Οι CALIBAN είναι ένα από τα παλαιότερα metalcore συγκροτήματα (έχουν ιδρυθεί το 1997), που όμως δεν έχει καταφέρει μέχρι τώρα να βρεθεί στη πρώτη γραμμή της δημοσιότητας.
Παρά τους 8 δίσκους, τα μεγάλα συμβόλαια σε Lifeforce, Roadrunner και από το 2009 με το “Say hello to tragedy” στην Century Media, δεν απέκτησε ποτέ τον τίτλο της μεγάλης μπάντας, μιας και συνεχώς ακολουθούσε την πορεία του είδους, ενώ δεν βρέθηκε ποτέ μπροστά από αυτό, ώστε να συμβάλει στην εξέλιξή του. Πέραν των εξαιρετικών και πιο core παρά metal, “Shadow hearts” (2003) και “The opposite from within” (2004), η μπάντα φάνηκε να ανακάμπτει από το συγγραφικό της τέλμα μόλις πριν από δύο χρόνια με το all around “I am Nemesis” (2012). Κι αυτό συνέβη επειδή τα μέλη της, επιτέλους, κατάφεραν να ισορροπήσουν όλες τις, εκάστοτε επίκαιρες, επιρροές τους. Έτσι λοιπόν, σήμερα, με το “Ghost empire”, έρχονται να προσθέσουν στο ευρύ φάσμα του metalcore που πρεσβεύουν, ένα ακόμα στοιχείο, που δεν είναι άλλο από την πολυφορεμένη djent χροιά.
Ο ένατος δίσκος των Γερμανών κινείται στα πλαίσια που θα περίμενε ένας πιστός οπαδός της μπάντας, αφού σε αυτόν θα συναντήσει τα γνωστά breakdowns αλά HATEBREED, το κλασικό φωνητικό δίπολο των Andreas Dörner στα screamo/death και Denis Schmidt στα emo/pop, καθώς ακόμα και τα γνώριμα industrial synths που πλαισιώνουν τις συνθέσεις. Όπως ανέφερα και παραπάνω, η νέα άφιξη είναι η διακριτική προσθήκη της djent χροιάς στις κιθάρες, η οποία έχει γίνει με πολύ προσεγμένο τρόπο στην παραγωγή, χωρίς να αλλοιώνει την ταυτότητα του συγκροτήματος.
Η αλήθεια βέβαια, είναι ότι οι CALIBAN κατάφερναν να αφομοιώνουν πάντα με τον καλύτερο τρόπο κάθε νέο στοιχείο που επιθυμούσαν να προσθέσουν στον ήχο τους. Για παράδειγμα, μπορεί όλο το “The awakening” (2007) να είναι βασισμένο στους HEAVEN SHALL BURN, ωστόσο το άλμπουμ είναι γνήσιο τέκνο των CALIBAN, άσχετα αν στερούνταν έμπνευσης. Έτσι και τώρα, μπορεί το “Ghost empire” να έχει σαν βάση το djent, ωστόσο, η συμβολή του είναι συμπληρωματική και όχι θεμελιώδης. Ακόμα και στο κομμάτι των φωνητικών, όπου υπάρχει η γενικότερη τάση στο εν λόγω είδος να γίνονται αυτά όλο και πιο καθαρά (ή τουλάχιστον οι μπάντες που επιλέγουν να παίξουν djent έχουν τέτοια πρόθεση), οι CALIBAN απλά ολοκληρώνουν την εξισορρόπηση καθαρών και βρώμικων (εις βάρος των δεύτερων) που είχαν ξεκινήσει από τον προηγούμενη κυκλοφορία, ακολουθώντας τις δικές τους παραδοσιακές φόρμες.
Φυσικά, όταν όλα τα παραπάνω γίνουν με τον τρόπο που συνηθίζουν να το κάνουν οι CALIBAN σε όλες τις προηγούμενες μετριότητες, το αποτέλεσμα δεν πρόκειται να αλλάξει. Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με 13 κομμάτια (μαζί με το bonus που συμμετέχει ο Matt Heafy των TRIVIUM) τελείως διαφορετικά μεταξύ τους, στα οποία ο Marc Görtz προσπαθεί να χωρέσει κάθε μουσική επιρροή. Είναι ένα δαιδαλώδες, σχεδόν ασύντακτο κολλάζ που μπορεί σε κάποια σημεία να φαντάζει αξιοπρεπές και δυνατό (κυρίως εκεί όπου το core στοιχείο επικρατεί), στο σύνολό του ωστόσο, προκαλεί μια κακοφωνία. Με λίγα λόγια επαληθεύεται το γεγονός ότι το συγκρότημα είναι καλύτερο στο να γράφει αξιόλογα μεμονωμένα τραγούδια παρά δίσκους. Ακόμα, η άνοδος των καθαρών φωνητικών συμβάλει με την σειρά της στη μεγέθυνση της ποικιλομορφίας που έχει επιχειρηθεί. Υπάρχει τέτοιο χάσμα μεταξύ των deathcore γρυλισμάτων και των emo/pop/punk sing alone περασμάτων, που μπορεί το κάθε σημείο ξεχωριστά να το απολαμβάνεις, ωστόσο, η συνύπαρξή τους είναι απογοητευτική.
Το “Ghost empire” δεν είναι ένας πρόχειρος δίσκος. Αντίθετα, η δουλειά που έχει πέσει στην παραγωγή είναι αξιοθαύμαστη. Το “Ghost empire” είναι ένας κατακερματισμένος και σε πολλά σημεία ανέμπνευστος δίσκος που δύσκολα θα πείσει και τον πιο die hard οπαδό του είδους.
6.5 / 10
Νίκος Ζέρης
