Όταν ένα συγκρότημα διαλύεται κι επανέρχεται μετά από δεκατρία χρόνια, τότε σίγουρα υπάρχει ενδιαφέρον για να δεις πως στέκεται στη σημερινή μουσική σκηνή. Όταν μάλιστα το όνομα του συγκροτήματος είναι Ugly Kid Joe (UKJ), τότε το ενδιαφέρον αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο. Το “Stairway to hell” είναι η επιστροφή των UKJ στη δισκογραφία με την μορφή του EP.
Γενικώς οι UKJ ήταν μια μπάντα με καταβολές σε κλασικό rock που είχαν την «ατυχία» να πέσουν στην άνθηση του grunge. Ατυχία από την άποψη ότι ίσως θα έπρεπε να δώσουν στη μουσική τους μια πινελιά grunge ώστε να αποφύγουν να βρεθούν στα άπατα. Έστω κι έτσι δεν έλειπαν τα δυνατά riffs που παρέπεμπαν σε πιο κλασικό rock αλλά ήταν εμφανώς πιο «συγυρισμένα».
Από τον έξυπνο τίτλο, μίξη των “Stairway to heaven” των LED ZEPPELIN και “Highway to hell” των AC/DC καταλαβαίνεις κανείς ότι υπάρχει μια αίσθηση κλασικού. Τουλάχιστο στη θεωρία γιατί μένει να το δούμε και στην πράξη με την ακρόαση του EP. Έχοντας ήδη δει κάποια από τα videos που έχουν βγάλει τα τελευταία χρόνια και γνωρίζοντας ότι έχουν αναλάβει τα ηνία της μουσικής κατεύθυνσης μόνοι τους, αισιοδοξώ για το καλύτερο. Από τα εννιά κομμάτια του EP, τα τρία είναι ακουστικά και ουσιαστικά είναι είτε διασκευές… διασκευών που είχαν κάνει παλαιότερα είτε ακουστικές version νέων τραγουδιών που περιλαμβάνονται στο EP.
Ξεκινώντας λοιπόν μπορώ να πω ότι οι UKJ το έχουν ακόμα. Σαν συγκρότημα ακούγονται σαν να μην έχουν διαλυθεί ποτέ. Εξάλλου είναι και η σύνθεση που είχαν με τη διάλυση τους οπότε το αποτέλεσμα έχει μια αξιοπρεπή συνοχή. Μουσικά, με εξαίρεση δύο τραγούδια (“You make me sick” και “Another beer”), έχουμε ξεκάθαρα μια πιο κλασική hard rock προσέγγιση, κάτι που προσωπικά δεν με χάλασε καθόλου. Φωνητικά ο Crane φαίνεται πιο απελευθερωμένος και απλά προσεγγίζει όσο ποτέ τα είδωλά του. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούγεται σαν τον Bon Scott ακόμη και κάτι λίγο από Ozzy. Πολύ καλά λοιπόν. Βέβαια υπάρχει και το “You make me sick” που ανέφερα και πριν και ουσιαστικά είναι η πιο 90’s version τους και που δυστυχώς είναι το δεύτερο πιο αδύναμο τραγούδι του EP. Την πρωτιά την έχει με διαφορά το “Another beer”, μια γλυκανάλατη μπαλάντα με μουσικά στοιχεία country που άκουσα με περίσσια υπομονή για τις ανάγκες αυτής της παρουσίασης. Τα ακουστικά κομμάτια είναι όλα πολύ καλά ειδικά οι διασκευές των “Cats in the cradle” και “Would you like to be there” τα οποία είχαν τραγουδήσει και στο παρελθόν.
Συμπερασματικά θα έλεγα ότι οι UKJ έχουν να δώσουν ακόμη κάποια στοιχεία που ίσως ποτέ να μην κατάφεραν να κάνουν στο παρελθόν. Δεν ξέρω ποια θα είναι η αποδοχή τους στους παλαιότερους φίλους του συγκροτήματος αλλά ελπίζω ότι αξίζουν μιας δεύτερης ευκαιρίας. Ελπίζω να συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο και να επιστεγάσουν τη δυναμική τους επιστροφή με ένα καλό LP.
7 / 10
Νίκος Ανδρέου
