a
“We all fall down”
Όταν είχαν εμφανιστεί οι MORDRED με το “Fool’s game” το 1989, είχαν ταράξει τα νερά με τις –τότε- εντελώς ετερόκλητες επιρροές τους για ένα thrash metal σχήμα. Με funk στοιχεία, rap, scratch, αλλά και ατόφιο thrash στη μουσική τους, σ’ ένα κοινό που δεν ήταν και ιδιαίτερα εκπαιδευμένο, ήταν δύσκολο να αντέξουν. Πλέον, 17 χρόνια μετά το “The next room”, επέστρεψαν με το “The dark parade”, συνεχίζοντας αυτό που ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Ο μπασίστας και μοναδικό μέλος που έχει αντέξει σε όλες τις επανασυνδέσεις του σχήματος, Art Liboon, ήταν εκεί για να μας λύσει τις απορίες.
Αρκετά χρόνια πριν, είχατε ανακοινώσει την πρόθεσή σας να ηχογραφήσετε νέο άλμπουμ. Για ποιον λόγο δεν συνέβη αυτό 6-7 χρόνια πριν, ύστερα από την κυκλοφορία του “The baroness” το 2015;
Η καθυστέρηση οφείλεται καθαρά σε υλικοτεχνικούς λόγους. Ύστερα από τις περιοδείες του 2014 και 2015, στη Μεγάλη Βρετανία και την υπόλοιπη Ευρώπη, το συγκρότημα ήθελε πάρα πολύ να δώσει στους οπαδούς που ήρθαν σ’ αυτές τις συναυλίες, αυτό που περίμεναν τόσα πολλά χρόνια ύστερα από τις επισκέψεις και τις κυκλοφορίες μας. Η πραγματικότητα ήταν ότι απλά ήμασταν μερικοί τύποι που δουλεύαμε και κάναμε μία παρέλαση με το όνομα των MORDRED ξανά, χωρίς κανένα συγκεκριμένο πλάνο δράσης, σε σχέση με το πώς θα μπορούσαμε να κάναμε ένα EP, πόσο μάλλον ένα ολοκληρωμένο LP. Ο στόχος μας ήταν εκεί, αλλά οι πόροι και ο χρόνος θα έρχονταν αργότερα. Φτάσαμε στο 2019, όταν είχαμε αρκετά πράγματα πλέον στα χέρια μας, ώστε να κάνουμε και το EP “Volition” (2020) και το full length “Dark parade” (2021). Υπήρχε πολύ μεγάλη καθυστέρηση ανάμεσα στο 2015 και το 2018.. Το 2019, ξεκινήσαμε να κάνουμε πρόβες και πάλι μαζί. Ο Dan White επέστρεψε στο Bay Area, βρήκαμε έσοδα να ξεκινήσουμε τις ηχογραφήσεις και το 2020, οι MORDRED υπέγραψαν στην M-Theory Audio και ολοκληρώσαμε τις ηχογραφήσεις.
Ποιος ήταν ο λόγος που τελικά αποφασίσατε τελικά να επανασυνδεθείτε; Είχατε παίξει μαζί το 2002, αλλά δεν συνέβη κάτι άλλο για πάνω από δέκα χρόνια.
Το 2013, εντελώς ξαφνικά, κάποιος επικοινώνησε μέσα από τα social media με τον κιθαρίστα, Dan White, προσπαθώντας να κάνει μια προσπάθεια να βρει τους MORDRED. Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Matt Denny, παλιός οπαδός των MORDRED, που είδε το γκρουπ να παίζει στην Αγγλία στις αρχές των 90s. Αυτή η αναζήτηση, συνέβη το ίδιο βράδυ που ο Dan βρισκόταν σ’ ένα προβάδικο, παίζοντας κιθάρα με μέλη των MORDRED για πρώτη φορά μετά το 1994, κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο Bay Area από το σπίτι του, στη Νέα Υόρκη. Ο Denny, δεν άφησε να περάσει άλλος χρόνος και μαζί με άλλους οπαδούς των MORDRED, έκανε crowdfunding και το γκρουπ επέστρεψε για μία περιοδεία δύο εβδομάδων περιοδείας στην Αγγλία, τον επόμενο χρόνο, το καλοκαίρι του 2014. Πάνω-κάτω, αυτός ήταν ο λόγος που επανασυνδεθήκαμε τότε.
Τι θέλατε να πετύχετε δημιουργώντας το “The dark parade”; Τι είχατε στο μυαλό σας προτού μπείτε στο στούντιο;
Στόχος μας ήταν να δώσουμε στους οπαδούς μας, αυτούς που βοήθησαν ώστε να πραγματοποιηθούν οι περιοδείες του 2014 και του 2015, κάτι να περιμένουν. Επίσης, να προσεγγίσουμε όποιον ενδιαφερόταν να κατανοήσει και να εκτιμήσει αυτή τη συγκεκριμένη προοπτική του thrash.
Πίσω στα 90s, όταν κυκλοφορήσατε τους δύο πρώτους δίσκους, κυρίως, κάθε thrasher ή metalhead γενικότερα, συζητούσε για εσάς, που αναμιγνύατε το metal με το rap και το funk. Πως πιστεύεις ότι ένας άνθρωπος που δεν έχει ακούσει τους MORDRED, θα αντιδράσει στη μουσική σας, τώρα που όλες αυτές οι μίξεις έχουν ήδη πραγματοποιηθεί;
Είναι δύσκολο να φανταστώ πως λειτουργεί το μυαλό του καθενός. Παρόλα αυτά, βασισμένος σε ότι μου έχουν πει διάφορα άτομα, τα οποία με ενημέρωσαν πως ήταν η πρώτη τους εμπειρία σε μία συναυλία των MORDRED, έμαθα ότι οι περισσότεροι ξεκινούσαν να «θρασάρουν» μετά το δεύτερο ρεφρέν του “State of mind”, που ήταν το πρώτο τραγούδι του set μας. Με το υλικό του “The dark parade” να έχει προστεθεί, θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε.
Πως αποφασίσατε να κάνετε ένα τραγούδι σαν το “The dark parade”, που είναι πιθανώς το πιο ποικίλο και περίεργο τραγούδι της καριέρας σας, όταν μάλιστα έχετε κάνει πολλά «αντισυμβατικά» τραγούδια ήδη;
Ο κιθαρίστας μας, Dan White, μας παρουσίασε τη σύνθεση σχεδόν τελειωμένη, χωρίς τα χάλκινα όργανα και τα διάφορα ηχοτόπια που παρουσιάζονται στο τραγούδι. Αυτά συγκεντρώθηκαν και προστέθηκαν την ώρα της ηχογράφησης. Παραδοσιακά, οι MORDRED μπορούν να υπερηφανεύονται ότι «απλώνουν» τα όρια του thrash metal με τους πειραματισμούς μας.
Πως επηρέασε ο COVID-19 τη δημιουργία και την ηχογράφηση του “The dark parade”; Είδα μερικά streaming shows που κάνατε και είχαν αρκετά ασυνήθιστα projects, όπως χορευτές burlesque και διάφορα άλλα… Για ποιον λόγο κάνατε τέτοια πράγματα; Ποιανού ιδέα ήταν και θα συνεχίσετε να κάνετε κάτι παρόμοιο και στο μέλλον;
Ναι, οι ανορθόδοξες συμπεριφορές αναμένεται να συνεχιστούν μέχρι να βρεθεί ένα εμβόλιο που να σκοτώνει τον ιό σε όποιον τον έχει.
Όταν είδα το “Every day’s a holiday” στο MTV εκείνα τα χρόνια, αμέσως λάτρεψα το συγκρότημά σου. Τι ήταν διαφορετικό εκείνο τον καιρό για ένα γκρουπ όπως οι MORDRED και ποιες ήταν οι πιθανότητες ενός πρωτοεμφανιζόμενου σχήματος να κάνει το breakthrough; Πως βλέπετε τη μουσική βιομηχανία σήμερα και ποιες διαφορές εντοπίζετε σε σχέση με τότε;
Σ’ αυτό το σημείο, οι MORDRED αναδύθηκαν για να συνεχίσουν το μήνυμά μας, το μήνυμα δεν έχει αλλάξει. Νομίζω ότι πάντα θα υπάρχει μία νέα γενιά από ακροατές που γουστάρουν υψηλή ένταση και τους αρέσει το thrash. Σ’ αυτούς, οι MORDRED λένε “Hello and welcome”.
Το “In this life”, έβγαλε δύο-τρία “hits”. Πως αντέδρασε ο κόσμος τότε, όταν άκουγε μία thrash metal μπάντα να έχει scratch, rap και funk στοιχεία, που δεν ήταν οι ANTHRAX οι οποίοι είχαν συνεργαστεί με τους PUBLIC ENEMY, αλλά ήταν μάλλον πιο κοντά σε σχήματα όπως οι FAITH NO MORE ή οι RED HOT CHILI PEPPERS;
Εκείνα τα χρόνια, οι περιοδείες των MORDRED, συνέβαιναν στο πλαίσιο thrash metal συναυλιών και ο κόσμος «θράσαρε» μέχρι το σημείο που δεν μπορούσε άλλο. Επίσης, πριν από τις περιοδείες των MORDRED, εγώ ο ίδιος θράσαρα με όλους τους άλλους που έκαναν το ίδιο στους ANTHRAX φυσικά, αλλά και στους FAITH NO MORE, RED HOT CHILI PEPPERS, FISHBONE και διάφορους άλλους που παρουσίαζαν νέα μουσική. Το θρασάρισμα συνέβαινε όταν το headbanging δεν αρκούσε για να επιβιώσεις μέσα στο pit.
Τι συνέβη πριν και κατά τη διάρκεια του “The next room”, που οδήγησε στη διάλυσή σας; Ποιες ήταν οι σχέσεις σας με τον Karl Walterbach από τη Noise Records, έναν άνθρωπο που είναι love–hate ανάλογα με την οπτική γωνία που βλέπει κανείς τα πράγματα;
Με το που ολοκληρώσαμε το “The next room”, σύμφωνα με τον Καρλ, δεν είχαμε καθόλου καλές προπωλήσεις, οπότε αποφάσισε να μη μας βοηθήσει με περιοδεία. Έχοντας ηχογραφήσει, λοιπόν, το δίσκο, αλλά χωρίς τίποτα να τον υποστηρίξουμε, δεν είχαμε τίποτα να μας ωθήσει μπροστά. Αποφασίσαμε να το διαλύσουμε, παρά να είμαστε δεσμευμένοι από ένα συμβόλαιο με κάποιον που είχε τέτοια εξουσία πάνω μας.
Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας σας και θα ευχόσασταν να είχατε κάνει τα πράγματα διαφορετικά;
Θα έπρεπε να είχαμε δεχθεί πιο πολλές support συναυλίες στην Αμερική. Αν είχαμε χτίσει το όνομά μας, παίζοντας ως support σε μεγαλύτερα σχήματα στην Αμερική, η δημοσιότητα που θα είχαμε, θα μπορούσε να μας είχε προσφέρει ένα πιο δυνατό ακροατήριο κατά τόπους.
Τι να περιμένουμε από τους MORDRED στο μέλλον;
Ελπίζουμε να περιοδεύουμε κι επιτέλους να έρθουμε στην Ελλάδα.
Σάκης Φράγκος
