Εδώ έχουμε κάτι καινούργιο, ολοκληρωτικά. Οι DIVISION:DARK είναι μία νέα μπάντα, που αποτελείται από… πέντε σκοτεινούς προφήτες, τους Aaron, Abel, Ezekiel, Judas και Natanel, οι οποίοι κρατούν την ανωνυμία τους, κάτι σαν τους GHOST όταν ξεκινούσαν ένα πράγμα. Look μυστικιστικό επίσης, επομένως το θέμα marketing το έχουμε σχεδόν καλυμμένο. Επίσης, σε κάθε τραγούδι υπάρχει και διαφορετικός (ή διαφορετικοί σε μερικά) τραγουδιστές καλεσμένοι, με τα πιο γνωστά ονόματα να είναι η Anneke van Giersbergen (ex- THE GATHERING), η Anna Murphy (CELLAR DARLING, ex- ELUVEITIE), η δική μας Vicky Psarakis (THE AGONIST), o Seeb (ORDEN OGAN), o Eric Fish (SUBWAY TO SALLY) και ο Chris Pohl (BLUTENGEL), η Seraina Telli (ex- BURNING WITCHES), αλλά και η Steffi Stuber, η κοπέλα που είχε εντυπωσιάσει στο Voice Of Germany το 2019, με το viral βίντεο όπου λέει (εξαιρετικά είναι η αλήθεια) το “Ghost walking” των LAMB OF GOD.
Τι παίζει αυτή η μπάντα; Ο όρος “dark metal” που της έχει δώσει η εταιρεία της, είναι αρκετά καλός και συνοπτικός, αν και όχι απόλυτος. Η gothic metal αισθητική υπάρχει σε πολλά τραγούδια, υπάρχει λίγο industrial σε κάποια, κάτι electro στοιχεία σε άλλα, κάποια πιο melodic metal εδώ κι εκεί, λίγο πιο μοντέρνα περάσματα σε μερικά. Όμως η βάση, είναι προς το dark metal σε όλα, με έντονη Γερμανική κυρίως επιρροή. Βέβαια, ελέω των διαφορετικών μελωδικών γραμμών σε κάθε κομμάτι, αυτό ξεφεύγει και δίνει μία ταυτότητα στο εκάστοτε τραγούδι. Όμως, η βασική ιδέα είναι πάρα μα πάρα πολύ κοντά σε όλα, ακόμα και στο tempo, που συνήθως είναι αυτό το up tempo, groove-άτου goth/dark metal. Απ’ ότι καταλαβαίνω (μπορεί να είναι και λάθος, αλλά δεν διευκρινίζεται κάπου στο δελτίο τύπου που στείλανε), ο κάθε καλεσμένος, πέραν των φωνητικών του, έχει δώσει και τις γραμμές και τους στίχους του. Toυλάχιστον αυτό έχει γίνει με το κομμάτι της Βίκυς (“Twisted game”) και επειδή υπάρχουν κάπου και στίχοι στα Ρώσικα, αλλά και στα Γερμανικά (αρκετοί είναι η αλήθεια), θεωρώ πως ισχύει τουλάχιστον σε αρκετές περιπτώσεις.
Το κακό με το “Prophecy”, το ντεμπούτο άλμπουμ τους, είναι ότι υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση μεταξύ της ποιότητας των τραγουδιών και το βασικότερο πράγμα που ξεχωρίζει τα περισσότερα, αφού κινούνται σε πολύ παραπλήσια μονοπάτια, είναι οι μελωδικές γραμμές. Κι εδώ, οι καλεσμένες κυρίες του δίσκου, κερδίζουν κατά κράτος τη μονομαχία από τους αντίστοιχους κυρίους. Το “Promise” (με τη συμμετοχή της Saeko, από την Ιαπωνική power metal μπάντα SAEKO και της Seraina Telli), είναι μαζί με το “Bound Together” (με τη συμμετοχή της Anna Murphy) και το “Wrong” (με τη συμμετοχή της Anneke), μάλλον τα καλύτερα τραγούδια του άλμπουμ. Και είναι και τα τρία τελευταία του, το οποίο έχει σαν αποτέλεσμα να αφήνει μία καλύτερη επίγευση. Από κοντά, το εναρκτήριο “Eve” (με τη συμμετοχή του πρώην, πλέον, τραγουδιστή των AVALANCH, Isra Ramos), το οποίο μου θύμισε κάτι σαν melodic metal εκδοχή των HEROES DE SILENCIO με ολίγο από σημερινούς KAMELOT στα κουπλέ. Λίγο πιο κάτω, είναι τα “Twisted game” (με τη Βίκυ), το “Destination” (με τη Steffi Stuber), αλλά και το “(They’re all) Hypocrites” (με τον Chris Pohl). Αμέσως πιο κάτω, το “Division dark” (με τον Seeb) και “The art in artificial” (με τη Scarlet Dorn από τη μπάντα SCARLET DORN). Και… αδιάφορα σχετικά είναι τα υπόλοιπα.
Αν πάρεις τραγούδια μεμονωμένα, τα πράγματα είναι καλύτερα από όταν ακούς ολόκληρο το δίσκο σερί, γιατί, δυστυχώς σε κουράζει αυτή η παραπλήσια αισθητική και νοοτροπία της συντριπτικής πλειοψηφίας των τραγουδιών. Και εκεί είναι το θέμα με αυτό το δίσκο. Γιατί ενώ σαν ιδέα και σαν καλεσμένους, τα πράγματα είναι πολύ ωραία, ενώ υπάρχουν κάποια πολύ ωραία τραγούδια, θέλει κάτι ακόμα, κάτι έξτρα, για να το ανεβάσει στο επόμενο επίπεδο. Ίσως στο επόμενο. Καλή αρχή μεν, αλλά ως εκεί.
6,5 / 10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
