FEAR FACTORY interview (Dino Cazares)

“Fear Factory salvation”

Λίγα είναι τα συγκροτήματα στη σκληρή μουσική (και ίσως όχι μόνο), που έχουν τόσο παρασκήνιο με τσακωμούς των μελών τους και τόσες αποχωρήσεις με δραματικό τρόπο, όσο οι FEAR FACTORY. Τον τελευταίο χρόνο, είχαμε το «δράμα» με τη φυγή του τραγουδιστή τους, Burton C. Bell, με …γδούπο, όμως ο Dino Cazares είναι και πάλι εδώ, βγάζοντας έναν πάρα πολύ αξιόλογο δίσκο, όπως το “Aggression continuum”. O Cazares, συνομίλησε με τον Σάκη Φράγκο, σε πολύ φιλικό κλίμα, κάτι που βοήθησε να βγουν και πολλές ειδήσεις. Διαβάστε με προσοχή και δείτε το video της συνέντευξης ακριβώς από κάτω.

Πάμε λοιπόν, Dino, να μιλήσουμε για το νέο σας άλμπουμ. Αυτό που μου έκανε εντύπωση, πρέπει να πω ότι είναι το γεγονός πως από τη μέση του δίσκου και μετά, υπήρχαν πολλά τραγούδια που μου φάνηκαν πιο περίπλοκα, πιο ενδιαφέροντα…
Αυτά λέγονται “deep cuts”. Στο “Demanufacture”, για παράδειγμα, υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που γούσταραν πάρα πολύ το “H-K” ή το “Pisschrist”, που βρίσκονται στο τέλος του δίσκου.

Το αγαπημένο μου τραγούδι από τους FEAR FACTORY, είναι το “H–K”, πρέπει να σου πω.
Αυτός είσαι. Deep cut κι εσύ!

Πρέπει να είσαι οπαδός για να ξεχωρίζεις όλα τα κομμάτια προσεχτικά μέχρι το τέλος.
Νομίζω ότι όλοι οι οπαδοί μας όχι απλά ακούνε ολόκληρους τους δίσκους, αλλά μπαίνουν κυριολεκτικά μέσα στο concept, το ύφος, στα πάντα και μου αρέσει πάρα πολύ αυτό.

Νομίζω ότι ο λόγος που κάνει τους οπαδούς να ψάχνουν τα deep cuts, είναι το γεγονός, ότι πέρα από τα προφανή τραγούδια, “Linchpin”, “Self–bias resistor” κτλ, έχετε πολλά καλά τραγούδια.
Απ’ όταν ήμουν πολύ μικρός, η μητέρα μου άκουγε BEATLES κι Elvis Presley, οπότε είχα τις μελωδίες συνεχώς μέσα στο μυαλό μου. Όταν πήγα 9 ετών, άρχισα να ακούω AC/DC, BLACK SABBATH και ολοένα και πιο σκληρά πράγματα. Έμαθα από νωρίς, να συνδυάζω τα ακραία στοιχεία του grindcore, thrash, death, industrial και να φτιάχνω πιασάρικα τραγούδια. Είτε έχει να κάνει αυτό με τα φωνητικά, είτε με την κιθάρα, είτε ακόμη και με κάποιον ρυθμό στα τύμπανα. Catchy metal τραγούδια.

Είσαι ανακουφισμένος που κυκλοφορεί ο δίσκος μετά απ’ όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες;
Μήνες; Εννοείς χρόνια (γέλια). Είμαι πολύ ανακουφισμένος. Κυκλοφορήσαμε το πρώτο video για το “Disruptor”, σε μορφή ταινίας και οι οπαδοί μας έχουν πολύ θετικές αντιδράσεις. Πέρασαν πέντε χρόνια με πολλούς αγώνες και πολλές θυσίες. Μιλάμε όμως για πραγματικές θυσίες και πραγματικούς αγώνες για να βγάλουμε το δίσκο.

Θα τα πούμε σε λίγο αυτά, να μιλήσουμε πρώτα λίγο για το δίσκο. Στο πρώτο σας video clip, όπως είπες κι εσύ, παρουσιάσατε μία μορφή μικρής ταινίας. Το κάνατε έτσι, επειδή ήταν δύσκολο να έχετε performance video που να δείχνει τα μέλη του συγκροτήματος;
Ναι και όχι. Προφανώς δεν υπάρχει τραγουδιστής, οπότε πώς να κάνεις video χωρίς τραγουδιστή; Από την άλλη όμως, πάντα θέλαμε να κάνουμε τέτοιου είδους video, αλλά υπήρχαν διάφοροι λόγοι για τους οποίους δεν συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο. Αποφασίσαμε λοιπόν, ότι τώρα ήταν η κατάλληλη ώρα και μπορώ να σου πω ότι θα υπάρξει και δεύτερο μέρος για άλλο τραγούδι.

Ο δίσκος κλείνει με το “End of the line”. Έχει να κάνει με όλα αυτά που έχουν συμβεί ή είναι απλή σύμπτωση;
Υπάρχει μία ολόκληρη ιστορία πίσω από αυτό, αλλά στο τέλος, αν ακούσεις, υπάρχει μία απαγγελία, που είναι από το “Fear is the mindkiller”, η οποία λέει ότι δεν φοβάσαι το φόβο. Μη φοβάσαι την αλλαγή, το μέλλον, αυτά που θα συμβούν. Υπάρχει ένα υποσυνείδητο μήνυμα για εκείνον ότι έφτασε το τέλος ή για το concept. Το “Aggression continuum”, περνά το μήνυμα ότι η σχέση μεταξύ ανθρώπου και τεχνητής νοημοσύνης, είναι μία πολύ περίεργη σχέση. Πολλοί μιλούν για τη μάχη ανάμεσα στον άνθρωπο και τη μηχανή, εγώ όμως μιλάω για τη σχέση τους. Αν έχεις δει την ταινία “Terminator salvation”, θα καταλάβεις τι είχαμε στο μυαλό μας όταν κάναμε το video για το “Disruptor”.

Πόσο δύσκολο είναι να προωθήσεις ένα δίσκο, από τον οποίο έχει φύγει ο τραγουδιστής, έτερο ιδρυτικό μέλος κτλ, ο οποίος έχει εξαπολύσει πολύ σοβαρές κατηγορίες μιλώντας για τοξικό δράμα, ότι δεν σε εμπιστεύεται, δεν σε σέβεται. Πως είναι να βγάζεις ένα δίσκο και να είσαι «υποχρεωμένος» να μιλήσεις για πολλά άλλα πράγματα εντελώς άσχετα με αυτό;
Ναι, δεν θέλω να επισκιάσω το δίσκο που βρίσκω ότι είναι καταπληκτικός και είμαι πολύ χαρούμενος που βγαίνει, επιτέλους. Δεν μπορείς όμως, από την άλλη, να αγνοήσεις όσα συνέβησαν στην πορεία. Δεν ξέρω για ποιον λόγο είπε αυτά τα πράγματα. Πρέπει να τον ρωτήσεις. Μπορώ να μαντέψω, να υποθέσω, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος. Αυτό που ξέρω είναι ότι σταμάτησε να μας μιλά από το 2017. Κι όταν λέω εμάς, εννοώ το management και τα υπόλοιπα μέλη. Απλά εξαφανίστηκε. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει, βέβαια. Είχε παραιτηθεί το 2002, εξαφανίστηκε το 2007, γύρισα το 2009, το 2011 εξαφανίστηκε και πάλι. Αισθανόμασταν ότι ήμασταν όμηροι της θέλησής του να μείνει ή να φύγει από το συγκρότημα (σ.σ. για όσους δεν έχουν καταλάβει, μιλάμε για τον Burton C. Bell, μέχρι πρότινος τραγουδιστή του σχήματος). Αυτό βρίσκω ότι είναι πολύ άδικο για εμένα και τους οπαδούς. Πολλοί οπαδοί δεν ήξεραν καν ότι είχε κάνει αυτά τα πράγματα, επειδή υπήρχαν μεγάλα κενά ανάμεσα στους δίσκους και μερικές φορές, αυτά τα κενά προέρχονταν από το ότι είχε εξαφανιστεί). Να σου δώσω ένα παράδειγμα. Το 2011 ήταν να βγάλουμε το “The industrialist” και ο Burton είχε εξαφανιστεί. Τον παίρναμε τηλέφωνο, του στέλναμε email, μηνύματα, εκείνος πουθενά. Είχε εξαφανιστεί για οχτώ ολόκληρους μήνες! Η μουσική ήταν έτοιμη κι εμείς αναρωτιόμασταν αν είχε παραιτηθεί από το γκρουπ ή όχι. Οχτώ μήνες αργότερα, το άλλο του συγκρότημα, οι CITY OF FIRE, διαλύθηκαν, ήρθε, ζήτησε συγνώμη και ηχογράφησε το δίσκο. Πάντα πίστευα λοιπόν, ότι έψαχνε έναν τρόπο να φύγει. Πάντα πίστευα ότι θεωρούσε πως κάποια στιγμή μία από τις άλλες του μπάντες θα γινόταν μεγάλη και δεν θα αναγκαζόταν να επιστρέψει στους FEAR FACTORY. Το 2009 είχε πει ότι επέστρεψε για τα λεφτά και για να προωθήσει το άλλο του σχήμα, τους ASCENSION OF THE WATCHERS. Αυτά τα είπε και σε πρόσφατη συνέντευξή του, αλλά εγώ τα ήξερα πίσω από τις κουρτίνες. Εκεί που νόμιζα ότι είχε φτάσει το τέλος για τους FEAR FACTORY, κατάφερα να κερδίσω τα δικαιώματα του ονόματος των FEAR FACTORY ύστερα από σκληρή δικαστική μάχη και να βγάλω το δίσκο. Τότε, ανακοίνωσε την αποχώρησή του κι άρχισε να κατηγορεί όλους τους άλλους. Δεν έχουμε όμως άλλη επιλογή από το να προχωρήσουμε μπροστά.

Πότε ηχογραφήθηκαν λοιπόν τα φωνητικά του;
Το 2017. Ο λόγος που έμειναν τα φωνητικά του, είναι επειδή όταν έχεις ένα δισκογραφικό συμβόλαιο, όπως έχουμε εμείς με τη Nuclear Blast, η εταιρία έχει τον τελευταίο λόγο σχετικά με το τι μένει και τι φεύγει από το δίσκο. Αυτοί έχουν στην κατοχή τους τα master recordings. Για να αλλάξω οτιδήποτε στο δίσκο, έπρεπε να έχω την άδειά τους. Με άφηναν να κάνω οτιδήποτε ήθελα, αλλά από την πλευρά τους, ήθελαν να μείνουν τα φωνητικά του Burton. Θα μπορούσα πολύ εύκολα να έβρισκα κάποιον άλλον να κάνει τα φωνητικά, η εταιρία όμως ήθελε εκείνον κι έτσι κι έγινε. Είναι ο τελευταίος του δίσκος, αφού δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς. Πλέον είναι εκτός μπάντας και προχωράμε μπροστά.

Κάτι που δημιούργησε πολλά ερωτήματα ήταν η crowdfunding καμπάνια που κάνατε για να μαζέψετε χρήματα για το δίσκο…
Ναι.

Η απορία του κόσμου είναι: έχετε μία πολύ δυνατή εταιρία πίσω σας, τη Nuclear Blast. Έχετε τον Monte Conner, τον άνθρωπο που σας είχε υπογράψει στη Roadrunner πάλαι ποτέ να είναι κι αυτός μέρος της Nuclear Blast τώρα. Τι σας έλειπε και θέλατε να ζητήσετε χρήματα από τους οπαδούς;
Αν ο κόσμος διάβαζε τους όρους της καμπάνιας, θα καταλάβαινε. Δεν μπορείς να ξεκινήσεις μία καμπάνια στο Go Fund Me, μόνο και μόνο για να την ξεκινήσεις, χωρίς κανένα λόγο. Πάντα επιβεβαιώνουν πως οτιδήποτε κάνεις, είναι νόμιμο. Ο Burton μιλούσε συνεχώς άσχημα για την καμπάνια, λέγοντας ότι είναι απάτη, αλλά αυτό δεν θα μπορούσε να έχει συμβεί. Το Go Fund Me, διαχειρίζεται εκατομμύρια δολάρια, δεν θα σε άφηνε να ξεκινήσεις κάτι που είναι παράνομο. Αν αντιληφθεί κάτι τέτοιο, κλείνει την καμπάνια αμέσως. Κάποιος, έστειλε ένα μήνυμα στο Go Fund Me ότι δήθεν παραπλανούσα τον κόσμο, αλλά τελικά εκείνοι δεν βρήκαν κάποια απάτη. Δεν ξέρω ποιος έστειλε το e-mail, δεν ξέρω ποιος έκανε το παράπονο, αλλά υποθέτω πως μπορείς να μαντέψεις! Για κάποιον λόγο προσπαθούσε να μας σαμποτάρει. Δεν ξέρω γιατί, αφού όσο πιο καλά πάει ο δίσκος, τόσο πιο καλά θα πληρωθεί. Αφού έκανε τα φωνητικά, είναι μέρος του δίσκου! Δεν το καταλαβαίνω, ειλικρινά. Φαίνεται πως είναι πιο πολύ μία προσωπική επίθεση. Τελικά η καμπάνια πέτυχε τον στόχο της και κατορθώσαμε να κυκλοφορήσουμε έναν ωραίο δίσκο.

Που βρίσκεστε αυτή τη στιγμή με το νέο τραγουδιστή; Είχα διαβάσει (σ.σ. η συνέντευξη έγινε στο τέλος Απριλίου) ότι σκέφτεσαι να πάρεις γυναίκα στα φωνητικά σε περίπτωση που προκύψει κάτι καλό. Αλήθεια, τι πιστεύεις για γκρουπ όπως οι ARCH ENEMY ή οι JINJER που παίζουν ακραία μουσική με γυναικεία φωνητικά;
Πιστεύω ότι είναι σπουδαίο. Θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε θέμα αν είναι γυναίκα η άντρας, απλά να είναι καλός τραγουδιστής. Είχα πει ότι οι JINJER δεν έχουν να κάνουν σε κάτι με αυτόν που θα διαλέξω και είχα σοκαριστεί όταν έκανα ένα post στα social media με το πόσοι άντρες δεν ήθελαν να τραγουδήσει γυναίκα στους FEAR FACTORY. Σκεφτόμουν ότι ίσως δεν ήθελαν γυναίκα να αντικαταστήσει τον Burton, αλλά τελικά ήταν παραπάνω απ’ αυτό. Σοκαρίστηκα από το πόσο χαμηλά έπεσε πολύς κόσμος, που έλεγε άσχημα λόγια για τις γυναίκες, σε βαθμό που με κάνει να θέλω να πάρω γυναίκα στη θέση του τραγουδιστή των FEAR FACTORY, μόνο και μόνο εξαιτίας αυτού του γεγονότος. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα όμως, πρέπει να δω κόσμο, να έρθει και να περάσει χρόνο μαζί μας, αλλά λόγω των περιορισμών από τον Covid, δεν έχω καταφέρει πολλά. Όποιος και να έρθει, θα πρέπει να είναι έτοιμος για πολύ μεγάλη περιοδεία. Δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκω τραγουδιστή, αλλά πρέπει να τσεκάρω ότι τα πάμε καλά. Καταλαβαίνεις τι εννοώ… (γέλια).

Ένας από τους τραγουδιστές που έχεις συνεργαστεί, όχι βέβαια στους FEAR FACTORY, αλλά στους DIVINE HERESY,  ο Tommy Vext (σ.σ. τραγουδιστής και στους BAD WOLVES). Απολύθηκε για απρεπή και αντιεπαγγελματική συμπεριφορά, πήγε στους BAD WOLVES, όπου έκανε αρκετά μεγάλη επιτυχία, αλλά απολύθηκε εξαιτίας απρεπών σχολίων (σ.σ. ρατσιστικών). Θεωρείς ότι δικαιώθηκες που τον πέταξες έξω από τους DIVINE HERESY;
(κόντεψε να πνιγεί από τα γέλια) Δεν το σκέφτομαι καθόλου, δεν το σκέφτομαι καθόλου. Πρέπει να σου πω όμως, ότι οι BAD WOLVES έχουν πλέον καινούργιο τραγουδιστή (σ.σ. ανακοινώθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα ότι είναι ο Daniel “DL” Laskiewicz, πρώην κιθαρίστας των ACACIA STRAIN) και ο δίσκος που ετοιμάζουν είναι πάρα πολύ καλός.

Σε όλα αυτά τα χρόνια της ύπαρξής σας, οι FEAR FACTORY έχουν αλλάξει πάρα πολλά μέλη στη σύνθεσή τους. Λες και όταν μπαίνεις στο γκρουπ, υπάρχει μία περιστρεφόμενη πόρτα. Μόνο που για κάποιους, η είσοδος πλέον φαίνεται ότι έχει σφραγιστεί και αν θελήσουν να επιστρέψουν θα πέσουν σε τοίχο (σ.σ. έριξε πολύ γέλιο). Πιστεύεις ότι θα είχατε καλύτερο status αν είχατε πιο σταθερή σύνθεση και λιγότερα δράματα στο συγκρότημα; Τι πιστεύεις ότι οδήγησε σε τέτοιες αποφάσεις στο παρελθόν; Ήταν οικονομικής φύσης πιο πολύ ή σύγκρουση δυναμικών χαρακτήρων;
Νομίζω ότι φταίμε όλοι μας. Δεν μπορεί να φταίει μόνο ένας. Στον Burton αρέσει να κατηγορεί όλους τους άλλους. Ήταν ένας τραγουδιστής με πάρα πολύ δράμα. Στην πραγματικότητα, όλοι φταίμε για ότι έχει συμβεί. Μπορεί να είναι και σύγκρουση των «εγώ» μας. Όμως σίγουρα φταίμε όλοι. Αν είχαμε σταθερή σύνθεση, πιστεύω ότι θα είχαμε και μεγαλύτερη επιτυχία, ναι. Με τα χρόνια, όμως, η απόδοση που είχαμε στα φωνητικά μας τράβαγε πίσω. Υπήρχαν promoters που δεν μας έκλειναν συναυλίες, δεν μας έκλειναν σε φεστιβάλ, οι αμοιβές μας μειώθηκαν…

Δηλαδή, επειδή έχω διαβάσει κάποιες συνεντεύξεις σου, θεωρείς ότι ο Burton έφτιαγε γι’ αυτήν την κατάσταση, επειδή δεν μπορούσε να ερμηνεύσει σωστά, κάποιες μεγάλες σας επιτυχίες, όπως το “Linchpin” για παράδειγμα;
Ναι, όλα αυτά οδηγούν στο γιατί δεν είμαστε τόσο μεγάλοι όσο θα έπρεπε.

Πιστεύεις ότι το “Aggression continuum” είναι το soundtrack της μοντέρνας εποχής, με την πανδημία που ζούμε;
Όχι απαραίτητα. Δεν έχει να κάνει με την πανδημία, αφού ο δίσκος γράφτηκε πιο πριν.

Τώρα που έχεις πίσω τον Rhys Phulber, θα έκανες κι άλλο remix άλμπουμ, όπως είχες κάνει με το “Fear is the mindkiller” ή το “Remanufacture”;
Ναι.

Για ποιον δίσκο θα το έκανες;
Για τον καινούργιο μας! Υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα, αλλά είναι πολύ νωρίς. Ακόμα δεν έχει κυκλοφορήσει!

Τι σχεδιάζετε για το μέλλον;
Σίγουρα θα κάνουμε μία μεγάλη περιοδεία για να υποστηρίξουμε το δίσκο και θα παρουσιάσουμε, πιθανώς και κάποια καινούργια τραγούδια ακόμη, αφού όταν αποφασίσω ποιος θα είναι ο νέος τραγουδιστής, θα κυκλοφορήσουμε 1-2 single πριν βγούμε για συναυλίες του χρόνου.

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και καλή τύχη στο ψάξιμο του νέου τραγουδιστή.

Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Όποιος θέλει να πάρει το δίσκο, μπορεί να επισκεφθεί το fearfactory.com. Να είσαι καλά!

Σάκης Φράγκος

Photos: Stephanie Cabral