7,5 / 10
Πως να ξεκινήσεις να γράφεις για έναν ζωντανό θρύλο όταν μάλιστα κυκλοφορεί τη συνέχεια ενός εξίσου θρυλικού δίσκου; Η σκηνή από το “Wayne’s world” και την ατάκα “We’re not worthy” όταν οι δύο ήρωες μας συναντούν τον Alice Cooper μου έρχεται σχεδόν συνειρμικά… Ας συνεχίσουμε όμως. Να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα από την αρχή: το “Welcome to my nightmare” είναι ο αγαπημένος μου δίσκος του Alice και προσωπικά τον κατατάσσω μέσα στους 10 καλύτερους classic rock δίσκους όλων των εποχών. Επιπλέον, ο Bob Ezrin είναι μακράν ο αγαπημένος μου παραγωγός και τέλος, είμαι πάντα επιφυλακτικός (αν όχι καχύποπτος) όταν ένας καλλιτέχνης αποφασίζει να γράψει τη συνέχεια ενός υπερπετυχημένου άλμπουμ.
Στα του δίσκου τώρα: αν περιμένετε την ατμόσφαιρα του πρώτου μέρους ή την “horror” αισθητική του, αφήστε το καλύτερα! Το “Welcome 2 my nightmare” είναι περισσότερο χιουμοριστικό παρά… εφιαλτικό! Δηλαδή, μπορεί ο Alice να μας μεταφέρει στον κόσμο του Steven αλλά σίγουρα τα πράγματα δεν είναι και τόσο τρομακτικά όπως πριν από 36 χρόνια. Αμιγώς μουσικά, αν θέλετε ή αν προσδοκάτε μία ροή κομματιών που θα δένουν –μιλάω πάντα συνθετικά- με το όλο concept, αφήστε το καλύτερα… πάλι! Το άλμπουμ είναι μουσικά πολυδιάστατο, ποικιλόμορφο… Σχεδόν άνισο! Με λίγα λόγια, δεν θυμίζει σε τίποτα ένα concept άλμπουμ. Έχουμε κομμάτια που θυμίζουν RAMONES (“Ghouls gone wild”), STONES (“I’ll bite your face off”), ακόμη και BRITNEY SPEARS (!) (“What baby wants”). Το περίεργο εδώ είναι ότι το ντουέτο με την pop star Ke$ha στο “What baby wants” είναι η κορυφαία στιγμή στο δίσκο, το κομμάτι με το οποίο κόλλησα και άκουγα συνέχεια! Disco, rock, hard rock στοιχεία συνθέτουν το περίεργο αυτό μουσικό πόνημα του Alice… Όπως περίεργος άλλωστε είναι και ο κόσμος του Steven!
Η παρουσία των Dennis Dunaway, Michael Bruce και Neal Smith σε τρία κομμάτια ικανοποιεί το νοσταλγικό μας αίσθημα ενώ ο Ezrin πίσω από την κονσόλα μας έχει προσφέρει πολύ καλύτερες στιγμές. Δυστυχώς, οι μουσικές «σφήνες» από το πρώτο μέρος δεν φτάνουν για να αγγίξουν το μεγαλείο του 1975. Για μένα το “Welcome 2 my nightmare” αποτιμάται μεν θετικά αλλά ως εκεί! Βλέπετε, είναι βαρύς ο τίτλος που κουβαλάει!
Σάκης Νίκας
