Dez Fafara. Ωραίος τραγουδιστής, ωραίοι στίχοι, καλλιτέχνης που σέβομαι. Όπως και η μπάντα του, οι DEVILDRIVER, οι οποίοι από το πρώτο κιόλας άλμπουμ τους, το ομότιτλο του 2003 μου είχαν κάνει τρομερή εντύπωση με το groove-άτο μοντέρνο metal τους. Η συνέχεια μέχρι και το “The last kind words” ήταν το ίδιο καλή και μετά άρχισε σταδιακά η πτώση με το “Pray for villains” και ειδικά το “Beast”. Και μπορεί πρωτίστως το “Pray for villains” να ήταν ωραίο άλμπουμ, αλλά λίγο η αλλαγή του ήχου τους, λίγο η διαφορά στην ποιότητα σε σχέση με τα πρώτα, δεν μου έκανε αυτό το «κλικ». Το δε “Beast” το θεωρώ εύκολα την πιο αδύναμη στιγμή της μέχρι τώρα καριέρας τους.
Το έκτο τους άλμπουμ και πρώτο μέσω της Napalm Records, “Winter kills”, είναι σίγουρα καλύτερο του “Beast”. Η μπάντα όμως δείχνει ότι έχει πάρει ένα διαφορετικό μονοπάτι, χωρίς να σημαίνει όμως ότι δε συνεχίζουν να είναι καλοί.
Συνδυάζοντας βασικά τα στοιχεία των δύο προκατόχων του, το “Winter kills” πάει ένα ακόμα βήμα παραπέρα και οι DEVILDRIVER καταφέρνουν να μην ακούγονται ίδιοι σε κάποιο δίσκο, πράγμα το οποίο γουστάρω, ανεξαρτήτως αν δεν πετυχαίνει ιδιαίτερα πάντα.
Οι οπαδοί των πρώτων δίσκων της μπάντας μπορεί να ξενίσουν με τον ήχο του σήμερα. Σημαντικό ρόλο εκτός των κομματιών έχει παίξει και η παραγωγή του Mark Lewis (ALL THAT REMAINS, THE BLACK DAHLIA MURDER, WHITECHAPEL) η οποία μπορεί να είναι ογκώδης, αλλά είναι και κάπως φορτωμένη και δεν αφήνει τα όργανα να «αναπνεύσουν» όσο θα έπρεπε ίσως. Το groove δεν έχει φύγει από τη μπάντα, όμως κύριο συστατικό του δίσκου είναι το νεύρο που βγάζει, η δύναμη και σε αρκετό βαθμό η ποικιλία στα κομμάτια, αφού η μπάντα δε φοβάται ούτε να πειραματιστεί με πιο swagger ήχους (“Ruthless”) ή πιο μελαγχολικές στιγμές (“Haunting refrain”, “Curses and epitaphs”), ενώ υπάρχουν όμως και σημεία αναφοράς στο παρελθόν τους (“The appetite”) ή τις πιο thrash-άδικες επιρροές τους (“Desperate times”). Οι στίχοι ξανά καθημερινοί και ωραίοι, όπως μας έχει συνηθίσει άλλωστε ο Fafara.
Ο πειραματισμός είναι καλός, η ποικιλία επίσης, αλλά το “Winter kills” σου αφήνει μία αίσθηση της ανολοκλήρωτης προσπάθειας για κάτι ξανά διαφορετικό από τους DEVILDRIVER. Πολύ καλά κομμάτια έχει (“Winter kills”, “Gutted”, ενώ το “The appetite” είναι από τα καλύτερα που έχουν γράψει, με το βίντεο να είναι λίγο χάλι), αλλά έχει και κάποια μέτρια, με δύο να περνάνε τελείως αδιάφορα. Αυτό που δε λείπει σίγουρα και πάλι από κυκλοφορία τους είναι η ποιότητα. Οι «κολλημένοι» με τη μπάντα θα το γουστάρουν. Αυτοί που κάπου τους έχασαν, πάλι δε θα βγάλουν άκρη πάντως.
Υ.Γ. Το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, “Sail”, είναι διασκευή του μεγαλύτερου hit των AWOLNATION. Ποιοί είναι αυτοί; Μία electronic/alternative rock μπάντα που γουστάρει ο 15-χρονος γιός του και ο Fafara ακούγοντας το κομμάτι μία μέρα μέσα από το δωμάτιο του γιού του, του «καρφώθηκαν» οι στίχοι λόγω προσωπικής εμπειρίας (αναφέρεται στο A.D.D., δηλαδή τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής… περισσότερα βρείτε μόνοι σας), το γούσταρε, πήρε τη μπάντα του για να το ακούσουν και οι υπόλοιποι και είπαν να το δοκιμάσουν. Και είναι ωραίο.
7 / 10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
