“Wild child”
Ύστερα από 3-4 μαζεμένους μέτριους δίσκους, με κάποιες εκλάμψεις, οι CHILDREN OF BODOM, επιστρέφουν μ’ ένα δίσκο, το “Halo of blood”, που τους βάζει σαφώς στον σωστό δρόμο και είναι πολύ καλύτερος από τις μετριότητες του πρόσφατου παρελθόντος. Ο superstar του σχήματος, κιθαρίστας, τραγουδιστής και ιδρυτής τους, Alexi Laiho, την ημέρα των γενεθλίων του (γινόταν 34 ετών), μας μίλησε για όλα όσα συμβαίνουν στο στρατόπεδο των Φιλανδών. Παρά το γεγονός ότι είχα επιλέξει να είναι η πρώτη –χρονικά- συνέντευξή του για εκείνη την ημέρα, συνέχισε να έχει το κλασικό σνομπ και λιγομίλητο ύφος του, για το οποίο είναι διαβόητος στο χώρο της μουσικής δημοσιογραφίας. Ευτυχώς γι’ αυτόν, τον σώνει το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του…
Χρόνια πολλά Alexi (σ.σ. η συνέντευξη έγινε στις 8 Απριλίου).
Ευχαριστώ πολύ.
Γίνεσαι 34 ετών σήμερα. Γηραιότερος και σοφότερος;
Ποιος ξέρει; (γέλια) Το ελπίζω.
Πριν καν ακούσω το δίσκο, φανταζόμουν ότι θα είναι “a blast from the past”, αφού επιστρέψατε στη Nuclear Blast απ’ όπου είχατε βγάλει τους τρεις πρώτους δίσκους σας, πήρατε τον Mikko Karmila για τη μίξη, χρησιμοποιήσατε ακόμα και τον Sami που έφτιαχνε τα πρώτα σας εξώφυλλα. Είχατε μπει στο στούντιο με αυτή τη λογική;
Όχι, όχι. Σε ότι αφορά τη μουσική, τίποτα δεν ήταν προσχεδιασμένο πριν μπούμε στο στούντιο. Όλα βγήκαν αυθόρμητα. Σε ότι αφορά τη Nuclear Blast, απλά ήταν η καλύτερη επιλογή που είχαμε τη δεδομένη χρονική στιγμή και η υπογραφή των συμβολαίων έγινε αφότου είχαμε γράψει τη μουσική. Ο Mikko Karmila, είναι φίλος μας πολλά χρόνια και γνωρίζουμε πόσο καλή δουλειά μπορεί να κάνει. Δεν υπήρξε τίποτα προσχεδιασμένο.
Για ποιο λόγο αποχωρήσατε από τη Spinefarm, η οποία είναι παρακλάδι της Universal, που σας είχε βοηθήσει πάρα πολύ ώστε να χτίσετε ένα σπουδαίο όνομα στο χώρο, ιδιαίτερα αφότου φύγατε στον τρίτο σας δίσκο από τη Nuclear Blast;
Μας βοήθησαν πάρα πολύ και τα 15 χρόνια που ήμασταν μαζί τους, είναι αλήθεια. Η συμφωνία μας όμως έληξε και νιώσαμε ότι ήταν ώρα για αλλαγή. Βγήκαμε στην αγορά και καταλήξαμε στη Nuclear Blast. Δεν έχω τίποτα κακό να πω για τη Spinefarm ή τη Universal. Μας φέρθηκαν πάρα πολύ καλά.
Θέλατε να φύγετε από μία πολυεθνική εταιρία και να πάτε σε ανεξάρτητη ή ήταν καθαρά θέμα του ποιος σας έδινε τα περισσότερα;
Βασικά ήταν και τα δύο αυτά μαζί. Θέλαμε να γυρίσουμε σε μία ανεξάρτητη εταιρία. Όσο και να μας πρόσεχαν, σε μία πολυεθνική εταιρία, δεν θα μπορούσαμε να είμαστε τόσο ψηλά στη λίστα προτεραιοτήτων της, όπως είμαστε τώρα στη Nuclear Blast, που είναι μία καθαρά metal εταιρία.
Η ιστορία έχει δείξει ότι όποιες μπάντες ακραίου metal πήγαν σε πολυεθνικές, τα πράγματα ήταν δύσκολα…
Ακριβώς. Υπάρχει μεγάλο ρίσκο.
Το “Halo of blood”, θα έλεγα ότι είναι ο δίσκος που θέλουν να ακούσουν οι οπαδοί των τριών πρώτων δίσκων σας, αφού αφήνει πίσω τις μέτριες στιγμές δίσκων όπως το “Hatecrew deathroll” ή το “Are you dead yet?”, κρατώντας το groove τους όμως και συνδυάζοντάς το με τη μουσική των τριών πρώτων άλμπουμ…
Δεν ξέρω. Πιθανώς να είναι έτσι. Εγώ δεν ενδιαφέρομαι για τέτοια πράγματα. Απλά γράφω τη μουσική που μου βγαίνει. Δεν θέλω να σκέφτομαι τέτοια πράγματα, ώστε να είμαι αυθόρμητος και η μουσική να βγαίνει από την καρδιά μου. Δεν με ενδιαφέρει σαν ποιον δίσκο θα ακούγεται, αλλά να είναι καλός. Πιθανώς να είναι έτσι όπως το περιγράφεις, οπότε μου ακούγεται μία χαρά.
Μέσα στο δίσκο, όπως λέτε κι εσείς, υπάρχει το πιο γρήγορο και το πιο αργό κομμάτι της ιστορίας σας. Ας πάμε στο πιο γρήγορο, το “Halo of blood”. Πως και αποφασίσατε να γράψετε κάτι που είναι σχεδόν black metal σε πολλά σημεία του;
Μας βγήκε αυθόρμητα. Δεν είχαμε προγραμματίσει τίποτα. Όντως έχει πολλά στοιχεία black metal, όπως πολλά τέτοια στοιχεία, υπάρχουν και στους δύο πρώτους δίσκους μας.
Ούτως ή άλλως έχετε πάρα πολλά γρήγορα κομμάτια. Αυτό όμως που κάνει τη διαφορά, είναι το “Dead man’s hand on you”, το οποίο όχι μόνο είναι το πιο αργό τραγούδι σας, αλλά και το πιο gothic και τραγουδάς με έναν τρόπο που δεν έχεις ξαναδοκιμάσει ποτέ πριν. Ήσουν προετοιμασμένος να τραγουδήσεις με αυτόν τον τρόπο;
Όχι ακριβώς, αλλά αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος που μπορείς να τραγουδήσεις αυτό το κομμάτι και όλο αυτό το στυλ ήταν μία πρόκληση για εμένα, αφού δεν είχα ξανατραγουδήσει μ’ αυτόν τον τρόπο. Ήταν πρόκληση όμως και για ολόκληρο το γκρουπ αφού έχει μέρη με clean guitar αλλά και grand piano. Είμαι πολύ χαρούμενος, που τελικά κατέληξε να είναι ένα από τα πιο δυνατά κομμάτια στο άλμπουμ.
Και μετά από τόσους δίσκους, χρειάζεστε προκλήσεις, γιατί αν παίζετε μόνο τη γρήγορη μουσική που θέλουν οι οπαδοί σας, θα καταντήσετε δημόσιοι υπάλληλοι…
Ακριβώς. Το έθεσες πολύ σωστά. Χρειαζόμαστε καινούργιες προκλήσεις, κρατώντας ανέπαφο το βασικό μας ύφος, αλλά βάζοντας κάποια καινούργια στοιχεία, τα οποία όμως μας βγαίνουν απολύτως φυσικά και χωρίς να έχουμε προσχεδιάσει τίποτα. Δεν θέλουμε να γράφουμε τους ίδιους δίσκους συνεχώς.
Το “Scream for silence”, θα μπορούσε να είναι το “Every time I die” του 2013…
Το ελπίζω!
Θα είναι αυτό το πρώτο video clip για το δίσκο;
Είναι ένα τραγούδι με πολύ heavy κουπλέ και πιασάρικο ρεφρέν και νομίζω ότι στις συναυλίες θα το γουστάρει πολύ ο κόσμος, αλλά το πρώτο video clip μας (σ.σ. το οποίο έχει ήδη κυκλοφορήσει), θα είναι το “Transference”, για το οποίο έχουν ολοκληρωθεί ήδη τα γυρίσματα.
Για μία ακόμη φορά, έχετε τραγούδι που να αφορά τη λίμνη Bodom, το “Bodom blue moon”…
Ναι, οι στίχοι του είναι μυθιστορηματικοί κι έχουν την ατμόσφαιρα ταινιών τρόμου.
Αυτός είναι ο λόγος που είναι το τραγούδι που χρησιμοποιείται και στα πρώτα trailer που βγήκαν για το δίσκο ή αυτό ήταν κάτι που το χειρίστηκε αποκλειστικά η εταιρία σας;
Δεν έχω δει τα trailer ακόμα, αλλά προφανώς ήταν ιδέα της Nuclear Blast.
Είναι και τυπικό COB τραγούδι, ούτως ή άλλως. Πάμε λίγο στο εξώφυλλο, που θυμίζει πολύ Φιλανδία, πολύ CHILDREN OF BODOM, αλλά και πολύ χειμώνα για ένα δίσκο που θα κυκλοφορήσει μέσα στο καλοκαίρι!!!
(γέλια) Ελπίζω τουλάχιστον να τον ακούνε σε όλη τη διάρκεια του χρόνου!!! Σίγουρα το εξώφυλλο έχει να κάνει και με το γεγονός ότι ηχογραφήσαμε το δίσκο κατά τη διάρκεια ενός πολύ σκοτεινού και κρύου φιλανδικού χειμώνα!
Καθ’ όλη τη διάρκεια του άλμπουμ, ακούγονται κάποια samples. Είναι από ταινίες; Πως συνδέονται με το στιχουργικό περιεχόμενό του, που έχεις ήδη δηλώσει ότι είναι διαφορετικό απ’ ότι στο παρελθόν;
Αυτά τα samples, δεν έχουν κάποια σύνδεση με το άλμπουμ στιχουργικά, απλά χρησιμοποιούνται για να αυξηθεί η προσμονή για το επόμενο κομμάτι.
Στο “Follow the reaper” το είχατε ξανακάνει με την ταινία “The exorcist”…
Και στο προηγούμενο άλμπουμ μας, με το “Twin peaks”. Αυτά τα samples, είναι κάποια λόγια που θεωρούμε cool, κάποιες «ενοχλητικές» ατάκες από ταινίες τρόμου, όπως το “Children of the corn”. Ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο, καλύπτουμε τα κενά ανάμεσα στα τραγούδια και δεν υπάρχει στιγμή ησυχίας.
Ο Jeff Waters των ANNIHILATOR, παίζει σόλο στο δίσκο, αλλά δεν γνωρίζουμε ακόμα σε ποιο τραγούδι.
Παίζει όλα τα σόλο σε μία από τις διασκευές που θα υπάρχουν στην ειδική έκδοση, στο “Cruel summer” των BANANARAMA.
Είναι κατά κάποιο τρόπο μία ανταπόδοση της δικής σου συμμετοχής στο άλμπουμ “Metal” των ANNIHILATOR, πριν από μερικά χρόνια, που είχες παίξει εσύ σόλο;
Εντάξει, θα μπορούσες να το πεις κι έτσι. Ήθελα να παίξει ο Jeff στο δίσκο, αλλά όταν ξεκινήσαμε να το συζητάμε, είχαν γραφτεί και ηχογραφηθεί σχεδόν όλα τα solo στο άλμπουμ. Οπότε συζητήσαμε το ενδεχόμενο να παίξει τα solo σε μία από τις διασκευές.
Μου φαίνεται περίεργο που συμφώνησε, γιατί δεν τον έχω τον Waters για fan της pop μουσικής της δεκαετίας του ’80…
Ναι, αλλά αυτό κάνει όλο το εγχείρημα ακόμα πιο αστείο! (γέλια)
Έχετε φτάσει σ’ ένα σημείο που με τις περίεργες διασκευές που κάνετε, όλος ο κόσμος περιμένει ποια θα είναι η επόμενη. Εκτός από το “Cruel summer”, που ήδη αποκάλυψες ότι θα είναι η διασκευής σας από τις BANANARAMA, έχετε πει ότι θα διασκευάσετε και ROXETTE. Ποιο τραγούδι;
Θα είναι το “Sleeping in my car”, το οποίο, βέβαια, είναι ήδη ένα πολύ καλό τραγούδι.
Με πιο σκεπτικό κάνετε αυτές τις διασκευές;
Θεωρώ ότι το να κάνεις μία διασκευή, πρέπει να έχει πλάκα. Εκτός αυτού όμως, είναι και μία θετική πρόκληση να πάρεις ένα pop ή disco τραγούδι και να το κάνεις metal, χωρίς να ακούγεται απλά σαν χοντροκομμένο αστείο. Από το να διασκευάσουμε ένα άλλο metal τραγούδι, από τη στιγμή που ήδη παίζουμε metal, δεν έχει ιδιαίτερο νόημα, ούτε και τον απαραίτητο χαβαλέ.
Ποια διασκευή σας είναι η πιο επιτυχημένη; Μήπως αυτή στη Britney Spears;
Υποθέτω πως ναι! Είναι ότι πιο ακραίο έχουμε κάνει και να σου πω την αλήθεια, το κάναμε για να σοκάρουμε τον κόσμο περισσότερο.
Όλοι οι δίσκοι σας έχουν γίνει χρυσοί και είστε μία από τις πιο επιτυχημένες μπάντες στη Φιλανδία σε όλα τα είδη μουσικής. Ποιος είναι ο επόμενος στόχος για τους CHILDREN OF BODOM;
Ο επόμενος άμεσος στόχος μας, είναι να έχουμε μία σούπερ επιτυχημένη περιοδεία για τον επόμενο ενάμιση χρόνο και μετά να μπούμε στο στούντιο. Αυτό είναι το μόνο που θέλω να κάνω και δεν με ενδιαφέρει κάτι παραπάνω.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση στις συναυλίες των COB και όχι μόνο, είναι ότι παρά το γεγονός ότι παίζετε ακραία μουσική, το κοινό σας αποτελείται από πάρα πολλές κοπέλες. Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο λόγος;
Δεν ξέρω, μάλλον είμαστε τυχεροί (γέλια).
Μήπως είστε και ωραία παιδιά κι έρχονται να σας χαζέψουν; (γέλια)
Εσύ το είπες, όχι εγώ (γέλια).
Είστε διαβόητοι για τον “rock n’ roll” τρόπο ζωής σας στις περιοδείες, καταστρέφοντας ξενοδοχεία και κάνοντας συνεχώς ζημιές. Συνεχίζετε να το κάνετε αυτό ακόμα και τώρα που είστε στα 30+ ηλικιακά ή έχετε ηρεμήσει;
Προσωπικά έχω ηρεμήσει εδώ και 10 περίπου χρόνια. Φυσικά και μου αρέσει να πίνω και να κάνω πλάκα, λιγότερο όμως απ’ ότι στο παρελθόν. Στο τέλος της ημέρες όλα έχουν να κάνουν με το να παίζεις μουσική και να δίνεις συναυλίες, αλλά πρέπει να περάσεις και από τη φάση που τρελαίνεσαι εντελώς και τα σπας!
Αν θέλεις την άποψή μου, rock n’ roll είναι να κάνεις ζημιές και να τις πληρώνεις εσύ κι όχι να τις πληρώνουν οι διοργανωτές, αφού θέλεις να περάσεις τη φάση σου… Στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, είχες κάποιους σοβαρούς τραυματισμούς. Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια, σε φεστιβάλ του ROCK HARD, είχες βγάλει τον ώμο σου, αλλά έπαιζες στο 100% της απόδοσής σου στη συναυλία. Έχεις αναρρώσει πλήρως;
Τώρα είμαι απολύτως καλά και σκοπεύω να συνεχίσω έτσι. Νομίζω ότι έχω σπάσει αρκετά κόκαλα για μία ζωή!!! Φυσικά, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί, αλλά είμαι 34 ετών τώρα και παίζω κιθάρα για να μπορέσω να ζήσω, οπότε οφείλω να είμαι πιο προσεχτικός, ιδιαίτερα σε ότι έχει να κάνει με τα χέρια μου.
Έχετε κυκλοφορήσει κι ένα photo book, που ονομάζεται “Roadkill”.
Ναι, έχει φωτογραφικό υλικό από τους CHILDREN OF BODOM στις περιοδείες τους, περίπου τα πέντε τελευταία χρόνια. Είχαμε έναν φωτογράφο μαζί μας, ο οποίος αποτύπωνε τι συνέβαινε εκτός σκηνής. Νομίζω ότι το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ ενδιαφέρον και περιέχονται πάρα πολύ καλές φωτογραφίες. Ήδη ο κόσμος φαίνεται να το γουστάρει πολύ.
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη. Περιμένουμε να σας δούμε και στην Ελλάδα.
Και εγώ ανυπομονώ να ξαναέρθω. Η προηγούμενη συναυλία μας στη χώρα σου, ήταν από τις κορυφαίες συναυλίες της περασμένης περιοδείας και ο κόσμος ήταν τρελός.
Σάκης Φράγκος
Line-up:
Alexi Laiho – lead φωνητικά, lead κιθάρα
Jaska Raatikainen – ντραμς
Henkka Seppala – μπάσο
Janne Wirman – πλήκτρα
Roope Latvala – ρυθμική κιθάρα
Δισκογραφία:
“Something wild” (1997)
“Hatebreeder” (1999)
“Follow the reaper” (2000)
“Hate crew deathroll” (2003)
“Are you dead yet? “(2005)
“Blooddrunk” (2008)
“Relentless reckless forever” (2011)
“Halo of blood” (2013)
