Οι “Oranje” symphonic blacksters CARACH ANGREN, μετά την μετεγγραφή τους (μιας που βρισκόμαστε και σε ανάλογη περίοδο) στην Season Οf Mist από την άσημη Maddening Media και μετά την κυκλοφορία της τελευταίας τους δουλειάς, “Where the corpses sink forever” (2012), αποφάσισαν να επανακυκλοφορήσουν το ντεμπούτο τους “Lammendan” (2008) και το “Death came through a phantom ship” (2010). Για πρακτικούς λόγους, καθώς τα 2 αυτά re–issue βγήκαν την ίδια ημερομηνια, θα γράψω μερικές αράδες και για τα 2 παρακάτω.
“Lammendam” (2008)
7.5/10
Το πρώτο full length άλμπουμ των Ολλανδών, πρόκειται για concept δίσκο για τη στοιχειωμένη περιοχή του Lammendam. Γενικά, η μπαντα καταπιάνεται με μύθους και φαντάσματα. Μετά από ένα συμφωνικό intro σε στυλ CRADLE OF FILTH, μπαίνουμε στο κύριο μέρος… που συνεχίζει να πατά πάνω στην μουσική ιδιοφυία των Βρετανών (φυσικά των 90ς, γιατί όσο πάει αυτοί μάλλον «χαζεύουν»). Ίσως πρόκειται για την μπαντα που έχει πλησιάσει πιο πολύ στο στυλ τους, σχεδόν απο όλες τις απόψεις, μα κυρίως στα ορχηστρικά μέρη, τα πλήκτρα και τους στίχους (αν και λείπει το σεξ!). Οι κιθάρες, αν και black metal, έχουν μια πολύ μεστή και βαριά παραμόρφωση. Δε λείπουν και τα μελωδικά lead riffs. Τα drums είναι πιο straight forward, με πάμπολλα blast–beats. Θα έλεγε κάνεις ότι μοιάζουν με DIMMU BORGIR εκεί. Τα φωνητικα του Seregor, αλλά και τα backing του Ardek, δένουν απόλυτα με τη μουσική. Η πάρα μα πάρα πολύ καλή παραγωγή τους βοηθά τα μέγιστα, αφού ξεχωρίζεις και τη παραμικρή λεπτομέρεια. Αγαπημένα κομμάτια είναι σίγουρα το “A Strange presence near the woods” και το ταχύτατο “The carriage wheel murder”. Στο άλμπουμ θα βρείτε και αρκετά ιντερλούδια με απαγγελίες σε στυλ Dani Filth για το όλο concept. Σε αυτό το re–issue υπάρχουν και 3 bonus tracks παρμένα από το EP του 2005, “Ethereal veiled existence”.
“Death came through a phantom ship” (2010)
6/10
2 χρόνια μετά το θετικό ντεμπούτο τους, επανέρχονται με το “Death came through a phantom ship”. Eδώ, μάλλον προσπαθούν να κάνουν ένα πιο προσωπικό ήχο, αλλά δεν τους βγαίνει. Με το “Lammendam”, που μπορεί να ήταν ξεπατικωσούρα των CΟF, είχαν καταφέρει να μας κάνουν να ακούσουμε έναν ήχο που μας είχε λείψει, έχοντας αρκετή φαντασία. Το επόμενο βήμα τους όμως, παραγίνεται βαρύγδουπα συμφωνικό. Πιο πομπώδη πλήκτρα, που συνοδεύονται με μια υπερβολικά heavy μπουκωμένη παραμόρφωση. Ιδίως το τελευταίο, χαλάει όλο το σύνολο, μιας που ήταν το κάτι διαφορετικό στο genre και το είχαν πετύχει 100% στο “Lammendam”. Θα έλεγε κανείς ότι χάνονται κάπου εκεί που χάθηκαν και οι CRADLE OF FILTH (ΟΚ, όχι όπως πρόσφατα με το “punk vibe” των Άγγλων). Δε θα έλεγα ότι δεν έχουν έμπνευση, απλά χάνουν λίγο την ταυτότητα τους, χωρίς να προσφέρουν και κάτι καινούριο. Δε μπορώ να πω ότι μου έμεινε στο μυαλό κάποιο τραγούδι, αφού δύσκολα τα ξεχωρίζω κιόλας. Και σε αυτό το re-issue υπάρχουν 3 bonus tracks, συγκεκριμένα 3 singles που είχαν κυκλοφορήσει το 2011.
Οι Ολλανδοί με το καθόλου εύηχο όνομα, δεν ανακάλυψαν τη νέα γη. Παίζουν κλασικό συμφωνικό black metal με πολύ αγάπη στους CRADLE OF FILTH. Όσο πιο κοντά στο ύφος των Άγγλων ήταν, τόσο καλύτεροι ακούγονταν. Μετά μας τα χάλασαν. Ωστόσο ταλέντο και μουσικές γνώσεις φαίνεται ότι υπάρχουν και γι’ αυτό ελπίζω να βρουν την άκρη. Καλό ντεμπούτο, μετριότατη συνέχεια.
Γιώργος Δρογγίτης
