Στην εποχή του ίντερνετ, το να ανακαλύψεις τους δημιουργούς του “Heavy Trip” Juuka και Juuso αποδείχτηκε σχετικά εύκολο. Οι δημιουργοί της metal ταινίας της δεκαετίας, Jukka Vidgren και Juuso Laatio, κυρίως ο Jukka μας μιλούν για το τί σημαίνει να γυρνάς μια ταινία για ένα άσημο black metal σχήμα από την Βόρεια Φιλανδία που βρίσκει το πεπρωμένο του σ’ ένα metal φεστιβάλ στη Νορβηγία, αφού πρώτα βιώσει το θάνατο, την απόρριψη, την σύλληψη απο τις κάμερες της τροχάιας και δεχτεί τη βοήθεια Βίκινγκς, Ελφ και ενός ντράμερ πιστοπιημένα ψυχικά ασταθούς… Παράλληλα εντοπίσαμε τον μπασίστα Xytrax (κατά κόσμο) Μαξ Οβάσκα που δέχτηκε να μας μιλήσει για το τί είδους metal παίζουν οι IMPALED RECTUM και άλλες ιστορίες… To “Heavy Trip” είναι το “Spinal Tap” του 21ου αιώνα, εσύ ακόμη συζητάς για το “Bohemian Rhapsody” και το “Dirt”;
Jukka Vidgren – Juuso Laatio interview
Πόσο εύκολο εύκολο σας ήταν να βρείτε χρηματοδότηση για την ταινία, μια ταινία με metal θεματολογία;
Μας πήρε χρόνια να βρούμε τον χρηματοδότη, κύρια όμως γιατί ήταν η πρώτη μας ταινία. Η metal μουσική είναι αρκετά mainstream στη Φιλανδία, έτσι επί του παρόντος δεν ήταν αυτό πρόβλημα.
Από το θέμα της ταινίας υποθέτουμε οτι είστε οπαδοί του metal κι εσείς. Ποιό είναι το αγαπημένο σας ιδίωμα και τι ακούγατε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων;
Ο Juuso είναι ο μεταλάς εγώ ακούω περισσότερο μουσική και από άλλα είδη, το metal είναι ένα απο αυτά.
Πόσο δύσκολο σας ήταν να βρείτε τους κατάλληλους ηθοποιούς για ταινία, για μία μη mainstream ταινία, που αναφέρεται σ’ ένα άσημο black metal σχήμα σε μια μικρή πόλη;
Όπως είπα η metal μουσική είναι αρκετά διαδεδομένη στους Φιλανδούς και σχεδόν ο καθένας ξέρει κάποιον που ασχολείται με το metal. Η επιλογή των ηθοποιών δεν ήταν πρόβλημα κι υπήρχαν αρκετοί ηθοποιοί που τους ενδιέφερε η ίδια η ιδέα. Δεν πιστεύω ότι θα υπήρχε κάποιος που δεν θα συμμετείχε επειδή η ταινία είχε θέμα το black metal.
Στη Φιλανδία έχετε διάφορα metal ιδιώματα που γνωρίζουν επιτυχία. Γιατί επικεντρωθήκατε στο black metal κι όχι πχ σ’ ένα σχήμα με επιρροές από STRATOVARIUS ή HANOI ROCKS;
Θεωρώ ότι η ιδέα για το μουσικό ιδίωμα που θα παίξουν οι IMPALED RECTUM, προήλθε από σχήματα που παίζουν εδώ στην περιοχή του Ούλου. Από ανθρώπους που γνωρίζουμε. Επίσης θέλαμε η μουσική να μοιάζει με ένα πτώμα σφηνωμένο στον μύλο που αλέθει…(σ.σ. αναφορά σε σχετική σκηνή της ταινίας).
Τα προβλήματα με τον λαϊκό τραγουδιστή και την τοπική αστυνομία, δείχνουν να είναι παγκόσμια για τον metal οπαδό. Πιστεύετε ότι η metal μουσική ενώνει τον κόσμο περισσότερο από άλλα είδη μιας και οι metal οπαδοί αντιμετωπίζουν τον κοινωνικό αποκλεισμό και την απόρριψη από τα κυρίαρχα κοινωνικά ρεύματα; Πιστεύετε επίσης ότι η κατάσταση βελτιώθηκε με την metal έκρηξη των 90’s;
Στη Φιλανδία το metal έχει μπει στα πανεπιστήμια σαν μεέος της κυρίαρχης κουλτούρας (έτσι τουλάχιστον μαθαίνουμε στην υπόλοιπη Ευρώπη). Αυτή είναι η πραγματικότητα ή λόγω του μεγάλου αριθμού μουσικών σχημάτων και οπαδών η metal μουσική είναι απλά πιο δημοφιλής αλλά ακόμη έχει τους εχθρούς και τους συντηρητικούς που δεν ανέχονται τα μακριά μαλλιά και την δυνατή μουσική;
Η metal μουσική είναι πιο δημοφιλής στη Φιλανδία από άλλες χώρες, αλλά δεν είναι ο καθένας μακρυμάλλης. Καθώς η σκληρή μουσική είναι διαθέσιμη σε πολύ κόσμο, δεν υπάρχει πλέον τόσο έντονη διάκριση ανάμεσα σε όσους ακούμε metal και τους υπόλοιπους. Ο μεταλλικός κόσμος είναι πιο γνωστός και οικείος την υπόλοιπη κοινωνία και δεν είναι τόσο παράξενος και τρομακτικός όσο είναι για τον περισσότερο κόσμο σε άλλες χώρες. Αλλά φυσικά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που σε στραβοκοιτάζουν γιατί έχεις μακριά μαλλίά και υπάρχει πάντα κι ένα ποσοστό ηλιθίων.
Η σκηνή του νοσοκομείου/γηροκομείου με τον τρελό ντράμερ: Ποιά ήταν η έμπνευση για τη σκηνή με τη σφουγγαρίστρα (ο τραγουδιστής και νοσοκόμος τραγουδά ακουγοντας Walkman και κάνοντας air singing με μικρόφωνο μια σφουγγαρίστρα, μπροστά στο έκπληκτο κοινό ενός οίκου ευγηρείας); Οι περισσότεροι το έχουμε κάνει σαν (air guitar/singing) στα υπνοδωμάτιά μας… Επίσης η ιδέα για τον ντράμερ που κατάγεται από μια περιοχή που δεν φημίζεται για την μεταλλική σκηνή της… Μου θύμισε σχήματα σαν τους
24-7 SPYZ και ZOETROPE που περιλαμβάνουν μαύρους μουσικούς… Συν το ότι ο ντράμερ μοιάζει να έχει βγει απο το “Η φωλιά του κούκου”. Πως καταλήξατε στην προσθήκη ενός τέτοιου ντράμερ σε black metal σχήμα, όταν οι περισσότεροι μουσικοί του είδους είναι Σκανδιναβοί;
Η σκηνή με την σφουγγαρίστρα είναι ένας απευθείας φόρος τιμής στο “Σκοτεινές μπίζνες ενός πρωτάρη” (“Risky Business” ) με τον Τομ Κρουζ να χορεύει.
Η ιδέα του μη Σκανδιναβού ντράμερ ήρθε για να δείξουμε ότι δεν μοιάζει πια ο καθένας μας εδώ πέρα με τους άλλους, Να μιλήσουμε για τη διαφορετικότητα. Επίσης ο χαρακτήρας του προέρχεται από την φυλή των Σάμι που ζουν στη Βόρειο Φιλανδία. Έτσι η ιδέα ήταν να έχεις κάποιον εκτός των τυπικών κλισέ και κύκλου γνωριμιών των μουσικών να συμμετέχει στο σχήμα και να αποκτήσει ενδιαφέρον στην metal μουσική.
Ήταν το IMPALED RECTUM το μόνο όνομα που είχατε κατά νου για το σχήμα; Αν όχι, μπορείτε να μας πείτε τα επιλαχόντα;
Το IMPALED RECTUM έχει προκύψει χρόνια πίσω, όταν ήμασταν στη σχολή κινηματογραφίας. Το όνομα μας κόλλησε τόσο πολύ, ώστε δεν χρειάστηκε να ψάξουμε για άλλες επιλογές.
Ο Lauri Porra προέρχεται από ένα εντελώς διαφορετικό μουσικό αν και metal υπόβαθρο. Πώς τον συναντήσατε και τον πείσατε να συμμετάσχει στο σάουντρακ. Η διασκευή του Joe Dassins στο “Et sit u n’existais pas” είναι ένα εσωτερικό αστείο στους τίτλους της ταινίας… Ο αρχισυντάκτης μου το εντόπισε για να είμαι ειλικρινής.
Ο Lauri έχει εργαστεί για πολλά soundtrack σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές στη Φιλανδία και με το υπόβαθρο του στη metal μουσική, ήταν μια ξεκάθαρη επιλογή αφού τον συναντήσαμε και συζητήσαμε για την ταινία. Του άρεσε το σενάριο και τον ενθουσίασε η ιδέα να δουλέψει στο μουσικό κομμάτι. Για τα τραγουδια των IMPALED RECTUM, υπήρξε ένας άλλος συνθετης, ο Mika Lammassaari που είναι υπεύθυνος γι’ αυτά.
Πολύ σωστή η παρατήρηση για το εναρκτήριο τραγούδι. Στην πραγματικότητα είναι διασκευή μιας Φιλανδικής διασκευής του τραγουδιού. Είναι το ίδιο τραγούδι αλλά ήταν συνηθισμένο στα 60’s να κάνουν διασκευές γνωστών Ευρωπαικών τραγουδιών στα Φιλανδικά. Αυτό το τραγούδι είναι πολύ γνωστό στη Φιλανδία και το “Kuusamo” είναι μια τοποθεσία πολύ κοντά στην τοποθεσία που ζει το σχήμα. Η αρχική Φιλανδική διασκευή ήταν εννοείται πολύ λιγότερο metal από την έκδοση που παίζουν οι IMPALED RECTUM.
Η Φιλανδία είναι γνωστή για έναν ακόμη rock n’ roll σκηνοθέτη, τον Aki Kaurismäki, με την δική του προσέγγιση στην rock μουσική και τις ταινίες. Τον βλέπετε ως κάποιου είδους έμπνευση;
Τα αδέλφια Kaurismäki έχουν ένα πολύ προσωπικό στυλ και είναι δύσκολο να το αντιγράψεις, αλλά τελικά υπάρχει ένα μικρό κομμάτι τρέλας σε κάθε Φιλανδό.
Η σκηνή της σταύρωσης “κλείνει το μάτι” στο “Life of Brian” των MONTY PYTHONS, είναι ένα σχόλιο στις μοντέρνες σειρές τύπου “Vikings” κλπ ή κάτι ενδιάμεσο;
Ποτέ δεν σκέφτηκα την αναφορά στους MONTY PYTHONS αλλά σίγουρα υπήρχε κάπου στο μυαλό μου, μιας και “Η ζωή του Μπράιαν” είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες. Νομίζω ότι η ιδέα ήρθε καθώς προσπαθούσαμε να σκεφτούμε το πιο τρελό υλικό για Βικινγκς που θα μπορούσε να μας έρθει στο μυαλό…
Οι αναφορές στα παιχνίδια RPG: είστε φίλοι αυτών των παιχνιδιών και των ομάδων ιστορικής αναπαράστασης; Ή ότι βλέπουμε είναι ένας μικρός φόρος τιμής στους BATHORY και τους AMON AMARTH;
Λοιπόν εγώ τουλάχιστον έπαιζα LARP’s (Live Action Roleplays) σαν έφηβος και ήθελα να κάνω μια αναφορα σε αυτά.
Πιστεύεις ότι θα υπάρξει συνέχεια στην ταινία, ένα δεύτερο μέρος;
Θα θέλαμε να υπάρξει. Αν το Ηeavy Τrip γίνει δημοφιλές παγκοσμίως, πιστεύω θα μπορούσαμε να πείσουμε τους παραγωγούς να χρηματοδοτήσουν μια συνέχεια, Οπότε μην το βλέπετε πειρατικά αν θ;eλετε συνέχεια.
Το “Bohemian rhapsody” ήταν η mainstream rock ταινία του 2018. Το “Heavy trip” από την άλλη, είναι μια ταινία για τον μέσο metal οπαδό κι έχει ήδη ένα cult status. Ζηλεύετε με την καλή έννοια την δημοσιότητα και δημοτικότητα του “Bohemian rhapsody”;
Σίγουρα θα ήταν υπέροχο να έχουμε τόσο μεγάλη δημοσιότητα όπως ένα φιλμ μεγάλου στούντιο παραγωγής ταινιών. Συγκρινόμενο δε με τις δικές μας μικρές προσπάθειες και δυνατότητες στο μάρκετινγκ. Αλλά είναι εκπληκτικό ότι κόσμος απ’ όλη την υφήλιο βρίσκει την ταινία μας, την βλέπει και μιλά γι’ αυτή. Κι ότι κόσμος μιλά γι’ αυτές τις δύο ταινίες στην ίδια πρόταση αποτελεί μεγάλη φιλοφρόνηση.
Αν δεν κάνω λάθος δεν έχετε κάποια εμφάνιση έστω και για λίγο ενός πραγματικού μουσικού, γιατί; Είμαι σίγουρος ότι πολλοί μουσικοί του metal με καλή αίσθηση του χιούμορ θα ήθελαν να συμμετέχουν. Γιατί δεν συνέβη αυτό; Δεν τους πλησιάσατε ή δεν υπήρξε ενδιαφέρον;
Θα θέλαμε μερικούς metal μουσικούς για μικρές εμφανίσεις στην ταινία, αλλά η παραγωγή βιαζόταν τόσο πολύ και είναι δύσκολο να τα συνδυάσεις με τα προγράμματά τους, οπότε είχαμε τον χρόνο και τα χρήματα να πλησιάσουμε κάποιον. Παρόλα αυτά κάναμε ένα social media video με πολλά Φιλανδικά και Σκανδιναβικά σχήματα. Το κυκλοφορήσαμε και στα Αγγλικά.
Πιστεύεις ότι υπάρχει αγορά στις Η.Π.Α έτοιμη να δεχτεί μια heavy metal/black metal ταινία ακόμη και μια κωμική;
Το “Heavy trip” έχει ήδη διανομή στις ΗΠΑ οπότε ας ελπίσουμε οι άνθρωποι εκεί να το βρουν ενδιαφέρον. Πολλά metal σχήματα φαίνεται να τους αρέσει το φιλμ. Είχε την διεθνή πρεμιέρα του στο Austin του Τεξας σαν μέρος του South by Southwest film and music festival και είχαμε εκπληκτική ανταπόκριση απο το κοινό.
Η σκηνή με το φέρετρο που κάνει …crowdsurf στα χέρια του φεστιβαλικού κοινού, είναι πλέον μια κλασική σκηνή στην rock φιλμογραφία. Ποιός και πως ήρθε με αυτή την ιδέα;
Πιθανότατα ο Juuso. Δεν είναι και πολύ στα καλά του.
Η σκηνή της εισόδου του ντράμερ στον αστυνομικό τμήμα, έχει ξεκάθαρες αναφορές στο “Mission impossible”. Πιστεύετε ότι η ταινία αποτελεί κι ένα φόρο τιμής στις κινηματογραφικές επιρροές σας και ποιές είναι αυτές;
Νομίζω ότι μας έρχεται φυσικά στον Juuso και εμένα. Γράφουμε αστεία που τα βρίσκουμε διασκεδαστικά. Μεγαλώσαμε βλέποντας ταινίες του Hollywood των 80’s και 90’s και αυτό είχε τον αντίκτυπο του στον τρόπο που ορίζουμε το αστείο. Οι “Blues Brothers” είναι μια από τις πιο μεγάλες επιρροές του “Heavy trip”.
Ασχολείστε με την επιδημία ισλαμοφοβίας στη Δύση με έναν μάλλον χιουμοριστκό τρόπο. Στο ίδιο πλάνο ανακατεύετε Νορβηγούς παραστρατιωτικούς εθνικιστές και “ισλαμιστές” τρομοκράτες , που είναι στην πράξη μια ομάδα μεταμφιεσμένων με έμπνευση την Παλαιά διαθήκη… Είναι αυτό ένα σχόλιο στον φόβο εναντίον των Μουσουλμάνων σήμερα, ένα σχόλιο του πολέμου της Δύσης εναντίον του φανταμενταλιστικου Ισλάμ ή απλά ένα χοντρό αστείο με στόχο τους Νορβηγούς γείτονες σας; Τυπικό πείραγμα μεταξύ γειτόνων; Πιστεύετε ότι τέτοιου είδους αστεία θα σας δημιουργήσουν πρόβλημα με πιο συντηρητικό κοινό όπως αυτό των ΗΠΑ;
Για εμάς είναι περισσότερο μια φάρσα σε ανθρώπους που τους αρέσει να πυροβολούν ενάντια στα πάντα. Είναι επίσης αστείο, γιατί δεν υπάρχει πλέον ένταση μεταξύ Φιλανδών και Νορβηγών. Όταν προβάλλαμε την ταινία στο Ισραήλ, ο κόσμος το θεώρησε ως πολιτικό σχόλιο (και πολύ αστείο μάλιστα).
Η σκηνή με τη σύγκρουση στο metal φεστιβάλ ανάμεσα στους rpg Viking τύπους και τα Μ.Α.Τ είναι ένας φόρος τιμής στην νεανική εξέγερση των νεότερων γενιών στην Ευρώπη την τελευταία δεκαετία λόγω της οικονομικής κρίσης ή ακόμη μια ιδέα για τη διαρκή σύγκρουση μεταλλαδων εναντίων της εξουσίας;
Πιστεύω ότι είναι απλά αστεία σκηνή, αλλά ας κρατήσουμε το “φόρος τιμής στην νεανική εξέγερση των νεότερων γενιών στην Ευρώπη, την τελευταία δεκαετία λόγω της οικονομικής κρίσης”.
Ποια ήταν η ανταπόκριση από τον τύπο και το κοινό ως τώρα;
Η ανταπόκριση είναι πολύ καλή από το κοινό και τον Τύπο. Στη Φιλανδία η ταινία δεν είχε την δημοσιότητα που ελπίζαμε και πολλοί άνθρωποι την παράβλεψαν, έτσι πέρασε απαρατήρητη, δίχως να αποκτήσει μεγάλο κοινό. Ευτυχώς όμως κόσμος εκτός Φιλανδίας έχει ανακαλύψει την ταινία. Δεν το περιμέναμε η ταινία να βγει στο εξωτερικό, αλλά όσο μιλάμε αυτό έχει ήδη συμβεί.
Αν και όλοι συμπαθουμε τον μπασίστα, ο ντράμερ είναι η καρδιά της μπάντας. Δεν είναι λίγο άδικο που τον σκοτώσατε; Γιατί επιλέξατε αυτή την τροπή στο σενάριο; Ήταν επειδή θέλατε ένα ακόμη πιο τρελό τύπο να εισέλθει στο έργο ή απλά σύμπτωση; Δεν θα με πείραζε σν σκοτώνατε τον κιθαρίστα αντί του ντράμερ…
Αυτό είναι κάτι που ρωτάει πολύς κόσμος: «Γιατί έπρεπε να σκοτώσετε τον ντράμερ;» Η απάντηση είναι ότι ο Turo, ο κύριος χαρακτήρας είναι αυτός που έπρεπε να οδηγήσει την μπάντα στο δρόμο για το άγνωστο ξεπερνώντας τους φόβους του. Άρα δεν υπάρχει τίποτα εναντίον των ντράμερ.
Max Ovaska / Xytrax: «Είμαστε σε αποστολή από τον Σατανά…»
Max, αρχικά συγχαρητήρια για την ερμηνεία σου…
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, χαίρομαι που την απόλαυσες.
Θα ξεκινήσω με το προφανές. Είσαι φίλος του metal /rock και αν ναι ποιά σχήματα σου αρέσουν.
Δεν ήμουν ιδιαίτερος φίλους του metal πριν την ταινία αν και πάντα μου άρεσε. Λόγω της ταινίας άρχισα να ακούω περισσότερο heavy metal και να το ακούω με την δέουσα προσοχή. Ο σεβασμός μου για το heavy metal έχει σίγουρα αυξηθεί.
Πως προσέγγισες το ρόλο; Παρακολουθώντας black metal σχήματα, διαβάζοντας συνεντεύξεις, ρωτώντας φίλους που είναι μουσικοί σε black metal σχήματα;
Ποτέ δεν είχα παίξει μπάσο πριν. Έτσι αναγκάστηκα να εξασκηθώ πολύ. Δεν ξεκίνησα από το μηδέν γιατί έπαιζα λίγο κιθάρα ως έφηβος. Αλλά ποτέ ολόκληρο τραγούδι. Είχαμε κάποια μαθήματα με τον εκπληκτικό μου δάσκαλο Timo Lehtinen, μπασίστα των KALMAH. Με έμαθε πώς να παίζω τα τραγούδια στην ταινία. Επίσης πήγα σε συναυλίες, είδα συνεντεύξεις, online ντοκιμαντέρ για να αρπάξω μέρος από το συναίσθημα, την πνευματική κατάσταση του χαρακτήρα και να εκπαιδεύσω τα δάκτυλα μου σε κάποια κλασικά τραγούδια.
Ο Pasi/Xytrax είναι ένας πολύ καλογραμμένος χαρακτήρας. Συναντάς πολλούς μεταλλάδες στη Φιλανδία και πιστεύω πως το αντίστοιχο πνεύμα μεταφέρθηκε στο σενάριο έτσι το διάβαζα συχνά. Είμαι απο το Ελσίνκι και ο Pasi ψηλά, από τον Βορρά από το Taiwalkoski, οπότε έπρεπε να μελετήσω την διάλεκτο της περιοχής. Κάποια στιγμή ταξιδέψαμε με τους σκηνοθέτες τους Jukka Vidgren and Juuso Laatio και τα παιδιά του σχήματος, για να μάθουμε την τοπική διάλεκτο. Καταλήξαμε σε ένα μικρό καραόκε μπαρ στο δάσος. Είχαμε μια μεγάλη συζήτηση με κάποιους τοπικούς μεταλλάδες. Ο Johannes Holopainen (Turo) την ηχογράφησε και είχαμε το τέλειο δείγμα διαλόγου. Επίσης προσπάθησα να μην κάνω γυμναστική, επειδή θεώρησα ότι ο Pasi ως βιβλιοθηκάριος θα ήταν αδύνατος.
Όταν σε πλησίασαν για τον ρόλο στην ταινία, ποιά ήταν η αρχική σου αντίδραση;
Με προσκάλεσαν για ακρόαση και μου έδωσαν ένα κομμάτι του διαλόγου να μελετήσω. Ήταν από την σκηνή που ο Xytrax αποκαλύπτει τον πραγματικό εαυτό του. Το ερωτεύτηκα μόλις το διάβασα. Στην επόμενη ακρόαση συνάντησα τους σκηνοθέτες. Πάλι έρωτας με την πρώτη ματιά. Δεν είχα καμία αμφιβολία όταν με κάλεσαν να δεχτώ τον ρόλο.
Τώρα που η ταινία έχει αποκτήσει πλέον cult status και ο χαρακτήρας σου έχει γίνει αφίσα σε εφηβικά δωμάτια, πώς αισθάνεσαι;
Είναι σημαντικό να είσαι μέρος μια ταινίας που έχει φέρει χαρά σε τόσο κόσμο. Ευχαριστούμε τον κόσμο που βοήθησε τους IMPALED REKTUM να βγουν από το υπόγειο προβάδικο. Είμαστε σε αποστολή από τον Σατανά!!!
Πόσο δύσκολο σου ήταν να εκφράσεις τί είδους μουσική παίζουν οι IMPALED RECTUM σε επανάληψη;
Υπήρχαν κάποια στραβοπατήματα στην αρχή. Όσο πιο πολύ το επαναλάμβανα τόσο πιο δύσκολο γίνοταν. Θυμάμαι να ζητάω μια ακόμα λήψη για καλύτερη εκφορά λόγου και οι σκηνοθέτες να μην έχουν παρατηρήσει τίποτα λανθασμένο. Αισθανόμουν ότι ο Pasi δεν έπρεπε να κάνει ουτε το παραμικρό λάθος.
Πιστεύεις ότι υπάρχει λόγος για δεύτερη ταινία, όπου ο μπασίστας θα συνεισφέρει περισσότερη μουσική, είσαι μια κινητή μουσική βιβλιοθηκη σε κάθε περίπτωση;
Φαίνεται ότι το κοινό θέλει και άλλο. Ο Xytrax μάλλον θα έχει την άποψη για το soundtrack. Εκτιμώ την υγιή αν και διεστραμμένη άποψη των Jukka and Juuso για το σενάριο και θα συμμετείχα σε μια συνέχεια οποιαδήποτε στιγμή, μαζί τους.
Πόσο δύσκολο σου ήταν να μην γελάσεις σε σκηνές σαν αυτή τη βιβλιοθήκης που απαντάς στην μητέρα με την κόρη της για τις αντιδράσεις τους σε grindcore CDs που αποτελούν προτάσεις σου;
Είχαμε κάποιες δύσκολες στιγμές προσπαθώντας να συγκρατήσουμε τα γέλια μας. Νομίζω σε μια κωμωδία πρέπει να σταματάς και να γελας και λίγο.
Το υπόλοιπο σχήμα οι IMPALED REKTUM παραμένουν ντυμένοι απλά ενώ εσύ μεταμορφώνεσαι στην μαυρομεταλλική καρδιά του σχήματος ειδικά σε ο,τι αφορά ζητήματα εμφάνισης. Ήταν οι σεναριογράφοι που επέλεξαν ή εσύ επέμεινες να είσαι ο τύπος με τα καρφιά και το corpse paint; Τι πρόσθεσες στο ρόλο; Ποια η συμβολή σου πέραν της μαυρομεταλλικής ηρεμίας;
Οι συγγραφείς είχαν την μαύρη καρδιά στο σενάριο για πολλά χρόνια πριν το διαβάσω και εγώ είχα πολλα να μάθω για το metal. Συνδέθηκα πραγματικά με τον Pasi και την σοβαρότητα του απέναντι στην μουσική. Αυτό είναι που τον κάνει αστείο και πραγματικό. Ο Xytrax δημιουργήθηκε οπτικά από σχεδιαστές κοστουμιών και καλλιτέχνες make-up. Ετοιμαζόταν κάθε πρωί, με προετοιμασία που άγγιζε τις δύο ώρες. Ότι πρόσθεσα ήταν η γνώμη μου για κάποιες λεπτομέριρες.
Στην πραγματική ζωή, με ποιά μέλη του σχήματος αισθάνεσαι πιο κοντά;
Ξέρω τον Johannes (Turo) εδώ και δεκαπέντε χρόνια και βγαίνουμε αρκετά μαζί.
Μέχρι τη σκηνή της φωτογράφισης είσαι απλά ένας μπασίστας και ένας μεταλλικός παντογνώστης… Μετα τη φωτογράφηση γίνεσαι η καρδιά του σχήματος, η προσωποποίηση της μεταλλικής ηθικής και πνεύματος. Είναι η σκηνή με την κάμερα της τροχαίας το σημείο καμπής για τον χαρακτήρα σου; Εκεί που αφήνεις πίσω την συστολή και ξεπροβάλλει ο black metal μουσικός, που νιώθεις τον προορισμό σου; Μετά γίνεσαι ένας θρύλος σε καθημερινό επίπεδο. Πως αισθάνθηκες με αυτή την αλλαγή στο ρου της ιστορίας της ταινίας; Αισθάνθηκες ότι ήταν υπερβολικό; Ή απόλαυσες την αναγνωρισιμότητα που σου προσέδωσε;
Για εμένα ο Pasi δεν είναι ντροπαλός, απλά δεν έχει ενδιαφέρον στο να είναι κοινωνικός. Σκέφτεται πολλά, αλλά τα εκφράζει μόνο όταν υπάρχει σοβαρός λόγος. Βλέπει την μεταλλική σκηνή σαν ένα σκοτεινό και επικό κόσμο και αισθάνεται σαν το σπίτι του. Τα νέα για την συμμετοχή των IMPALED REKTUM’S στο φεστιβάλ σημαίνουν γι’ αυτόν οτι το σχήμα του πηγαίνει κάπου. Ότι είναι πραγματικό σχήμα που πλέον θα παίξει μπροστά σε πραγματικό κοινό. Αυτό τον ενθαρρύνει να ακολουθήσει τα είδωλά του και να ανακαλύψει την μεταλλική του ταυτότητα. Ίσως και να μην έχει επιλογή.
Μια μικρή έρευνα μου έδειξε όταν προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί σου μέσω Facebook και κοινωνικών δικτύων ότι δεν τα χρησιμοποιείς ιδιαίτερα. Αν και έχεις αρκετές ταινίες στο ενεργητικό σου, δεν δείχνεις πολύ εξωστρεφής… Αισθάνεσαι ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένα αναγκαίο κακό για έναν ηθοποιό και προσπαθείς να το κρατήσεις υπό έλεγχο και ελαχιστοποιημένο;
Είμαι καινούργιος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μπήκα στο Instagram εδώ κι ένα χρόνο. Δεν θεωρώ αναγκαίο για έναν ηθοποιό να είναι σε αυτά. Είναι πιο εύκολο να σε δουν σαν κάποιον άλλο στον ρόλο σου, αν δεν αποκαλύπτεις συχνά τον πραγματικό εαυτό σου. Βέβαια είναι ένας ρόλος, αυτός που μοιραζόμαστε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μια αισθητική σύνθεση της προσωπικότητας μας, παρά ή πραγματική εικόνα του εαυτού μας.
Απαντάς ερωτήσεις για ένα Ελληνικό heavy metal περιοδικό… Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι το “Heavy trip” θα μπορουσε να είναι ένα σημείο καμπής για την καριέρα σου;
Όταν πρωτοδιάβασα το IMPALED REKTUM (αρχικός τίτλος), πίστεψα ότι θα έβρισκε αποδοχή οπουδήποτε. Είναι μια παγκόσμια ιστορία για το κουράγιο. Το σημείο καμπής ήταν να κάνω τον πιο αστείο ρόλο /χαρακτήρα της υποκριτικής μου καριέρας. Δεν έχω παίξει πολύ μετά το “Heavy Trip” γιατί άρχισα μαθήματα σκηνοθεσίας, όταν τελείωσε το γύρισμα. Η σχολή είναι δύσκολη αλλά παίζω όποτε μπορώ.
Κάτι άλλο που θα ήθελες να προσθέσεις;
Παγωμένους χαιρετισμούς στην Ελλάδα απ’ το Ελσίνκι.
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
“Heavy trip” (Making Movies)
Τι κοινό έχουν ένας υπάλληλος σανατορίου, ένας εργάτης σφαγείου ταράνδων, ένας βιβλιοθηκάριος, ένας «λιχούδης» και ένας σχιζοφρενής Λάπωνας; Μα φυσικά το heavy metal! Σε μία μικρή πόλη της Φιλανδίας τέσσερις νεαροί (ο πέμπτος της παρέας εμφανίζεται αργότερα) extreme metallers προσπαθούν να ξεφύγουν από την βαρετή καθημερινότητα της ζωής τους μέσω της αγαπημένης τους μουσικής.
O frontman της μπάντας Turo (Johannes Holopainen), είναι ένας αγχώδης νεαρός, τον οποίο χλευάζουν λόγω της «μεταλλικής» εμφάνισης, ενώ ταυτόχρονα εκμεταλλεύονται στη δουλειά του. Ο κιθαρίστας Lotvonen (Samuli Jaskio) δουλεύει στο σφαγείο ταράνδων του πατέρα του και μισεί κάθε δευτερόλεπτο της εργασίας του. Ο μπασίστας Pasi (Max Ovaska) ή Xytraz (το καλλιτεχνικό του!) είναι ένας ιδιόρρυθμος χαρακτήρας με φοβερή μνήμη και γνώση όσο αφορά το heavy metal, εργάζεται σε μια βιβλιοθήκη, μέσω τις οποίας προσπαθεί να μυήσει στο metal ακόμα και νεαρές οπαδούς τoυ Justin Bieber, ενώ τέλος η ψυχή της μπάντας, ο λιχούδης drummer Jynkky (Antti Heikkinen), είναι αυτός που θα δώσει ότι έχει και δεν έχει για να δει τη μπάντα ψηλά. Οι τέσσερις αυτοί χαρακτήρες, μέσα από τις προσωπικές τους ζωές, που η καθεμία ξεχωριστά θα επηρεάσει τη πορεία της μπάντας, με διάφορους τρόπους, προσπαθούν να ξεφύγουν από την αφάνεια και το υπόγειο αυτοσχέδιο στούντιο, όπου διασκευάζουν brutal death metal κομμάτια. Κάποια στιγμή αποφασίζουν να γράψουν δικιά τους μουσική, παίρνοντας έμπνευση από… πράγματα της καθημερινότητας. Και εγένετο οι IMPALED RECTUM!
Όλοι τους, αλλά κυρίως ο Turo, είναι ο περίγελος της πόλης, ώσπου ένας παραγωγός που διοργανώνει το φεστιβάλ Northern Damnation στην Νορβηγία, επισκέπτεται τη πόλη τους, κάτι που θα άλλαζε τις ζωές τους. Όλα αυτά όμως θα γίνουν μέσα από τραγελαφικές καταστάσεις, ωμού, ανώριμου χιούμορ, το οποίο αν δεν είσαι «δυσκοίλιος», ή «υπερασπιστής» της κουλτούρας του extreme metal, θα γελάσεις με τη καρδιά σου. Αν το “Spinal Tab” ή το “Airheads” σατίριζαν τον κόσμο του αμερικανικού ροκ και metal, το “Heavy Trip” (“Hevi Reissu” στα Φιλανδικά) σατιρίζει ακόμα πιο καυστικά το ευρωπαϊκό extreme metal. Σίγουρα είναι μια κωμωδία φτιαγμένη και ραμμένη για μεταλάδες, αλλά και κάποιος μη οπαδός της metal, με ανοιχτό μυαλό θα διασκεδάσει αρκετά. Η ταινία θεωρείται η κωμωδία με το μεγαλύτερο budget για τα Φιλανδικά δεδομένα, ενώ πρέπει να αναφέρουμε, ότι υπεύθυνος για τη μουσική της ταινίας, είναι ο Lauri Porra (STRATOVARIUS).
Το “Heavy trip” παρόλο που δεν είναι αγγλόφωνη ταινία, έχει κάνει πάταγο εδώ και καιρό, παρότι οι πλειοψηφία του κόσμου την είδε «κατεβασμένη» στη μικρή οθόνη. Μετέπειτα άρχισε να γίνεται γνωστή από στόμα σε στόμα, ώσπου γιγαντώθηκε. Γι’ αυτό δεν νοείται, ιδιαίτερα για έναν μεταλλά, να μην δει αυτή τη ξεκαρδιστική κωμωδία. Ιδίως αν σας αρέσει να αυτοσαρκάζεστε, θα κλαίτε από τα γέλια!
Γιώργος Δρογγίτης
