“Back where they belong”
Settle down, this won’t last long, που λέει και ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. Νοt long enough αν ρωτάτε εμένα… Άνετα βγάζεις δίωρη συνέντευξη με τον John Baizley συζητώντας μόνο για artworks. Aλλά, τουλάχιστον αυτή τη φορά, το κυρίως θέμα της κουβέντας ήταν άλλο. Oι ΒARONESS βρίσκονται και πάλι επί τω έργω. Δηλαδή πάνω σε μια σκηνή, να παίζουν τις τραγουδάρες τους και να νιώθουν την, τόσο σημαντική για τον John, επαφή με το κόσμο. Η επιστροφή τους απ’ το ατύχημα με το tour bus ολοκληρώνεται με νέο line-up, νέο live ΕP και νέα περιοδεία, γεγονότα που μας δίνουν ωραιότατες αφορμές για να μιλήσουμε με την ψυχή της μπάντας.
Hey John. Πού σε βρίσκω; Αν δε κάνω λάθος βρίσκεστε στο μέσο της αμερικανικής περιοδείας σας (η συνέντευξη έγινε στις 12 Ιουλίου), σωστά;
Ναι, περιοδεύουμε στην Αμερική αυτό το καιρό. Αλλά τώρα τυχαίνει να έχουμε ένα μικρό κενό λίγων ημερών, οπότε είμαι στο σπίτι μου στη Φιλαδέλφεια για λίγο…
Όλοι ξέρουμε ότι είχατε μια πολύ δύσκολη χρονιά. Κατάφερατε να επιβιώσετε απ’ το ατύχημα με το λεωφορείο… Εσύ συγκεκριμένα βρέθηκες καθηλωμένος για σχεδόν τρεις μήνες, είτε στο κρεβάτι του νοσοκομείου είτε σε αναπηρικό καροτσάκι. Αλλά παρόλα αυτά καταφέρατε να επιστρέψετε και μάλιστα αρχίσατε να περιοδεύετε σχεδόν άμεσα. Πως αισθάνεσαι μετά από όλα αυτά;
Φτάσαμε σε σημείο να σκεφτούμε ότι πάει, αυτό ήταν το τέλος για μας… Ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά, αλλά ξέρεις καμιά φορά, όσο πιο δύσκολη είναι μια κατάσταση, π.χ. όσο πιο τραυματισμένος είσαι, τόσο πιο πολύ πεισμώνεις και αφοσιώνεσαι στο να επιστρέψεις… Δεν ήμουν σε θέση να κάνω τίποτα. Δε μπορούσα να περπατήσω ή να κάνω οτιδήποτε για 4-5 μήνες. Σιγά σιγά κατάφερα να σηκωθώ απ’ το αναπηρικό καροτσάκι, άρχισα να κουνάω το χέρι μου και με τον καιρό, άρχισα να καταλαβαίνω ότι θα τα καταφέρω κι ότι κάποια στιγμή θα μπορέσω να περπατήσω σχεδόν όπως πριν. Έγινε πολύ σημαντικό για μένα να θέτω στόχους. Αρχικά μικρούς… Και αργότερα φυσικά ο απώτερος στόχος μου ήταν να μπορέσω να περιοδεύσω ξανά. Αν και δεν ήξερα αν όντως θα το καταφέρω. Απλά ήταν ένας στόχος που είχα θέσει και με βοηθούσε να συνεχίσω τη προσπάθεια. Όσο πιο πολύ δούλευα τόσο πιο πολλές οι πιθανότητες να τα καταφέρω. Σιγά-σιγά όσο περνούσε ο καιρός ο στόχος άρχισε να γίνεται πραγματικότητα. Τώρα που μιλάμε έχουμε ήδη συμπληρώσει ένα μήνα περιοδειών και πιστεύω πως όλα πήγαν εξαιρετικά. Δε μου αρέσει να περιαυτολογώ αλλά νομίζω πως όλο αυτό μας έκανε ακόμα καλύτερους απ’ ότι ήμασταν στο παρελθόν.
Συγχαρητήρια για την υπομονή και την επιμονή που δείξατε… Δε σταματήσατε τη μπάντα και δε φοβηθήκατε να περιοδεύσετε ξανά. Ξέρεις πολύ καλά ότι ο τρόπος που οι μουσικοί βγάζουν χρήματα στις μέρες μας είναι με το να ταξιδεύουν συνεχώς και να παίζουν live. Πιστεύεις ότι αυτός είναι και ο λόγος που δύο μέλη, ο Allen Bickle (drums) και ο Μatt Maggioni (μπάσο) άφησαν τη μπάντα μετά το ατύχημα; Πιστεύεις ότι, σε κάποιο βαθμό, ρίχνουν το φταίξιμο για το ατύχημα στον τρόπο που λειτουργεί η μουσική σήμερα;
Δε νομίζω ότι κατηγορεί κανείς τη «μουσική» για το ατύχημα. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί… Έχει να κάνει με το πως αντιλαμβάνεσαι μια κατάσταση. Θα μπορούσαμε να πούμε πως επειδή είμαστε περιοδεύοντες μουσικοί, πρέπει να περνάμε μεγάλο μέρος του χρόνου μας μέσα σε οχήματα κι επειδή ακριβώς το κάνουμε τόσο συχνά, είναι πιθανό το όχημα να εμπλακεί σε ατύχημα… Αλλά κάτι τέτοιο μπορείς να το πεις για πολλά επαγγέλματα. Είναι πολλοί οι επαγγελματίες που κινδυνεύουν καθημερινά στη δουλειά τους, πχ ένας ξυλουργός ή ένας αστυνομικός… Είναι μέρος της δουλειάς μας το να μπλέκουμε σε περιπέτειες, και στην πραγματικότητα όλα αυτά είναι από τους ωραίους λόγους του να είσαι μουσικός. Το γεγονός ότι μπορείς να ταξιδέψεις σε όλο το κόσμο και να δεις πολλά μέρη. Δεν θα είμαι ικανοποιημένος μέχρι να φτάσουμε να δούμε και να παίξουμε σε όλο το κόσμο. Την Ελλάδα πχ δεν την έχουμε επισκεφθεί ακόμα και θα το θέλαμε πολύ. Το να βρισκόμαστε για πολλές ώρες σε αεροπλάνα, αυτοκίνητα, λεωφορεία κτλ. είναι μέρος της δουλειάς, αλλά δε πιστεύω ότι κατηγορεί κανείς τη μουσική για το ατύχημα. Ήταν απλά ένα ανθρώπινο λάθος. Τίποτα άλλο. Πλέον έχουμε πάρει μέτρα ώστε να είμαστε σίγουροι ότι θα προσλάβουμε έναν πολύ καλό επαγγελματία οδηγό.
Θέλεις να μας πεις δυο λόγια για τα δύο καινούργια μέλη των BARONESS; Toν Νick Jost (μπάσο) και Sebastian Thomson (drums). Πόσο δύσκολο ήταν να αντικατασταθούν οι Allen και Matt; Ειδικά ο Allen με τον οποίο ήσασταν μαζί απ’ το ξεκίνημα της μπάντας…
Ήταν δύσκολο όταν έφυγαν. Και ο Allen και ο Matt ήταν πολύ κοντινοί μας φίλοι. Φυσικά καταλαβαίνουμε απόλυτα τους λόγους που σταμάτησαν. Πήραν τηλέφωνο κάποια στιγμή και μας είπαν, ξέρετε δε θέλουμε να συνεχίσουμε να περιοδεύουμε στο μέλλον. Και φυσικά το καταλαβαίνεις αυτό και το δέχεσαι. Ξέρεις, ήμασταν μαζί όταν κοντέψαμε να σκοτωθούμε σε εκείνο το λεωφορείο. Και φυσικά σεβόμαστε απόλυτα την επιλογή τους. Αλλά εμείς δεν σκεφτόμασταν να σταματήσουμε… Και πλέον, έπρεπε να βρούμε νέους, καλύτερους μουσικούς. Το είδαμε σαν μια ευκαιρία να βελτιώσουμε τη κατάσταση μας, να γίνουμε καλύτερη μπάντα. Όπως είπες κι εσύ ήταν πολύ δύσκολο να βρούμε αντικαταστάτη για τον Allen. Θέλαμε κάποιον που να έχει την ενέργεια και την τεχνική του Allen και ταυτόχρονα να μην είναι ένα αντίγραφο του. Θέλαμε κάποιον που να έχει δικό του στυλ και προσωπικότητα και ειλικρινά πιστεύω ότι ο Sebastian Thomson έχει αυτά τα στοιχεία. Μπορεί να παίξει ότι έπαιζε κι ο Allen και το κάνει με το δικό του τρόπο δίνοντας έναν διαφορετικό τόνο στο ρυθμό. Νομίζω ότι ακουγόμαστε καλύτερα τώρα… Χαιρόμαστε που τον έχουμε μαζί μας. Πλεόν νιώθουμε ότι έχουμε νεές ευκαιρίες μπροστά μας. Είναι πραγματικά κρίμα που έφυγε ο Allen, και ξέρω ότι αυτό στεναχώρησε πολλούς οπαδούς, αλλα δεν μπορούσαμε να τον πιέσουμε, ήταν δική του απόφαση. Και έπρεπε να σεβαστούμε τη θέση του γιατί όλοι περάσαμε από αυτό το ατύχημα μαζί.
Aς πάμε σε κάτι πιο επίκαιρο. Θέλεις να μου πεις λίγα λόγια για το “Live at Maida Vale”, το νέο σας EP;
Θέλαμε να αποτυπώσουμε μια καταπληκτική ημέρα που είχαμε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Συνέβη λίγες εβδομάδες πριν το ατύχημα. Είχαμε την ευκαιρία να ηχογραφήσουμε 4 τραγούδια στα Maida Vale studios του BBC. Εκεί όπου έχουν ηχογραφηθεί όλα (σχεδόν) τα Peel Sessions*, σε χώρους όπου έχουν παίξει οι LED ZEPPELIN, ο Jimi Hendrix, οι CLASH, και δεκάδες άλλες μπάντες που μας έχουν επηρεάσει. Ήταν μια σπάνια ευκαιρία και φυσικά θέλαμε πολύ να το κάνουμε. Η ηχογράφηση έγινε τον Ιούλιο του ’12 μια βδομάδα πριν το «Yellow & Green” κυκλοφορήσει στην αγορά. Μάλιστα, τότε μόλις που είχαμε ξεκινήσει τη περιοδεία για το δίσκο συνεπώς πριν πάμε να ηχογραφήσουμε στο BBC δεν είχαμε παίξει τα κομμάτια ζωντανά παρά μόνο 8 με 9 φορές. Θα έλεγα ότι αυτές είναι οι πρωταρχικές εκτελέσεις των τραγουδιών, πριν προλάβουμε να «ξετρίψουμε» πάνω τους και ίσως να τους αλλάξουμε λίγο τη μορφή.
*Peel Sessions: Ιδέα του Θρύλου του βρετανικού ραδιοφώνου John Peel, ο οποίος από το 1967 μέχρι το 2004 που μας άφησε, υποδεχόταν στα Maida Vale studios του BBC νέους μουσικούς δίνοντας τους την ευκαιρία να παίξουν και να ηχογραφήσουν ζωντανά στο studio και με επαγγελματικό εξοπλισμό, 3 με 4 τραγούδια τους. Έτσι, πολλά νέα συγκροτήματα είχαν την δυνατότητα να ακουστούν σε πιο ευρύ κοινό και να αποδείξουν τι αξίζουν. Βέβαια, η ιδέα με τις ζωντανές ηχογραφήσεις αρχικά ξεκίνησε ως ένας τρόπος να αποφευχθούν οι περιορισμοί που επέβαλε τότε στο βρετανικό ραδιόφωνο η «Ένωση μουσικών», σχετικά με την αναπαραγωγή μουσικής που διατίθεται στην αγορά προς πώληση (για περισσότερες πληροφορίες google-άρετε Νeedle–time restrictions). Με το καιρό όμως τα Peel Sessions εξελίχθηκαν σε κάτι πολύ σημαντικότερο και πλέον αποτελούν υπερ-πολύτιμο αρχείο για τους απανταχού μουσικόφιλους, καθώς μέσα σε αυτά έχουν καταγραφεί ιστορικές στιγμές με (μετέπειτα) τεράστια ονόματα όπως οι LED ZEPPELIN, οι PINK FLOYD, ο David Bowie, να εκμεταλλέυονται τον ραδιοφωνικό χρόνο δίνοντας σπάνιες και μοναδικές εκτελέσεις γνωστών επιτυχιών τους ή διασκευάζοντας άλλους συναδέλφους τους, συχνά με τη βοήθεια διαφόρων special guests. Οι ενδιαφερόμενοι μπορείτε να βρείτε περισσότερα εδώ.
Ας μιλήσουμε για κάτι άλλο. Λένε ότι μέσα από δύσκολες καταστάσεις όμοιες με αυτές που βρέθηκε η μπάντα σου, καμιά φορά ένας καλλιτέχνης μπορεί να εμπνευστεί και να γίνει πιο δημιουργικός. Λειτούργησε καθόλου αυτό σε σας; Για παράδειγμα, τη περίοδο που ήσουν κλεισμένος στο σπίτι με το χέρι σου ακόμα σε κακή κατάσταση και προσπαθώντας να ξεφύγεις απ’ τον εθισμό των παυσίπονων, δούλεψες καθόλου πάνω σε νέα τραγούδια;
Σίγουρα συνέβη κάτι τέτοιο. Θέλουμε να γίνει σαφές πως πλέον, σαν συνθέτες, μας αρέσει να γράφουμε για πιο προσωπικά ζητήματα. Για καταστάσεις που βιώνουμε και που πιστεύουμε ότι μας φέρνουν πιο κοντά στο κοινό, τις οποίες όλοι μπορεί να έχουν περάσει και μπορούν να ταυτιστούν με αυτές. Δε φοβόμαστε να ανοιχτούμε και να εκθέσουμε τους εαυτούς μας. Αυτό νομίζω είναι και το μεγάλο βήμα που κάναμε στο “Yellow & Green”. Βέβαια, δεν ισχυριζόμαστε ότι κάτι τέτοιο μας ξεχωρίζει από άλλους μουσικούς, αλλά νομίζω ότι όλο αυτό μας βοηθά πολύ στην επικοινωνία με το κοινό. Σίγουρα για το επόμενο album η έμνευση και οι ιδέες θα προέλθουν απ΄όλα αυτά που περάσαμε αυτό το χρόνο. Στις πιο δύσκολες μέρες περνούσα αρκετές ώρες με τη κιθάρα, αρχικά προσπαθώντας να ξανα-μάθω να παίζω και σιγά σιγά δουλεύοντας κάποιες ιδέες. Επισήμως βέβαια δεν έχουμε ξεκινήσει να συνθέτουμε τίποτα, ούτε έχουμε σαφή εικόνα για τη πορεία των τραγουδιών, αλλά ιδέες υπάρχουν.
Μιας και δεν είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε πέρυσι, θα πρέπει να σε συγχαρώ για το “Yellow & Green”, προσωπικά το είχα πρώτο στη λίστα μου για το 2012. Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι κάποιοι απ’ τους πιο προσωπικούς στίχους που υπάρχουν σε αυτό, φαντάζουν έως και προφητικοί; Αναφέρεστε σε πολύ προσωπικές στιγμές που ώρες-ώρες μοιάζουν σα να περιγράφουν τις δύσκολες καταστάσεις που ζήσατε εκ των υστέρων με το ατύχημα και ότι ακολούθησε…
Σ’ ευχαριστώ. Είναι όντως ειρωνικό αν το σκεφτείς… Στο “Yellow & Green” πήραμε ένα ρίσκο και αποφασίσαμε να γίνουμε λιγό πιο προσωπικοί με τους στίχους. Νιώθαμε αρκετά πιο ώριμοι και συνειδητά θέλαμε να απομακρυνθούμε από την ίσως πιο αφελή θεματολογία που μπορεί να είχαμε στο παρελθόν. Δε ξέρω όμως πως άκριβως έγινε αυτή η μετάβαση, ουσιαστικά αυτό το πιο προσωπικό στυλ ήρθε από μόνο του. Εκείνη τη περίοδο άκουγα πολύ απ’ τη μουσική που με επηρέασε όταν ήμουν νεότερος. Πάντως, τελικά φάνηκε ότι με αυτό το τρόπο μπορούσαμε να λειτουργήσουμε πιο ελεύθερα και στη σύνθεση, χωρίς στόχος να είναι π.χ. να βρούμε το κατάλληλο πεταλάκι για να ακουγόμαστε όσο πιο heavy μπορούμε, αλλά να εκθέσουμε τους εαυτούς μας και τις ιδέες μας, να δείξουμε ποιοι είμαστε στη πραγματικότητα και ως μπάντα. Και νομίζω πως στο μέλλον θα εξελιχθούμε ακόμα περισσότερο πάνω σε αυτό.
Ξέρω ότι τους προηγούμενους μήνες και πριν ξεκινήσει η περιοδεία των BARONESS έδωσες κάποια shows ως solo καλλοτέχνης, χωρίς την υπόλοιπη μπάντα από πίσω να βοηθά την απόδοση σου. Γιατί το έκανες αυτό; Εννοώ δεν ήταν πιο δύσκολο αυτό για σένα; Να δίνεις τα πρώτα live μετά το ατύχημα μόνος σου;
Ναι, ήταν σίγουρα πιο δύσκολο. Αλλά αυτός ήταν και ο λόγος που σκέφτηκα ότι θα ήταν καλό να το δοκιμάσω. Κατι σαν test στον εαυτό μου. Αν μπορέσω να τα καταφέρω μόνος τώρα, τότε θα τα καταφέρουμε και με τους BARONESS. Μόνος σου εκτίθεσαι, ανοίγεσαι, και με αυτό το τρόπο βοηθάς τον εαυτό σου να πάρει τα πάνω του. Αυτά τα live λειτουργούν θεραπευτικά για μένα. Τότε (το Μάρτιο του ‘13) η μπάντα ουσιαστικά ήταν στο πάγο. Όλοι έκαναν τα δικά τους… Δεν ξέραμε τι θα γίνει στη συνέχεια… Για μένα το να βγω να παίξω μόνος με βοήθησε να ξεπεράσω τους φόβους και τις αγωνίες μου. Ο καθένας λειτουργεί διαφορετικά σε τέτοιες στιγμές. Δεν είχα νιώσει αυτή την επαφή με το κοινό για πολύ καιρό και ήταν κάτι που χρειαζόμουν. Άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος που παίζω μουσική. Ήταν δύσκολο. Χωρίς να σε υποστηρίζουν το μπάσο και τα drums από πίσω είσαι πιο ευάλωτος… Αλλά τελικά καταλαβαίνεις πως άπαξ και είσαι διαθέσιμος να ανοιχτείς στο κοινό όλα γίνονται πιο απλά. Είχα την ανάγκη να νιώσω ταπεινός απέναντι του. Γυρίζουμε το κόσμο και παίζουμε live σχεδόν 10 χρόνια τώρα. Έτσι έχω μάθει να λειτουργώ. Ήθελα να εκθέσω τον εαυτό μου στο κοινό, όπως το έκανα πέρυσι μέσω των στίχων στο “Yellow & Green”. Αισθάνομαι ωραία με αυτό.
Τώρα, δε γίνεται να μη κάνω μια ερώτηση για τα καταπληκτικά σου artworks (μπορείτε να πάρετε μια ιδέα εδώ). Yπάρχει κάποιο από τα εξώφυλλα που έχεις σχεδιάσει που να το ξεχωρίζεις ως το «αριστούργημα» σου ας πούμε; Για παράδειγμα, εγώ μάλλον θα διάλεγα τη δουλειά σου για το “Phantom Limb” των PIG DESTROYER (τσεκάρετε τα posters).
Δε ξέρω, μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο ως το καλύτερο μου. Ίσως είναι ευκολότερο να κρίνω πιο θεωρώ καλύτερο τεχνικά, με λιγότερα λάθη, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα είναι και το πιο αγαπημένο. Το θέμα είναι ότι κάθε φορά που ξανακοιτάω τις δουλείες μου, το μάτι μου πέφτει στα ελαττώματα και στο τι θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Ακόμα και σε κάποια από τα εξώφυλλα των BARONESS που μάλλον είναι και οι πιο αναγνωρίσιμες δουλειές μου, όταν τα βλέπω παρατηρώ τις ατέλειες και σκέφτομαι τι θα άλλαζα, τι θα βελτιώνα κτλ.. Αυτή τη στιγμή λοιπόν, δε ξέρω αν θα χαρακτήριζα κάποιο ως το «αριστούργημα» μου… Βασικά, δε νομίζω να αποκαλέσω κάποια δουλειά μου ως αριστούργημα μέχρι να φτάσω στο νεκροκρέβατό μου…
Σε λίγο καιρό θα επιστρέψετε στην Ευρώπη για περιοδεία, με τους ROYAL THUNDER να ανοίγουν τις headline συναυλίες σας. Δυστυχώς δε θα παίξετε στην Ελλάδα… Ελπίζουμε την επόμενη φορά να μας επισκεφθείτε.
Είναι πραγματικά κρίμα που δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να έρθουμε να παίξουμε στην Ελλάδα. Θέλουμε πολύ να επισκεφθούμε τη χώρα σας και θα προσπαθήσουμε κι άλλο ώστε αυτό να γίνει σύντομα. Δεν είναι φυσικά ότι δε θέλουμε. Επιβάλλεται να έρθουμε το συντομότερο. Έχουμε παίξει πάρα πολλές φορές στην Ευρώπη. Παίζουμε στην Αγγλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία συνεχώς… Αλλά όλοι πάνε και παίζουν εκεί. Θέλουμε να ‘ρθούμε στην Ελλάδα.
Ok John, ελπίζουμε να σας φέρει κάποιος σύντομα (ακούτε κύριοι διοργανωτές;). Σ’ ευχαριστώ για τη κουβέντα. Μπορείς να κλείσεις όπως θέλεις.
Χμ… Παίζουμε τόσα χρόνια, είναι ντροπή να μην έχουμε έρθει ακόμα στην Ελλάδα. Πραγματικά λυπάμαι γι’ αυτό. Συγγνώμη αν ακούγομαι υπερβολικά απολογητικός, αλλά έτσι είναι. To να περιοδεύω για μένα σημαίνει να επισκέπτομαι καινούργια μέρη και να αποκτάω νέες εμπειρίες. Έχουμε κοινό στην Ελλάδα που αγοράζει τους δίσκους μας. Έχουμε φίλους που μας στέλνουν feedback. Τι να πω, ελπίζω να σας δούμε όλους σύντομα… Κι εσένα ιδιαίτερα Κώστα. Όταν έρθουμε έλα να πεις ένα γεια και να τα πούμε από κοντά.
Kωνσταντίνος Οικονομάκος
Line-up:
John Baizley – φωνή, κιθάρα
Pete Adams – κιθάρα
Nick Jost – μπάσο
Sebastian Thomson – ντραμς
Δισκογραφία:
“Red Album” (2007)
“Blue Record” (2009)
“Yellow & Green” (2012)
