ROB ZOMBIE – “Venomous Rat Regeneration Vendor” (Zodiac Swan Records / Universal Music)

0
74

Είναι γεγονός ότι ο Rob Zombie από τότε που αποφάσισε να εκφράζει μόνος τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες, μακριά από το όχημα των WHITE ZOMBIE, τα έχει φορτώσει λιγάκι στον κόκορα, τουλάχιστον σε ότι αφορά τη μουσική πτυχή του ταλέντου του. Πέντε μόνο άλμπουμ μόνο σε διάστημα δεκαπέντε ετών δεν είναι ακριβώς ο ορισμός της μουσικής έμπνευσης. Αν συνυπολογιστεί ότι η τελευταία φορά που εντυπωσίασε η τραγουδοποιία του ήταν στο μακρινό “The sinister urge” του 2001, τότε γίνεται και αντιληπτό ότι με την πολυαναμενόμενη δουλειά του, είχε πολλά πράγματα να αποδείξει.

Ευτυχώς, τα πράγματα μπαίνουν στην θέση τους με το “Venomous rat regeneration vendor”. Πλαισιωμένος από την allstar μπάντα των John 5 (exMarilyn Manson), Piggy D (Alice Cooper, WEDNESDAY 13) και τον νεόφερτο Ginger Fish (exMarilyn Manson), o Rob Zombie δείχνει να βρίσκει το mojo του και να γράφει τραγούδια στο στυλ που τον έκανε γνωστό τοις πάση. Δεν πρόκειται να συναντήσετε ούτε 70’s ατμόσφαιρα, ούτε άμεσες classic rock παραπομπές. Μόνο παλιό, καλό, Zombie industrial metal.

Η άψογη, σύγχρονη παραγωγή του περιζήτητου Bob Marlette βοηθούν στο μέγιστο τον Zombie και στους συνοδοιπόρους του να τα δώσουν όλα και να απογειώσουν το κέφι του ακροατή στα επιθυμητά επίπεδα. Από το ξεσηκωτικό πρώτο singleDead city radio and the new gods of supertown” στο hypergroovyRevelation revolution” κι από το MINISTRYlikeLucifer rising” στο Ging Gang Gong De Do Gong De Laga Raga” που ακούγεται σα να ξεπήδησε από τις ημέρες δόξας των WHITE ZOMBIE, αν μη τι άλλο μιλάμε για μια εντεκάδα (συν ένα ιντερλούδιο) που θα διέπρεπε σε οποιοδήποτε γήπεδο της σκληρής μουσικής. Και όταν στη σύνθεση της ομάδας περιλαμβάνεται και ο κρυφός άσος της διασκευής του “Were an American band” (μια από τις καλύτερες των τελευταίων ετών), τότε έχουμε να αντιμετωπίσουμε επιπλέον και κλειδωμένες αποδόσεις.

Ο Rob Zombie με το “Venomous…” αποδεικνύει μετά από πολλά χρόνια ότι είναι εξίσου καλός και στη μουσική, όσο είναι και στη σκηνοθετική καρέκλα. Και η αλήθεια είναι ότι είχε λείψει ο τόσο χαρακτηριστικός του ήχος από τα ηχεία του σαλονιού μας. YEAH!

8,5 / 10

Γιώργος Κόης

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here