“We’re a melodic metal band”
Ένα μεσημέρι, λίγες μέρες μετά το Πάσχα, ο κιθαρίστας των DIMMU BORGIR και ιδρυτικό τους στέλεχος, ο Silenoz, κάλεσε στο Skype να μιλήσουμε για το νέο στούντιο άλμπουμ των Νορβηγών extreme metallers, “Eonian”, το πρώτο τους μετά από οχτώ χρόνια σιωπής!!! Όπως καταλαβαίνετε, μισή ώρα δεν θα μπορούσε να είναι αρκετή, αλλά ο Sven Atle Kopperud όπως είναι το πραγματικό του όνομα, είχε πολύ καλή διάθεση, κάτι που έκανε τη συνομιλία μας ιδιαίτερα ευχάριστη.
Προσωπικά μου άρεσε πολύ το “Eonian”, αλλά δεν γνωρίζω τι θα πουν οι πιο ακραίοι οπαδοί σας όταν ακούσουν το δίσκο. Ήδη είχατε πολλές αντιδράσεις με το πρώτο single/video clip.
Έπρεπε να υπάρχει μία ομαλή μετάβαση από τον προηγούμενο δίσκο μας. Αλλά θα μπορούσαμε να βγάζαμε ως πρώτο δείγμα γραφής ένα οποιοδήποτε άλλο τραγούδι. Ούτως ή άλλως, είμαστε μία μελωδική μπάντα!
Άκουσες τι είπες, μόλις; Ότι οι DIMMU BORGIR είναι μία μελωδική μπάντα!
Ναι, γιατί χωρίς μελωδία, δεν θα μπορούσες να μας κατατάξεις στη μουσική, αλλά στον θόρυβο (γέλια). Ευτυχώς, είμαστε μελωδικοί από το ντεμπούτο μας.
Ένα πράγμα σαν τους FOREIGNER ή τους JOURNEY δηλαδή, έτσι;
(γέλια) Είμαι οπαδός των πρώτων άλμπουμ των FOREIGNER πέρα από την πλάκα.
Για οχτώ χρόνια, οι DIMMU BORGIR είχαν μείνει σιωπηλοί και σε λιγότερο από ένα χρόνο, βγάλατε ένα live άλμπουμ και περιμένουμε σε λίγες μέρες και το νέο σας δίσκο. Πως είναι να είστε και πάλι μάχιμοι; Να δίνετε συνεντεύξεις, να ετοιμάζετε περιοδείες και όλα αυτά;
Δεν μας φάνηκε ότι πέρασαν 8 χρόνια από τον προηγούμενο δίσκο, να σου πω την αλήθεια. Οι καλλιτέχνες, ζούμε σε μία φούσκα, σε μία γυάλα και δεν καταλαβαίνουμε ότι ο χρόνος περνά πολύ γρήγορα. Παρότι πάντα κάνουμε διαλείμματα ανάμεσα στους δίσκους μας, δεν υπολογίζαμε να κάναμε τόσο μεγάλο όσο αυτή τη φορά. Συνέβησαν διάφορα πράγματα στο παρασκήνιο, όπως το ότι τρία μέλη της μπάντας έγιναν γονείς, δουλεύαμε πολύ πάνω στο DVD, το οποίο καθυστέρησε χαρακτηριστικά, ενώ αλλάξαμε management και γενικότερα πολλούς ανθρώπους για τις δουλειές μας, κάναμε νέα συμβόλαια και πολλά άλλα πράγματα, δεν μας άφηναν να συγκεντρωθούμε στο να γράψουμε απερίσπαστοι νέα μουσική. Γράφουμε τραγούδια γι’ αυτό το άλμπουμ από το 2012, αλλά τα 3-4 τελευταία χρόνια, αυξήσαμε τις ταχύτητές μας πάνω σ’ αυτόν τον τομέα. Το πρώτο μας single, για παράδειγμα, γράφτηκε το 2012.
Λες ότι έχετε γράψει τραγούδια για το “Eonian” εδώ κι έξι χρόνια. Τα αφήσατε άθικτα ή βάλατε κι άλλα πράγματα ως επί το πλείστον;
Βασικά, τα αφήσαμε άθικτα. Το γεγονός ότι δεν είχαμε κάποιο deadline για το άλμπουμ, αλλά και το ότι εμείς οι ίδιοι ήμασταν οι παραγωγοί του δίσκου, σήμαινε ότι κανείς άλλος δεν μπορούσε να μας πει πότε είχε τελειώσει ένα τραγούδι. Μπορούσαμε να διορθώσουμε πράγματα όποτε θέλαμε και όταν πιστεύαμε ότι είχε τη μορφή που μας ικανοποιούσε, το ηχογραφούσαμε, χωρίς να περιμένουμε τη γνώμη κάποιου άλλου. Και γι’ αυτόν τον λόγο, είμαι χαρούμενος που μπορέσαμε και λειτουργήσαμε σωστά, βγαίνοντας έξω από τη «φούσκα» του μουσικού και βλέποντας τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία.
Σας αντιπροσωπεύουν 100% σαν συγκρότημα λοιπόν, τραγούδια που γράφτηκαν πριν από έξι χρόνια;
Ναι, γιατί δεν φάνηκε ότι έχει περάσει τόσος καιρός. Τελειώσαμε τις ηχογραφήσεις του δίσκου, πριν από ένα χρόνο και δεν μας κουράζουν σε κανένα σημείο, ούτε τα παλαιότερα τραγούδια του. Αυτό είναι πολύ υγιές, γιατί θα μπορούσαμε να έχουμε βαρεθεί κάποια κομμάτια που έχουμε γράψει εδώ και πολλά χρόνια και τα έχουμε δουλέψει σε τέτοια λεπτομέρεια.
Αυτό που σίγουρα ξεχωρίζει στο “Eonian”, είναι η ποικιλία στον ήχο. Είχατε κάποιο συγκεκριμένο στόχο πριν μπείτε στο στούντιο ή ακολουθήσατε τη ροή των πραγμάτων;
Σίγουρα ακολουθήσαμε τη ροή που μας έβγαινε και ζούσαμε στιγμή-στιγμή. Είμαι βέβαιος, πως όταν μπαίνεις στο στούντιο μ’ ένα συγκεκριμένο πλάνο, η ιδέα σου είναι καταδικασμένη να αποτύχει, αφού δεν θα μπορείς να ανταπεξέλθεις στις προσδοκίες σου. Για εμάς, είναι μονόδρομος ο τρόπος που δουλεύουμε. Φέρνουμε τις ιδέες μας στην προ-παραγωγή και ποτέ δεν πετάμε κάτι. Κρατάμε μία «τράπεζα» από riffs, σε περίπτωση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάπου αλλού, αργότερα. Η πρόκληση για εμάς είναι να κρατήσουμε τα σωστά σημεία, γιατί υπάρχει πολλή και σπουδαία μουσική που δεν κατάφερε να μπει σ’ αυτόν το δίσκο. Ίσως τα θέματα που αφήσαμε έξω, να χρησιμοποιηθούν κάπου αργότερα. Ποτέ δεν ξέρεις.
Ευτυχώς η σύγχρονη τεχνολογία σου προσφέρει την άνεση να τα κρατάς κάπου όλα αυτά…
Ευτυχώς, δεν έχουμε ακόμα τετρακάναλα ή κασετόφωνα!!! (γέλια)
Εσείς μπορεί να θέλατε να κάνετε τον απόλυτο δίσκο DIMMU BORGIR κι ας σας έπαιρνε 8 χρόνια όπως σας πήρε ή και 10. Υπάρχει όμως και μία εταιρία, η Nuclear Blast, η οποία χρηματοδοτεί την προσπάθεια αυτή, είστε μία από τις μπάντες της με τις μεγαλύτερες πωλήσεις και δεν είμαι σίγουρος ότι ενθουσιάστηκαν ακριβώς με τα οχτώ χρόνια που μείνατε χωρίς στούντιο άλμπουμ…
Φυσικά, προσδοκούσαν και ήλπιζαν ότι δεν θα μας έπαιρνε τόσο χρόνο, αλλά μετά από τόσα χρόνια, γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τον τρόπο που δουλεύουμε και πως μπορούν να πάρουν το 100% από εμάς. Επειδή οι άνθρωποι στη Nuclear Blast, είναι πραγματικοί λάτρεις της μουσικής, βλέπουν τα πράγματα και από την οπτική γωνία του μουσικού και καταλαβαίνουν ότι εάν ο καλλιτέχνης είναι 100% ευχαριστημένος με το προϊόν που παραδίδει, αυτοί θα μπορέσουν να το προωθήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, επειδή ξέρουν πως κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε. Βέβαια, είναι καλό που είμαστε οι DIMMU BORGIR κι όχι κάποια μικρότερη μπάντα, αφού αυτό μας δίνει ένα μικρό «πλεονέκτημα» (γέλια). Ο Markus Staiger, το αφεντικό της Nuclear Blast, με πήρε κάποια στιγμή πριν μερικούς μήνες, όταν είχε ακούσει το δίσκο για πρώτη φορά, εντελώς ξαφνικά, στο Facetime, ενώ είχαμε να μιλήσουμε πάνω από δύο χρόνια και είχε χάσει τα λόγια του. Του άρεσε υπερβολικά ο δίσκος και από τα λόγια του κατάλαβα ότι δεν τον ένοιαζε πόσο χρόνο είχαμε ξοδέψει στο να τον ηχογραφήσουμε. Αυτό ήταν μία τεράστια ανακούφιση για εμάς, γιατί ξέραμε πως κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε σ’ αυτήν τη φάση της καριέρας μας. Ξέρω, πως κάθε γκρουπ, όταν κυκλοφορεί έναν δίσκο, λέει ότι είναι ο καλύτερος της καριέρας του. Αυτό είναι αναμφισβήτητα μία κλισέ φράση. Αλλά, περικλείει και μία μεγάλη αλήθεια. Εμείς, αν νιώθουμε πως ο δίσκος που κυκλοφορούμε, δεν είναι ότι καλύτερο έχουμε δημιουργήσει, καθόμαστε και δουλεύουμε πάνω σ’ αυτόν ακόμα περισσότερο. Ποιος ο λόγος να βγάλουμε κάτι που δεν μας αντιπροσωπεύει 100% τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή;
Το “Rite of passage” που κλείνει το δίσκο είναι instrumental. Είχατε σκεφτεί να κλείσετε το δίσκο μ’ ένα instrumental από την αρχή ή αυτό ήταν ένα κομμάτι που δεν μπορούσατε να βρείτε τις κατάλληλες μελωδίες να το ντύσετε και μιας και είστε –όπως μου είπες- μία melodic metal band, είπατε να το αφήσετε χωρίς στίχους;
(γέλια) Σίγουρα δεν ήταν θέμα στίχων, γιατί προτού τελειώσουμε καν το πρώτο μας τραγούδι, εγώ είχα στίχους για 15… Μετά από εννιά, πολύ έντονα τραγούδια, θέλαμε να προσφέρουμε μία ανάσα στον ακροατή, να μπορεί να κάτσει με την ησυχία του και να αναπνεύσει, όπως σ’ έναν διαλογισμό. Αυτό ήταν σχεδιασμένο από την αρχή. Έχουμε κάνει κάτι παρόμοιο και στο “Puritanical…” με το “Perfection of vanity”, οπότε δεν μας είναι κάτι εντελώς καινούργιο.
Όταν άκουσα το πρώτο σας single, το “Interdimensional summit” ομολογώ ότι με έπιασαν τα γέλια. Όχι επειδή θεώρησα το κομμάτι γελοίο, αλλά επειδή ανυπομονούσα να διαβάσω τα σχόλια των ακροατών στο YouTube (γέλια).
(γέλια) Ω, ναι. Έχεις απόλυτο δίκιο!!!
Ήμουν σίγουρος ότι θα άκουγα σχόλια ότι μοιάζετε με NIGHTWISH ή ότι ξεπουληθήκατε εντελώς. Μήπως όμως ο λόγος που βγάλατε αυτό το τραγούδι για πρώτο single ήταν αυτός ακριβώς; Να μιλάει ο κόσμος όσο το δυνατόν περισσότερο για το πρώτο καινούργιο σας τραγούδι μετά από οχτώ ολόκληρα χρόνια; Για εμένα, ήταν σαν να τρολάρατε τους οπαδούς σας!!!
Εννοείται ότι δεν το κάνουμε επίτηδες. Αλλά κάθε φορά που βγάζουμε κάποιο καινούργιο άλμπουμ ή καινούργιο τραγούδι, υπάρχουν ακρότητες. Υπάρχουν τύποι που σου δίνουν την εντύπωση ότι είναι έτοιμοι να πηδήξουν από το μπαλκόνι του σπιτιού τους επειδή περιμένουν να ακούσουν κάτι διαφορετικό, κάτι που είναι ΟΚ για εμένα και το κατανοώ. Υπάρχει όμως και κόσμος που πιστεύει ότι είναι κάτι φρέσκο, ότι κάνουμε αυτό που γουστάρουμε χωρίς να φοβόμαστε τις συνέπειες και αυτός είναι ο τύπος του συγκροτήματος που μου αρέσει που είμαστε. Γουστάρω πολύ που δεν υπάρχουν άνθρωποι κάπου στο ενδιάμεσο, να λένε απλά ότι είναι ΟΚ αυτό το τραγούδι. Είτε το γουστάρουν, είτε το μισούν. Θέλουμε να έχουμε ακραίες αντιδράσεις και χαίρομαι που βγαίνουν φυσιολογικά, αλλιώς αυτό σημαίνει πως κάνουμε κάτι λάθος.
Τι στο καλό… Είστε μία ακραία metal μπάντα και είναι λογικό να έχετε ακραίες αντιδράσεις…
Ακριβώς φίλε μου. Συμφωνώ απόλυτα. Κοίτα το video στο YouTube. Έχει πάνω από ένα εκατομμύριο views (σ.σ. η συνέντευξη έγινε λίγο μετά το Πάσχα. Πλέον έχει σχεδόν δύο εκατομμύρια) και τα thumbs down είναι ελάχιστα σε σχέση με τα thumbs up. Πάντα όμως ασχολούμαστε με τις αρνητικές αντιδράσεις πρώτα. Έχεις μία χιονόπτωση. Ο πάγος όμως έρχεται μετά. Και για μένα ο πάγος, είναι οι θετικές απόψεις όσων έχουν ακούσει το τραγούδι, όσο μπορεί κάτι τέτοιο να αποτελεί ασφαλές κριτήριο.
Βγάλατε λοιπόν, μετά, το “Council of wolves and snakes” κι εκεί ο κόσμος άρχιζε να λέει ότι «αυτοί είναι οι πραγματικοί DIMMU BORGIR» και διάφορα τέτοια. Για εμένα, τα δύο πρώτα single σας, έχουν πιάσει τις δύο διαφορετικές πλευρές. Τα δύο άκρα του άλμπουμ.
Ναι, το “Council…” είναι το πιο πειραματικό τραγούδι που έχουμε γράψει στο δίσκο. Τώρα που ακούω τα τραγούδια πάλι, δεν βρίσκω δύο τραγούδια που να σου δίνουν το ίδιο πράγμα, που να ακούγονται το ίδιο. Νομίζω ότι υπάρχει κάτι για όλους. Διάβασα εντελώς τυχαία (σ.σ. γκούχου, γκούχου) κάποια σχόλια στο YouTube στο πρώτο μας τραγούδι και ο κόσμος φαινόταν να είχε βγάλει συμπέρασμα πως θα ακούγεται ο δίσκος μας μόνο και μόνο από αυτό το απόσπασμα που είχε ακούσει. Είναι φοβερό αυτό. Δεν μπορείς να τα βάλεις με ανθρώπους που κρίνουν έναν ολόκληρο δίσκο, έχοντας ακούσει μισό ή ένα κομμάτι μόνο…
Τοξικότητα λέγεται φίλε μου και κυκλοφορεί παντού. Μην ανησυχείς. Πάντως, τώρα που μιλάμε για τους οπαδούς σας, δεν πίστευα ποτέ ότι θα εξοργίζατε μία μερίδα τους, επειδή φορούσατε άσπρα και γκρίζα ρούχα στις φωτογραφήσεις του προηγούμενου δίσκου σας!!! Έμεινα άναυδος!!!
(γέλια)
Μη γελάς!!! Το διάβασα στο Δελτίο Τύπου της εταιρίας σας, αλλιώς δεν θα το πίστευα…
Να σου πω την αλήθεια, εγώ περίμενα ότι θα υπήρχαν αντιδράσεις. Το πιο πιθανό, βέβαια, είναι να πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που αντέδρασαν αρνητικά στο πρώτο μας single. Είναι οι άνθρωποι που κολλάνε στη στενοκέφαλη νοοτροπία την οποία ΔΕΝ πρεσβεύει το black metal. Το black metal έχει να κάνει με την απελευθέρωση και το να μην σκέφτεσαι με περιορισμούς. Εμείς, οι DIMMU, είμαστε όσο πιο old school γίνεται, επειδή δεν ακούμε καθόλου το black metal της νέας γενιάς. Ακόμα επηρεαζόμαστε από τα παλιά συγκροτήματα του είδους, παρά το γεγονός ότι δεν ακουγόμαστε σαν αυτούς. Δεν είμαστε εδώ όμως για να πείσουμε τους «πουρίστες» του black metal, γιατί στα μάτια μου αυτοί είναι σαν τους θρησκόληπτους που πάνε στην εκκλησία. Είναι τόσο στενόμυαλοι που δεν είναι μέσα στις προθέσεις μας να προσπαθήσουμε να τους πείσουμε για οτιδήποτε.
Σας ενδιαφέρει κιόλας ποιος θα ακούσει τη μουσική σας;
Όχι φυσικά. Μόνο που εκείνοι νομίζουν ότι μας ενδιαφέρει. Και πολύ ασχοληθήκαμε μιλώντας γι’ αυτό το θέμα μαζί, αλλά αυτό μου δίνει μία μεγάλη ικανοποίηση, επειδή δεν ξέρουν πόσο promotion μας προσφέρουν, μιλώντας αρνητικά για το όνομά μας, αφού υπάρχει κόσμος που δεν μας γνωρίζει και μας μαθαίνει και τελικά γίνεται οπαδός μας έστω κι έτσι. Τους ευχαριστώ όλους για την έξτρα προώθηση (γέλια).
Πιστεύεις ότι οι DIMMU BORGIR έχουν ένα συγκεκριμένο κοινό που τους ακούει ή τους ακούνε τελικά άνθρωποι που ακούνε όλα τα είδη του metal;
Αυτό που νομίζω, είναι ότι ο μέσος οπαδός μας, είναι λίγο πιο ανοιχτόμυαλος από τον μέσο, συντηρητικό, metal οπαδό. Ιδιαίτερα όταν κάναμε τη συναυλία με την ορχήστρα στο Όσλο, είχαμε κόσμο από 7 έως 70 ετών. Προφανώς βρίσκονται στις συναυλίες μας για διαφορετικούς λόγους, αυτό όμως δείχνει και τη δύναμη της ποικιλίας της μουσικής μας, που συγκεντρώνει κόσμο που ακούει διάφορα πράγματα.
Το σκεφτήκατε δεύτερη φορά πριν κάνετε τη φωτογράφηση για το νέο δίσκο, σχετικά με το τι ρούχα θα φορέσετε, λαμβάνοντας υπόψη τις αντιδράσεις στο “Abrahadabra”;
Αν το καλοσκεφτείς, όλη η φωτογράφηση είναι pretty fuckin’ black metal. Το κόκκινο του αίματος, το μαύρο και το χρυσό, είναι χρώματα της τελετουργίας. Έτσι και γνωρίζεις έστω και τα βασικά σχετικά με τους Σαμάνους ή την Σκοτεινή Τέχνη και το occult, αυτά είναι τα τρία βασικά χρώματα. Αν κάποιος έχει πρόβλημα με αυτό, δείχνει πόσο ασχολείται πραγματικά (γέλια).
Μπορείς να μου πεις τι συνέβη με τον Snowy Shaw το 2010 κι έφυγε, αφού προηγουμένως έμεινε μόνο για δύο μήνες;
Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να πω ότι ο Snowy τα πήγε πολύ καλά στο δίσκο. Ήταν ΟΚ με τα καθαρά του φωνητικά, αλλά εξαιρετικός στο μπάσο. Κάτι πήγε στραβά όμως στη διαδικασία μετά απ’ αυτό και είναι κακό που κατέληξαν τα πράγματα έτσι. Προφανώς ήταν γραφτό να γίνει έτσι… Αλλά δεν κρατάω κακία ποτέ και με κανέναν. Είμαι αρκετά γέρος και αρκετά ψυχρός για κάτι τέτοιο!!! Απλά ελπίζω να είναι χαρούμενος με ότι κάνει.
Το θέμα είναι ότι έχουν περάσει πάρα πολλοί μουσικοί από τους DIMMU BORGIR. Με ποιον απ’ όλους αυτούς δεν θα συνεργαζόσουν ξανά από μουσικής άποψης, όχι σαν άτομο;
Χμμμμ. Πολύ καλή ερώτηση… Και δύσκολη ταυτόχρονα. Όποιος έχει παίξει στους DIMMU, έχει συνεισφέρει με τη δημιουργικότητα και τη μουσικότητά του. Θα ήταν λάθος από πλευράς μου, λοιπόν, να πω ότι με κάποιον δεν θα μπορούσα να ξανασυνεργαστώ μουσικά. Όπως έχω ξαναπεί, δεν κρατάω κακία σε κανένα παλιό μέλος που είτε αποχώρησε, είτε τον διώξαμε. Όλοι έχουν συνεισφέρει στον ήχο μας και τους είμαι ευγνώμων.
Θεωρείς τον Daray και τον Gerlioz full members στο συγκρότημα;
Κατά κάποιον τρόπο θα το έλεγα, παρότι δεν είναι και τόσο ενεργά μέρη στη δημιουργική διαδικασία. Βάζουν όμως το παίξιμό τους και τη σφραγίδα τους και αν δεν ήταν εκείνοι, ο δίσκος δεν θα ακούγονταν έτσι. Επίσης, θα πρέπει να σου θυμίσω ότι είναι στην μπάντα 9 χρόνια ήδη, παρά το γεγονός ότι είχαμε ένα μεγάλο διάλειμμα, αλλά αυτή η σύνθεση έχει κρατήσει πιο πολύ απ’ όλες τις υπόλοιπες! Είναι πολύ καλοί σ’ αυτό που κάνουν, κατανοούν απόλυτα τον ρόλο τους και είναι πολύ καλοί και στη σκηνή αλλά κι εκτός αυτής.
Αυτόν τον χρόνο έχουμε τα 25 χρόνια των DIMMU BORGIR. Να περιμένουμε κάτι special;
Δεν έχουμε σχεδιάσει κάτι τέτοιο, επειδή βγάζουμε καινούργιο δίσκο και λέμε να το γιορτάσουμε βγαίνοντας να παίξουμε πολλά live, κάτι που έχουμε να κάνουμε πολύ καιρό, σχεδόν τέσσερα χρόνια τώρα.
Ο νέος σας manager, είναι γνωστός Νορβηγός φωτογράφος. Ποια είναι η σχέση σας μαζί του;
Τον γνωρίζουμε πάνω από 15 χρόνια, είμαστε πολύ φίλοι και δεν υπάρχουν ούτε κανόνες, ούτε κάποια ατζέντα που πρέπει να τηρήσουμε, οπότε είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με αυτό το καθεστώς. Κάνουμε πράγματα με τον δικό μας τρόπο . Ελπίζω όμως να τα πούμε στη χώρα σας με το νέο μας άλμπουμ, επιτέλους. Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου.
Σάκης Φράγκος
