a
ΟΝΟΜΑ ALBUM: ”Brave new world” – IRON MAIDEN
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2000
ΕΤΑΙΡΙΑ: EMI
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Kevin Shirley – Steve Harris
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Bruce Dickinson
Κιθάρες – Dave Murray
Κιθάρες – Adrian Smith
Κιθάρες – Janick Gers
Μπάσο, Πλήκτρα – Steve Harris
Τύμπανα – Nicko McBrain
Το κλασικό θα ήταν να γράψω μερικές γραμμές στον πρόλογο στον οποίο, για μια ακόμη φορά, να αναφέρομαι στο μεγαλείο και στην σημαντικότητα της μεγαλύτερης, κατ’ εμέ πάντα, heavy metal μπάντας στην ιστορία. Όμως δεν νομίζω ότι έχει ιδιαίτερο νόημα καθώς η σημερινή επέτειος είναι πολύ ιδιαίτερη τόσο για τους Τεράστιους IRON MAIDEN όσο και για τον γράφοντα. Πριν 20 χρόνια λοιπόν, με απλά λόγια, ο Βρετανικός κολοσσός του metal, επαναπροσδιορίζεται γενικώς, ξαναπαίρνει την θέση που του ανήκει στην κορυφή του σκληρού ήχου και μας παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο ατενίζει το μέλλον του, κυκλοφορώντας ένα από τα κορυφαία comeback στην μουσική ιστορία. Ο λόγος για το ”Brave new world”. Έναν δίσκο που ενώνει ξανά όλα τα κομμάτια των MAIDEN μαζί και μνημονεύεται πλέον, και όχι άδικα, ως η κορυφαία στιγμή της μπάντας μετά την επανένωση. Προσωπικά θα έλεγα πως είναι ο καλύτερος δίσκος που έχουν κάνει οι Βρετανοί μετά το ”Seventh son, of a seventh son”, αλλά και ένα άλμπουμ που μπορεί να κοιτάει κατάματα την χρυσή εποχή των 80s.
Όλα όμως ξεκινούν έναν όταν ενάμιση χρόνο πριν κάπου στον Γενάρη του 1999 όταν, μετά την φυγή του ‘αεικίνητου’ Blaze Bailey, ο Rod Smallwood μαζί με την μπάντα συζητάνε για το πώς θα προχωρήσουν. Η πρόταση του manager τους ήταν προφανώς να επικοινωνήσουν με τον Dickinson, κάτι που μάλλον είχε κάνει ο ίδιος νωρίτερα, βολιδοσκοπώντας της προθέσεις του Βρασίδα. Ο Harris, όπως έχει πει ο ίδιος, δεν ήταν αρχικά σίγουρος αν έπρεπε να γίνει αυτό. Όμως σκέφτηκε στην συνέχεια ότι “τον ξέρουμε και μας ξέρει πολύ καλά, όπως γνωρίζουμε και πολύ καλά τις ικανότητες του και τι μπορεί να προσφέρει και στην τελική, ”Well better the devil you know””, όπως χαρακτηριστικά έχει πει ο Αρχηγός. Έτσι και έγινε λοιπόν, με μια πολύ απλή και γρήγορη συνάντηση μεταξύ των δυο πλευρών στο Brighton. Η δουλειά έκλεισε κι ο Bruce θα έπαιρνε και πάλι την θέση του πίσω από το μικρόφωνο της μπάντας, καθώς ήταν τελικά κάτι που όλοι ήθελαν. Μερικές ώρες μετά, οι MAIDEN θα βρεθούν και με τρίτο κιθαρίστα, μιας και δεν χρειάστηκε παρά ένα απλό τηλεφώνημα στον Andrian Smith για να συμφωνήσει και αυτός για την επιστροφή του στο σχήμα. Η δουλειά προφανώς και έκλεισε πακέτο, μιας και οι Dickinson και Smith δούλευαν επιτυχημένα μαζί κάποια χρόνια στο προσωπικό σχήμα του Βρασίδα, κάτι που δεν περνούσε απαρατήρητο από την πλευρά των MAIDEN γενικότερα.
Ο Harris, όντας προφανώς δεμένος και θεωρώντας τον Gers βασικό κομμάτι της μηχανής της μπάντας, αλλά και σκεπτόμενος το πόσο θα μπορούσε να ανοίξει την μουσική παλέτα της μπάντας με τρεις κιθάρες, δεν σκέφτηκε ποτέ να τον αφήσει να φύγει. Ανακοινώνουν λοιπόν πως θα πορευτούν ως εξάδα δημιουργώντας προφανώς ντελίριο ενθουσιασμού στους οπαδούς τους και μεγάλες προσδοκίες σε όλη την heavy metal κοινότητα. Πρώτο βήμα ήταν να δούνε πως δουλεύει το πράγμα στην σκηνή, και με την ”Ed hunter tour” που πέρασε και από την χώρα μας κάνουν το ζέσταμά τους και μαζεύουν ιδέες για τον επερχόμενο δίσκο. Εδώ να πω πως, φτάνοντας σε αυτό το σημείο του κείμενου το μυαλό μου έχει ταξιδέψει στο Περιστέρι, όπου έχοντας πάρει άδεια από τον στρατό καθώς υπηρετούσα την θητεία μου, είχα επιτέλους την ευκαιρία να παρακολουθήσω την πιο αγαπημένη μπάντα στην ζωή μου όπως ακριβώς έπρεπε, δηλαδή πλήρη, με όλα τα μέλη του κλασικού line up. Έναν χρόνο και κάτι μετά το σκηνικό θα επαναληφθεί και θα βρεθώ ακόμα πιο περιχαρής στον Άγιο Κοσμά για να τους ξανά-απολαύσω στην ”Brave new world tour”…και κάπου εδώ αρχίζω να καταλαβαίνω πως έχουν περάσει κιόλας 20 χρόνια, πολύ γρήγορα τρέχει ο ρημάδης ο χρόνος τελικά.
Επανέρχομαι λοιπόν στο άλμπουμ του οποίου οι δέκα συνθέσεις που το αποτελούν γράφονται κυρίως κατά της διάρκεια της περιοδείας ”Ed hunter”, μέσα από συλλογική προσπάθεια στο μεγαλύτερο μέρος τους, ενώ υπάρχουν και κομμάτια που είχαν ήδη γραφτεί πριν την περιοδεία, όπως τα ”Nomad”, ”Dream of mirrors”, ”The mercenary” που ήταν από την εποχή του ”Virtual XI” ,όπως έχει πει και ο Adrian Smith. Μάλιστα για το ”Dream of mirrors” ο Bailey έχει πει πως είχε συνεισφέρει και σε έναν βαθμό στιχουργικά, παρόλα αυτά το όνομα του δεν μπήκε ποτέ στα credits του δίσκου. Ένα ακόμα το οποίο είχε δουλευτεί σε αρχικό στάδιο ήδη πριν τον δίσκο ήταν και το υπέροχο ”Blood brothers”, που όμως ολοκληρώθηκε, όπως έχει πει ο Harris, κατά την διάρκεια αυτού. Όλες όμως οι συνθέσεις αυτές, σύμφωνα με τα μέλη του γκρουπ, επαναδουλεύτηκαν από το σχήμα καθώς, μεταξύ άλλων, προστέθηκαν φωνητικές γραμμές στα δεδομένα της φωνής του Βρασίδα αλλά και η προσαρμογή της τρίτης κιθάρας του Αντρίκου σε αυτά.
Ηχητικά η προσέγγιση που είχαν πάρει απόφαση να ακολουθηθεί ήταν να κινηθούν σε πιο progressive δεδομένα, με μεγαλύτερες σε διάρκεια συνθέσεις και πολλές εναλλαγές κάτι, που ήταν διακαής πόθος έτσι και αλλιώς του Αρχηγού, και, ως γνωστόν, αυτή ήταν γενικά η λογική της μπάντας από αυτόν τον δίσκο και έπειτα. Τα δεδομένα πάνω στα οποία κινήθηκαν μπορεί να πει κανείς πως ήταν ένα μείγμα από την περίοδο των ”Seventh son, of a seventh son”, ”Somewhere in time” αλλά και του πιο σκοτεινού προφίλ που πρόσθεσαν στο στυλ τους στο ”Fear of the dark” και το άτυχο από πλευράς παραγωγής και φωνής, ”The X factor”. Στα 67 σχεδόν λεπτά διάρκειας του άλμπουμ το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ συμπαγές, ποικιλόμορφο και εξαιρετικό στο σύνολό του. Θεωρώ δε πως υπάρχουν συνθέσεις για όλα τα γούστα και ο καθένας μπορεί να διαλέξει τα προσωπικά αγαπημένα κομμάτια του. Από την πλευρά μου τα ”The wicker man” που το συγκαταλέγω σίγουρα στα καλύτερα opening κομμάτια που έχουν οι MAIDEN σε δίσκο τους, ”Ghost of navigator”, ”Brave new world”, ”Blood Brothers”, ”The fallen angel”, ”The Nomad”, ”Thin line between love and hate”, βρίσκονταν και θα συνεχίσουν να βρίσκονται σε πρώτο πλάνο, χωρίς όμως να θεωρώ άσχημα τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου.
Από εκεί και πέρα, για τα μέλη της αγαπημένης ”Σιδερένιας Παρθένας” η διαδικασία της ηχογράφησης έγινε με μια διαφορετική προσέγγιση, αφού για πρώτη φορά έγραψαν δίσκο ζωντανά στο στούντιο σαν να βρίσκονταν σε live εμφάνιση ή σε μια ωραία κλασική διαδικασία τζαμαρίσματος. Η αρχική ιδέα ήταν του Kevin Shirley, με την οποία εν συνεχεία συμφώνησε ο Steve Harris μιας και την βρήκε πολύ καλή. Έτσι δόθηκε η δυνατότητα να βγει ένα πιο καθαρό και ζωντανό αποτέλεσμα στην παραγωγή, καθώς, όπως φάνηκε, όλη η μπάντα απολάμβανε την διαδικασία, αποτυπώνοντας την εξαιρετική χημεία που υπήρχε στο σχήμα καθ’ όλη την διάρκεια του δίσκου. Ο Dickinson είναι εκπληκτικός σε απόδοση και όντας πλήρως απελευθερωμένος δείχνει πως τα επτά χρόνια απουσίας του από την μπάντα του έκαναν πολύ καλό, δίνοντας του ένα καινούργιο ενδιαφέρον για το σχήμα στο οποίο ήταν ανέκαθεν προορισμένος να τραγουδάει. Το ‘τρίο της χαράς’ στις κιθάρες είναι φανταστικό, με πολλές πάσες, δισολίες, τρισολίες κάποιες φορές και solos, που ο καθένας βάζει την προσωπική του πινελιά και υπογραφή. Ο Dave Murray είναι κλασικά χειμαρρώδης και ρομαντικός όπου πρέπει, ο Janick Gers είναι ακόμα και στο στούντιο, όπως στα live, ένας χορευταράς, πιο χύμα και με πιο σκληρή προσέγγιση στο παίξιμο του και ο ανέκαθεν αγαπημένος μου Adrian Smith, μετά από δέκα χρόνια δισκογραφικής απουσίας από το σχήμα, δείχνει σαν να μην πέρασε μια μέρα, καθώς το σταθερό, πιο τσαχπίνικο και γλυκό του παίξιμο με την rock-άδικη λογική του είναι και πάλι εδώ.
Ο Nicko McBrain επηρεασμένος μάλλον και από την ζωντανή προσέγγιση της ηχογράφησης είναι υπέροχος, αφήνει χέρια και πόδια αμολητά πίσω από το kit του, με το αριστοτεχνικό και δυναμικό παίξιμο του δίνει τον ρυθμό και γεμίζει ασταμάτητα, δίνοντας τον όγκο που πρέπει στο rhythm section παρέα με τον Αρχηγό και το μπάσο του. Ο δε Harris με την σειρά του πυροβολεί ανελέητα με το μπάσο του,, οδηγεί όποτε πρέπει, δίνει ρυθμό, μπαίνει τέταρτος δίπλα στις κιθάρες, γλυκαίνει όπου χρειάζεται και γενικά δείχνει πως βρίσκεται στα φόρτε του, απολαμβάνοντας και αυτός την όλη διαδικασία και την μάζωξη σε υπερθετικό βαθμό.
Κλείνοντας σιγά σιγά το κείμενο, να πούμε πως η επιτυχία του δίσκου και της περιοδείας που ακολούθησε ήταν τεράστια, καθώς, είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, ένας δίσκος των IRON MAIDEN πάντα ήταν ένα μεγάλο γεγονός για το heavy metal, πόσο δε μάλλον, ένας δίσκος της αξίας και της σημασίας του ”Brave new world”. Πέρα όμως από το να στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω στην μπάντα, κάτι που έμοιαζε σχεδόν σίγουρο, λόγω κυρίως της επιστροφής του Dickinson και σε δεύτερο πλάνο του Smith, οι οποίες και επέφεραν εκ νέου την συνάθροιση του κλασικού line up, το ”Brave new world” κατόρθωσε σχεδόν να ικανοποιήσει με την αξία του τόσο τους οπαδούς του σχήματος όσο και γενικότερα την παγκόσμια μεταλλική κοινότητα.
Did you know that:
– Η περιοδεία ”The Ed Hunter Tour”, συνδυάστηκε με την greatest hits συλλογή ”Ed Hunter”, η οποία είχε μόλις κυκλοφορήσει και τα κομμάτια που περιείχε είχαν αποφασιστεί από μια δημοσκόπηση που έγινε στο site της μπάντας, ενώ περιελάμβανε και το ομώνυμο ηλεκτρονικό παιχνίδι με πρωταγωνιστή τη μασκότ της μπάντας.
– Το ”Brave New World” έφτασε στο νούμερο 7 των UK Album Chart ενώ στις Η.Π.Α. έφτασε στο νούμερο 39 του Billboard 200. Επίσης σε πολύ υψηλές θέσεις charts έφτασε και σε άλλα Ευρωπαϊκά και μη κράτη, μεταξύ άλλων, στην Γερμανία και την Ιταλία που έφτασε στην θέση νούμερο 3, στην Σουηδία που έφτασε στην θέση 1, στην Ιαπωνία που έφτασε στο νούμερο 13, στην Αυστραλία που πήγε στην θέση νούμερο 33.
– Μια από τις βασικές έγνοιες που απασχολούσε το μυαλό του Dickinson όταν επανεντάχθηκε με την μπάντα ”ήταν αν θα μπορούσαν στην πραγματικότητα να δημιουργήσουν έναν σύγχρονο δίσκο κι όχι ένα απλό album επιστροφής”.
– Τα πράγματα όσον αφορά το reunion δεν ήταν καθόλου εύκολα. Οι φήμες δε θέλουν ο Dickinson να έβαλε την υπογραφή του αφού έλαβε μία επιταγή με εξαψήφιο νούμερο!
– Θεματικά να πούμε πως οι στίχοι, του ”The Wicker Man” βασίστηκαν στην ομώνυμη βρετανική cult ταινία του 1973, ενώ το ”Brave New World” πήρε τον τίτλο του από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Aldous Huxley, ενώ με βάση αυτό σχεδιάστηκε και το εξώφυλλο. Επίσης σύμφωνα με συνεντεύξεις των μελών της μπάντας το κομμάτι ”Out of a Silent Planet” είναι επηρεασμένο κατά κύριο λόγο από την ταινία επιστημονικής φαντασίας ”Forbidden Planet” (Απαγορευμένος Πλανήτης) αλλά ο τίτλος του είναι αναφορά στο ομότιτλο μυθιστόρημα του 1938 από τον C. S. Lewis.
– Ιδιαίτερη σημασία έχει για τον Steve Harris το κομμάτι ”Blood brothers”, καθώς γράφτηκε από τον ίδιο για τον πατέρα του που απεβίωσε λίγο καιρό πριν.
– Τα κομμάτια ”The Wicker Man” και ”Out of a Silent Planet” κυκλοφόρησαν ως single αλλά και ως video. Η promo ραδιοφωνική εκτέλεση του ”The Wicker Man” περιέχει φωνητικά στο refrain που δεν υπάρχουν σε καμία άλλη εκδοχή του κομματιού.
– Ο αρχικός τίτλος του δίσκου ήταν “Another dimension”.
– Είναι το πρώτο άλμπουμ των IRON MAIDEN όπου δεν ακολουθείται η συνήθης διαδικασία ηχογράφησης. Αυτό που ακούει ο ακροατής είναι μία live πρόβα των κομματιών απλά τα σημεία που δεν έβγαιναν καλά, έχουν ηχογραφηθεί με τον τρόπο που οι περισσότεροι γνωρίζουν.
– Η παγκόσμια περιοδεία που ακολούθησε είχε πάνω από 100 ημερομηνίες και κορυφώθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2001 με ένα show στο φεστιβάλ Rock in Rio στη Βραζιλία, όπου οι IRON MAIDEN έπαιξαν μπροστά σε ένα κοινό περίπου 250.000 ατόμων. Ενόσω το υλικό από τη συναυλία αυτή βρισκόταν στο στάδιο παραγωγής για την κυκλοφορία του CD και του DVD τον Μάρτιο του 2002 με τίτλο “Rock in Rio”, η μπάντα απείχε από τις περιοδείες για ένα χρόνο. Κατά τον χρόνο αυτόν, όμως, έδωσαν τρεις διαδοχικές συναυλίες στο Brixton Academy για να βοηθήσουν τον πρώην drummer τους Clive Burr, ο οποίος είχε πρόσφατα ανακοινώσει ότι είχε διαγνωστεί με σκλήρυνση κατά πλάκας. Η μπάντα έδωσε ακόμη δυο συναυλίες, μια το 2005 και μια το 2007 για την οικονομική ενίσχυση της ΜΚΟ Clive Burr Trust Fund.
– Το ”Brave New World” ήταν το μοναδικό τραγούδι από τον δίσκο που παίχτηκε στην περιοδεία ”Dance of Death World Tour”, η οποία ακολούθησε την επόμενη στούντιο κυκλοφορία τους. Κανένα από τα κομμάτια του ”Brave New World” δεν παίχτηκε στην περιοδεία ”A Matter of Life and Death Tour”, αλλά πολλά επέστρεψαν στο setlist της ”The Final Frontier World Tour”, με τα ”The Wicker Man”, ”Ghost of the Navigator”, ”Brave New World” και ”Blood Brothers” να παίζονται στο σκέλος του 2010. Το ”Blood Brothers” επέστρεψε για την ”The Book of the Souls World Tour” ενώ το ”The Wicker Man” στην ”Legacy of the Beast World Tour”.
– Το Blood Brothers το αφιέρωναν στο σκέλος του 2010 της The Final Frontier World Tour στον Ronnie James Dio, μετά τον θάνατό του στις 16 Μαΐου 2010. Στο σκέλος του 2011 της ίδιας περιοδείας που ξεκίνησε στην Αυστραλία το κομμάτι αυτό αφιερωνόταν στα θύματα, τις οικογένειες και φίλους αυτών και στο κοινό που επηρεάστηκαν από τον σεισμό του Christchurch που συνέβη στις 22 Φεβρουαρίου 2011. Καθώς η περιοδεία προχωρούσε, το κομμάτι αφιερωνόταν και στα θύματα του σεισμού και του επακόλουθου τσουνάμι του Tōhoku καθώς και τις εξεγέρσεις στην Αίγυπτο και τη Λιβύη και αργότερα στα θύματα των επιθέσεων στην Νορβηγία το 2011. Μια ζωντανή εκτέλεση του κομματιού αυτού στο En Vivo του 2012 ήταν υποψήφιο στις 6 Δεκεμβρίου 2012 για το βραβείο Grammy για την καλύτερη Hard Rock/Metal Performance.
– Το εξώφυλλο του δίσκο είναι κι αυτό επηρεασμένο από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Aldous Huxley.Το επάνω μισό μέρος είναι δημιουργία του γνωστού και η εξαιρετέου Derek Riggs, ενώ το κάτω μισό είναι σχέδιο του ψηφιακού καλλιτέχνη Steve Stone.
ΥΓ. Ευχαριστώ πολύ τoν φίλο και συνάδελφο στο rockhard.gr Ντίνο Γανίτη για τη σημαντική του προσφορά στα ”Did you know” του κειμένου.
Κείμενο: Παναγιώτης ”The Unknown Force” Γιώτας
”Did you know that”: Παναγιώτης ”The Unknown Force” Γιώτας & Ντίνος Γανίτης
