Είναι μια πονεμένη ιστορία αυτό το Hollywood. Πολλοί και διάφοροι πέρασαν από τις δυτικές ακτές, προσπαθώντας να καταξιωθούν και ελάχιστοι το πέτυχαν. Η περίπτωση των L.A. GUNS θα μπορούσε να γίνει ταινία, με δόξα, χρήματα, ναρκωτικά, γυναίκες, χωρισμούς και πολύ μουσική. Αν και είναι ανούσιο να ξεσκαλίζουμε πλέον τις ρίζες τους και την κοινή τους αρχή με τον Axl Rose, η μπάντα αυτή κατάφερε να φτάσει ψηλά, πολύ γρήγορα και μετά να ξεφουσκώσει σαν μπαλόνι που τρυπάς με μια καρφίτσα. Η καρφίτσα θα μπορούσε να ήταν η grunge όσο θα μπορούσε να ήταν και η ίδια η μπάντα ή τα ναρκωτικά ή οι λάθος αποφάσεις κ.ο.κ.
Τα τελευταία 20 χρόνια, οι L.A. GUNS περισσότερες φορές μας πίκραναν μουσικά, παρά μας ευχαρίστησαν. Κάτι όμως έχει αλλάξει. Ναι… το “Tango on Sunset strip” είναι ο χορός που τόσα χρόνια έπρεπε να χορεύουν. Μια δισκάρα γεμάτη εκρήξεις καλού hard rock, που κρατά το ένα πόδι του στο παραδοσιακό τους παρελθόν (“Venus bomb”), αλλά έχει σταθερά το δεύτερο στο παρόν (“Burn”).
Ο Phil Lewis είναι ένας γερόλυκος πλέον, αλλά ροκάς μέχρι το κόκκαλο. Όπως στην σκηνή, έτσι και στο συγκεκριμένο άλμπουμ, τα δίνει όλα. Από το σπουδαίο “Dirty black night” μέχρι το “Eel pie”. Ναι, παραδέχομαι πως ανέκαθεν ήταν παθιασμένος με αυτό που κάνει. Για πρώτη φορά όμως μας δείχνει πως έχει και τα τραγούδια που χρειάζεται για να επιβιώσει στην σκληρή μουσική βιομηχανία. Αν είχε γράψει τόσο καλά τραγούδια όπως το “Vine St. Shimmy” που μου θύμισε FASTER PUSSYCAT, ή το “Sweet mystery” που θα ταίριαζε στο ομώνυμο άλμπουμ της μπάντας όταν ακόμα είχαν συμβόλαιο με πολυεθνική, όταν ακόμα το hard rock πουλούσε δίσκους, τότε θα είχαν γράψει εποχή!
Τα εύσημα και στον Andy Jones που κατάφερε να βγάλει ένα ωμό rock n’ roll ήχο από τις ηχογραφήσεις των L.A. GUNS, κάτι που ταιριάζει με το χαρακτήρα τους και τις εκρηκτικές συναυλίες τους. Ακούγοντας το “Queenie” για παράδειγμα, είναι σαν να βρίσκομαι πίσω στο χρόνο, όταν οι ENUFF Z NUFF, BANG TANGO, FASTER PUSSYCAT και οι L.A. GUNS πάλευαν να βρουν συμβόλαιο παίζοντας συναυλίες κάπου στο Los Angeles. Με στίχους όπως “with a summer breeze, between your knees” στο “Crazy Tango”, με κάνουν να χαμογελάσω σαν 16άχρονο. Μετά από πολλά χρόνια είμαι πρόθυμος να ξοδέψω χρήματα για την πάρτη τους.
L.A. GUNS are baaaaaack!!!!
8 / 10
Γιώργος Κουκουλάκης
