Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να καταλάβεις ότι μεγάλωσες. Ένας από αυτούς, είναι γράφοντας παρουσιάσεις δίσκων από αγαπημένα σου σχήματα… Πέρασαν 23 χρόνια από τότε που είχα γράψει για το ντεμπούτο των LIQUID TENSION EXPERIMENT και 22 από το δεύτερο άλμπουμ τους, με τις αντίστοιχες συνεντεύξεις, όπως και τώρα (μόνο που άλλαξε ο συνεντευξιαζόμενος). Ξέρεις όμως, φίλε μου αναγνώστη, τι άλλο διαπιστώνω μεγαλώνοντας; Ότι η αγάπη μου γι’ αυτήν τη μουσική, παραμένει το ίδιο δυνατή, αφού ένιωθα την ίδια ακριβώς προσμονή περιμένοντας να ακούσω το “LTE3”, όπως και πριν από 20+ χρόνια.
Αυτή τη φορά, το στοιχείο της έκπληξης, βέβαια, είχε εξαντληθεί στην είδηση μόνο της επανένωσης των LIQUID TENSION κι αυτό, είχα τη χαρά και την τιμή να μου το εξομολογηθεί προσωπικά ο John Petrucci στη συνέντευξη που είχαμε κάνει για το σόλο άλμπουμ του. Διότι, ας μην ξεχνάμε, το μεγάλο reunion, ήταν η συνύπαρξη Portnoy – Petrucci, κι αυτό είχε συμβεί στο “Terminal velocity”, πέρυσι, οπότε είχαμε ήδη νιώσει την ανατριχίλα.
Αυτό, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι η μουσική των LTE είναι αδιάφορη. Πως θα μπορούσε να συμβεί αυτό, άλλωστε; Η σύζευξη μουσικών του διαμετρήματος των Petrucci, Portnoy, Rudess και Levin, μόνο διαμάντια μπορεί να δημιουργήσει. Θέλει κανείς να μου πει, δηλαδή, ότι ακούγοντας το “Hypertension” που ανοίγει το δίσκο, δεν του ήρθαν στο μυαλό το “Acid rain” ή το “Paradigm shift”, όπου εκατομμύρια νότες, βρίσκουν το δρόμο στις ταστιέρες και τα πλήκτρα, ενώ οι μπαγκέτες έχουν πάρει φωτιά. Θα μπορούσα να ακούω ένα δίσκο, μόνο με τέτοια κομμάτια από αυτούς τους μουσικούς, όμως, κάτι τέτοιο δεν αποτελεί πρόκληση για εκείνους.
Στον μικρόκοσμό τους (ή αυτόν των οπαδών, όπως θέλει το βλέπει κανείς), έχουν δημιουργήσει τις δικές τους νόρμες, που ήθελαν να ακολουθήσουν. Δηλαδή να βάλουν δύο ντουέτα, Portnoy-Levin (“Chris & Kevin’s amazing odyssey”) και Petrucci-Rudess (“Shades of hope”), τέσσερα κομμάτια που σύνθεσαν τις ημέρες που βρέθηκαν μαζί, ένα jam (“Liquid evolution”) και αυτή τη φορά, ξάφνιασαν με την επιλογή μίας διασκευής!!!
Οι πιο «κατεστραμμένοι», θα θυμούνται από VHS/DVD της εποχής, ότι σε κάποιες συναυλίες τους, έπαιζαν το “Rhapsody in blue” του George Gershwin, ένα 17λεπτο jazz instrumental που είχε γραφτεί το 1924 και ήταν έτη φωτός μπροστά από την εποχή του. Πλέον, αποφάσισαν να το ηχογραφήσουν «με δόξα και τιμή» και να το βάλουν στο “LTE3”. Μαγικό κομμάτι, μαγική εκτέλεση. Εδώ είναι όμως και μία ένστασή μου. Όταν στο bonus CD, έχουν 50+ λεπτά μουσικής, θα μπορούσαν να έβαζαν τη διασκευή στο bonus CD και να επέλεγαν ένα από τα υπόλοιπα στη θέση του. Ούτως ή άλλως, οι πραγματικοί οπαδοί τους, θα πάρουν τη special edition!
Περισσότερο απ’ όλα στο άλμπουμ αυτό, μου αρέσει η θετική διάθεση, η θετική αύρα που βγάζει. Δείχνει ότι μία παρέα φίλων μουσικών, έχει βρεθεί στο στούντιο, περνάει ωραία και το βγάζει με κάθε τρόπο προς τα έξω. Μην ξεχνάτε, ότι στις εποχές που ζούμε, είναι πολύ σημαντικό να ακούς κάτι που παράγει θετικά συναισθήματα και το “LTE3” είναι γεμάτο από δαύτα.
Ακούγοντάς το, πάρα πολλές φορές, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ίσως είναι το χειρότερο από τα τρία άλμπουμ των LIQUID TENSION EXPERIMENT. Αντικειμενικά, ίσως είναι ισάξιο με το ντεμπούτο, αλλά εκείνο κερδίζει στον παράγοντα «έκπληξη», αφού ήταν κάτι καινούργιο και το πιο σημαντικό, μία συνεργασία που έφερε τον Jordan Rudess πιο κοντά στους Portnoy-Petrucci, έκανε την ένταξή του στους DREAM THEATER πιο ομαλή, δημιούργησε το απαραίτητο κλίμα στο συγκρότημα και κυκλοφόρησε το “Scenes from a memory”. Ορίστε; Δεν είναι σημαντικό αυτό από μόνο του; Ελάτε τώρα…
Οι LIQUID TENSION EXPERIMENT, είχαν σώσει την καριέρα των DREAM THEATER, κυριολεκτικά και μεταφορικά, κατά κοινή παραδοχή όχι μόνο των οπαδών, αλλά και των ίδιων των μελών του σχήματος. Κάτι τέτοιο, δεν μπορεί να συμβεί τώρα, αφού οι μισοί μόνο είναι μέλη των DREAM THEATER και δεν προβλέπεται να συμβεί κάτι συνταρακτικό, τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον. Επίσης, οι THEATER, δεν είναι ένα συγκρότημα σε κρίση, όπως ήταν, μισοδιαλυμένοι, μετά το “Falling into infinity”, με τον Portnoy να έχει φύγει και να έχει επιστρέψει στο σχήμα και ουσιαστικά να παίζουν τα ρέστα τους με το “Scenes from a memory”, που πήρε το απαραίτητο boost από το instrumental project αυτό.
Ποιο είναι το ζητούμενο τώρα; Απλά ένας καλός δίσκος από τους LTE; Όχι καλοί μου φίλοι. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι ο instrumental δίσκος του Petrucci, ήταν καταπληκτικός και είχε και την επιστροφή της χρονιάς. Το ζητούμενο είναι να μπορέσει αυτή η σύζευξη των εξαιρετικών μουσικών, να δώσει ώθηση και στους DREAM THEATER, να βγάλουν έναν ακόμα καλύτερο δίσκο από αυτούς που έχουν βγάλει τα τελευταία χρόνια. Ανεξάρτητα από το πόσο μου αρέσουν προσωπικά, πάντα υπάρχει περιθώριο για κάτι καλύτερο. Και ξέρετε κάτι; Στη συνέντευξη με τον Jordan Rudess, μπορούσα να τον δω μέσω της κάμερας. Έτσι και βλέπατε πως γυάλιζε το μάτι του, όταν μιλούσε για το νέο άλμπουμ των DREAM THEATER που έχει ήδη ηχογραφηθεί, θα καταλαβαίνατε ότι δεν αστειεύονται και τολμώ να πω ότι τρέφω υψηλότατες προσδοκίες. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, ο στόχος των LIQUID TENSION EXPERIMENT, θα έχει επιτευχθεί στο ακέραιο. Σε αντίθετη περίπτωση (που δεν το πιστεύω, αλλά λέμε τώρα), θα έχουμε έναν ακόμα πολύ καλό δίσκο, που μακάρι να έχει και συνέχεια. Το θεωρείτε λίγο αυτό;
8 / 10
Σάκης Φράγκος
