Αν κάτι αναγνωρίζω στη συμπαθέστατη Liv Kristine τα τελευταία χρόνια (το χρυσό παρελθόν της με τους THEATRE OF TRAGEDY την έχει βάλει άλλωστε στο hall of fame των γυναικείων παρουσιών στο heavy metal), είναι ότι συνεχώς κυκλοφορεί νέες δουλειές (μαζί πάντα με τον άντρα της, Alexander Krull των ATROCITY) και δε διστάζει να κάνει αυτό που γουστάρει στη μουσική, ανεξαρτήτως είδους, μιας και δεν ασχολείται μόνο με metal μουσική. Και αυτό είναι κάτι που μου άρεσε πάντα στους καλλιτέχνες.
Πειραματισμός ή αλλαγή όμως, δε σημαίνει αυτόματα και επιτυχία. Και ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το πέμπτο άλμπουμ της μέσω των LEAVES’ EYES, “Symphonies of night”.
Το άλμπουμ ξεκινάει πάρα πολύ καλά και από το “Hell to the heavens” με το οποίο ανοίγει, φαίνεται η διάθεση του σχήματος για κάτι νέο στη μουσική του. Πιο συμφωνική, πιο «επιθετική», με τα brutal του Krull να είναι εκεί στα 7 από τα 11 κομμάτια του δίσκου και το αποτέλεσμα αρχικά να είναι πολύ ωραίο. Η παραγωγή είναι καλή, κομμάτια καλά υπάρχουν (και κάποια πολύ καλά), αλλά κάπου στην πορεία το ενδιαφέρον αρχίζει και χάνεται. Η ποιότητα μεταξύ των κομματιών διαφέρει πολύ και για κάθε ένα που σε κερδίζει, υπάρχει και ένα που σε αφήνει αδιάφορο. Το μεγαλύτερο αρνητικό όμως του άλμπουμ, είναι η προσπάθεια της Liv να ακουστεί πιο οπερατική. Όταν είναι η Liv που (όσοι γουστάρουμε και γυναικεία φωνητικά) γνωρίσαμε είναι μια χαρά. Όταν προσπαθεί να γίνει οπερατική δεν της πάει καθόλου και είναι σαν να βάζει τον εαυτό της σε ένα ράφι με άλλες 100 ίδιες τραγουδίστριες χωρίς ταυτότητα. Άλλωστε η Liv δεν έγινε γνωστή για το μεγάλο εύρος και τις δυνατότητες της φωνής της, αλλά για τη χροιά της.
Το “Symphonies of night” είναι ένας δίσκος με κάποια πολύ καλά κομμάτια, όπως το πρώτο βίντεο, “Hell to the heavens”, το μελωδικό και groove-άτο “Fading earth”, το κάπως πιο folky “Galswintha”, το πιο επιθετικό “Hymn to the lone sands” και το mid tempo μελωδικό και ατμοσφαιρικό “Angel and the ghost”. Τα υπόλοιπα όμως περνάνε απαρατήτητα, με εξαίρεση κάποια σημεία τους.
Η Liv Kristine δοκιμάζει και πειραματίζεται ξανά και μαγκιά της. Κυκλοφορεί το πιο heavy άλμπουμ της μέχρι στιγμής, όμως το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο, καθώς υπάρχουν στιγμές που η μπάντα δείχνει ότι «το ‘χει» και μάλιστα πολύ καλά, αλλά στο σύνολο δε μπορεί να ξεφύγει από τη γενικότερη εικόνα των κυκλοφοριών της αυτά τα 9 χρόνια μέσω των LEAVES’ EYES. Και αυτή, όσο και αν γουστάρω τη Liv και λάτρεψα τους THEATRE OF TRAGEDY μέχρι και το “Aegis”, είναι μέτρια με κάποιες εξαιρέσεις, και αν ήταν κάποια «άγνωστη» τραγουδίστρια αντί της Liv πίσω από το μικρόφωνο, ίσως ο κόσμος να έδινε λιγότερη σημασία. Και το λέω σαν οπαδός μεν της Liv, αλλά που δε μου αρκεί το ότι τραγουδάει σε ένα άλμπουμ.
Y.Γ. Η deluxe edition έχεικαι 2 bonus tracks. Στο ένα τραγουδάει μαζί με την αδερφή της και τραγουδίστρια των MIDNATTSOL και SAVN, Carmen Elise Espenaes, ενώ το άλλο είναι μία διασκευή στο “One caress” των DEPECHE MODE.
6/10
ΦραγκίσκοςΣαμοΐλης
