Φτάσαμε αισίως στο τέταρτο σόλο άλμπουμ της Tarja Turunen.
“Colours in the dark” λοιπόν και η πρώην τραγουδίστρια των NIGHTWISH και σε αυτή τη νέα δουλειά της, δεν έχει να προσφέρει κάτι περισσότερο από ότι στις προηγούμενες, δυστυχώς. Το πρώτο video του δίσκου, για το “Victim of ritual” με τη χρήση του κλασικού ορχηστρικού “Bolero” του Maurice Ravel, τόσο στην εισαγωγή, όσο και μέσα στο κομμάτι (αυτό δε λέγεται ακριβώς “εμπνευσμένο από το κομμάτι” όπως λέει η εταιρεία, όταν μόνο το ρεφρέν είναι δικό σου στην ουσία), μας έβαλε στο κλίμα.
Όπως και στα προηγούμενα 3 άλμπουμ, ο δίσκος έχει κάποια πολύ ωραία τραγούδια (με καλύτερο το “500 letters” και μαζί του τo αργό/μπαλαντοειδές “Mystique voyage”), κάποια καλά (το «ζωντανό» “Neverlight” και το ατμοσφαιρικό/μπαλαντοειδές “Until silene”), κάποια απλά ανεκτά (“Never enough” κυρίως λόγω ρεφρέν και τίποτα άλλο και “Victim of ritual”) και κάποια τελείως αδιάφορα (“Lucid dreamer”, “Deliverance” και “Medusa”). Η διασκευή που έχει κάνει στο απίθανο “Darkness” του Peter Gabriel είναι πάντως καλή και ας το έχει κάνει πιο απλοϊκό και στην ουσία μπαλάντα. Το να έχουν τα κομμάτια ωραία ρεφρέν (που τα περισσότερα του δίσκου έχουν) δε σημαίνει ότι αυτόματα και σαν κομμάτια είναι τόσο καλά. Δε μπορείς να στηρίζεσαι σε αυτό κυρίως και μετά από τόσες σόλο κυκλοφορίες πλέον ε δεν αρκεί μόνο η φωνή της Tarja, γιατί αν αυτές τις δουλειές τις είχε κυκλοφορήσει μία άλλη τραγουδίστρια και όχι η πρώην των NIGHTWISH δε νομίζω ότι θα ασχολιόταν σε τέτοιο βαθμό τόσος κόσμος. Καλώς ή κακώς αυτή είναι η αλήθεια. Πραγματικά, αν μαζέψουμε τα πολύ καλά κομμάτια και από τις 4 σόλο δουλειές της Tarja, φτιάχνουμε έναν πολύ καλό δίσκο συνολικά.
Καταντάει κουραστικό σίγουρα, αλλά από τη στιγμή που επαναλαμβάνεται, τι να κάνουμε; Από το «διαζύγιο» των NIGHTWISH βγήκαν χαμένοι και οι δύο. Τόσο η μπάντα, όσο και η Tarja. Ο ένας, τότε, έκανε τον άλλο διάσημο. Ο Tuomas με τις συνθέσεις του και η Tarja με τα χαρακτηριστικά φωνητικά της. Ο συνδυασμός τους! Μετά και οι δύο μεμονωμένα, ποιοτικά τουλάχιστον και όχι εμπορικά, δεν είναι αντάξιοι του τί ήταν όταν πορεύονταν μαζί. Και αν οι NIGHTWISH έχουν ελπίδες στο εγγύς μέλλον να το αντιστρέψουν αυτό (ειδικά με την προϋπόθεση ότι κρατάνε την Floor και βρίσκουν ξανά ταιριαστή τραγουδίστρια), η Tarja ίσως θα πρέπει να βρεί άλλους να της γράφουν μουσική. Συμπαθητικές οι δουλειές της, περνάς καλά στα live της, αλλά ως εκεί. Μόνο με το όνομα δε θα κρατήσει για πάντα.
Σαν οπαδός των NIGHTWISH μέχρι και το “Once”, ελπίζω και για τις δύο πλευρές τα καλύτερα και όσο πιο γρήγορα, αλλά δε μπορώ να μην ακούω κιόλας.
5.5/10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
