Οι HACRIDE έχουν το χάρισμα με κάθε νέα τους δισκογραφική δουλειά να σε κάνουν να ξεχνάς ως δια μαγείας ότι έχεις ακούσει από αυτούς στο παρελθόν. Οι μουσικές τους ανησυχίες τους ωθούν σε νέα μονοπάτια δίχως ευτυχώς να ξεστρατίζουν από τον γνώριμο ήχο τους. Για το συγκρότημα, κάθε δίσκος είναι και ένα διαφορετικό στάδιο στη μουσική του πορεία. Όπως το “Lazarous” ανέστησε την δημοτικότητά τους έτσι τώρα το “Back To Where You‘ve Never Been” έρχεται να οδηγήσει το κουαρτέτο από το Poitiers της Γαλλίας, στα ανώτερα στρώματα της γενικότερης prog σκηνής.
Μεγάλος απών από τον δίσκο, η ηγετική φυσιογνωμία του Samuel Bourreau στα φωνητικά. Η αντικατάστασή του από τον Luis Roux, έρχεται να διχάσει καθώς δίνει μεν εκείνη την μελωδικότητα που έλειπε από το συγκρότημα, αλλά δεν μπορεί να σταθεί στο επίπεδο που έθεσε ο Samuel με την ακραία έκταση της φωνής του. Η θεμελιώδης αυτή αλλαγή φαίνεται πως αντικατοπτρίζει εν μέρει και την διάθεση των Benoist Danneville και Adrien Grousset, για έναν γενικότερο αναπροσδιορισμό της μουσικής τους. Χωρίς να χαθεί αυτή η μοναδική χροιά που με τόσο κόπο και συμπτύξεις, δημιουργήθηκε έπειτα από το δέκα και πλέον χρόνια, το συγκρότημα, σαν αδιάσπαστη ολότητα, επιλέγει να εισάγει περισσότερή βιομηχανική ατμόσφαιρα, να αφαιρέσει μερικά heavy riffs, να απλουστεύσει τις συνθέσεις του, έτσι ώστε να καταλήξει σε ένα άρτια συμπαγές αποτέλεσμα που θα καταφέρει τελικά να σε κερδίσει.
Για την ακρίβεια, όπως ανέφερα και πιο πάνω, χωρίς να ξέρω αν είναι θετικό ή αρνητικό για την μπάντα, το “Back To Where You’ve Never Been” σε κάνει να ξεχάσεις από πού ξεκίνησαν οι HACRIDE. Ακούγοντας δηλαδή το μακρινό “Deviant Current Signal” δεν είναι πολλές οι ομοιότητες που θα διακρίνουμε. Από κάποιο συγκρότημα που παίζει technical/progressive death metal, έγιναν οι HACRIDE, με ξεκάθαρη ταυτότητα και ύφος. Ωστόσο δεν είναι λίγοι αυτοί που συνδυάζουν την συνθετική “ωριμότητα” του πιο αργού tempo με το δημιουργικό τέλμα. Η εν λόγω κυκλοφορία είναι καθαρή από τέτοιες υποθέσεις, χωρίς όμως να μπορώ να πω ξεκάθαρα ότι και στην επόμενη θα κάνω την ίδια δήλωση. Οι δειλές ανακυκλωτικές συνθέσεις μπορεί να μην επηρεάζουν το “Back To Where…” αλλά η μεταγενέστερη χρήση τους, σίγουρα θα επιδράσει αρνητικά σε όποιο εγχείρημα αποπειραθεί το συγκρότημα.
Κλείνοντας, έχουμε να κάνουμε με ένα καλοδουλεμένο δίσκο, προσεγμένο σε κάθε λεπτομέρειά του, που δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Είμαι σίγουρος ότι σε λίγα χρόνια θα μιλάμε για την ολοκληρωτική επικράτηση της γαλλικής σκηνής πάνω στο χώρο του prog/tech death.
8 / 10
Νίκος Ζέρης
