Εδώ τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν δύσκολα αν είχαν αποφασίσει τα παλικάρια να συνεχίσουν με το όνομα THIN LIZZY. Ευτυχώς με έβγαλαν από πολύ δύσκολη θέση η παρέα του τρισμέγιστου Scott Gorham με την επιλογή του ονόματος BLACK STAR RIDERS.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Scott Gorham ήταν ο κιθαρίστας που συνόδεψε τον αθάνατο Phil Lynott σε όλα τα μεγάλα αριστουργήματα των THIN LIZZY, ενός από τα ποιο επιδραστικά συγκροτήματα του metal (κατά την προσωπική μου άποψη μαζί με BLACK SABBATH, METALLICA, JUDAS PRIEST, DEEP PURPLE τα σημαντικότερα της μουσικής μας). Μετά από αρκετά χρόνια από τον άδικο θάνατο του Phil, ο Scott αποφάσισε να αναβιώσει τον μεγαλειώδη ήχο, συντροφιά με μερικούς από τους καλύτερους μουσικούς της εποχής μας, Ricky Warwick (THE ALMIGHTY, φωνητικά), Damon Johnson (ex-Alice Cooper, κιθάρα), Marco Mendoza (ex-WHITESNAKE, BLUE MURDER, μπάσο) και Jimmy DeGrasso (ex-MEGADETH, Alice Cooper, Y&T, DOKKEN, τύμπανα).
Ο δίσκος από τη πρώτη νότα του ομώνυμου τραγουδιού ξεχειλίζει από γνήσιο βρετανικό ήχο με έμφαση που αλλού πέρα από την μουσική κληρονομιά του Lynott. Οι κιθάρες έχουν το γενικό πρόσταγμα της επίθεσης με το μπάσο να κάνει ξεκάθαρη την παρουσία του κάθε φορά. Αναφέρομαι σε αναβίωση ενός ήχου, που πλέον έχει μεταλλαχθεί μέσα στα χρόνια από τα «πνευματικά παιδιά» ανά τον κόσμο, αυτούσιο όπως στα 70’s με μοντέρνα παραγωγή. Οι δισολίες, που αποτέλεσαν εφεύρεση του Phil και επηρέασαν στον ύψιστο βαθμό μεταγενέστερα, κορυφαία, συγκροτήματα όπως οι IRON MAIDEN «χρωματίζουν» ιδανικά τα τραγούδια, ενώ δεν έχουν αποκλείσει ούτε το folk στοιχείο, για το οποίο επίσης ήταν γνωστοί οι THIN LIZZY κερδίζοντας αναρίθμητες προσκλήσεις για folk festivals. Τα περισσότερα τραγούδια διαθέτουν υψηλή ποιότητα τόσο από συνθετικής όσο και από τεχνικής πλευράς.
Δεν ξέρω σε περίπτωση που ζούσε ακόμα ο Phil Lynott πως θα είχε διαμορφωθεί ο μουσικός χάρτης ή σε πόσο υψηλό επίπεδο θα είχε φτάσει η μουσική γενικότερα, αλλά οι BLACK STAR RIDERS επιθυμούν η κάθε συναυλία ή σύνθεση τους να είναι ένας φόρος τιμής στη τεράστια μουσική κληρονομιά του Phil και φυσικά ένα μικρό γλέντι μαζί με χιλιάδες φίλους ανά τον κόσμο.
Τραγούδια που ξεχωρίζουν, το ομώνυμο, το πρώτο single “Bound for glory”, το folk “Kingdom of the lost”, “Valley of the stones” και “Blues ain’t so bad”. Αφεθείτε σε υπέροχες μελωδίες, blues ήχους και περήφανες folk νότες προερχόμενες από τα σπλάχνα της Γηραιά Αλβιόνας και Ιρλανδίας. Τέλος η ακρόαση του δίσκου μου έδωσε να καταλάβω πιο έντονα πόσο μας λείπει η ανήσυχη μουσική ιδιοφυία του Phil και η γνήσια μαγκιά του.
8 / 10
Παναγιώτης Δημητρόπουλος
