«Πόσα αντίτυπα έχει πουλήσει το συγκρότημα; Από ποια εταιρεία κυκλοφορεί το album; Παίζει μέσα κανένας γνωστός;». Ερωτήματα που τουλάχιστον εδώ, δεν υφίστανται. Και δεν υφίστανται, διότι πολύ απλά, δε μας ενδιαφέρουν οι απαντήσεις τους. Η ποιότητα στη μουσική είναι αυτό που μας ενδιαφέρει. Το να ανακαλύπτει κανείς νέες αγαπημένες μπάντες εκεί που δεν το περιμένει, θα αποτελεί πάντα, εκτός από μεγάλη ικανοποίηση, την πλέον ευχάριστη πρόκληση, καθώς κι εμείς είμαστε πρωτίστως οπαδοί. Σε μια στήλη λοιπόν όπου τα «αδηφάγα» αυτιά των ολοένα και αυξανόμενων φίλων της δεν έχουν σύνορα, έτσι κι εμείς θα προσπαθούμε κάθε φορά να παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη δυνατή γκάμα ήχων και συγκροτημάτων. Άλλωστε, κανένα best seller δε θα υπήρχε, αν δεν υπήρχε η σκηνή του UNDERGROUND.
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: NUBIVAGANT
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “The wheel and the universe”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Amor Fati Productions
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Omega – Φωνητικά, όλα τα όργανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Facebook
Bandcamp
Instagram
YouTube
Αν και ο μουσικός Gionata “Thorns” Potenti είναι σε μεγάλο βαθμό γνωστός ως ντράμερ, έχοντας συμμετάσχει ως καλεσμένος μουσικός στο παρελθόν σε σχήματα όπως οι BLUT AUS NORD, FROSTMOON ECLIPSE και πολλά άλλα, οι δυνατότητές του ξεπερνούν κατά πολύ τη θέση του πίσω από το drum kit. Έχοντας δουλέψει αθόρυβα ως NUBIVAGANT, με δύο άλμπουμ ως τώρα, με δεύτερο το ολόφρεσκο (και παγωμένο) “The wheel and the universe” του 2022, η ικανότητα του Potenti ως πολυοργανίστας, που χειρίζεται κιθάρες, ντραμς, μπάσο και φυσικά φωνητικά, έχει προχωρήσει σε ακόμα ανώτερα επίπεδα. Ακολουθώντας μια προσέγγιση τραγουδοποιίας προσανατολισμένη στο drone, με τραγούδια που συχνά περιστρέφονται μέσα στα όρια ενός Doom ύφους, ο ήχος των NUBIVAGANT είναι περισσότερο υπνωτικός παρά επιθετικός, πάντα όμως στο πνεύμα του Black ήχου, επικεντρωμένος στην φωνή του Potenti και εδώ συμβαίνει το παράδοξο και παράλληλα ιδιαίτερο που κάνει το άλμπουμ να ξεχωρίζει.
Ακούς μεν black metal (ατμοσφαιρικό, μελωδικό, με doom στοιχεία, όπως θέλετε πείτε το) μουσικά, στην φωνή όμως, ακούς καθαρά, σχεδόν τελετουργικά φωνητικά, με τα υπόλοιπα (παιγμένα πάντα από αυτόν) όργανα να συνοδεύουν τους τόνους που τραγουδά. Σε όσους γνωρίζουν ήδη τους NUBIVAGANT βέβαια, αυτό δεν θα αποτελέσει έκπληξη, μιας και το ίδιο συμβαίνει και στο προηγούμενο, εξίσου καλό άλμπουμ του Ιταλού, το “Roaring eye”. Στην όλη ατμόσφαιρα συνεισφέρει και το εξώφυλλο, φυσική συνέχεια του προηγούμενου άλμπουμ, το οποίο παραπέμπει σε γκραβούρα από σελίδες βιβλίου μιας άλλης εποχής. Με έξι συνθέσεις και διάρκεια περίπου τα 45 λεπτά, η νέα δουλειά των (του) NUBIVAGANT, θα δείξει ένα διαφορετικό πρόσωπο του Black σε όσους δεν τους γνωρίζουν, και θα ικανοποιήσει πολύ, όσους τους είχαν ανακαλύψει και εκτιμήσει ήδη από την πρώτη τους κυκλοφορία.
(7,5 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: PESTILENT HEX
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “The ashen abhorrence”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Debemur Morti Productions
ΣΥΝΘΕΣΗ:
L.L. – Όλα τα όργανα/σύνθεση
M.M – Φωνητικά/στίχοι
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Bandcamp
Facebook
Instagram
YouTube
Ένα ακόμη μυστηριώδες black metal project κάνει την εμφάνισή του στον χώρο του underground, αποτελούμενο από τους L.L. (κατά κόσμον Lauri Laaksonen, τον οποίο συναντάμε επίσης στους DESOLATE SHRINE, CONVOCATIO και ORDINANCE) και M.M. (Matti Mäkelä, αυτόν τον βλέπουμε στους CORPSESSED, TYRANNY και PROFETUS). Ως εκ τούτου, οι PESTILENT HEX είναι Φινλανδοί. Και τώρα που λύσαμε αυτόν τον τόσο δύσκολο (ΝΟΤ) γρίφο, ας περάσουμε και στα ενδότερα. Όπως διατρανώνουν οι ίδιοι, σκοπός αυτού του συγκροτήματος είναι να «στείλει», με το ντεμπούτο του “The ashen abhorrence”, τον ακροατή πίσω στα μέσα της δεκαετίας του ’90, ή εναλλακτικά να «φέρει» την ίδια την εποχή στο «σήμερα».
Τι γινόταν τότε, όσοι ζήσαμε εκείνη την περίοδο, το ξέρουμε πολύ καλά και ήδη υποπτευόμαστε τι θα ακούσουμε. Για τους νεότερους σε ηλικία και όσους έχουν για τον α’ ή β’ λόγο άγνοια, ήταν μια εποχή που ξεκινούσε να μεσουρανεί το μελωδικό, συμφωνικό black metal, όπως διαμορφώθηκε και τελειοποιήθηκε από σχήματα σαν τους DIMMU BORGIR, EMPEROR, COVENANT (δεν υπάρχουν The Kovenant, αρνούμαι να δεχτώ την αλλαγή ονόματος και ύφους) και ARCTURUS. Αυτές είναι και οι επιρροές των Φινλανδών, οι οποίες μετουσιώνονται σε τραγούδια τα οποία δεν ακούγονται σαν φτηνές «ρέπλικες» της κληρονομιάς των προαναφερθέντων «φάρων», αλλά έχουν τη δική τους υπόσταση. Έτσι έχουν τα πράγματα, όταν ενώνουν τις δυνάμεις τους και το κοινό τους όραμα μουσικοί που μεγάλωσαν σε μια συγκεκριμένη εποχή και τη ξέρουν καλά, το αποτέλεσμα μόνο καλό θα είναι όταν θελήσουν να την τιμήσουν με τον δικό τους τρόπο. Σ’ αυτό βέβαια βοηθά και το περιβάλλον, η νοοτροπία, η ιστορία και η κουλτούρα της Φινλανδίας. Το σκοτάδι και η «μουντάδα» είναι στη φύση των απανταχού Φινλανδών, είναι μέρος του DNA τους και πάντα η μουσική θα αποτελεί ένα «όχημα» ώστε να εκφραστεί καθετί το σχετικό.
Χωρισμένο σε έξι τμήματα, το “The ashen abhorrence” έχει μια πολύ σωστή ροή, δεν κάνει «κοιλιά» και δεν πλατειάζει ανούσια. Έχει ωραίες, πλούσιες ενορχηστρώσεις, ιδανική αναλογία μεταξύ των οργάνων, φωνητικά ανάλογης υφής και γενικά, ενδείκνυται για όσους «θαμπώθηκαν» (και όχι άδικα) από το majestic black metal των 90s, πριν αυτό χάσει την «αίγλη» του. Καλή πρώτη προσπάθεια!
(7 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: TUNGSTEN
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Bliss”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Arising Empire
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Mike Andersson – Φωνητικά
Karl Johansson – Μπάσο, πλήκτρα, φωνητικά
Nick Johansson – Κιθάρα
Anders Johansson – Τύμπανα
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Website
Facebook
YouTube
Οι TUNGSTEN, είναι ένα Σουηδικό Power/Symphonic Metal συγκρότημα και κυριολεκτικά είναι αυτό που θα αποκαλούσαμε «οικογενειακή υπόθεση». Ξεκίνησαν ως πνευματικό τέκνο του πρώην ντράμερ των HAMMERFALL και MANOWAR, Anders Johansson, ως μια προσπάθεια να σχηματίσουν ένα συγκρότημα με τους δύο γιους του. Τόσο ο Nick Johansson στις κιθάρες όσο και ο Karl Johansson στο μπάσο είναι εξαιρετικοί μουσικοί, αλλά η συνεργασία με τον πατέρα τους, ήταν η ώθηση που χρειαζόταν για να ξεκινήσουν την δική τους μουσική περιπέτεια. Το “Bliss” είναι το τρίτο τους άλμπουμ, μετά το ντεμπούτο τους το 2019 και σε αυτό συναντάμε επιρροές τόσο από την «βόρεια» κληρονομιά τους, όσο και πολλά Folk στοιχεία, τα οποία κάνουν την εμφάνιση τους με το καλημέρα και το δεύτερο τραγούδι του άλμπουμ, το “Dreamers”.
Ποικιλόμορφο μουσικά άλμπουμ, στο “March along” παίρνουμε μια γερή δόση Ιndustrial Μetal με την περίεργη ιδέα των TUNGSTEN να πειραματιστούν με ένα τόσο ετερόκλητο είδος από αυτά που κυριαρχούν στην μουσική τους. Δεν λείπουν Power κλισέ όπως επανάληψη του ρεφρέν επί τέσσερα χρησιμοποιώντας υψηλότερο εύρος οκτάβας της φωνής από την κιθάρα, παράδειγμα αυτού το “On the sea”, κανείς όμως δεν μπορεί να κατηγορήσει τους TUNGSTEN για έλλειψη ποιότητας και δεξιοτεχνίας. Οι TUNGSTEN θεωρούν αυτό το άλμπουμ πιο σκοτεινό από τους προκατόχους του, αλλά αρκούν ένα σωρό Death Metal γρυλίσματα και τα περιστασιακά επιθετικά τύμπανα για να δημιουργήσουν μία τέτοια ατμόσφαιρα; Από το κινηματογραφικό “March along” και τα «κλασικά» power metal vibes του “Heart of rust”, στο εκπληκτικά πιασάρικο “Come this way” και την Ιndustrial ομορφιά του ομότιτλου κομματιού, το άλμπουμ με την υπέροχη παραγωγή του και με τα γρήγορα αλλά και τα μελωδικά και ταξιδιάρικα κομμάτια του όπως το “Northern lights” και τους ταξιδευτές Βίκινγκς του, προσφέρεται για διασκέδαση και διασκέδαση θα λάβει ο εκάστοτε ακροατής του.
(7,5 / 10)
Φανούρης Εξηνταβελόνης
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ/ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: WICKED STONE
ΤΙΤΛΟΣ ΔΙΣΚΟΥ: “Synergy”
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Hard To Stay Quiet Records
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Joe Hawx – Φωνητικά
Olly Smith – Τύμπανα
Dave Austin – Κιθάρες
Joe Davies – Κιθάρες
Tom Lane – Μπάσο
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ:
Website
Facebook
Spotify
YouTube
Δεύτερο album για τους Βρετανούς rockers WICKED STONE, μετά το ντεμπούτο τους “Ain’t no rest” του 2019 και τρίτη συνολικά κυκλοφορία, αν προσμετρήσουμε και το ep “Devil in me”. Πρόκειται για μια από τις μεγάλες ελπίδες του Ηνωμένου Βασιλείου, ένα από τα πλέον ανερχόμενα ονόματά του και αγαπημένα παιδιά του Steve Harris, ο οποίος τους πήρε μαζί του για να ανοίγουν για τους BRITISH LION. Δεν είμαι από αυτούς που λατρεύουν «ιερές αγελάδες» και θέτουν προσωπικότητες στο απυρόβλητο, αλλά αλίμονο, για να τους είχε μαζί του ο Steve Harris, κάτι θα είδε, δεν μπορεί!
Συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησαν με το “Ain’t no rest”, οι WICKED STONE στο “Synergy” κρατούν όλα τα θετικά τους στοιχεία και βελτιώνουν το σύγχρονο hard rock τους, σε εντυπωσιακό βαθμό. Το πρώτο πράγμα που εντυπωσιάζει λοιπόν τον ακροατή, είναι οι κιθάρες των Dave Austin και Joe Davies. Όγκος και μελωδία σε απόλυτη ισορροπία, σύγχρονη προσέγγιση, ευφάνταστα, εμπνευσμένα θέματα… Σπουδαία απόδοση από το δίδυμο! Από κοντά και το rhythm section των Smith και Lane, ενώ αξίζει ένα «μπράβο» στον Joe Hawx γιατί, αν και ακολουθεί μια φωνητική προσέγγιση που εμένα τουλάχιστον δε με ελκύει ιδιαίτερα, καθώς είμαι της «παλαιάς σχολής» όσον αφορά τα hard rock φωνητικά, εντούτοις «πατάει» πολύ ωραία στις νότες και έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο.
Οι WICKED STONE αντλούν τις rock επιρροές τους από συγκροτήματα σαν τους ALTER BRIDGE (κυρίως) και SIXX A.M και τις αντίστοιχες metal (γιατί έχει και από αυτό ο νέος δίσκος) από τους BLACK LABEL SOCIETY, τους METALLICA (λίγο “Metallica”, λίγο “Load” και λίγο “Hardwired…”) ως και τους BULLET FOR MY VALENTINE. Δίνουν μεγάλο βάρος στη δημιουργία «πιασάρικων» refrains (επιτυχώς θα έλεγα) και δείχνουν πως έχουν ως πρώτο και κύριο γνώμονα τη σύνθεση τραγουδιών που θα μπορούν να τους τοποθετήσουν στις σκηνές μεγάλων fests ανά την υφήλιο.
Αν βοηθούσε λίγο περισσότερο και το δεύτερο μισό του, το “Synergy” θα έπαιρνε μεγαλύτερο βαθμό. Δυστυχώς όμως, τα τρία τελευταία κομμάτια δε μπορούν να ακολουθήσουν στην «κούρσα», τον «ρυθμό» των πρώτων έξι. Δεν ξέρω αν στο τέλος καταφέρουν να πετύχουν τον στόχο της mainstream καταξίωσης, πάντως έχουν όλα τα φόντα να το κάνουν. Αν στην επόμενη κυκλοφορία δούμε το όνομα μιας μεγάλης εταιρείας κάτω από τον τίτλο, προσωπικά δε θα παραξενευτώ.
(7 / 10)
Δημήτρης Τσέλλος
