Εδώ και χρόνια υποστηρίζω μέσα από τα κείμενά μου και τις συζητήσεις με φίλους ότι δεν υπάρχει ελληνική σκηνή με την απόλυτη και πλήρη έννοια του όρου. Υπάρχουν μονάχα μεμονωμένα ελληνικά συγκροτήματα τα οποία προσπαθούν –υπό αντίξοες, η αλήθεια είναι, συνθήκες- να καταφέρουν κάτι αξιόλογο και όταν αυτό συμβαίνει (βλ. ROTTING CHRIST, FIREWIND κτλ) η χαρά μας είναι μεγάλη. Το θέμα αυτό είναι μεγάλο και φυσικά όχι του παρόντος. Αποτελεί, απλώς, μία εισαγωγή για την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά των ILLUSORY που φτάνει στα χέρια μας και μας υπενθυμίζει ότι υπό άλλες συνθήκες τα παιδιά αυτά θα μπορούσαν να καταφέρουν πολλά περισσότερα πράγματα.
Ίσως τους γνωρίζατε με το όνομα THE IVORY TOWER… Άλλωστε όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκονται στα μουσικά πράγματα με αυτό το όνομα έπαιζαν και έτσι τους έμαθε ο κόσμος. Δυστυχώς, κάποιος άλλος είχε πιο πριν την ιδέα να κατοχυρώσει το όνομα κι έτσι εγένετο ILLUSORY. Μικρό το κακό! Η ουσία βρίσκεται αλλού: στην ποιότητα και στο εξαιρετικό επίπεδο των συνθέσεων. Και δεν αναφέρομαι μονάχα στη μουσική (φανταστείτε ένα άριστο δείγμα power/prog με πολλά δάνεια στοιχεία από QUEENSRYCHE και MAIDEN) αλλά και στους στίχους αφού πρόκειται για ένα concept άλμπουμ με μία έξυπνη ιστορία στοιχεία της οποίας μπορεί κάποιος να ανακαλύψει στο εξώφυλλο του δίσκου.
Από την αρχή το CD player «κόλλησε» στα “Anywhere” και “Society” αν και το “The ivory tower” πρέπει να ακουστεί από την αρχή μέχρι το τέλος για μία πλήρη αποτίμηση. Αν, μάλιστα, τα παιδιά δουλέψουν λίγο παραπάνω στον τομέα των φωνητικών και βελτιώσουν στο επόμενο δισκογραφικό τους βήμα την παραγωγή, είμαι σίγουρος ότι θα καταφέρουν ακόμη πολλά περισσότερα. Η αρχή έγινε…
Κλείνοντας, κάτι τελευταίο: όταν ασχολείσαι συστηματικά για δεκαετίες με κάτι και αυτό το κάτι δεν σου αποφέρει χρήματα, πάει να πει ότι το αγαπάς και σε γεμίζει. Δεν υπάρχουν «προηγούμενα» ούτε «επόμενα» με κανέναν. Αυτό που υπάρχει είναι η προσωπική γνώμη που δεν είναι ανώτερη ή καλύτερη κανενός.
7,5 / 10
