ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “…very ‘eavy …very ‘umble” – URIAH HEEP
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1970
ΕΤΑΙΡΙΑ: Vertigo
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Gerry Bron
ΣΥΝΘΕΣΗ:
David Byron – φωνητικά
Ken Hensley – πιάνο, κιθάρα, φωνητικά
Mick Box – lead κιθάρα
Paul Newton – μπάσο
Alex Napier – ντραμς
(Επίσης έπαιξαν οι ντράμερ Nigel Olsson και Keith Baker καθώς και ο πληκτράς Colin Wood)
H ιστορία των URIAH HEEP ξεκινά πίσω στο 1967 όταν ο νεαρός και φιλόδοξος κιθαρίστας Mick Box αποφάσισε ότι αγαπούσε περισσότερο την κιθάρα του από το ποδόσφαιρο. Έτσι το πρώτο βήμα που έκανε ήταν να δημιουργήσει μια μπάντα με το όνομα ΤΗΕ STALKERS. Όταν κάποια στιγμή ο τραγουδιστής τους έφυγε, ο ντράμερ της μπάντας πρότεινε για την θέση τον ξάδελφο του τον David Garrick. Ο David ήταν θαμώνας σε πολλές από τις εμφανίσεις της μπάντας και μάλιστα καμία φορά μετά από μερικές μπύρες ανέβαινε στην σκηνή και τραγουδούσε κάποια παλιά rock n’ roll κομμάτια με τους STΑLKERS.
Δεν άργησε να αναπτυχθεί μια φιλία ανάμεσα στους δύο μουσικούς, συζητώντας και βλέποντας ότι είχαν όραμα και οι δύο για μια πιο επαγγελματική πορεία στην μουσική σε σχέση με τους υπόλοιπους που ήταν εκείνη την εποχή στην μπάντα, αποφάσισαν να παρατήσουν τις καθημερινές τους δουλειές και να σχηματίσουν ένα καινούργιο group τους SPICE. O David Garrick θα αλλάξει το όνομα του σε David Byron και με την προσθήκη του ντράμερ Alex Napier και του μπασίστα Paul Newton (από τους THE GODS) το line up των SPICE θα ολοκληρωθεί.
Kάπου σε αυτό το χρονικό στάδιο η μπάντα θα έρθει σε επαφή με τον manager Gerry Bron o oποίος τους είδε σε ένα club και θεώρησε ότι μπορούν να εξελιχθούν σε κάτι ενδιαφέρον. Ανέλαβε επίσης το management της μπάντας και επίσης τους πρότεινε δισκογραφικό συμβόλαιο με την δισκογραφική Philips που συνεργαζόταν. Έτσι η τετραμελής μπάντα με το όνομα SPICE βρίσκεται στα Lansdowne studios στο Λονδίνο να ηχογραφεί έχοντας επιπλέον εξασφαλίσει δισκογραφικό συμβόλαιο με το νέο label της Phillips, την Vertigo.
Οι επόμενοι μήνες στα τέλη του 1969 ήταν ιδιαιτέρως σημαντικοί για δύο τομείς. Η αλλαγή ονόματος σε URIAH HEEP ήταν πρόταση τους Gerry Bron και βασιζόταν στον χαρακτήρα από το βιβλίο του Charles Dickens “David Copperfield”. Hαλήθεια είναι ότι το όνομα του Dickens ακουγόταν παντού εκεί γύρω στα Χριστούγεννα του ΄69 , μιας και συνέπεσε με την επέτειο από τα εκατό χρόνια από τον θάνατο του.
Το επόμενο θέμα ήταν η προσθήκη keyboards στην μπάντα. Έχοντας ηχογραφήσει σχεδόν τον μισό δίσκο αποφάσισαν ότι ο ήχος των keyboards θα ταίριαζε γάντι στις συνθέσεις. Επιπλέον ο Mick Box ήταν μεγάλος οπαδός των VANILLA FUDGE και αυτός ήταν ένας επιπλέον λόγος για αυτήν την επιλογή. Μέσω του μπασίστα Paul Newton θα προσλάβουν τον Ken Hensley , και οι δύο είχαν βρεθεί πριν μερικά χρόνια στουςTHE GODS.
Το line up ήταν έτοιμο, o Hensley ουσιαστικά μπήκε στην μπάντα όταν όλο το υλικό ήταν έτοιμο αυτό που έκανε ήταν να επαναηχογραφήσει κάποια μέρη που είχε γράψει ο session πληκτράς Colin Wood και να τελειώσει κάποια από τα υπόλοιπα κομμάτια. Αυτός είναι και ο λόγος που ο μέγιστος Ken Hensley δεν υπάρχει στα συνθετικά credits στο ντεμπούτο της μπάντας, σκεπτόμενοι βεβαίως τον συνθετικό οργασμό που θα μας χαρίσει τα επόμενα χρόνια. Το δίδυμο Byron/ Box ήταν υπεύθυνο για όλες σχεδόν τις συνθέσεις που ακούμε στο ντεμπούτο τους.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε στην Βρετανία στις 19 Ιουνίου του 1970. Σε παραγωγή του Gerry Bron και με ένα ιδιαίτερο εξώφυλλο που δεν είναι άλλος από τον David Byron τυλιγμένος από ιστό αράχνης, παρουσίαζε έναν δίσκο με οκτώ κομμάτια όπου μπορεί να διακρίνει ο καθένας την μεγάλη ποικιλία που συναντάμε στον ήχο τους. Δεν ήταν όλως όλα ρόδινα για την μπάντα μιας και έχει μείνει ιστορική η ανταπόκριση της Μelissa Mills του Αμερικάνικου περιοδικού Rolling stone η οποία έγραψε ότι “Αν αυτή η μπάντα τα καταφέρει, εγώ θα αυτοκτονήσω, ακούγονται σαν JETHRO TULL τρίτης κατηγορίας” με την μπάντα να απαντά ότι κανείς τους δεν ξέρει να παίζει φλάουτο και επίσης κανένας τους δεν είναι ικανός να σταθεί στο ένα πόδι.
Ας δούμε όμως αναλυτικά τα κομμάτια που απαρτίζουν το πρώτο ιστορικό album της μπάντας. Το “Gypsy” που ανοίγει τον δίσκο με το εξαιρετικό heavy metal riff του και τα φοβερά πλήκτρα ήταν ουσιαστικά και το πρώτο κομμάτι που το σχήμα ηχογράφησε όταν ονομάσθηκε URIAH HEEP από SPICE. Με αυτό το κομμάτι το σχήμα θα βάλει την στάμπα του στο πρώτο κύμα του hard rock που ήταν σε εξέλιξη εκείνη την περίοδο, και θα παίξει μαζί με τα υπόλοιπα μεγαθήρια πρωταγωνιστικό ρόλο. Θα το συναντήσουμε δυστυχώς χωρίς την εισαγωγή και το τέλος του σε πολλές συλλογές, από την ανάγκη να κυκλοφορήσει σαν single .
“Walking in your shadow” για την συνέχεια και η ιδανική συνέχεια για να μας συνεφέρει από το “Gypsy”. Eνα εξαιρετικό ρυθμικό κομμάτι που ξεχωρίζει ιδιαίτερα το στακάτο drumming του Alex Napier, η κιθάρες του Mick Box αλλά και η εξαιρετική ερμηνεία του Byron που ανεβάζει το τραγούδι ένα επίπεδο πιο πάνω.
Το “Come Away Melinda” είναι μια διασκευή στο τραγούδι του folk σχήματος TΗΕ WEAVERS από το 1963. Στην ουσία πρόκειται για ένα αντιπολεμικό τραγούδι που είναι μια συζήτηση ενός πατέρα με την μικρή του κόρη της οποίας η μητέρα είχε πεθάνει στον πόλεμο. Εδώ ακούμε έναν Byron από άλλον πλανήτη σε μια εξωπραγματική ερμηνεία που είναι δύσκολο να περιγραφεί με λόγια, πρέπει να το ακούσει κάποιος για να καταλάβει το συναισθηματικό υπόβαθρό του. Εδώ και τριάντα χρόνια, κάθε φορά που το ακούω ανατριχιάζω από την συναισθηματική φόρτιση που μου μεταδίδει.
Η πρώτη πλευρά θα κλείσει με το “Lucy Blues” (η Αμερικάνικη έκδοση θα έχει αντί αυτού το “Bird of prey” – θα αναφερθούμε στο τέλος του κειμένου σχετικά) που όπως μπορείτε να διακρίνεται και από τον τίτλο πρόκειται για μια blues σύνθεση που συνεχίζει το μελαγχολικό mood του προηγούμενου τραγουδιού. Είπαμε στην αρχή ότι εδώ θα βρούμε ποικιλία, και πράγματι αυτό το κομμάτι μας δείχνει ότι και στο blues rock η μπάντα τα καταφέρνει περίφημα.
Η δεύτερη πλευρά θα ξεκινήσει με το “Dreammare” (σύνθεση του Newton) , ένα hard rock τραγούδι σε ένα ύφος που θα ακούγαμε αργότερα στον τρίτο δίσκο της μπάντας. Οι slide κιθάρες, οι φωνητικές αρμονίες και τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Byron το κάνουν και ξεχωρίζει.
Το “Real turned on” είναι στο ύφος περίπου “Walking in your shadow”. Ρυθμικό funky mid tempo κομμάτι με τον Box και τον Hensley να εναλλάσσουν riffs σε αυτό το κομμάτι. Επίσης το τέλειωμα του με τα “στοιχειωμένα” πλήκτρα του Hensley είναι όλα τα λεφτά.
“Ι΄ll Keep on trying” την συνέχεια και εδώ συναντάμε ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου και της μπάντας γενικότερα. Θα μπορούσε να είναι το δίδυμο αδελφάκι του “Gypsy”κατά κάποιο τρόπο. Όλη η περιπετειώδης μουσική που είχαν στο μυαλό τους οι συνθέτες της μπάντας συμπυκνώνεται στα πέντε λεπτά αυτής της σύνθεσης. Heavy και ασήκωτο Hammond, ατέλειωτα riffs, φωνητικές αρμονίες και πάνω απ’ όλα άλλη μια εξαιρετική ερμηνεία του David Byron έρχεται να σφραγίσει αυτήν την σύνθεση. Με τέτοια κομμάτια δημιουργήθηκε το heavy metal .
Τέλος μετά την καταιγίδα έρχεται η ηρεμία και κάτι τέτοιο συμβαίνει με το κομμάτι που θα κλείσει το πρώτο album της μπάντας “Wake up (set your sights)” . Mια Box/Byron σύνθεση που γράφθηκε με μια jazz προοπτική και εκφράζει και αυτή έναν πειραματισμό και ένα διαφορετικό ηχητικό τοπίο από ότι συναντάμε στο υπόλοιπο δίσκο.
Μαζί με τους ΒLACK SABBATH, LED ZEPPELIN και DEEP PURPLE οι URIAH HEEP με το “Very ‘eavy, very ‘ umble” έθεσαν τις βάσεις για το heavy metal της δεκαετίας του ‘70. To ντεμπούτο της μπάντας ήταν η αρχή μιας μεγάλης και σπουδαίας πορείας. Τα κατάφεραν σε αντίθεση με την κυρία Mills και τους υπόλοιπους δημοσιογράφους που αδυνατούσαν να καταλάβουν το μεγαλείο της μουσικής τους. Η αδιάλειπτη πορεία τους εδώ και 50 συνεχόμενα χρόνια και η αγάπη που τρέφουν ακόμα και τα νέα παιδία προς αυτά τα κομμάτια της πρώτης τους εποχής, αποδεικνύει εκτός από την διαχρονικότητα τους και την σπουδαία “μαγιά” με την οποία είναι φτιαγμένα. Έναν ντεμπούτο πενήντα χρόνων πλέον, ένα από τα πρώτα θεμέλια του σκληρού ήχου λέγεται “Very ‘eavy, very ‘umble” , έτσι απλά και κατανοητά.
Did you know that :
– Τα τύμπανα του δίσκου έχει αναλάβει ο Αlex Napier, εκτός των “Lucy Blues” και “Dreammare” που έπαιξε ο Ollie Olsson.
– Λίγο καιρό μετά την προσχώρηση στην μπάντα, ο drummer Οllie Olsson δέχθηκε πρόταση για να μπει στο σχήμα του ανερχόμενου αστέρα τότε Elton John, την οποία και αποδέχθηκε. Όπως αναφέρουν τα μέλη της μπάντας, σε όποιον από τους υπόλοιπους γινόταν μια τέτοια πρόταση εκείνη την εποχή, θα την αποδεχόταν χωρίς δισταγμό.
– Στην Αμερικανική έκδοση του δίσκου (με διαφορετικό εξώφυλλο) στην θέση του “Lucy blues” υπήρχε το “Bird of prey”. To ίδιο κομμάτι το συναντάμε λίγο καιρό μετά στον δεύτερο δίσκο του σχήματος “Salisbury” σε μια διαφορετική (και πολύ πιο καλή αν θέλετε την άποψή μου) όμως εκτέλεση.
– Στα τέλη του 1969 σαν SPICE , ηχογραφούσαν και διαμόρφωναν τον χαρακτήρα τους στο studio Ηanwell Community Center στο Λονδίνο. Στο δίπλα studio οι DEEP PURPLE έκαναν και αυτοί τις πρόβες τους, για την μεταμόρφωση τους που ακούσαμε στο album “In rock”.
– Ένα άλλο μεγαθήριο του Βρετανικού hard rock θα συμπεριλάβει την διασκευή του “Come away Melinda” στο πρώτο του album που θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 1970. Μιλάμε για τους Βρετανούς UFO.
Γιάννης Παπαευθυμίου
