Οι Γερμανοί ATROCITY του είμαι-δύο-μέτρα-εγώ-κι-άλλο-τόσο-το-μαλλί-μου Alexander Krull, επιστρέφουν δισκογραφικά μετά από 3 χρόνια και την κυκλοφορία του “After the storm”.
Αν κάτι παραδέχομαι στους ATROCITY, είναι το γεγονός ότι δε δίστασαν ποτέ να πειραματιστούν και να γράψουν τη μουσική που ένιωθαν ότι θέλουν να βγάλουν, ανεξαρτήτως αν το τελικό αποτέλεσμα μου άρεσε ή όχι.
Πιστοί λοιπόν στο ραντεβού τους με τον πειραματισμό, στο δέκατο αυτό άλμπουμ τους, το “Okkult”, οι Γερμανοί πάνε πίσω στις death metal ρίζες τους εν μέρει, αλλά αυτή τη φορά «μπολιάζοντας» τον ήχο τους με πολλά symphonic αλλά και black στοιχεία, δημιουργώντας ένα ποικίλο και πολύ ελκυστικό ταυτόχρονα τελικό αποτέλεσμα.
Για να το καταφέρουν, πήραν και την Lingua Mortis Orchestra, υπό την καθοδήγηση του Victor Smolski (RAGE) και το πόσο σωστή ήταν αυτή η κίνηση φαίνεται από την εισαγωγή του εναρκτήριου κομματιού του άλμπουμ, “Pandaemonium” (το οποίο είναι και το πρώτο βίντεο), η οποία στοιχειώνει. Το instrumental “Todesstimmen”, το “March of the undying” αλλά και το οκτάλεπτο, εφιαλτικό “Lavoisine” που κλείνει το άλμπουμ, είναι τρανές αποδείξεις του πόσο όμορφα έδεσε η Lingua Mortis με τη μπάντα και τον ήχο που ήθελε σε αυτό το δίσκο.
Μεγάλο ατού του άλμπουμ είναι η ποικιλία των συνθέσεων με την ποιότητα να διαφέρει σε μερικά, αλλά στο σύνολο να παραμένει σε πολύ καλά επίπεδα. Από πιο symphonic black (“Pandaemonium”, “March of the undying”) σε πιο death metal κι ενίοτε με progressive χαρακτήρα φόρμες(“Death by metal”, “Masaya”), σε πιο dark μελωδικές στιγμές (“Beyond perpetual ice”), σε κομμάτι που φέρνει έντονα στο μυαλό τους SATYRICON των τελευταίων τους άλμπουμ (“Haunted by demons”), μέχρι και στους συμπατριώτες τους RAMMSTEIN (“Satanasbraut”).
Το “Okkult” είναι το πρώτο μέρος μίας επερχόμενης τριλογίας από τη μπάντα και σηματοδοτεί μία ακόμα διαφορετική πλευρά της μουσικής τους. Προσωπικά το βρίσκω το πιο πλήρες άλμπουμ τους μέχρι σήμερα και αυτό που γούσταρα περισσότερο ακούγοντάς το από την αρχή ως το τέλος, με εξαίρεση 2-3 κομμάτια που και να μην ήταν στο δίσκο, μόνο καλύτερο θα έκαναν το τελικό αποτέλεσμα. 10 άλμπουμ μετά και ακόμα το ψάχνουν. Και όχι μόνο το ψάχνουν, αλλά το κάνουν και πολύ καλά.
7,5 / 10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
