a
Πριν από 10-15 μέρες είχα την χαρά και την τιμή να παραβρεθώ στην διαδικτυακή προακρόαση του καινούργιου δισκογραφικού πονήματος των δικών μας ILLUSORY που τιτλοφορείται ”Crimson wreath” και κυκλοφορεί στις 21 Μαΐου. Πρώτα από όλα να πω πως ήταν μια ιδιαίτερη μεν αλλά πολύ ωραία εμπειρία δε, καθώς η μπάντα είχε στήσει πολύ όμορφα την όλη διαδικασία. Βοηθώντας τους συντάκτες από όλα τα μέσα να έχουν μια πολύ καλή εικόνα για το τί πρόκειται να ακούσουν, στέλνοντας τις πληροφορίες και το εξαιρετικό booklet που έχει φτιάξει ο Γιάννης Πετρογιάννης, ιδιοκτήτης των Matrix studios, ο οποίος έχει επιμεληθεί και την άψογη παραγωγή του δίσκου μαζί με τον τραγουδιστή του σχήματος Dee ”K.man” Theodorou.
Η τρίτη δισκογραφική δουλειά λοιπόν τον ILLUSORY προσωπικά με άφησε πλήρως ικανοποιημένο, θεωρώντας πως για πολλούς θα είναι και μια από τις καλύτερες δουλειές της φετινής δύσκολης για όλους μας χρονιά. Πολλή και καλή μουσική περικλείεται μέσα στις 14 (μαζί με κάποια εισαγωγικά μέρη) συνθέσεις και μολονότι η συνολική διάρκεια του άλμπουμ είναι σχεδόν 1 ώρα και 18 λεπτά, μπορώ να πω πως δεν κουράζει σε καμία περίπτωση και κατορθώνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του ακροατή αμείωτο από την αρχή μέχρι το τέλος.
Εξαιρετικό και φρέσκο melodic power metal γενικά με αρκετές συμφωνικές πινελιές, πολυφωνικά και χορωδιακά μέρη από τους αρκετούς συμμετέχοντες τραγουδιστές, όπως και πολύ ωραίες αφηγήσεις από εκλεκτούς καλεσμένους της μπάντας, μεταξύ αυτών ο Γρηγόρης Βαλτινός και ο Paul Logue των EDEN’S CURSE. Ξεχώρισα λοιπόν πολλά τραγούδια με την μια αυτή ακρόαση και κατά την προσωπική μου εκτίμηση υπάρχει μόλις μια πιο αδύναμη σύνθεση, την οποία βρήκα κατά τί λίγο κατώτερη από το σύνολο του υπόλοιπου δίσκου. Αυτή ήταν το ”All shall/All blood red” που, ενώ στο πρώτο μέρος της εισαγωγής με το πιάνο με εντυπωσίασε, στην πορεία το βρήκα να μην με φτάνει εκεί που περίμενα. Βέβαια, όπως είπα, μιλάμε για μια και μόνο ακρόαση, οπότε είναι σίγουρο πως θα έχω την ευκαιρία να επανεκτιμήσω την κατάσταση σε σχέση μια αυτή την σύνθεση όταν μπορώ να ακούσω περισσότερες φορές τον δίσκο. Όμως, πέραν τούτου, βρήκα το σύνολο εξαιρετικό, με την τριλογία της απώλειας ”An Opus Of Loss And Sorrow” – ”Pedestal I: Past forever last”, ”Pedestal II: The isle of shadows” και ”Pedestal III: Agony’s last” να είναι συγκλονιστική, κατά την οποία τρία από τα μέλη της μπάντας προσεγγίζουν βιωματικά μέσα από τα δικά τους μάτια και συναισθήματα το δύσκολο αυτό θέμα. Το επικότατο ”The voice inside me/S.T. Forsaken” με τις progressive αναφορές του επίσης είναι από τα τραγούδια που με κέρδισαν ξεκάθαρα με το πρώτο άκουσμα. Το δεκάλεπτο κλείσιμο του δίσκου ”Fortress of sadness” με θέμα μια από τις μάστιγες του σύγχρονου πολιτισμού την παιδοφιλία είναι επίσης θαυμάσιο. Όμως και το πιο straight forward ”A poem I couldn’t rhyme” με κέρδισε με την μια. Όπως και τα αντιπολεμικής θεματολογίας ”Crimson wreath”, ”Immortal no”, τα οποία στιχουργικά αποτελούν συνέχεια το ένα του άλλου, αλλά κινούνται το μεν πρώτο σε μια σταδιακά δυναμικότατη σύνθεση με πιάνο και κλασική κιθάρα στην εισαγωγή και το δε δεύτερο σε μια σχεδόν thrash δομή. Φυσικά και τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου που δεν θα αναφέρω εδώ για την οικονομία του κειμένου, είναι και αυτά πολύ δυνατές και υψηλού επιπέδου συνθέσεις που συμπληρώνουν το παζλ του ”Crimson wreath”. Νομίζω πως, όταν γίνει η πλήρης παρουσίαση – κριτική του άλμπουμ, θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε περισσότερα από όποιον αναλάβει να την κάνει για το rockhard.gr και έχω την εντύπωση πως θα συμφωνήσει στο μεγαλύτερο μέρος με αυτό που εγώ τουλάχιστον διαμόρφωσα ως εντύπωση από τον νέο δίσκο των ILLUSORY.
Κλείνοντας να ευχηθώ τα καλύτερα και από κειμένου στην μπάντα για το τρίτο τους δισκογραφικό πόνημα, το οποίο, αφενός προσεχώς θα ακούσω εκτενώς για να είμαι απόλυτα βέβαιος για την πρώτη αυτή άριστη εντύπωση που μου έκανε και αφετέρου για να απολαύσω όπως του πρέπει τον πολύ καλό αυτό δίσκο. Φυσικά πάντα να είμαστε όλοι υγιείς και με το καλό να μπορέσουμε να τους δούμε να μας παρουσιάζουν αν όχι όλο, τουλάχιστον ένα αρκετά μεγάλο του μέρος και ζωντανά.
Παναγιώτης ”The Unknown Force” Γιώτας
