THE INSIDER – 30 unknown stories behind “Iron Maiden” by IRON MAIDEN

April 14, 2022

1063

Το ημερολόγιο έδειχνε 14 Απριλίου του 1980, όταν οι IRON MAIDEN ξεκίνησαν επίσημα το μουσικό τους ταξίδι, κυκλοφορόντας το ομώνυμο, ντεμπούτο άλμπουμ τους. Η πορεία προς αυτό που το Θηρίο είναι σήμερα, καθήμενο αναπαυτικά στο Θρόνο του πιο επιτυχημένου και μεγαλύτερου Heavy Metal σχήματος, δεν ήταν πάντα εύκολη.

Από τις ηχογραφήσεις για το περίφημο ΕΡ τους “The soundhouse tapes”, στις ζωντανές εμφανίσεις σε διάφορες παμπ του Λονδίνου, με πιο γνωστές το “Ruskin Arms” και το “Carts and Horses”, ο δρόμος προς την δόξα δεν ήταν πάντα εύκολος και στρωμένες με δάφνες. Το “Iron Maiden” άφησε την δική του ιστορία, όχι μόνο στην δικογραφία των τεράστιων Βρετανών, αλλά και σε ολόκληρη την ιστορία του ιδιώματος.

Η παρουσία του Paul Di’Anno πίσω από το μικρόφωνο, με τις Punk καταβολές του, καθώς και μια υποβόσκουσα νεανική οργή και ορμητικότητα, σε συνδυασμό με την ακατέργαστη παραγωγή του άλμπουμ, έδωσε σε πολλούς την εντύπωση ότι το άλμπουμ είχε και Punk Rock επιρροές. Άποψη που μέχρι και σήμερα πολλοί υποστηρίζουν. Η δεδομένη αντιπάθεια του Αρχηγού Steve Harris προς το Punk, θα ήταν αρκετή ίσως βέβαια για να διαλυθούν αυτές οι θεωρίες, όμως…

Για τα 42^α γενέθλια του, ας δούμε μερικά πράγματα γύρω από το άλμπουμ και την εποχή της κυκλοφορίας του.

Το Θηρίο, ηχογράφησε το άλμπουμ στα Kingsway Studios στο Δυτικό Λονδίνο σε μόλις 13 ημέρες τον Ιανουάριο του 1980. Έκαναν μίξη στα Morgan Studios στο βορειοδυτικό Λονδίνο τον Φεβρουάριο.
Όταν οι MAIDEN πρωτοεμφανίστηκαν στα Kingsway, μία δυσάρεστη έκπληξη τους περίμενε, δεν υπήρχε αρκετός χώρος για το ολοκαίνουργιο drum kit του Clive Burr στο drum booth. Κατά συνέπεια, ο Burr τοποθετήθηκε σε έναν αχρησιμοποίητο χώρο υποδοχής, με τηλεόραση και καφετιέρα και η εγγραφή μπορούσε να ξεκινήσει.
Ο Murray δίνει πολλά εύσημα στη συνεργασία του με τον Stratton, τόσο στον ήχο όσο και στην απόδοση. Ο Murray έπαιξε την αγαπημένη του Fender Stratocaster του 1957, ενώ ο Stratton προτιμούσε μία Gibson Les Paul, ο συνδυασμός των οποίων δημιούργησε μια ισορροπία στον τόνο που θα ήταν σημαντική στη μελλοντική μουσική των MAIDEN. Οι κιθαρίστες είχαν επίσης καλή σχέση μεταξύ τους.
Πριν από την ηχογράφηση με τον Malone, το συγκρότημα έκανε δύο προσπάθειες τον Δεκέμβριο του 1979 με δύο διαφορετικούς παραγωγούς, ενώ ήταν ακόμα τετραμελές σχήμα. Ο Guy Edwards, ο πρώτος, απορρίφθηκε καθώς το συγκρότημα ήταν δυσαρεστημένο με τη «θολή» ποιότητα στην παραγωγή του, ωστόσο, ο πρώτος παραγωγός των MAIDEN μπορεί ακόμα να διεκδικήσει την παραγωγή για ένα κομμάτι, το “Burning ambition”, το οποίο αργότερα εμφανίστηκε στην B-side του single “Running free”, ενώ ο Andy Scott απολύθηκε αφού επέμενε να χρησιμοποιήσει ο Harris πένα αντί για τα δάχτυλά του.
Μετά την απόλυση των δύο άλλων παραγωγών, η παραγωγή του δίσκου έγινε από τον Will Malone, ο οποίος φέρεται ότι δεν ενδιαφερόταν για το συγκρότημα και επέτρεψε στους IRON MAIDEN να ηχογραφήσουν μόνοι τους μεγάλο μέρος του δίσκου.

Οι MAIDEN ηχογράφησαν επίσης δύο κομμάτια στα τέλη του 1979 για το πρώτο άλμπουμ της συλλογής Metal For Muthas που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1980. Το συγκρότημα συμμετείχε με τα “Sanctuary” και “Wrathchild” με τη βοήθεια του παραγωγού της EMI, Neal Harrison, αλλά ήταν απίθανο ο Steve Harris και ο σκληρός μάνατζερ Rod Smallwood να σκέφτηκαν ποτέ να προσλάβουν έναν παραγωγό με τόσο στενούς δεσμούς με τη δισκογραφική εταιρεία για το δικό τους άλμπουμ.
Κάποιοι επαίνεσαν τον ακατέργαστο ήχο του δίσκου, αλλά ακόμη και ο Di’Anno, με το Punk Rock παρελθόν του, ένιωθε ότι οι IRON MAIDEN υπέφεραν από μέτρια παραγωγή. Ο Harris δεν ήταν ποτέ ευχαριστημένος με την παραγωγή, αλλά εξακολουθεί να του αρέσει το υλικό μέχρι και σήμερα και έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του για το “Phantom of the opera”.
Αν και περιέχει μερικές επαναηχογραφημένες εκδόσεις κομματιών από το ΕΡ τους “The soundhouse tapes”, τα περισσότερα από τα τραγούδια αυτού του άλμπουμ είχαν παιχτεί ζωντανά από το συγκρότημα τα προηγούμενα χρόνια κατά τη διάρκεια της ατελείωτης σειράς μικρών συναυλιών σε διάφορα κλαμπ και παμπ σε όλο το Λονδίνο.
Οι δημοφιλείς συναυλίες των MAIDEN και το “The soundhouse tapes”, έκαναν αρκετό θόρυβο ώστε η EMI να υπογράψει το συγκρότημα. Η δισκογραφική και οι θαυμαστές ζητούσαν ένα ντεμπούτο άλμπουμ και φυσικά αυτή είναι μια ευκαιρία που δεν αφήνεις να χαθεί.
Οι πρώτες συνεδρίες για το άλμπουμ, είχαν γίνει στα τέλη του 1979, ενώ ο ντράμερ Doug Sampson ήταν ακόμα στο συγκρότημα.
Κυκλοφόρησε από την EMI στο Ηνωμένο Βασίλειο και λίγους μήνες αργότερα στις ΗΠΑ, αρχικά από τη Harvest/Capitol Records και στη συνέχεια από την Sanctuary Records/Columbia Records.
Η κυκλοφορία στις ΗΠΑ περιλάμβανε επίσης το τραγούδι “Sanctuary”, που κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο μόνο ως single. Το 1998, μαζί με τις υπόλοιπες κυκλοφορίες του συγκροτήματος πριν από το “X Factor”, το “Iron Maiden” έγινε remaster με το “Sanctuary” να έχει προστεθεί σε όλες τις εκδόσεις.
Το “Running Free” κυκλοφόρησε ως single στις 8 Φεβρουαρίου 1980, φτάνοντας στο Νο. 34 στο UK Singles Chart.
Το εξώφυλλο του single είναι γνωστό ως η πρώτη επίσημη εμφάνιση της μασκότ των MAIDEN, Eddie, αν και το πρόσωπό του είναι σκοτεινό καθώς το συγκρότημα δεν ήθελε να αποκαλυφθεί μέχρι την κυκλοφορία του άλμπουμ.
Το “Sanctuary” είναι το δεύτερο single που κυκλοφόρησε το συγκρότημα. Το εξώφυλλο προκάλεσε διαμάχη για το συγκρότημα καθώς απεικόνιζε τον Eddie, να κρατά ένα μαχαίρι ενώ σκύβει πάνω από το πτώμα της τότε πρωθυπουργού της Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ.
Αν και οι IRON MAIDEN επέκριναν ήδη από τότε την ποιότητα της παραγωγής του άλμπουμ, η κυκλοφορία γνώρισε την αποδοχή των κριτικών και του κόσμου, φέρνοντας το ντεμπούτο της Σιδηράς Παρθένου στο Νο. 4 στα Βρετανικά άλμπουμ Charts.
Ο Malcolm Dome, ο οποίος έγραψε πολλά άρθρα για το αναδυόμενο κίνημα του New Wave Of British Heavy Metal εκείνη την εποχή, ήταν η φωνή που κανείς δεν μπορούσε να αγνοήσει. Όταν κάλυπτε την πρώτη συναυλία στο Marquee των IRON MAIDEN τον Οκτώβριο του 1979, είχε γράψει: «Οι IRON MAIDEN έλαβαν το είδος υποδοχής που πρέπει να προκαλέσει κρύα ρίγη στο σβέρκο του Jimmy Page». Αργότερα, την άνοιξη του 1980, έδωσε στον πρώτο δίσκο των IRON MAIDEN μια εξαιρετική κριτική πέντε αστέρων στο Record Mirror.
Αυτό ήταν επίσης το μοναδικό στούντιο άλμπουμ με τον κιθαρίστα Dennis Stratton, ο οποίος, έχοντας εισέλθει στο συγκρότημα ως προσθήκη της τελευταίας στιγμής, απολύθηκε λόγω “μουσικών διαφορών” μετά την ευρωπαϊκή περιοδεία του συγκροτήματος ως support στους KISS.
Ο Smallwood είχε εξασφαλίσει τις υπηρεσίες του υπεύθυνου συντονισμού κρατήσεων για συναυλίες John Jackson και παράλληλα έπεισε την EMI να πληρώσει για τη συμμετοχή των MAIDEN στην περιοδεία και έπεισαν τους KISS να δεχτούν τους νεαρούς Βρετανούς ως support τους. Σε συνδυασμό με την περιοδεία των PRIESTκαι την εμφάνισή τους στο Φεστιβάλ Reading του, η περιοδεία των KISS στην Ευρώπη έδωσε στους MAIDEN ένα προφίλ που ήταν βέβαιο ότι θα έκανε τα υπόλοιπα συγκροτήματα της χώρας τους και της γενιάς τους, να σκάσουν από τη ζήλια τους.
Παράλληλα, το συγκρότημα ξεκίνησε την δική του “Iron Maiden” περιοδεία για να υποστηρίξει το άλμπουμ, κατά τη διάρκεια του οποίου έπαιξαν τις πρώτες τους συναυλίες στην ηπειρωτική Ευρώπη,όπου έμειναν έκπληκτοι όταν ανακάλυψαν πόσο επιτυχημένοι ήταν οι MAIDEN εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου.
Από όλα τα τραγούδια του άλμπουμ, τα “Phantom of the opera”, “Running free”, “Sanctuary”και “Iron Maiden” είναι τα πιο συχνά παιγμένα στις συναυλίες του συγκροτήματος, με το τελευταίο να παίζεται σε κάθε σόου από την ίδρυση του συγκροτήματος και (συνήθως) σηματοδοτώντας την άφιξη του Eddie στη σκηνή.
Το “Iron Maiden” είναι ένα από τα δύο άλμπουμ των IRON MAIDEN που περιλαμβάνονται στο βιβλίο του Robert Dimery, “1001 Albums You Must Hear Before You Die”. To “The number of the Beast”, είναι το άλλο.
Το “Charlotte the Harlot”, το μόνο τους τραγούδι που γράφτηκε μόνο από τον Dave Murray, είναι το πρώτο από τα τέσσερα κομμάτια των IRON MAIDEN που αναφέρονται στη φανταστική πόρνη “Charlotte”, αν και ο Murray δηλώνει ότι «βασίστηκε σε μια αληθινή ιστορία».
Αν και το “Strange World” πιστώνεται αποκλειστικά στον Harris, ο Paul Day, πρώην τραγουδιστής του συγκροτήματος από το 1975 ως το 1976, ισχυρίστηκε ότι συνέβαλε επίσης στο τραγούδι.
Στη remastered κυκλοφορία του 1998, το fade out του “Transylvania” και η εισαγωγή του “Strange World” μεταφέρθηκαν στο τέλος του “Transylvania”.
Ο Paul Di’Anno, ήταν στην πραγματικότητα ο τρίτος τραγουδιστής των IRON MAIDEN, μετά τον Paul Day και τον Dennis Wilcock.
Το άλμπουμ έχει δύο διαφορετικές πλατινένιες πιστοποιήσεις που προήλθαν από τη Music Canada και την BPI του Ηνωμένου Βασιλείου.
Με 6,3 εκατομμύρια πωλήσεις, το ομώνυμο άλμπουμ των IRON MAIDEN είναι το έβδομο άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία του συγκροτήματος.
Το άλμπουμ συνεχίζει να λαμβάνει επαίνους από τους κριτικούς. Η AllMusic διακηρύσσει ότι “θα εξακολουθούσε να κατατάσσεται ως ορόσημο ακόμα κι αν τα χρόνια του Dickinson δεν είχαν συμβεί ποτέ”.
Η επανακυκλοφορία του “Running Free / Sanctuary” ως διπλό single 12″, υπερέβαινε το όριο διάρκειας του UK Singles Chart, με αποτέλεσμα να μην συμπεριλήφθη ποτέ σε αυτό.