Να και μια συναυλία, που απέδειξε ότι οι σχέση κοινού και συγκροτημάτων χτίζονται σε στέρεες βάσεις όταν ο απόηχος των αρχικών εμφανίσεων είναι μεγάλος. Η αποθέωση που γνώρισαν από 700 και πλέον οπαδούς τους εκείνη τη βραδιά θα οδηγήσει στο απώτερο παρελθόν την επανεμφάνιση τους σε μικρούς χώρους όπως το ΑΝ club που φιλοξένησε τους ELUVEITIE και το 7 Sins τους SABATON. Αμφότερες αυτές οι εμφανίσεις θα μνημονεύονται από τους «παλιούς» των επόμενων επανεμφανίσεων τους ως θρυλικές. Κι αυτή η βραδιά, όμως, θα μείνει χαραγμένη ως θρυλική…
Τηρώντας κατά γράμμα το χρονοδιάγραμμα, οι νεαροί WISDOM παρουσίασαν τη δική τους εκδοχή “true metal”, ξεσηκώνοντας τον κόσμο για περίπου μισή ώρα. Ευτυχώς για εκείνους δε χρειαζόταν το “Wasted years”εμβόλιμα για να προκληθεί ενδιαφέρον στον κόσμο, αλλά αρκούσε η ενέργεια και το πάθος των Ούγγρων. Το αν αρκεί δεν ξέρω πέρα από το γεγονός ότι οι συνθέσεις άφησαν αυτή τη γλυκόπικρη αίσθηση στο τέλος, που έχουν στο σύνολο τους όλα αυτά τα group που αντλούν έμπνευση από μουσικές που δεν έχουν βιώσει. Κι εκεί θαρρώ πως κρύβεται το γιατί δεν έχουν καταφέρει κάτι παραπάνω, αν και έχουν κυκλοφορήσει δύο full length δίσκους.
Οι ELUVEITIE είχαν πολύ μεγάλο μέρος του κοινού συνειδητά μαζί τους. Το folk στοιχείο στον ήχο τους και στον χαρακτήρα της μπάντας παίζει καθοριστικό ρόλο, κάτι που δε με εξέπληξε. Στην εμφάνιση τους ήταν τουλάχιστον καταιγιστικοί, παίζοντας ουσιαστικά πάρα πολύ με το groove και τις μεγάλες ταχύτητες, βάζοντας εμβόλιμα όλα τα διαθέσιμα όργανα που είχαν επί σκηνής. H απουσία της Anna Murphy λόγω ασθένειας πέρασε ουσιαστικά απαρατήρητη, επιβεβαιώνοντας το πόσο δεμένοι είναι ακόμα κι αν κάποιος από το οχταμελές line up απουσιάζει!
Ο Chrigel Glanzmann με τα ακραία φωνητικά του και την συνεχή του κίνηση πάνω στη σκηνή, κατάφερνε να ξεσηκώνει διαρκώς τον κόσμο ακόμα και όταν έπαιζε τη φλογέρα του μαζί με τον Päde Kistler, που είχε αναλάβει και την πίπιζα. Τα όργανα αυτά μαζί με το βιολί της Meri Tadic ευτυχώς δε χάθηκαν κάτω από τον εκκωφαντικό ήχο τους, στον οποίο δέσποζαν τα υπόλοιπα όργανα. Ευτυχώς ο διαχωρισμός ήταν επαρκής για να μπορέσει ο κόσμος να μεταφερθεί στον folk χαρακτήρα τους, όπως έχει ξεδιπλωθεί στα 10 χρόνια της, μέχρι τώρα, πορείας τους. Από τα 5 albums τους επέλεξαν τα “Helvetios”, “Luxtos”, “Thousandfold”, “Neverland”, “Santonian Shores”, “Home”, “Inis Mona”, “The Uprising”, “Uxellodunon”, “Havoc” και “Tegernakô”.
Οι Ελβετοί με αυτή την ωριαία εμφάνιση πέτυχαν να κερδίσουν τις εντυπώσεις σε μια βραδιά που σίγουρα ανήκε στους SABATON. Επιπροσθέτως έδειξαν ότι το folk στοιχείο σήμερα μπορεί να συνυπάρξει με πιο ακραία μουσική και φυσικά με ακραία φωνητικά. Στα σημεία που τα πνευστά και το βιολί ήταν απόντα, ήταν σαφές ότι η βάση της μουσικής τους είναι το «μοντέρνο» metal με πολλά κοψίματα, πολύ groove και πολλά γρήγορα σημεία με ακραία φωνητικά. Αυτό το πλαίσιο ανατρέπει πλήρως την εικόνα που είχε προσδοθεί στα early 90s, όταν τα folk στοιχεία άμβλυναν σε μεγάλο βαθμό τον metal χαρακτήρα των συνθέσεων. Οι ELUVEITIE μπορούν να παινεύονται πως ανέτρεψαν αυτόν τον άγραφο κανόνα και είναι, ίσως, το μυστικό της επιτυχίας τους!
Λευτέρης Τσουρέας
Πόλεμος!!!!!! Μόνο έτσι θα μπορούσα να περιγράψω αυτό που επί 90 λεπτά επικράτησε στο Fuzz, με την έλευση του τυφώνα SABATON επί σκηνής! Τέταρτη φορά που παρακολουθώ live των Σουηδών από το 2007 μέχρι σήμερα και ειλικρινά ούτε τα χρόνια ούτε η πρόσφατη μαζική αλλαγή μελών φαίνεται ικανή να κάμψει την προέλαση των Σουηδικών ερπυστριοφόρων!!! Η ώρα είναι μερικά λεπτά πριν της 22.30 όταν το “Final Countdown” των συμπατριωτών τους EUROPE γεμίζει των συναυλιακό χώρο του Fuzz (βλέπεις το προνόμιο να ξεχωρίζουν τα συγκροτήματα σε “poser, “black”, “epic”, “death”, είναι Ελληνικό προνόμιο….). Ακολουθεί η εισαγωγή “The March To War” και οι SABATON είναι στο μονοπάτι του πολέμου με εμπροσθοφυλακή το νεότερο session (;;;) μέλος τους, τον Snowy Shaw (KING DIAMOND, THERION, DREAM EVIL, NOTRE DAME, MEMENTO MORI κ.α.) που παίρνει τη θέση του πίσω από τα drums (κάτι που οι παλιοί είχαμε να το δούμε από το live του King Diamond to 1990 στο Ρόδον).
Το “Ghost division” ξεκινά και μόνο ghosts δεν βλέπουμε μπροστά μας, αλλά πέντε δαίμονες που σαρώνουν την σκηνή, σφίγγουν τα χέρια του κόσμου στις πρώτες σειρές και είναι αποφασισμένοι να κατακτήσουν το κοινό, που απλά συμπαρασύρεται από την ενέργειά τους. Εμβληματική φιγούρα, σίγουρα, ο frontman των SABATON, Joakim Brodén, που μας παρακολουθεί χαμογελαστός πίσω από τα σκούρα γυαλιά του, βλέποντας ότι ο ιδρώτας που κυλά στο πρόσωπο του από δεύτερο κιόλας κομμάτι, βρίσκει ανταπόκριση στο κοινό. Ο μπασίστας τους Pär Sundström μοιάζει σαν μικρό παιδί σε παιδική χαρά, τραγουδά, κάνει γκριμάτσες, γράφοντας ταυτόχρονα και αυτός χιλιόμετρα τρεξίματος πάνω στο όχημα των SABATON.
Οι “πυροβολισμοί” δεν σταματούν, καθώς τραγούδια όπως “Carolus Rex”, “Cliffs Of Gallipoli”, “Into The Fire” (μετά από επιλογή “δια βοής” του κοινού με το “Attero Dominatus”), “40:1”, “Lion From The North”, “Uprising” (επίσης μετά από ψηφοφορία έναντι του “Midway”), “Swedish Pagans” και φυσικά το “Art Of War” με τα ηχογραφημένα keyboards να “παίρνουν κεφάλια”, τροφοδοτούν με ενέργεια τους “πολεμοχαρείς” Σουηδούς και οδηγούν τον κόσμο σε υστερία ιαχών στην ανάπαυλα κάθε τραγουδιού. Μετά από ένα σύντομο λόγο του Joakim σχετικά με την ευκαιρία να βρεθεί στις Θερμοπύλες και το μνημείο του Λεωνίδα και των τριακοσίων, ένα από τα τρία μέρη σε ολόκληρο τον κόσμο που, σύμφωνα με τον ίδιο, ήθελε να επισκεφτεί, ήρθε η στιγμή που όλοι περίμεναν και αγωνιούσαν, μιας και το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν εκτός playlist σε όλη την Ευρωπαϊκή περιοδεία τους. Φυσικά και δεν γινόταν να μην παιχτεί αυτό το τραγούδι στην Ελλάδα και το “Coat Of Arms” δημιουργεί πανδαιμόνιο στον κόσμο που τραγουδά κάθε στίχο υψώνοντας τις γροθιές του στους εκστασιασμένους Σουηδούς! Και εκεί που πιστεύουμε ότι όλα έχουν ένα όριο, έρχεται η σειρά του “Primo Victoria” και όλα μοιάζουν σαν να βρισκόμαστε στα πρώτα λεπτά του live με συγκρότημα και κοινό να χοροπηδά στο ρυθμό του τραγουδιού! Το τέλος της εμφάνισης βρίσκει το συγκρότημα και κοινό να τραγουδά το “Metal Crue” (μετά από την αναφορά για τον Έλληνα που τους ακολουθεί στα live τους, έχοντας παρακολουθήσει μέχρι τώρα 37(!!!) live), ένα τραγούδι για τον κόσμο που βρίσκεται εκστασιασμένο κάτω από τη σκηνή και “όχι ένα πολεμικό κομμάτι” όπως τονίζει ο Joakim.
Ένα εξαιρετικό live, με ένα εκρηκτικό playlist αλλά με ένα ακόμα εκρηκτικότερο συγκρότημα επί σκηνής. Όσοι παρευρέθησαν εκείνο το βράδυ, σίγουρα απέκτησαν νέο μέτρο σύγκρισης πως πρέπει να είναι ένα heavy metal γκρουπ επί σκηνής, εάν θέλει να πραγματικά να τιμήσει τον εαυτό του σαν συγκρότημα αλλά κυρίως αυτούς που τον ακολουθούν. Και όλα αυτά τη στιγμή που φώτα και εξοπλισμός που κουβαλάνε στην περιοδεία τους έμειναν κλειδωμένα στα φορτηγά τους που καθηλώθηκαν από κακοκαιρία και δεν μπόρεσαν να φτάσουν εγκαίρως.
Οι SABATON κατάφεραν μέσα σε 3 χρόνια, να δεκαπλασιάσουν τον κόσμο που παρακολούθησε live τους στην Ελλάδα (μόλις 100 άτομα το 2009) και να πολλαπλασιάσουν τους οπαδούς τους σε όλες τις χώρες, κερδίζοντας το εισιτήριο σαν το support group των IRON MAIDEN στην επικείμενη περιοδεία τους σε λίγους μήνες. Μάλλον έχουν βρει τον τρόπο και αυτός δεν πρέπει να αναζητείται πουθενά. Η μουσκεμένη από ιδρώτα μπλούζα του Joakim στο τέλος της εμφάνισης έχει την απάντηση.
Συγχαρητήρια στη διοργανώτρια εταιρία για την ΑΡΤΙΑ διοργάνωση, αλλά και την κίνηση να φέρει κάποια γκρουπ που επιτέλους είναι στην άνοδο τους. Ευχές για αντίστοιχη συνέχεια.
Πέτρος Καραλής
Φωτογραφίες: Πετρος Καραλής
