«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: DAWNRIDER
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “The fourth dawn”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Alma Mater Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Filipe Relêgo – Μπάσο/φωνητικά
Diogo Simões – Πλήκτρα
Hugo Conim – Lead και ρυθμική κιθάρα
João Pedro Ventura – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
YouTube
Ιστορική μπάντα για το «Ιβηρικό» metal οι DAWNRIDER. Από το 2004 δραστηριοποιούνται, 18 χρόνια συμπληρώνουν φέτος, πως αλλιώς να τους χαρακτηρίσεις; Φέτος κυκλοφορούν το τέταρτό τους κατά σειρά album, και πρώτο υπό την σκέπη της δισκογραφικής εταιρείας Alma Mater του Fernando Ribeiro, του γνωστού σε όλους μας ηγέτη των MOONSPELL. “The fourth dawn” ο τίτλος του. Πάνε οκτώ (!) χρόνια από το προηγούμενό τους, το “The Third Crusade” και όλα δείχνουν πως ο Hugo Conim μπορεί να βασίζεται σε μια συμπαγή ομάδα που θα τον πλαισιώνει και θα πάει μπροστά τη μπάντα του, φιλοδοξώντας να την φέρει στο προσκήνιο και να την κάνει πρωταγωνίστρια. Και όπως συμβαίνει συνήθως, το “The fourth dawn” λογίζεται από τους δημιουργούς του ως το καλύτερο άλμπουμ στη μέχρι τώρα πορεία των Πορτογάλων. Για το αν είναι, δεν έχω απάντηση να σου δώσω. Ο χρόνος θα δείξει αν όντως χαρακτηριστεί ως το καλύτερο, στην ιδιότυπη αυτή «κούρσα» όπου όλα κρίνονται στο τέλος της.
Συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησαν με το “The Third Crusade”, ο Hugo “Rattlesnake” Conim και η παρέα του δεν έχουν καμία διάθεση πειραματισμών. Το doom metal τους είναι κλασσικότροπο, στο ύφος και στυλ των COUNT RAVEN, PENTAGRAM, ST. VITUS (δεν είναι τυχαίο το ότι συνεργάζονται με τον Tony Reed στην παραγωγή, έναν άνθρωπο που έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με την ιστορική αυτή μπάντα και ξέρει καλά την doom metal σκηνή) και στοχεύει στα γούστα και στις προτιμήσεις συγκεκριμένης μερίδας ακροατών. Δυστυχώς, σε ένα τόσο απαιτητικό και ξεχωριστό είδος, όπως είναι το doom metal, όπου αριστουργήματα μας επισκέπτονται κάθε χρόνο, είναι πολύ δύσκολο να πρωταγωνιστήσεις. Ωστόσο, ακριβώς λόγω αυτής της ιδιαιτερότητας, ακόμη πιο δύσκολα μπορεί κανείς να ακούσει κάτι μέτριο ή κακό. Και ο νέος δίσκος των DAWNRIDER, μπορεί να μην είναι κάτι το εξαιρετικό, αλλά είναι σίγουρα αξιόλογος.
(7 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: DEATHBELL
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “A nocturnal crossing”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Svart Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Fredrik Bolzann – Κιθάρα
Valentin Troï – Μπάσο
Bastien Commelongue – Κιθάρα, πλήκτρα
Lauren Gaynor – Φωνητικά
Robin Draye – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Website
Instagram
Spotify
YouTube
Διασχίζουμε τα Πυρηναία Όρη και μπαίνουμε στη γαλλική επικράτεια, φτάνοντας στην Τουλούζη, όπου και θα συναντήσουμε τους DEATHBELL, μια πεντάδα που είχε κάνει εξαιρετική εντύπωση με το “With the beyond”, το 2018. Η αλήθεια είναι πως η Γαλλία δεν έχει κραταιά metal σκηνή, παρά το μέγεθός της ως χώρα. Μικρή είναι η σκηνή της, ακόμη λιγότερα, αναλογικά, τα συγκροτήματα που ξεχωρίζουν. Οι DEATHBELL όμως, ανήκουν σε αυτά, και μάλιστα προσέχουν κάθε τους κίνηση, ελέγχοντας και την τελευταία λεπτομέρεια. Γι’ αυτό άλλωστε τους πήρε τέσσερα χρόνια να συνθέσουν και να κυκλοφορήσουν το “A nocturnal crossing”.
Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια, οι πέντε Γάλλοι δεν άφησαν το νήμα από το χέρι τους, και συνέχισαν από εκεί που σταμάτησε το “With the beyond”. Παράλληλα όμως, βελτιώθηκαν σε όλους τους τομείς. Τα έξι τραγούδια, που απλώνονται σε 42 λεπτά διάρκεια, φανερώνουν μια τάση από πλευράς group να ενσωματώσει στη μουσική του όσο γίνεται περισσότερα στοιχεία από διαφορετικές «πηγές». Οι συνθέσεις έχουν «βάθος» και «πλάτος», κοιτούν από πολύ μακριά έναν βασικό εχθρό της μουσικής που ονομάζεται «μονοτονία» (μη μου πεις για τους ΑC/DC, δεν εννοώ κάτι τέτοιο) και είναι «πλουσιότατες». Το πρώτο βιολί της μπάντας, χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω την αρωγή των υπολοίπων μελών, είναι η τραγουδίστρια Lauren Gaynor, με τη βαθιά και άκρως συναισθηματική φωνή της. Πιάνει από το χέρι τη μουσική και την οδηγεί σε νέα, υψηλότερα επίπεδα, όντας ένα σπουδαίο asset για τέτοιου είδους μουσικές κατευθύνσεις.
Υπέρβαροι, θεοσκότεινοι, μελαγχολικοί μα ταυτόχρονα λυρικοί, οι DEATHBELL δημιουργούν μια, σε σημεία, υπερβατική δισκογραφική δουλειά. Πατούν με το ένα πόδι στο metal και με το άλλο στο rock, διατηρώντας και για τις δύο αυτές «βάσεις» τους τον ίδιο ψυχεδελικό doom/sludge χαρακτήρα. Τραγούδια όπως το “The stronghold and the archer’, το “Silent she comes”, το ομώνυμο και το κατά προσωπική άποψη, ανώτερο όλων “The Ladder”, φανερώνουν οπωσδήποτε μια μπάντα με πληθώρα συνθετικού ταλέντου και δυνατότητες/ικανότητες να φτάσει ψηλά. Το “A nocturnal crossing” είναι ένα album που όσο θα το ακούς, τόσο θα βυθίζεσαι στον κόσμο του. Δεν είναι για όλους, αυτό μπορώ να το υπογράψω και με τα δύο μου χέρια. Αυτοί όμως που αρέσκονται σε τέτοιου είδους μουσικές αναζητήσεις, υπογράφω ξανά και εδώ, πως θα αποκτήσουν ένα ακόμη αγαπημένο άλμπουμ, και ένα σημείο αναφοράς για τη φετινή, πλούσια όπως όλα φανερώνουν ως τώρα, μουσική χρονιά. Η βαθμολογία λοιπόν, θα κυμαίνεται κάπου στο ενδιάμεσο, ως αποτέλεσμα μιας όσο γίνεται πιο αντικειμενικής θεώρησης. Και επειδή κάπου με τις βαθμολογίες το έχουμε χάσει το νόημα, πρόκειται για έναν πολύ καλό δίσκο, που παίρνει δικαίως έναν πολύ καλό βαθμό.
(7,5 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: GODLESS TRUTH
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Godless truth”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Transcending Obscurity Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Petr Mikes – Τύμπανα
Petr Svancara – Κιθάρες
Jakub Grunt – Μπάσο
Ondrej Cernobila – Κιθάρες
Adam B. Synchrow – Φωνητικά
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Facebook
Bandcamp
YouTube
Spotify
Πολύ ειδική περίπτωση οι Τσέχοι GODLESS TRUTH είναι η αλήθεια! «Μα μόνο τέτοιες παρουσιάζετε στα Underground Halls» θα πει κάποιος και θα έχει δίκιο. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με συγκρότημα βετεράνων οι οποίοι κάποια στιγμή χάθηκαν στη λήθη του χρόνου και τελικά κυριολεκτικά από το πουθενά έχουμε την επιστροφή τους στο προσκήνιο με ολοκληρωμένο δίσκο ύστερα από 18 χρόνια! Το “Godless truth” επιβεβαιώνει την ρήση κάποιων ότι «κάθε μπάντα οφείλει να έχει ομότιτλο άλμπουμ» και έρχεται μετά από τεράστιο κενό, με μόνη εμβόλιμη κυκλοφορία τους το ΕΡ “Too late to stop my hate”. Αποτελεί το 5ο full-length τους και όσοι τους προλάβατε παλιά –μια και μιλάμε για 28 ετών μπάντα πλέον- ίσως να θυμάστε κάποιο από τα άλμπουμ τους. Οι μη γνωρίζοντες που είναι η πλειοψηφία (λογικό) θα έρθετε αντιμέτωποι με μια γερή και άκρως ενεργητική δόση τεχνικού death metal. Όπου τεχνικό όμως, όχι στο άκρο των DEATH μετά το “Spiritual healing”, των ATHEIST, των PESTILENCE ή των CYNIC, οι οποίοι είναι οι πρώτοι θεμελιωτές του όρου. Οι GODLESS TRUTH είναι αρκετά πιο ακραίοι και κυριολεκτικά στο νήμα γλυτώνουν το να συμπεριληφθούν στο brutal death άκρο, καθώς το κρατάνε όσο ουσιώδες και old school πρέπει παρά την υπέρμετρη τεχνική τους.
Μοναδικός εναπομείναντας από την παλιά εποχή ο Svany (Petr Svancara το πραγματικό του όνομα στις κιθάρες), με όλο το υπόλοιπο line-up να έχει εισχωρήσει το 2017. Δυνατό death metal, με άψογη και πολύ συχνή χρήση blastbeats, με φοβερή φωνή από τον τραγουδιστή Adam και με διάρκεια λιγότερη των 33 λεπτών. Σίγουρα δεν θα σας κουράσει, ενώ έχει κάποια πολύ εντυπωσιακά περάσματα που αν τα ακούγατε από μεγαλύτερου βεληνεκούς μπάντα θα παθαίνατε πλάκα. Σύγχρονο ηχητικά αλλά όχι καλογυαλισμένο, τσιτωμένο αλλά όχι εκνευριστικό, ακραίο αλλά όχι υπερφορτωμένο, γενικά έχει τα θετικά υπέρ του και υψώνει τείχος στα αρνητικά που θα μπορούσε κάποιος να του(ς) προσάψει. Με κάποιο πολύ ιδιαίτερο τρόπο στο τέλος ακούγονται διαφορετικοί παρά τις επιρροές (ως Τσέχοι πάντα δανειζόντουσαν πολλά από την γνωστότερη μπάντα της χώρας μετά τους MASTERS HAMMER, δηλαδή τους KRABATHOR), και κερδίζουν τον πάντα απαιτητικό κάφρο ακροατή διότι θεωρώ λίγο δύσκολο να αντέξει να τους τσεκάρει ο μη κάφρος. Για τόσα χρόνια στη ναφθαλίνη, υπέρ του δέοντος καλό άλμπουμ, το οποίο ίσως και να μπορέσει να βελτιωθεί στο μέλλον αν αυτή η σύνθεση μείνει ως έχει και αν δεν λείψουν για σχεδόν δυο δεκαετίες ξανά. Σε κάθε περίπτωση, επιστροφή που είχε λόγο κι αιτία ύπαρξης ως κυκλοφορία.
(7,5 / 10)
Άγγελος Κατσούρας
FROM THE VAULTS : TWISTED TOWER DIRE – “Crest of the Martyrs” demos
“From the first of October, thru a midsummer’s day
We bear the Crest of the Martyrs, οur passion won’t fade!”
Εδώ έχουμε μια κυκλοφορία πραγματικό φετίχ, για την οποία ευθύνεται η Nameless Grave Records. Όσοι αγαπούν το αυθεντικό, ανόθευτο αμερικανικό «ατσάλι», ήδη τρίβουν τα χέρια τους από χαρά, καθώς οι TWISTED TOWER DIRE είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο αυτού. Έχοντας φτάσει να χαρακτηριστούν ως και «οι OMEN του 21ου αιώνα», οι μικροί αυτοί θεοί από τη Βόρεια Βιρτζίνια, μετά από δύο δίσκους στην The Miskatonic Foundation του Rich Walker των SOLSTICE, κυκλοφόρησαν το διαμάντι που ονομάζεται “Crest of the Martyrs”. Έναν δίσκο που άφησε άφωνους όλους τους «εραστές» του επικού power metal, ανοίγοντάς τους τον δρόμο μέχρι και για την σκηνή του Wacken. Τις εναλλακτικές/demo εκτελέσεις των τραγουδιών του λατρεμένου αυτού album ακούμε εδώ, για πρώτη φορά, ηχογραφημένες το 2002 σε παραγωγή του Matt Crooks και της ιδίας της μπάντας, mastering από τον Dan Lowndes και «αμπαλαρισμένες» με artwork από τον ίδιο τον κιθαρίστα Scott Waldrop.
O ήχος είναι (για demo) τόσο καλός, που κρίνεται ανώτερος από τον αντίστοιχο πολλών επισήμων κυκλοφοριών της ευρύτερης “true metal” σκηνής. Πέραν όμως της ιστορικής σημασίας, που καθιστά τα demos θελκτικά για όσους θέλουν να έχουν τα πάντα από το σπουδαίο αυτό σχήμα, τόσο η CD έκδοση όσο και αυτή του βινυλίου φέρουν σημειώσεις από το ίδιο το συγκρότημα, ενώ η πρώτη περιλαμβάνει bonus κομμάτια που δεν περιλαμβάνονται στο βινύλιο, συμπεριλαμβανομένου ενός δεύτερου demo καθώς και ενός live κομματιού από το Wacken 2003. Οι παλαιοί οπαδοί της μπάντας επιβάλλεται να το αποκτήσουν, ενώ για όσους δε ξέρουν περί τίνος πρόκειται, να ξαναπώ πως έχουμε να κάνουμε με first class US power metal, γεμάτο θεϊκές μελωδίες, τεράστια riffs, επικό συναίσθημα και έναν αδικοχαμένο Tony Taylor να φαντάζει πίσω από το μικρόφωνο τιτάνιος όσο λίγοι της γενιάς του.
Μπορεί να βρεθεί εδώ και εδώ, αλλά ρώτησε και στα δικά μας δισκοπωλεία, όλο και κάτι θα φέρουν.
Δημήτρης Τσέλλος
