεύω. Σε μια εποχή που η μουσική και το lifestyle έχουν μπλέξει τα μπούτια τους (κυριολεκτικά όμως), δεν φαίνεται να υπάρχει φως στον ορίζοντα. Τουλάχιστον για το επόμενο διάστημα. Προσωπικά εύχομαι και ελπίζω για την επάνοδο του rock. Εδώ θα είμαστε για να παρακολουθούμε πάντως.
Σημείωση: στο παραπάνω κείμενο φαίνεται από τα στοιχεία ότι το hard rock και το heavy metal είναι το παρακλάδι του rock με την πιο μεγάλη συνοχή και την πιο μεγάλη συσπείρωση από όλα τα άλλα. Είναι ένα κοινό που διαχρονικά είναι παρόν και στηρίζει τις μπάντες του. Και αυτό που κυρίως αντιστέκεται μπρός στον μουσικό ορυμαγδό που διαδραματίζεται.
Γιάννης Παπαευθυμίου
