a
ΟΝΟΜΑ ALBUM: ”Poets and madman” – SAVATAGE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2001
ΕΤΑΙΡΙΑ: SPV/Steamhammer
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Paul O’Neil – Jon Oliva
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, Πλήκτρα, Πιάνο – Jon Oliva
Κιθάρες, Δεύτερα Φωνητικά – Christopher Caffery
Μπάσο, Δεύτερα Φωνητικά – Johnny Lee Middleton
Τύμπανα, Δεύτερα Φωνητικά – Jeff Plate
Additional musicians:
Κιθάρες, Δεύτερα Φωνητικά, ”Stay with me a while”, ”Commissar”, ”Morphine child”, ”The rumor” – Al Pitrelli
Πλήκτρα – Bob Kinkel
Πόσο, μα πόσο, αγαπημένο σχήμα είναι οι SAVATAGE τόσο για εμένα όσο και για τους περισσότερους φίλους του σκληρού ήχου. Οπότε τί πιο ωραίο από το να γράψουμε λίγα πράγματα για το τελευταίο μέχρι σήμερα άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει το Αμερικάνικο σχήμα, την ενδέκατη στούντιο δουλειά τους ”Poets and madmen” που σήμερα κλείνει τα είκοσι χρόνια κυκλοφορίας του. Ο εν λόγω δίσκος, αν και σήμερα θεωρείται από πολλούς ένα πολύ καλό άλμπουμ, δεν έτυχε τότε και της καλύτερης αντιμετώπισης από κοινό και κριτικούς. Αυτό μάλλον είχε να κάνει με το γεγονός πως οι SAVATAGE πλέον ακολουθούσαν ηχητικά μονοπάτια πολύ κοντινά σε αυτά των TRANSIBERIAN ORCHESTRA, σχήμα που ως γνωστόν είχαν ξεκινήσει ήδη μερικά χρόνια νωρίτερα οι ηγέτες της μπάντας Paul O’ Neill και Jon Oliva. Νομίζω, όμως, πως με τα χρόνια τόσο το ”Poets and madmen” όσο και οι άλλες δουλειές που δεν έτυχαν θερμής υποδοχής τότε, κατάφεραν σιγά σιγά να κερδίσουν τον κόσμο.
Το ”Poets and madmen”, όπως μας είχαν συνηθίσει οι SAVATAGE με τα χρόνια, είναι ένας concept δίσκος, γραμμένος στιχουργικά αποκλειστικά από τον παραγωγό, βασικό αφανές μέλος της μπάντας και για χρόνια και κάτοχο των δικαιωμάτων τους, Paul O’Neill. Η ιστορία που έχει γράψει ο O’Neill αντλεί έμπνευση από την ζωή και των θάνατο του φωτορεπόρτερ Kevin Carter, κάτοχο του βραβείου Πούλιτζερ φωτογραφίας το 1994. Με αυτό ως οδηγό φτιάχνει μια ιστορία τριών φίλων που μπαίνουν σε ένα εγκαταλελειμμένο ίδρυμα διανοητικά διαταραγμένων ατόμων, όπου εκεί συναντούν έναν κάποτε επιτυχημένο και φημισμένο φωτορεπόρτερ που πάσχει από κρίση συνειδήσεως. Για τον συνθετικό τομέα τώρα υπεύθυνη κατά κύριο λόγο είναι η τριάδα των Paul O’Neill, Jon Oliva και Chris Caffery. Σε σχέση με το ”The wake of Magellan” θα μπορούσε να πει κανείς πως κινείται σε πιο straight heavy metal δεδομένα και λιγότερο σε symphonic, φυσικά πάντα με το δικό τους progressive/power γνωστό ύφος να είναι αυτό που έχει τον βασικό ρόλο στον μουσικό καμβά των SAVATAGE.
Ο λόγος αυτής της αλλαγής ίσως να οφείλεται και στο γεγονός πως μετά από δέκα χρόνια επιστρέφει και πάλι ως βασικός τραγουδιστής του γκρουπ ο Jon Oliva, ενώ φυσικά παραμένει στον ρόλο του πληκτρά και πιανίστα τους. Ως σκέψη νομίζω πως μοιάζει αρκετά λογική, μιας και η φωνή και το στυλ με το οποίο τραγουδάει ο Oliva τον ευνοεί περισσότερο να πηγαίνει σε πιο straight heavy κατεύθυνση. Περιττό φυσικά να πούμε το πόσο εξαιρετική και αγαπημένη φωνή είναι ο Jon Oliva αλλά και το πόσο εκπληκτικός ακούγεται στο άλμπουμ, καθώς καταφέρνει να σφηνώσει στίχους και refrain στο μυαλό του ακροατή με μεγάλη ευκολία. Αυτό βέβαια δεν αναιρεί το γεγονός πως και ο προκάτοχος του και συνοδοιπόρος του τόσο σε SAVATAGE όσο και σε TRANSIBERIAN ORCHESTRA Zak Stevens είναι ένας εξίσου εξαιρετικός τραγουδιστής, που έχει γράψει την δική του ιστορία στην πορεία των δυο αυτών σχημάτων αλλά και στους δικούς του CIRCLE II CIRCLE, για τους οποίους αποφάσισε να αποχωρήσει εκείνη την εποχή από τους SAVATAGE. Στις κιθάρες, μολονότι ως μοναδικός κιθαρίστας αναφέρεται ο σταθερός Chris Caffery, που φυσικά για μια ακόμη φορά κάνει μια εξαιρετική δουλειά τόσο στα riffs όσο και στα solos του, ο αποχωρήσας από τους SAVATAGE για τους MEGADETH, Al Pitrelli, πρόλαβε να ηχογραφήσει κάποια solos και κάποιες ρυθμικές κιθάρες στο άλμπουμ, αφήνοντας και αυτός το στίγμα του σε αυτό. Παράλληλα, άψογη δουλειά κάνουν στο rhythm section για ακόμα μια φορά το δίδυμο του μπασίστα John Lee Middleton και του ντράμερ Jeff Plate, ξεχωρίζοντας με τις υπέροχες αλλαγές στο τέμπο, τις γκρούβες και το πολύ δυναμικό παίξιμο τους. Εξαιρετική όπως πάντα και η δουλεία που κάνουν όλα τα μέλη της μπάντας στα χορωδιακά μέρη και στις πολυφωνίες. Η παραγωγή του Paul O’Neill είναι άψογη για μια ακόμη φορά, κρυστάλλινη, πεντακάθαρη με όλα τα όργανα να ακούγονται άψογα.
Φτάνοντας σιγά σιγά στο τελείωμα να πούμε πως, ακόμα και αν κάποιοι μέχρι και σήμερα βλέπουν το ”Poets and madmen” με επιφύλαξη ή ως αδύναμη στιγμή στην δισκογραφία των SAVATAGE, κάτι που προφανώς δεν ισχύει για τον γράφοντα, αυτό εντούτοις κρύβει μερικές εκπληκτικές και αναμφισβήτητα υπέροχες στιγμές, που για άλλα σχήματα θα αποτελούσαν highlight καριέρας, όπως τα ”Morphine child”, ”Stay with me a while”, ”There in the silence”, ”Man in the mirror”, ”Commissar”, ”Back to reason”, ”I seek power”. Κλείνοντας να πούμε πως ο πολύ ωραίος πίνακας που κοσμεί το εξώφυλλο του ”Poets and madman” είναι δια χειρός Edgar Jerins, ο οποίος έχει ζωγραφίσει και τους πίνακες που κοσμούν τα εξώφυλλα τόσο του ”Dead winter dead” όσο και του ”The wake of Magellan”. Τελικά θα πω πως αυτό το κείμενο ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να ξεσκονίσω και πάλι τόσο το ”Poets and madmen” όσο και αρκετά ακόμα κομμάτια της υπέροχης μουσικής παρακαταθήκης που μας έχουν αφήσει οι SAVATAGE, ελπίζοντας φυσικά, με βάση τα πρόσφατα νέα που έχουν διαρρεύσει, να ακούσουμε σύντομα κάποια στιγμή και καινούργιο υλικό από την υπέροχη αυτή γκρουπάρα.
Did you know that:
- Στην Αμερικάνικη έκδοση του άλμπουμ συμπεριλήφθηκε ως bonus track το τραγούδι ”Shotgun innocence”, ένα από τα τελευταία τραγούδια που είχε ηχογραφήσει με το συγκρότημα ο χαρισματικός και δυστυχώς μακαρίτης κιθαρίστας Criss Oliva. Στα φωνητικά του τραγουδιού αυτού είναι ο Zak Stevens. Το εν λόγω τραγούδι είχε κυκλοφορήσει και πάλι ως bonus track στην Ιαπωνική έκδοση του ”Edge of Thorns” το 1993.
Παναγιώτης ”The Unknown Force” Γιώτας
