Υπάρχουν οι δίσκοι που αγαπώ πολύ, γιατί συνδέθηκαν με συγκεκριμένες περιόδους της ζωής μου. Υπάρχουν οι δίσκοι που λατρεύω, γιατί έμειναν διαχρονικά ψηλά στις προτιμήσεις μου, χώρια την όποια “αντικειμενική” αξία τους. Και μετά υπάρχει και το “Ride the lightning” των METALLICA. Αυτό, που ξεκίνησε το υπέροχο αυτό ταξίδι. Αυτό που αγέρωχα στέκει πέρα και πάνω από οτιδήποτε έχω αγαπήσει ποτέ στη μουσική γενικότερα, από τη τρυφερή ηλικία των 14 ετών μέχρι σήμερα, σε όλα τα επίπεδα. Τεχνική, μελωδία, συνθετική αρτιότητα, παραγωγή… Όλα στην εντέλεια. Και με μια φρεσκάδα που αντηχεί στις δεκαετίες. Ένα βάθος υλικού, που τους μετέτρεψε στο απόλυτα αγαπημένο συγκρότημα του γράφοντος, χωρίς περιθώριο περαιτέρω συζητήσεως.
Σήμερα, τούτο το άλμπουμ γίνεται 37 ετών και ο Γιάννης δεν είναι πια έφηβος, αλλά 30άρης με πλήρως συνειδητοποιημένη άποψη γι’ αυτό το αραβούργημα. Το μεγαλύτερο ίσως game-changer στην ιστορία του heavy metal. Γιατί το λέω αυτό θα μου πείτε. Γιατί οποιαδήποτε άλλη μπάντα είχε τη τύχη και τιμή να έχει το “Kill ‘em all” στις αποσκευές της, θα το επαναλάμβανε εσαεί, προσπαθώντας να ξεζουμίσει την επιτυχία του, ως το σημείο μηδέν μιας ολάκερης μουσικής επανάστασης, που ακούει στο όνομα thrash metal. Οι METALLICA, μας έδειξαν όμως, ότι δεν είναι μια από τις οποιεσδήποτε άλλες μπάντες. Αλλά οι Απόλυτοι.
Οι METALLICA 367 ημέρες μετά από αυτό, λοιπόν, και με δύο περιοδείες με RAVEN (“Kill ‘em all for one”) στην Αμερική, και μια με VENOM (“Seven dates of hell”) στην Ευρώπη (που συνεχίστηκε και μετά τη κυκλοφορία του δίσκου) στις πλάτες τους, θα κυκλοφορήσουν, το “Ride the lightning”. Με παραγωγό τον Flemming Rasmussen, στα Sweet Silence studios, οι METALLICA ξεπερνούν τον εαυτό τους, φτιάχνοντας κάτι που θα ήταν σήμα κατατεθέν για όλη τη “σειρά” τους. Τα μεγάλα κομμάτια, με τις πολλές αλλαγές από riff σε riff, έγιναν το βασικό στοιχείο της ωρίμανσης στο thrash και φυσικά, του συνθετικού πλούτου. Τα αποτελέσματα ανάλογα με τη συνθετική κλάση της εκάστοτε μπάντας, ποικίλουν βεβαίως. Υπό αυτό το πρίσμα λοιπόν, θα εξετάσουμε τις αθέατες πτυχές ενός τόσο κομβικού δίσκου:
- Γιατί ο Flemming Rasmussen; Μα, γιατί είχε κάνει τη παραγωγή στο “Difficult to cure” (1981) των RAINBOW, και το οποίο το λάτρευε ο Lars Ulrich. Συν τοις άλλοις, πάντα ήθελε να ηχογραφήσει δίσκο στην Ευρώπη. Οι υπάλληλοι του studio, αμφισβητούσαν το ταλέντο της μπάντας (κούνια που τους κούναγε!), με τον Flemming Rasmussen, απλά να μην είχε ξανακούσει το όνομα τους. Με το που άκουσε κάποιες κασέτες τους, δέχτηκε, ωστόσο, αναγνωρίζοντας ότι έχουν μεγάλες δυνατότητες.
- Οι πρόβες για το “Ride the lightning” έγιναν στο ίδιο προβάδικο που χρησιμοποιούσαν οι MERCYFUL FATE στην Κοπεγχάγη. Μια μπάντα που, οι METALLICA (όπως όλοι της “κλάσης” τους – ρωτήστε τους SLAYER) λάτρευαν και λατρεύουν.
- Οι METALLICA μιας και δε μπορούσαν να μείνουν λόγω οικονομικής στενότητας σε ξενοδοχείο, έμεναν στα Sweet Silence studios. Και επειδή άλλες μπάντες είχαν κλείσει τις πρωινές ώρες του studio, εκείνοι, ηχογραφούσαν το βράδυ.
- Γιατί “Ride the lightning”; Ο Kirk Hammett, διάβαζε εκείνο το καιρό, το “The stand” (1978) του πασίγνωστου Stephen King. Και μέσα, υπήρχε η φράση “Why, then you go on to Death Row at state prison and just enjoy all that good food until it’s time to ride the lightning. It won’t be long”. Γενικά, χρησιμοποιείται ο όρος στα πλαίσια μιας καθομιλουμένης εντός των Αμερικάνικων φυλακών, και περιγράφει την εκτέλεση στην ηλεκτρική καρέκλα. Το δε εξώφυλλο, υπήρχε σαν ιδέα, πριν γραφτεί ο δίσκος. Έτσι, έδωσε το στιχουργικό περιεχόμενο και στο θρυλικό ομώνυμο κομμάτι.
- Οι ηχογραφήσεις, δεν είχαν στρωθεί με ροδοπέταλα, μια και ο εξοπλισμός τους εκλάπη, 3 βδομάδες πριν φτάσουν στη Κοπεγχάγη. Κάτι που είχε συμβεί και νωρίτερα, όταν είχαν να δώσουν συναυλία στην Βοστώνη το Γενάρη του 1984 και που οδήγησε φυσικά, και στο μοναδικό “Fade to black”. Ο James, ανίσχυρος τότε λόγω των γεγονότων, βγάζει τη πιο εύθραυστη πλευρά του. “Ξέραμε ότι θα φρικάρουμε το κόσμο, γιατί ήταν η πρώτη μας μπαλάντα.” θα πει ο ίδιος στο Guitar World το ‘91, συνεχίζοντας “Ηχογραφώντας αυτό το κομμάτι κατάλαβα πόσο εκνευριστική μπορεί να είναι η ακουστική κιθάρα. Κάθε φάλτση νότα ακούγεται έντονα, γι’ αυτό έπρεπε να είσαι έξτρα προσεκτικός. Το γράψαμε σε σπίτι φίλου με μια ακουστική.”
Συνέχισε λέγοντας “Πολύς κόσμος τσαντίστηκε γιατί είναι κομμάτι για αυτοκτονία, λες και τα παιδιά αυτοκτονούν εξαιτίας αυτού. Ωστόσο, λάβαμε και εκατοντάδες γράμματα από παιδιά που ταυτίστηκαν με το κομμάτι κι ένιωσαν καλύτερα ακούγοντάς το”. Σε συνέντευξη του ‘93, θα σημειώσει τα εξής “το Fade to black πήρε καλή και κακή ανταπόκριση. Όταν άρχισε η ιστορία της λογοκρισίας, ήταν το πρώτο κομμάτι που είχαν βάλει στο μάτι. Γονείς που έβρισκαν τα παιδιά τους νεκρά στο garage να ρουφάνε την εξάτμιση του αυτοκινήτου. Οι άνθρωποι προσπάθησαν να μηνύσουν τις μπάντες για τα δικά τους λάθη. Αλλά λαμβάναμε και ακόμα λαμβάνουμε, γράμματα που λένε “το “Fade to black” μου έσωσε τη ζωή”. Αλλά κανένας δε. θέλει να το δει αυτό. Είναι πολύ όμορφο και πολύ βαρετό”.
Το κομμάτι τότε, έγινε αντικείμενο χλεύης και αρκετές οι φωνές που έκαναν λόγο για “ξεπούλημα”. Ανήκουστο βλέπετε, οι μπροστάρηδες του thrash, να “μαλακώνουν” και να μην είναι μόνο γρήγοροι και αιμοβόροι. Δε θα απαντήσω όπως σκέφτομαι, διότι από πάνω στέκει η Δαμόκλειος Σπάθη της λογοκρισίας. Αντ’ αυτού, θα τους περιποιηθεί, ο Clifford Lee Burton, από το τάφο: “We do what we want. We don’t care what anyone else thinks. If they consider that selling out, then whatever.”. - Γνωρίζατε ότι παρ’ ολίγον το “Ride the lightning” να κυκλοφορούσε από την Bronze records; Αν όχι, ορίστε το πλήρες παρασκήνιο. Οι METALLICA κατά τις ηχογραφήσεις του “Ride the lightning”, έψαχναν για μια μεγάλη εταιρεία να τους υπογράψει. Ως εκ τούτου, πολλοί A&R’s διαφόρων εταιρειών, μπαινόβγαιναν στα Sweet Silence. Στην αρχή φαινόταν ότι οι METALLICA, θα υπέγραφαν με την Bronze. Ωστόσο, το deal ακυρώθηκε, μια και το αφεντικό της Gerry Bron δεν θεωρούσε ότι έχει γίνει καλή δουλειά στα Sweet Silence studios (είμαι τόσο έκπληκτος όσο και εσείς που διαβάζετε αυτές τις λέξεις, να ξέρετε!), και ήθελε να γίνει η μίξη από τον Eddie Kramer, για την Αμερικάνικη κυκλοφορία του δίσκου. Μάλιστα το πήγε ακόμα παραπέρα, λέγοντας ότι θα επιθυμούσε επανηχογράφηση του δίσκου σε άλλο στούντιο (χωρίς σχόλιο!). Οι METALLICA, θεωρώντας ότι ο Bron δεν μοιράζεται το καλλιτεχνικό όραμα που είχαν οι ίδιοι για το δίσκο, απέρριψαν τη συμφωνία, και έψαξαν για άλλη εταιρεία προκειμένου να κυκλοφορήσει την Αμερικάνικη έκδοση του δίσκου. Το αστείο είναι, ότι η Bronze είχε ήδη προλάβει να διαφημίσει τους METALLICA, ως μέρος του δυναμικού της!
Με τη κυκλοφορία προγραμματισμένη από την Megaforce records και την Music For Nations να καλύπτει το προϋπολογισμό του δίσκου (πάνω από 30.000 δολάρια, ενώ είχαν υπολογιστεί 20.000), λόγω αδυναμίας πληρωμής του από τον Jon Zazula (ένας λόγος που αποχώρησαν απ’ αυτήν μαζί με την μη ικανοποιητική για τη μπάντα, προώθηση του προηγούμενου δίσκου), ο Michael Alago της Elektra Records, τους είδε σε μια συναυλία στο The Stone στο San Francisco και κάλεσε τον διευθυντή της Elektra, στη συναυλία των METALLICA στην Νέα Υόρκη στο Roseland Ballroom τον Αύγουστο, με ANTHRAX και RAVEN. Οι παράγοντες της Elektra έμειναν άκρως ικανοποιημένοι από την απόδοση της μπάντας, και έτσι το επόμενο πρωί κιόλας, έκαναν πρόταση στους METALLICA για συμβόλαιο. Στις 19 Νοεμβρίου 1984, οι METALLICA, υπογράφουν με την Elektra, και οι Cliff Burnstein/Peter Mensch της Q-Prime management ορίζονται ως οι επίσημοι managers τους. - “METALLICA’s fight for world domination has been made easier by the following wonderful human beings: Cliff Burnstein, Peter Paterno, Michael Alago, Peter Mensch, John Cochrane, Gary Casson”. Με αυτά τα απλά και όμορφα λόγια ξεκινάει η σελίδα με τις ευχαριστίες των METALLICA γι’ αυτό το δίσκο. Ευγνωμοσύνη στο σωστό management που τους πήρε υπό τη προστασία του (με το τρόπο που είδαμε πιο πάνω!), ήδη από το δεύτερο δίσκο, γλιτώνοντάς τους από πολλά. Και αν αυτό σας φαίνεται δεδομένο, αναλογιστείτε πόσοι ομόσταβλοι των METALLICA είχαν τρεχάματα αργότερα στη καριέρα τους, λόγω κακού management τα πρώτα χρόνια. Μια ευγνωμοσύνη, που παρέμεινε σταθερή, εκφραζόμενη ακόμα και στην είσοδο των METALLICA στο Rock ‘n’ Roll Hall Of Fame το 2009, δια στόματος James Hetfield.
Το καταιγιστικό ”Trapped under ice”, ως σύνθεση του Kirk Hammett, περιέχει riffs που βρίσκονταν σε κομμάτια των demo ημερών των EXODUS. Συγκεκριμένα, στη μέση του “Hell’s breath” εντοπίζεται το κλασσικό mid-tempo riff του κομματιού (“Scream – from my soul…”) και στο δε “Impaler” το γρήγορο riff που γκαζώνει το κομμάτι, είναι το ίδιο που κλείνει το “Trapped under ice”. Όταν το “Hell’s breath” κατέληξε στο “Let there be blood” (2008), το μέρος αυτό αφαιρέθηκε και στο “Impaler” όταν αυτό κατέληξε στο “Tempo of the damned” (2004) δόθηκε credit συνθετικό και στον Hammett.
- Άλλο ένα κομμάτι που περιέχει riff από παλιά σύνθεση του Hammett για λογαριασμό των EXODUS, είναι και το απόλυτο αγαπημένο όλων των εποχών για τον γράφοντα, το ”Creeping death”. Συγκεκριμένα, το κομμάτι λεγόταν “Die by his hand”, και το riff που ακούτε παρακάτω στο ρεφρέν (“Die by his hand, to live on Satan’s land, there is no life or birth, the undead walk the earth”), είναι το ίδιο riff που έχει συνδεθεί με το κλασσικό σημείο “Die by my hand, I creep across the land, killing first born man…”.
- Οι πρώτες 10.000 κόπιες του δίσκου είχαν ένα ένθετο που έγραφε επάνω ”Metal militia”, και το οποίο ήταν το fan club της μπάντας τότε. Με αυτό το ένθετο, θα μπορούσε ο κάθε ενδιαφερόμενος να γίνει μέλος του fan club, ενημερώνεται για το κάθε τι που συνέβαινε στο στρατόπεδο της μπάντας, προτού αυτό ανακοινωθεί επίσημα, να λαμβάνει προσωπικά αυτόγραφα από το συγκρότημα και φυσικά έκπτωση στο ως τότε merch της μπάντας.
- Οι πρώτες κόπιες του “Ride the lightning”, αντί για το χαρακτηριστικό μπλε, είχαν βγει κατά λάθος σε πράσινο χρώμα. Η εταιρεία τις απέσυρε πάραυτα, κι έτσι αυτές, μετά από χρόνια, έγιναν αντικείμενο πόθου για τους συλλέκτες, ανεβάζοντας τις τιμές τους σήμερα σε αστρονομικά επίπεδα.
- Το “Ride the lightning” είχε αποκλειστικό promo single το “For whom the bell tolls”, με τη πρώτη πλευρά του, να έχει μια διαφορετική δομή από αυτή που μάθαμε όλα αυτά τα χρόνια (η οποία βρίσκεται στη δεύτερη πλευρά του). Τα φωνητικά μπαίνουν νωρίτερα, το εισαγωγικό instrumental είναι μικρότερο, και αποτελεί μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή αυτού του τόσο αγαπημένου κομματιού. Αν ψάχνετε αυτό το promo βινύλιο…καλή τύχη!
- Το “Creeping death” single, βγήκε αργότερα. Συγκεκριμένα, στις 23 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς. Η δεύτερη πλευρά του single, βάσει των διασκευών σε DIAMOND HEAD (“Am I evil;”) και BLITZKRIEG (“Blitzkrieg”), ονομάστηκε “Garage days revisited”. Το οποίο εξηγεί και τον τίτλο, στο περίφημο EP – γνωριμίας των οπαδών με τον Jason Newsted, “The $5.98 EP – garage days re-revisited” (1987).
- Το “Creeping death” (ή αλλιώς, το καλύτερο τραγούδι που έχει γράψει άνθρωπος κατά τον γράφοντα), φυσικά, αναφέρεται στη Παλαιά Διαθήκη, συγκεκριμένα στο δεύτερο βιβλίο της, που τιτλοφορείται “Έξοδος”. Ειδικότερα εστιάζει στο τέταρτο κατά σειρά γεγονός του βιβλίου, τις “10 Πληγές του Φαραώ” (Κεφάλαιο Ζ΄- ΙΑ΄), όπου περιγράφεται η τιμωρία του Θεού του Ισραήλ προς τον Φαραώ για τη καταπίεση που βίωναν οι Ισραηλίτες. Πιο αναλυτικά:
- Τα νερά του ποταμού Νείλου μετατράπηκαν σε αίμα, με αποτέλεσμα να πεθάνουν τα πλάσματα που ζούσαν σε αυτόν και να υπάρχει έλλειψη πόσιμου νερού (εδ. 7:14-21)
- Βάτραχοι κάλυψαν όλη την επικράτεια της Αιγύπτου, μπαίνοντας στα σπίτια των ανθρώπων.
- Ο αέρας της Αιγύπτου γέμισε με σκνίπες και άλλα μικρά πλάσματα παρενοχλώντας ανθρώπους και ζώα (εδ. 8:16-19)
- Σμήνος από αλογόμυγες εισέβαλε σε κάθε κατοικία των Αιγυπτίων, σε σημείο που, όπως αναφέρει η αφήγηση, «η γη καταστράφηκε από τις αλογόμυγες» (εδ. 8:20-32)
- Βαριά επιδημία έπληξε όλα τα κοπάδια των Αιγυπτίων, ώστε «κάθε είδους ζωντανά της Αιγύπτου άρχισαν να ψοφούν» (εδ. 9:1-7)
- Άνθρωποι και ζώα γέμισαν εξανθήματα, μεγάλα σπυριά και πληγές (εδ. 9:8-12)
- Έπεσε πολύ βαρύ χαλάζι και φωτιά από τον ουρανό, που όμοιό του δεν είχε πέσει ποτέ στην Αίγυπτο μέχρι τότε, τσακίζοντας ανθρώπους, ζώα και βλάστηση (εδ. 9:13-26)
- Σκοτείνιασε η γη της Αιγύπτου από τα σμήνη των ακρίδων, τα οποία κατέφαγαν τη βλάστηση και τους καρπούς που είχαν απομείνει από την πληγή του χαλαζιού με αποτέλεσμα να καταστραφούν τελειωτικά οι σοδειές.
- Για τρεις ημέρες πυκνό σκοτάδι σκέπασε όλη την αιγυπτιακή επικράτεια, σκοτάδι που «μπορούσε κανείς να το ψηλαφίσει» σαν να επρόκειτο για πολύ πυκνή ομίχλη
- Σκοτώθηκαν όλοι οι πρωτότοκοι γιοι των Αιγυπτίων (περιλαμβανομένου και του γιου του Φαραώ) καθώς και τα πρωτότοκα των ζώων τους
Στο κομμάτι επιπρόσθετα, αναφέρθηκε, η μέθοδος που πρότεινε ο Μωυσής, για προστασία από τις δυστυχίες για τον λαό του: σφάξιμο ενός αρνιού ενός έτους και χρήση του αίματος του για να βάψει τις πόρτες των Ισραηλιτών. Έτσι, ο Θεός του Ισραήλ θα ήξερε, και η τιμωρία του θα προσπερνούσε τις οικίες τους.
- O Dave Mustaine, λαμβάνει εδώ, για τελευταία φορά credit στη σύνθεση κομματιού. Συγκεκριμένα στο “Ride the lightning” (το riff στη μέση, αποτελεί δική του ιδέα, με το περίφημο spider chord) και στο ”The call of Ktulu” (το εισαγωγικό riff συγκεκριμένα), με την ίδια αρχική συγχορδία, να χρησιμοποιείται και στο βασικό riff του “Hangar 18” των MEGADETH. To “The call of Ktulu”, αντλεί την έμπνευση του τίτλου του από την ιστορία του H.P. Lovecraft “The call of cthulhu”, με την αλλαγή στη τελευταία λέξη να γίνεται για πιο εύκολη προφορά του ονόματος του αρχέγονου αυτού πλάσματος. Έμπνευση από Lovecraft, αντλούσε και ο αρχικός του τίτλος, “When hell freezes over”, συγκεκριμένα από το “The shadow over Innsmouth”.
- Και μια και το αναφέραμε, τόσο το “When hell freezes over”, όσο και το “Ride the lightning” ήταν οι πρώτες συνθέσεις του επερχόμενου δίσκου που παίχτηκαν ζωντανά, όπως μαρτυρούν τα ηχητικά ντοκουμέντα που ακολουθούν. Έτσι, είχαν ήδη αγαπηθεί όταν κυκλοφόρησε ο δίσκος.
- Σημάδι της συνολικής ωρίμανσης των METALLICA, ήταν και η αλλαγή στα στιχουργικά θέματα. Απτό παράδειγμα αυτού, αποτελεί το κλασικό αγαπημένο “For whom the bell tolls”, το οποίο είναι παρμένο φυσικά από το φερώνυμο βιβλίο του Ernest Hemingway του 1940. Ένα βιβλίο, το οποίο πραγματεύεται τον Ισπανικό Εμφύλιο (1936–1939), χρησιμοποιώντας ως βάση τις προσωπικές μαρτυρίες του Hemingway που κάλυψε με την ιδιότητα του δημοσιογράφου τα τότε γεγονότα. Το κομμάτι εμπνέεται από ένα συγκεκριμένο κομμάτι του βιβλίου, και πραγματεύεται το πόλεμο μέσα από τα μάτια ενός στρατιώτη που προβληματίζεται με το πόσο άκριτα, μηχανικά σχεδόν, οδεύουν οι στρατιώτες στη μάχη. Δεν αμφισβητούν, μόνο πολεμούν για ό,τι τους έμαθαν ότι είναι το σωστό (“on they fight, for the right, yes, but who’s to say;”).
Αξίζει να σημειωθεί πως το συγκεκριμένο βιβλίο, είχε απαγορευτεί το 1941 στην Αμερική λόγω του ότι είχε φιλο-κομμουνιστικό μήνυμα, και στη Τουρκία το Δικαστήριο της Κωνσταντινούπολης, το έβαλε στη λίστα λογοτεχνικών κειμένων που είχαν αντικαθεστωτικό μήνυμα. Επίσης, δεν αποτελεί το πρώτο βιβλίο του Hemingway που απαγορεύτηκε. Το “A farewell to arms” (1929), που πραγματευόταν τις Ιταλικές επιχειρήσεις του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσα σε αυτό, αποκαλούσε “δειλές” τις ένοπλες δυνάμεις του φασιστικού καθεστώτος, για την υποχώρηση τους στη μάχη του Caporetto. Αποτέλεσμα αυτού, η απαγόρευση του με απόφαση της Ιταλικής κυβέρνησης. - Το “Escape”, είναι το κομμάτι το οποίο ποτέ δεν άρεσε στον Hetfield. Κυρίως, γιατί το έγραψαν κατόπιν πίεσης της εταιρίας για κάτι πιο “ραδιοφωνικό” (sic). Αυτό το ξέρετε. Αυτό που ίσως δε ξέρατε, είναι ότι αρχικώς λεγόταν “The hammer” και προοριζόταν για πρώτο single λόγω του πιο ραδιοφωνικού του χαρακτήρα. Οι οπαδοί το εισέπραξαν ως μια προσπάθεια των METALLICA να αποκτήσουν airplay στο rock ραδιόφωνο της Αμερικής. Κάτι που ασφαλώς, δεν έγινε ποτέ (τουλάχιστον όχι με εκείνο το κομμάτι!), και η ίδια η μπάντα, άφησε το κομμάτι στην άκρη, μέχρι το Orion festival του 2012 που το έπαιξε για πρώτη φορά, μια και έπαιζε ολόκληρο το “Ride the lightning”.
- Oι METALLICA στις 17 Αυγούστου του 1985, στα πλαίσια της δεύτερης περιοδείας του “Ride the lightning”, (η πρώτη ήταν η “Bang that head that doesn’t bang” στην Ευρώπη το χειμώνα του ‘84 με support τους TANK), θα παίξουν στο θρυλικό κάστρο του Donington και στο πασίγνωστο Monsters Of Rock festival, μπροστά σε 70.000 κόσμο. Headliners οι ZZ TOP, ενώ το line up συμπληρώνουν οι MARILLION, BON JOVI, RATT και MAGNUM. Έτσι ο James, παίρνει το μικρόφωνο όταν ανεβαίνουν και λέει μια από τις πλέον αμίμητες φράσεις – δηλώσεις: “If you came here to see spandex, eye makeup, and the words ‘Ooh baby’ in every fuckin’ song, this ain’t the fuckin’ band. We came to bang some heads.” ΑΡΧΗΓΟΣ!
- Η περιοδεία που προαναφέραμε, θα αποτελέσει και τη πρώτη φορά που θα ακουστούν κομμάτια από τον επερχόμενο δίσκο της μπάντας “Master of puppets”. Την αρχή θα κάνει στις 14 Σεπτεμβρίου του 1985 το “Disposable heroes” στη Γερμανία, στο Metal Hammer fest. Έπειτα, θα ξαναπαιχτεί, μαζί με το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου στο San Francisco (συγκεκριμένα στο Civic Center – με EXODUS, MEGADETH, METAL CHURCH) στις 31 Δεκεμβρίου του 1985, στο τέλος της περιοδείας του δίσκου. Επίσης, στο κομμάτι των διασκευών, πέρα από την πασίγνωστη διασκευή στο “Am I evil;” των DIAMOND HEAD και στο “Blitzkrieg” των BLITZKRIEG, δύο φορές θα παιχτεί το “The money will roll right in” των FANG και μια το “London dungeon” των απόλυτα λατρεμένων του Cliff, MISFITS. Διασκευές που δε μπήκαν ποτέ στο “Garage inc” (1998) που τις είχε όλες μαζεμένες.
- Στις 11 Απριλίου 2016, το deluxe box set του “Ride the lightning” κυκλοφόρησε στην αγορά μέσω της Blackened Recordings, με demos, συνεντεύξεις, ολόκληρες live εμφανίσεις τόσο οπτικές όσο και ακουστικές και πολλά ακόμα καλούδια, στα πλαίσια των πάντα χορταστικών και προσεγμένων special κυκλοφοριών των METALLICA. Κάπως έτσι, άνοιξε το μονοπάτι, για την απόλυτη κυριαρχία των METALLICA στο μουσικό κόσμο. Οι πάντες παραμιλούσαν για την νέα υπερδύναμη της Αμερικής στο metal, οι ήδη “φτασμένοι” της εποχής, εξήραν το ανανεωτικό του χαρακτήρα τους και τον απαράμιλλο τσαμπουκά τους. Δεν ήταν οπαδοί όσοι ήταν εκείνη τη περίοδο στις συναυλίες των METALLICA. Ήταν φανατικοί που ζούσαν και ανέπνεαν για τους METALLICA και για όσα εκείνοι πρέσβευαν. Πολλά άλλαξαν ανά τα χρόνια. Πολλά ειπώθηκαν και έγιναν, τα οποία αποτελούν αντικείμενο ξεχωριστού κειμένου το καθένα. Αλλά η αξία του “Ride the lightning”, έμεινε αναλλοίωτη στο χρόνο, όπως και η ανοιχτόμυαλη νοοτροπία της μπάντας. Με κύριο μήνυμα, (και με τούτο θα κλείσω αυτό το κείμενο), το πολύ απλό και όμορφο που συνοψίζεται σε μια πρόταση:
LIFE’S FOR MY OWN, TO LIVE MY OWN WAY
Υ.Γ.: Για τον Cliff και τον Ray Burton. Σας ευχαριστούμε.
Γιάννης Σαββίδης
