Αυστριακοί με Γιαπωνέζικο όνομα που παίζουν industrial metal. Μάλιστα. Κάπου εδώ θα μπορούσε να ολοκληρωθεί το κείμενο για το νέα κυκλοφορία των SADAKO, αλλά επειδή θα μου βάλουν χέρι, ας δούμε τι παίζει με τον τρίτο δίσκο της μπάντας.
Το “Panic Transistor” κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούνιο από την ανεξάρτητη Saol, δηλαδή στην ουσία το ίδιο το συγκρότημα επιμελήθηκε τα του δίσκου και στην εταιρεία έμεινε η κοπή και η διανομή. Είναι δηλαδή η κλασική περίπτωση όπου η εταιρεία δεν παίρνει κανένα ρίσκο κι όλο το βάρος πέφτει στους ώμους των μελών της μπάντας. Έτσι λοιπόν, ξεχνώντας τον όποιο “εμπορικό” παράγοντα-ρετουσάρισμα, στρεφόμαστε εξ ολοκλήρου στους SADAKO, για το αποτέλεσμα αυτού του εξαιρετικά αδιάφορου δίσκου. Λένε πως παίζουν industrial, θα έλεγα πως παίζουν σκέτο metal χωρίς κάποια συγκεκριμένη επιρροή. Εξάντλησαν βλέπετε την φαντασία τους στην ονοματολογία των τραγουδιών και ξέχασαν να γράψουν ένα αξιοπρεπές riff, ή έστω μια φράση που θα τη θυμόσουν μετά το κουπλέ. Τουλάχιστον κατάφεραν να κρατήσουν τις παραφωνίες μακριά από την μουσική τους και έτσι σαν σύνολο ο δίσκος χαρακτηρίζεται απλά ως αδιάφορος. Πρέπει να έχουν περάσει πάνω από ένα εκατομμύριο μπάντες που να έχουν παίξει την ίδια μουσική πάνω στον πλανήτη από το ’90 και μετά.
Είναι πάντως, απορίας άξιο, πως κατάφεραν να φτάσουν τα τρία album στο ενεργητικό τους χωρίς ούτε μια νότα πρωτοτυπίας. Αν τυχόν τους πάρει κάπου το μάτι σας στο αχανές διαδίκτυο, απλά προσπεράστε τους.
4 / 10
Νίκος Ζέρης
