Οι Φιλανδοί BATTLE BEAST ήρθε στο προσκήνιο χάρη σ’ ένα εκπληκτικό ντεμπούτο, με τίτλο “Steel”, που κυκλοφόρησαν πρώτα μόνοι τους και μετά από ένα χρόνο μέσω της Nuclear Blast. Παρά το σύντομο ιστορικό τους έχουν κερδίσει στο Wacken Open Air – Metal Battle το 2008, ενώ έχουν τραβήξει την προσοχή μουσικών όπως του Tuomas Holopainen ο οποίος τους στηρίζει και τους βοηθά σε κάθε τους βήμα.
Το “Steel” ήταν ένας δίσκος που τα είχε όλα, μελωδίες, επικές στιγμές δυναμικές συνθέσεις και εξαιρετικά γυναικεία φωνητικά στο ύφος CHASTAIN, ZED YAGO, WARLOCK.
Δημιουργήθηκαν, δικαίως, προσδοκίες για τη συνέχεια και το συγκρότημα έπρεπε να ανταπεξέλθει και να εκμεταλλευτεί το ενδιαφέρον που δημιουργήθηκε γύρω από το όνομά τους, κάτι καθόλου εύκολο. Η προετοιμασία για τις ηχογραφήσεις του δεύτερου δίσκου ξεκίνησε με την αποχώρηση της τραγουδίστριας Nitte Valo και την αντικατάστασή της από την Noora Louhimo. Το ύφος των φωνητικών δεν άλλαξε απλά η νέα τραγουδίστρια έχει καλύτερη ποιότητα στα πιο μελωδικά σημεία.
Ο ομώνυμος δεύτερος δίσκος δεν διαφέρει πολύ από το ντεμπούτο. Η μουσική κληρονομιά των ACCEPT είναι εμφανής σε κάθε τραγούδι, χωρίς να έχουμε να κάνουμε με αντιγραφή. Οι Φιλανδοί προσέχουν ώστε να υπάρχει μια καλή αναλογία πλήκτρων – κιθάρας χωρίς να χάνουν σε δυναμική και όγκο τα τραγούδια.
Αυτό που λείπει είναι οι επικές στιγμές με τραγούδια όπως το “Iron” και “The band of the hawk”. Έχουν περισσότερα εμπορικά τραγούδια στο νέο δίσκο, πιο προσιτά σε ένα ευρύ κοινό με εμφανείς hard rock μελωδίες όπως τα “Into the heart of the danger” και “Out on the streets”.
Σε γενικές γραμμές είναι μια αξιόλογη συνέχεια του “Steel”, αλλά όχι η ιδανική, κατά την προσωπική μου γνώμη. Ο δίσκος ακούγεται ευχάριστα, διαθέτει φοβερή παραγωγή αλλά όπως ανέφερα παραπάνω λείπουν επικά τραγούδια που θα σε καθηλώσουν. Είναι ξεκάθαρο ότι το συγκρότημα θέλει να κινηθεί παράλληλα και σε πιο εμπορικά μονοπάτια. Να δούμε πως θα εξελιχθεί ο ήχος τους μελλοντικά.
7,5 / 10
Παναγιώτης Δημητρόπουλος
