“The great mysteries of a great project”
Με τον Tobias Sammet, έχουμε αλληλογραφία από την εποχή των demo των EDGUY, πολλά χρόνια πίσω, αλλά τα τελευταία χρόνια, με την πιο hard rock αισθητική τους, ο Σειρηνάκης αναλάμβανε τις συνεντεύξεις μαζί του. Το “The mystery of time”, είναι ένα άλμπουμ, το οποίο ενώ στην αρχή δεν με ενθουσίασε, όσο περισσότερο το άκουγα, τόσο πιο πολύ πιστεύω ότι είναι ίσως το πιο πλήρες άλμπουμ των AVANTASIA, με πολλά πράγματα να συμβαίνουν κατά τη διάρκειά του. Όπως πάντα, ο Sammet ήταν ευδιάθετος και δεν ντράπηκε να παραδεχτεί ότι έκανε λάθος που κυκλοφόρησε το “The wicked symphony” και το “Angel of Babylon” μαζί. Αυτά, μαζί με πολλά ενδιαφέροντα «ντεσού» από τους AVANTASIA, μπορείτε να διαβάσετε στη σύνοψη μίας κουβέντας που κράτησε παραπάνω από μία ώρα…
Γεια σου Σάκη. Έχουμε καιρό να τα πούμε κι ελπίζω να είσαι καλά!
Όλα μια χαρά. Περιμένοντας να με πάρεις, χάζευα φωτογραφίες από το studio report του πρώτου άλμπουμ των AVANTASIA, που είχε γίνει στο Bochum και παρατηρούσα ότι και οι δύο ήμασταν παιδάκια…
(γέλια) Μεγαλώσαμε λίγο, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα!!! Θυμάμαι, ήταν εκεί ο Michael Weikath, ο Andre Matos και τόσοι άλλοι. Το μισό roster της AFM Records!!! Χαχαχα!
Πάμε λοιπόν στο κυρίως πιάτο, γιατί έχω τόσα πολλά πράγματα να σε ρωτήσω.
Είμαι στη διάθεσή σου, αν και δεν μπορώ να φανταστώ πόσα ακόμα μπορείς να με ρωτήσεις μετά από τόσες πολλές συνεντεύξεις που έχουμε κάνει!!! Να ξέρεις ότι έχω ακυρώσει και την επόμενη συνέντευξη που είχα, οπότε είμαστε άνετοι να μιλήσουμε για μία ώρα.
Το “Mystery of time”, δεν ξέρω αν είναι ο καλύτερός σου δίσκος με τους AVANTASIA, είναι σίγουρα όμως ο πιο «βαθύς» και καθόλου εύκολος στο άκουσμα. Μου πήρε αρκετές προσεχτικές ακροάσεις για να «πιάσω» το νόημά του ακριβώς.
Ευχαριστώ πολύ και το παίρνω σαν κομπλιμέντο. Ξέρεις, όταν συνθέτεις έναν δίσκο, δεν σκέφτεσαι πώς θα τον κάνεις, απλά συμβαίνει. Απ’ ότι βλέπω, ακούγοντας το άλμπουμ τώρα, είναι διαφορετικό απ’ ότι περίμενε να ακούσει ο κόσμος. Ξέρω ότι δεν είναι μοντέρνο, ξέρω ότι απέχει πολύ απ’ αυτά που ακούγονται στα rock ραδιόφωνα, άρα δεν είναι και πολύ εύπεπτο ώστε να το ακούσει κανείς με ευκολία. Μπορεί λοιπόν να μην είναι εύκολος δίσκος, από την άλλη όμως είναι μία πολύ δυνατή πρόταση κι ένα κομμάτι τέχνης. Προτιμώ κάποιος να ακούει και να ξανακούει το δίσκο μας και να ανακαλύπτει πράγματα, παρά από την πρώτη ακρόαση να πει: «Ωραίος δίσκος, πάμε να ακούσουμε τώρα άλλον».
Μου έδωσες την εντύπωση ότι ήθελες να κάνεις έναν δίσκο που να στηρίζεται 100% στα τραγούδια, χωρίς να δίνεις σημασία αν είναι 10 λεπτά ή 4-5 λεπτά.
Δεν δώσαμε καμία σημασία στη χρονική διάρκεια των τραγουδιών. Νομίζω ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος όταν συνθέτεις. Ας το αποδεχτούμε ότι η μουσική των AVANTASIA δεν παίχτηκε από το ραδιόφωνο τα τελευταία δέκα χρόνια, δεν θα παιχτεί σήμερα και δεν θα παιχτεί μετά από δέκα χρόνια. Άρα λοιπόν, αν ένα τραγούδι χρειάζεται ένα επιπλέον ορχηστρικό μέρος, για παράδειγμα, το προσθέτουμε. Αν είναι ΟΚ όταν έχει διάρκεια τρία λεπτά, το αφήνουμε έτσι. Δεν δίνουμε καμία σημασία στη χρονική διάρκεια. Ξέρεις, στο heavy metal υπάρχουν πολλά συγκροτήματα που πειθαναγκάζονται να γράψουν ένα πολύ μεγάλο σε διάρκεια κομμάτι, επειδή πιστεύουν ότι έτσι πρέπει κι όχι επειδή το ίδιο το τραγούδι χρειάζεται να είναι τόσο μεγάλο σε διάρκεια. Στα μεγάλα τραγούδια του δίσκου μας, έκανα αυτό που έκανε και ο Richard Wagner, ο οποίος «έχτιζε» την ένταση του τραγουδιού σταδιακά, μέχρι που γινόταν το ξέσπασμα. Αυτός είναι και ο λόγος που βγήκαν δύο τραγούδια γύρω στα δέκα λεπτά. Ποτέ δεν κοιτάζαμε το ρολόι… Και την ορχήστρα, δεν την χρησιμοποιήσαμε στα μεγάλα κομμάτια, όπως κάνουν πολλοί που λένε: «έχουμε και το 22λεπτο τραγούδι με την πραγματική ορχήστρα» και διάφορες τέτοιες βλακείες. Τη χρησιμοποιήσαμε εκεί που θεωρήσαμε ότι ταίριαζε και ήταν σωστό.
Προτού ακούσω το δίσκο, είχαν πάρει τα αυτιά μου κάποια σχόλια περί επιστροφής στις ρίζες, κάτι που νομίζω ότι δεν ισχύει. Είχες κάποιο τέτοιο πλάνο στο μυαλό σου;
Έχεις δίκιο. Έχουν έρθει κάποιοι άνθρωποι, που χωρίς να ξέρω το λόγο και προφανώς ούτε και οι ίδιοι γνωρίζουν, μου είπαν ότι το άλμπουμ αυτό είναι ένα βήμα προς τα πρώτα άλμπουμ των AVANTASIA, κάτι που σίγουρα δεν ήταν μέσα στις προθέσεις μου και σίγουρα δεν θέλω να επιστρέψω πουθενά. Το ποιος είμαι, υπάρχει στο DNA μου και φαίνεται μέσα από τις δουλειές μου. Πιστεύω ότι το “The mystery of time”, είναι ένα διαχρονικό έργο τέχνης. Αν κοιτάξεις το εξώφυλλο, που είναι όλο φτιαγμένο στο χέρι, είναι τόσο ωραίο, εύθραυστο αλλά και λεπτομερές, που σε τίποτα δεν θυμίζει τους καιρούς που ζούμε τώρα. Ίσως και αυτός να είναι ο λόγος που θεωρούν κάποιοι ότι μοιάζει με τις πρώτες δουλειές των AVANTASIA, επειδή είναι διαχρονικός δίσκος.
Αυτό είναι και το μυστήριο του χρόνου που περιγράφεις;
Αν παρατηρήσεις γύρω σου, σε όλους λείπει χρόνος, όλοι θέλουν να είναι οι πρώτοι και καλύτεροι, να είναι μπροστά από το χρόνο τους, να είναι μέρος ενός διαγωνισμού τον οποίο και πρέπει να κερδίσουν. Δεν έχουμε καταλάβει ότι αργοσβήνουμε, ότι τρέχουμε σ’ έναν αγώνα που δεν μπορούμε να νικήσουμε και όσο συμμετέχουμε σ’ αυτόν, δεν δίνουμε καμία σημασία στον ανθρώπινο παράγοντα. Ο πρωταγωνιστής του concept του δίσκου, είναι ένας επιστήμονας που ζει σ’ έναν κόσμο που οι άνθρωποι γύρω του δεν έχουν πια καθόλου χρόνο και πιστεύει ότι υπάρχει κάτι που παίρνει την ώρα από τους ανθρώπους και δεν έχουν το χρόνο να σκεφτούν και να αποφασίσουν τι είναι σημαντικό και πολύτιμο γι’ αυτούς. Είμαστε συνεχώς απασχολημένοι με τα υλικά αγαθά και δεν βρίσκουμε καθόλου χρόνο για τους εαυτούς μας. Κάπου εκεί ξεκινά και μία ιστορία εγκλήματος η οποία εκτυλίσσεται στην πορεία. Νομίζω ότι υποσυνείδητα, όταν έγραφα αυτό το παραμύθι, είχα στο μυαλό μου το πόσο έχω βαρεθεί να ασχολούμαστε συνέχεια με υλικά αγαθά και ματαιοδοξίες που δεν έχουν νόημα, καταπιεζόμαστε να απαντήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα e–mails σε ελάχιστο χρόνο, να παρακολουθούμε εντελώς ηλίθια προγράμματα στην τηλεόραση. Καταστρέφουμε τον εαυτό μας και την κοινωνία μ’ αυτόν τον τρόπο. Εγώ προσπαθώ να δημιουργήσω ένα μικρό νησάκι τέχνης και να βοηθήσω τους λάτρεις της μουσικής, οπουδήποτε κι αν βρίσκονται, να περάσουν μία πολύ όμορφη ώρα ακούγοντας το άλμπουμ αυτό. Πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι δεν μπορεί να είναι ο μοναδικός στόχος να δουλεύεις 14 ώρες την ημέρα, να απαντάς μέηλ ασταμάτητα, ώσπου σε μερικά χρόνια θα έχεις «καεί» εντελώς, δεν θα έχεις νεύρα και θα είσαι κατεστραμμένος.
Ακούγεσαι πάρα πολύ παθιασμένος που μιλάς γι’ αυτό το θέμα, αλλά πρέπει να προχωρήσουμε! (γέλια) Πες μου λίγο για τους καλεσμένους: πρώτα γράφεις το τραγούδι και μετά βλέπεις ποιες φωνές ταιριάζουν ή έχεις κάποιους στο μυαλό σου και προσαρμόζεις τα κομμάτια πάνω τους;
Οι AVANTASIA είναι ένα συγκρότημα με 2.000 κανόνες και είναι πολύτιμο να δουλεύεις μ’ αυτούς!!! Με κάποιους ανθρώπους, όπως τον Michael Kiske ή τον Bob Catley, όταν έχω μία μελωδία ή μία ιδέα για τραγούδι, ας πάρουμε για παράδειγμα το “When clock hands freeze”, όταν έχω το ρεφρέν στο μυαλό μου, υπάρχει ήδη ο Michael Kiske να το τραγουδάει. Από την πρώτη στιγμή, η έμπνευση για να γράψω αυτό το ρεφρέν είναι ο Kiske και ήδη το τραγουδάει στο μυαλό μου. Ο Michael Kiske και ο Bob Catley έχουν ξεχωριστή θέση στην ιστορία των AVANTASIA και υπάρχουν πολλές στιγμές που τα τραγούδια που συνθέτω, έχουν ήδη τις φωνές τους να υπάρχουν στο μυαλό μου από τις πρώτες κιόλας μέρες του συγκροτήματος. Κάποιες άλλες φορές, γράφω μία μελωδία και την τραγουδάω και προσπαθώ να βρω ποια φωνή ακούω. Ποια φωνή ταιριάζει περισσότερο με το συγκεκριμένο τραγούδι. Έτσι λοιπόν κατέληξα στον Joe Lynn Turner ή στον Biff Byford.
Να σου πω την αλήθεια, όταν άρχισες να φανερώνεις τους τραγουδιστές και τους μουσικούς που συμμετέχουν, τα ονόματα ήταν ο Eric Martin, ο Joe Lynn Turner, ο ντράμερ από τους URIAH HEEP κτλ, και θεώρησα ότι πλέον το πήγαινες καθαρά για μία rock/hard rock opera…
Αν ακούσει κανείς το δίσκο ακόμα και την πρώτη φορά, είναι βέβαιο ότι θα πει πως πρόκειται για ένα πραγματικά heavy άλμπουμ. Από την άλλη όμως, ειλικρινά, δεν ξέρω που να τραβήξω μία γραμμή να πω που τελειώνει το hard rock και που αρχίζει το heavy metal. Η θέση μου είναι ότι υπάρχει η rock/hard rock μουσική και το heavy metal, το speed metal και όλα αυτά, είναι παρακλάδια της και ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο πράγμα. Πάρε για παράδειγμα αυτό: Ο Joe Lynn Turner τραγουδούσε στους RAINBOW, όπως και ο Ronnie James Dio. Ο Turner θεωρείται rock τραγουδιστής και ο Dio, heavy metal τραγουδιστής. Είναι βέβαιο ότι αν βάλεις σε κάποιον που δεν ακούει heavy metal, παραπάνω από τα μισά τραγούδια των RAINBOW με τον Turner, θα σου πει ότι είναι heavy metal.
Ωραία. Αυτά που λέμε τώρα, με οδηγούν στην επόμενη ερώτηση, που έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι EDGUY και οι AVANTASIA ηχούν ολοένα και πιο κοντά…
Οποία έκπληξις!!! Αφού έχουν τον ίδιο συνθέτη! (γέλια)
Πως λοιπόν ξεχωρίζεις ποιο κομμάτι σου θα πάει στους EDGUY και ποιο στους AVANTASIA, από τη στιγμή που οποιοδήποτε τραγούδι θα μπορούσε να ανήκει και στα δύο αυτά συγκροτήματα;
Έχεις δίκιο σ’ αυτό που λες. Η απάντηση είναι ότι δεν ξεχωρίζω ποιο τραγούδι θα πάει σε ποιο συγκρότημα. Ένα τραγούδι των AVANTASIA, δημιουργείται ουσιαστικά κατά τη διάρκεια της παραγωγής του. Έχουμε διαφορετικό ντράμερ, διαφορετικό κιθαρίστα και διάφορους τραγουδιστές, έχουμε ένα όμορφο παραμύθι που είναι η βάση του τραγουδιού και διαμορφώνεται σε ένα τραγούδι των AVANTASIA όταν κάνουμε την ενορχήστρωση και την ηχογράφηση. Η βάση όμως είναι πάντα ένα αξιομνημόνευτο, σπουδαίο κομμάτι. Το γεγονός όμως ότι τις μελωδίες τις γράφω εγώ, οπότε είναι λογικό να μοιάζουν τα τραγούδια με αυτά των EDGUY. Μην ξεχνάς, ότι πολύ τακτικά στις συναυλίες των EDGUY, παίζαμε τραγούδια όπως το “Inside”, το “Avantasia” ή το “Chalice of agony” και ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να υποθέσει ότι ήταν τραγούδια των EDGUY. Από τη στιγμή που τα έπαιζαν οι EDGUY και τα τραγουδούσα εγώ, ακούγονταν σαν EDGUY. Στους AVANTASIA έχουμε άλλους μουσικούς και αυτό κάνει τη διαφορά.
Μου έκανε εντύπωση που συνεργάστηκες σ’ αυτόν το δίσκο με τον Arjen Lucassen, από τους AYREON, ο οποίος επί σειρά ετών κάνει rock όπερες κι εκείνος; Πως λοιπόν αποφάσισες να συνεργαστείς μ’ έναν «ανταγωνιστή»; Το έκανες κάπως σαν «η ισχύς εν τη ενώσει»;
Ο Arjen, την ίδια περίοδο που είχα βγάλει το “The scarecrow”, είχε βγάλει κι εκείνος τη δική του rock opera και όλοι οι δημοσιογράφοι μας ρωτούσαν να πούμε τη γνώμη μας για τη δουλειά του άλλου. Από κάποιο σημείο και μετά, ξέφυγε η κατάσταση, γιατί αντί να διαφημίζουμε τον δικό μας δίσκο, βρισκόμασταν να μιλάμε για τη δουλειά του άλλου. Τον πήρα λοιπόν μία μέρα τηλέφωνο και μιλήσαμε πολύ ώρα, λύθηκαν όποιες παρεξηγήσεις είχαν δημιουργηθεί και μάλιστα τραγούδησα σ’ ένα δίσκο των AYREON. Έφτασε λοιπόν η ώρα να μου ανταποδώσει αυτή τη χάρη ο Arjen και τραγούδησε και στον δικό μου δίσκο. Είναι ανταγωνιστής, λοιπόν, αλλά είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος.
Και πάρα πολύ ψηλός (γέλια).
Ναι, το αντίθετο από εμένα (γέλια).
Χρησιμοποίησες λοιπόν για πρώτη φορά στους AVANTASIA, πραγματική ορχήστρα. Η είδηση είναι όμως ότι την ίδια ορχήστρα την είχες χρησιμοποιήσει παλιότερα για το “Hellfire club” των EDGUY. Πως και δεν είχες βάλει ορχήστρα στους AVANTASIA νωρίτερα; Ένιωθες ότι δεν χρειαζόταν στα παλιά σας κομμάτια;
Το θέμα είναι ότι θεωρούσα ότι είναι ένα μέρος του παζλ που θα ταίριαζε πάρα πολύ στους AVANTASIA. Να το ξεκινήσω έτσι: Όταν έχεις ένα κομμάτι που είναι heavy, γρήγορο, με πολλές πληροφορίες, είναι πολύ δύσκολο για μία ορχήστρα να αναπνεύσει και να ξεδιπλώσει όλοι τη μαγεία της. Σ’ αυτήν την περίπτωση λοιπόν, μπορείς να χρησιμοποιήσεις έναν πληκτρά για να πλησιάσεις αυτόν τον ήχο ή διάφορους ήχους που να μοιάζουν με ορχήστρα. Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο εύκολα όταν έχεις σ’ αυτήν τη θέση έναν άνθρωπο σαν τον Miro Rodenberg, που κάνει τις ενορχηστρώσεις στα πλήκτρα στους AVANTASIA. Γράφοντας τραγούδια σαν το “Spectres” ή το “The mystery of time”, ήξερα ότι υπάρχει ο κατάλληλος χώρος για να υπάρξει ορχήστρα. Όταν είπα την ιδέα μου στον Sascha Paeth, εκείνος μου απάντησε ότι είναι δεν θα ακούγεται η ορχήστρα και μου πρότεινε να εξοικονομήσω χρήματα και αντί για ορχήστρα, να αγόραζα ένα ωραίο αυτοκίνητο! (γέλια) Εγώ ήθελα όμως να κάνω ένα δίσκο που να τον ακούω μετά από χρόνια και να ξέρω ότι έγινε όπως ακριβώς έπρεπε και όπως τον είχα φανταστεί. Αυτό το κάνει πιο πολύτιμο για μένα. Όταν τελειώσαμε τις ηχογραφήσεις, ο Sascha ήταν τόσο χαρούμενος, που μου είπε ότι μπορεί να μην πουλήσουμε παραπάνω δίσκους, αλλά το αποτέλεσμα είναι μαγικό. Μπορείς να ακούσεις το ξύλο από τα όργανα… Μπορείς να ακούσεις τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην πραγματική ορχήστρα και τα samples…
Υπήρξε κάποιος τραγουδιστής που θα ήθελες να έχει τραγουδήσει στους AVANTASIA και συγκεκριμένα σ’ αυτόν το δίσκο και δεν μπόρεσε, είτε επειδή δεν ήθελε, είτε επειδή δεν βόλευαν οι ημερομηνίες;
Πάντα θα συμβαίνουν τέτοια πράγματα, είναι λογικά. Στο συγκεκριμένο άλμπουμ, ήθελα μια φημισμένη Γερμανίδα pop τραγουδίστρια, να κάνει τα γυναικεία φωνητικά στο “Sleepwalking”, αλλά το management της, θεώρησε ότι το τραγούδι ήταν μαλ***α και ήθελαν να το αλλάξω!!! Δεν υπήρχε όμως περίπτωση να αλλάξω δικό μου τραγούδι για κανέναν καλλιτέχνη. Γνωρίζω πολύ καλά τι θέλω από κάθε τραγούδι κι έχω εμπιστοσύνη ότι το “Sleepwalking”, είναι ένα καταπληκτικό τραγούδι. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να κρατήσω την εκτέλεση που είχα στο demo με την Cloudy Yang, που πάντα έβρισκα ότι ήταν μία εξαιρετική προσπάθεια. Αυτό που παραλίγο να μη συμβεί, για άλλους λόγους όμως, ήταν η συνεργασία με τον Joe Lynn Turner, εξαιτίας του τυφώνα που είχε πλήξει την Αμερική τον χειμώνα. Είχαν black out στη Νέα Υόρκη για περίπου δύο εβδομάδες, όταν εκείνος είχε ένα κενό από το πραγματικά εξοντωτικό πρόγραμμά του και δεν υπήρχε ρεύμα ούτε στο σπίτι, ούτε στο στούντιό του. Ευτυχώς όμως, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, μπόρεσε να ηχογραφήσει τα μέρη του, γιατί έχει μία πολύ δυναμική φωνή, που προσθέτει μία νέα προοπτική στον ήχο των AVANTASIA.
Στο “Hellfire club”, είχε τραγουδήσει ο Mille Petrozza των KREATOR. Τον φαντάζεσαι να τραγουδά κάποια στιγμή στους AVANTASIA ή κάποιον άλλον που να έχει πιο ακραία φωνητικά;
Να σου πω την αλήθεια, κάποια στιγμή είχαμε συζητήσει αυτό το ενδεχόμενο. Αν θυμάμαι καλά, την περίοδο του “The scarecrow”. Το πρόβλημα ξέρεις ποιο είναι; Ότι δεν μπορεί να βγάλει τις μελωδίες του Michael Kiske για παράδειγμα, αλλά τις δικές του που συνήθως αποτελούνται από μία μόνο νότα, οπότε είναι για μένα πολύ δύσκολο να γράψω ένα τέτοιο τραγούδι!!! (τρελά γέλια)
Κατάλαβα. Θα πρέπει να του γράψεις όπερα!!!
Είναι πολύ κοντά σ’ αυτό!!! Πέρα από την πλάκα, είναι ένας πολύ αγαπημένος φίλος και θα ήθελα πολύ να συμμετάσχει σ’ έναν δίσκο των AVANTASIA, μόνο που θα πρέπει να βρούμε κάποιο πολύ aggressive σημείο, που να μπορεί να τραγουδά αυτή τη μία νότα που λέγαμε!!!
Θα μπορούσες να τον βάλεις να κάνει απαγγελία…
Ναι, να πει ένα ποίημα στο τέλος του δίσκου! Θα το γούσταρε πολύ!!! (γέλια) Μπορείς να το καταλάβεις και από τα τραγούδια του στους KREATOR ότι είναι ένας πολύ ποιητικός και ρομαντικός τύπος!
Πως σκοπεύεις να παρουσιάσεις live το “The mystery of time”; Ποια θα είναι η μπάντα που θα περιοδεύει μαζί σου;
Η μπάντα θα αποτελείται εκτός από μένα, από τον Sascha Paeth, τον Felix Bohnke, τον Oliver Hartmann, την Amanda Somerville, τον Miro Rodenberg, τον Eric Martin, τον Bob Catley, τον Michael Kiske και τον Ronnie Atkins. Είμαι βέβαιος ότι θα περάσουμε απίστευτα, θα παίζουμε τρεις ώρες και ο κόσμος θα ενθουσιαστεί. Ακούγεται μεγάλη υπόσχεση, αλλά πίστεψέ με, θα είναι μεγάλο όλο αυτό… Δυστυχώς, δεν θα περάσουμε από την Ελλάδα, αλλά δεν είναι δικό μου σφάλμα…
Η παραγωγή λογικά είναι πολύ μεγάλη και το budget πολύ υψηλό για να σας φέρει κάποιος διοργανωτής. Με την κρίση που έχουμε εδώ, δεν το βλέπω σαν πιθανότητα…
Πάνε καλύτερα τα πράγματα εκεί;
Άστο καλύτερα (του εξηγώ εν συντομία κάποια πράγματα).
Όλοι διαμαρτύρονται στη Γερμανία ότι τα πράγματα πάνε χειρότερα και πραγματικά πάνε χειρότερα, αλλά δεν είμαστε ούτε κατά διάνοια σε τέτοια κατάσταση όπως εσείς… Κανείς δεν πεινάει εδώ. Δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα. Ταξιδεύω πολύ και βλέπω καταστάσεις που με κάνουν να λέω με βεβαιότητα ότι οι Γερμανοί υπερβάλλουν σε μεγάλο βαθμό. Δεν μπορούν μία ή δύο χώρες να ελέγχουν τα πάντα και οι υπόλοιποι να υποφέρουν. Θέλω να ελπίζω ότι η Γερμανία θα κάνει ότι μπορεί για να βοηθήσει τους λαούς που το έχουν ανάγκη και θα βαδίσουμε χέρι-χέρι για να βγούμε από τη δύσκολη κατάσταση.
Πριν το τέλος, ας πάμε στο πείραμα του διπλού CD. Ήταν επιτυχημένο εμπορικά; Σε άφησε ικανοποιημένο καλλιτεχνικά;
Με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο, εκτός από ένα πράγμα. Δεν θα κυκλοφορούσα όλο το υλικό την ίδια στιγμή. Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος με κάθε τραγούδι που βρίσκεται και στο “The wicked symphony” και στο “Angel of Babylon”, αλλά βλέποντας τα πράγματα τώρα, θα ήθελα να τα είχα κυκλοφορήσει με διαφορά έξι μηνών το ένα από το άλλο. Όταν έχεις 22 τραγούδια να ακούσεις, είναι πολύ εύκολο τα 5-6 τραγούδια που θα σου αρέσουν λιγότερο μετά την πρώτη ακρόαση, να μην τα ξανακούσεις και να τα χαρακτηρίσεις ως “fillers”. Αυτό δεν είναι δίκαιο, δεν είναι αλήθεια, αλλά μπορώ να καταλάβω τη λογική των ανθρώπων, που βρίσκονται αντιμέτωποι με καινούργιο υλικό διάρκειας δύο ωρών, τη στιγμή που οι rock fans, είναι ικανοποιημένοι με 45-50’ από έναν καινούργιο δίσκο. Τώρα, με δύο ώρες, ήταν βέβαιο ότι θα έβρισκαν ότι η μισή ώρα από το υλικό, ήταν απλά για να γεμίσει το δίσκο. Δεν είναι δίκαιο όμως αυτό και δεν είναι και αλήθεια, όπως σου ξαναείπα.
Ήταν δική σου απόφαση ή της δισκογραφικής σου εταιρίας;
Θα είμαι ειλικρινής μαζί σου. Δεν θυμάμαι ποιανού ιδέα ήταν. Όποιου και να ήταν όμως, δεν ανακατεύτηκα με αυτό, οπότε φταίω σίγουρα κι εγώ. Έτσι όπως το σκεφτόμουν, δεν ήθελα να κυκλοφορήσει ο δίσκος που θα είχα γράψει κάποιους μήνες πριν και θα μου ακούγονταν παλιός… Σίγουρα οι αντιδράσεις θα ήταν ακόμα καλύτερες αν είχαν κυκλοφορήσει χωριστά όμως. Μου άρεσαν πάρα πολύ όμως οι δίσκοι, πήγαμε πάρα πολύ καλά στα charts. Από πλευράς εμπορικής επιτυχίας, δεν μπορώ να έχω παράπονο, αφού πήγαν και οι δύο δίσκοι πάρα πολύ καλά, αλλά από καλλιτεχνικής άποψης, μάλλον δεν έπρεπε να τα κυκλοφορήσω μαζί και τα δύο άλμπουμ.
Ευχαριστώ πάρα πολύ γι’ αυτήν την κουβέντα. Ελπίζω να τα πούμε σε κάποιο φεστιβάλ.
Εγώ σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ. Είναι χαρά μου κάθε φορά που μιλάμε και αν έρθεις σε κάποιο από τα φεστιβάλ που παίζουμε, μη διστάσεις να έρθεις να τα πούμε.
Σάκης Φράγκος
Δισκογραφία:
“The metal opera” (2001)
“The metal opera part II” (2002)
“The scarecrow” (2008)
“The wicked symphony” (2010)
“Angel of Babylon” (2010)
“The mystery of time” (2013)
Line-up:
Tobias Sammet – φωνητικά, μπάσο
Sascha Paeth – κιθάρα
Russell Gilbrook – ντραμς
Miro Rodenberg – πλήκτρα
+ guests
