Μια από τις πιο μοναδικές μπάντες του μοντέρνου black metal περίμεναν το κοινό το βράδυ της Παρασκευής. Τους WOLVES IN THE THRONE ROOM, από τη πολιτεία της Washington των Ηνωμένων Πολιτειών. Στο πλευρό τους, οι ντόπιοι σταθερά ανερχόμενοι CAELESTIA (με 2 άλμπουμ στο ενεργητικό τους, και ολοκαίνουργιο πλέον line up), και οι πρωτοεμφανιζόμενοι DECIPHER σε ένα πακέτο που ο γράφων ανυπομονούσε να δει. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η ώρα είναι λίγο πριν τις 8:30. Ενώ έχουμε μαζευτεί κατά το πρόγραμμα, στο Gagarin 205, μαθαίνουμε ότι οι CAELESTIA, λόγω σοβαρής βλάβης του εξοπλισμού τους, δεν θα παίξουν. Ότι και να πει κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πραγματικά πολύ λίγο, οπότε καλύτερα να μην πούμε πολλά, δε χρειάζεται άλλωστε. Απλά εκ μέρους του γράφοντα και του Rock Hard, ότι καλύτερο για τη συνέχεια, και άλλη ατυχία να μη τους βρει.

Όπως είναι αυτονόητο, το πρόγραμμα μετακινείται με τους DECIPHER να βγαίνουν αργότερα, στη θέση των CAELESTIA. Έχω δηλώσει το πόσο πολύ μου αρέσουν αυτοί οι τύποι, και στη κριτική που έκανα στο φοβερό EP τους “Of fire and brimstone”, εξήρα και την συναυλιακή τους δεινότητα. Ε, λοιπόν, ανέβηκαν στο σανίδι με αέρα μπάντας που είναι φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα. Έντονες επιρροές από τη Σουηδική σκηνή (WATAIN, NECROPHOBIC και φυσικά DISSECTION) ειδικά στο νεότερο υλικό από τον επερχόμενο δίσκο τους, με ολίγη από EMPEROR και BEHEMOTH σε ορισμένα riffs. Drummer – μηχανή που βαράει με τσαμπουκά (τη προηγούμενη φορά με μπλουζάκι PANTERA – άμα νιώθει ο άνθρωπος…), τραγουδιστής που φτύνει τα σωθικά του στο μικρόφωνο και μια μπάντα – καλοκουρδισμένο ρολόι που κέρδισε το θερμότερο χειροκρότημα όλων, χωρίς πολλά μπλα μπλα και φανφάρες. Άξιοι!

Ακολουθώντας το πρόγραμμα κατά γράμμα, καρφί στις 10:30 μας έρχεται το κυρίως πιάτο της βραδιάς. Οι WOLVES IN THE THRONE ROOM, κλείνοντας τη χειμερινή περιοδεία τους στα πλαίσια της προώθησης του τελευταίου του πονήματος “Thrice woven” (2017). Κάτι μου λέει ότι σύντομα θα έχουμε νέα από αυτούς, 3 χρόνια περάσανε. Εν πάσει περιπτώσει, ανοίγουν εν μέσω θυμιατών και ξηρού πάγου (ως είθισται αμφότερα, ειδικά σε τέτοιο είδος μουσικής), με το “Born from the serpent’s eye” από το “Thrice woven”. Απόδοση αρκετά σκαλιά πάνω από τη προηγούμενη φορά (που ήταν επίσης καλοί), και ήχος πολύ μα πολύ καλύτερος από τη προηγούμενη φορά. Προς τιμήν τους ότι τιμήθηκαν όλα τα άλμπουμ (πλην του “Black cascade” και του πειράματος ”Celestite” – για κάποιους, καλύτερα!): “Diadem of 12 stars” (“Queen of the borrowed light” – το περίμενε πολύς κόσμος απ’ ότι παρατήρησα), “Two hunters” (“I will lay down my bones among the rocks and roots” – μεγάλο κομμάτι από κάθε άποψη), “Celestial lineage” (“Prayer of transformation”) και “Thrice woven” (“Angrboda”).

Συγκρότημα δεμένο, συγκρότημα που πέραν ελαφρού βαψίματος και θυμιατών, δεν έχει κανένα από τα κλισέ του black metal: ούτε ψευτοτρουίλα, ούτε ίντριγκα, ούτε να το παίζουν ιστορία, ούτε υπεροπτικές δηλώσεις για κατανάλωση εντός και εκτός των τειχών. Απλά, λιτά (που λέει ο λόγος με κομμάτια 10 λεπτών κατά μέσο όρο) και κατανοητά, πραγματικά όμορφη μουσική που θα αγγίξει και τον ορκισμένο blackster, και τον πιο μελωδικών ακουσμάτων ακροατή. Λιγομίλητοι και από σκηνής, απλά ευχαριστώντας μας που ήρθαμε σχεδόν ψιθυριστά, αποπνέοντας μια ταπεινοφροσύνη και ευγνωμοσύνη για όσα ήδη τους έχουν συμβεί και όσα θα τους συμβούν στο μέλλον. Δεδομένου του ότι είναι τόσο καυτό όνομα αυτή τη περίοδο, και ότι είναι σε μεγάλη εταιρεία, αυτό είναι κάτι που πρέπει να αναγνωρίζεται, γιατί άλλοι με τα μισά θα νόμιζαν ότι έχουν αρπάξει τον παπά, άντε να μη πω από που (Μη βαράς αφεντικό! Δεν είπα από που!).

75 λεπτά μετά, οι Αμερικανοί, μας ευχαρίστησαν με νεύματα, και μας αποχαιρέτησαν εν μέσω χειροκροτημάτων από τους παρευρισκομένους. Αυτές οι βραδιές καλό είναι να συμβαίνουν συχνά! Πολλά μπράβο και στους διοργανωτές για τη τήρηση του προγράμματος. Και εις άλλα, με υγεία!
Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη