Είναι οξύμωρο να παίρνεις στα χέρια σου δίσκους που εκφράζουν την μελαγχολική διάθεση σου και να έχεις ένα χαμόγελο που θα ζήλευε και ο Τζόκερ (του Jack Nicholson). Άλλη μια λοιπόν κυκλοφορία που κινείται στα μελωδικά doom/death μονοπάτια, αυτή τη φορά από τους Ολλανδούς OFFICIUM TRISTE. Αν και γερόλυκοι, ομολογώ ότι δεν έτυχε να έχω ακούσει ούτε νότα μέχρι τώρα (κακώς!)… ποτέ δεν είναι αργά όμως. Η μπάντα κυκλοφορεί στις 18 Μαρτίου την 5η κατά σειρά full length δουλειά της, στα σχεδόν 20 χρόνια καριέρας, με τίτλο “Mors viri” (θανατηφόρος ιός αν δεν κάνω λάθος), υπό τη στέγη της Hammerheart Records.

Οι Ολλανδοί, όπως και οι ίδιοι δηλώνουν, είναι οπαδοί του doom των 90’s που έπαιζαν μπάντες μεγαθήρια του είδους, όπως MY DYING BRIDE, ANATHEMA και ΚΑΤΑΤΟΝΙΑ. Εκεί κάπου κυμαίνεται και ο ήχος τους. Από το πρώτο κιόλας τραγούδι με τίτλο “Your fall from grace”, παίρνεις μια γεύση από αργόσυρτες μελωδίες, με συνοδεία πλήκτρων στο (πολύ) background και φωνητικά (όχι και πρώτου επιπέδου) σε στυλ απαγγελίας, μέχρι που μπαίνουν τα brutal, που εκεί δε παίζεται ο frontman. Τρομερή χροιά που βγαίνει αβίαστα. Δε κολλάω πολύ στα καθαρά, που ακούμε και παρακάτω αλλά όχι σε απαγγελτικό ύφος, γιατί κάπως έτσι ήταν και αυτά των ANATHEMA πριν το “Alternative 4”… Μην σας πω ότι μετά από μερικές ακροάσεις μου μένουν στο μυαλό πιο πολύ, αφού έχουν μοναδική χροιά. Μουσικά, πέρα από τις doom “ταχύτητες”, υπάρχουν αρκετές mid–tempo στιγμές, καθώς και solos. Φυσικά τα αργόσυρτα riffs όμως είναι αυτά που σε ”τραβούν” και σου μένουν στο μυαλό. Έχουν πετύχει ιδανικό ήχο στη παραμόρφωση… Ογκώδες όταν πρέπει, “γλυκό” όπου χρειάζεται. Το καλό με τους OFFICIUM TRISTE είναι ότι δεν “πλατειάζουν”… Ξέρουν πότε και πώς να κλείσουν ένα κομμάτι, οπότε σίγουρα δε βαριέσαι. Στα σχεδόν 50 λεπτά του δίσκου, δε θα βρείτε έστω ένα τραγούδι που να φαίνεται ότι μπήκε απλά για filler. Αυτά που ξεχωρίζω είναι το “Like Atlas” που κλείνει το δίσκο και το “The wounded and the dying” (φέρνει στο μυαλό SWALLOW THE SUN).

Αν σας αρέσει το “Serenades” των ANATHEMA, οι δύο πρώτοι δίσκοι των ΚΑΤΑΤΟΝΙΑ, καθώς και οι πρώιμοι MY DYING BRIDE, σπεύσατε. Ανυπομονώ να βρω χρόνο να ακούσω όλη τη δισκογραφία τους (νοιώθω άσχημα που δεν το έχω ήδη κάνει και γράφω κριτική). Αν είναι στο ίδιο επίπεδο, θα είμαι ένας πολύ ευτυχισμένος μελαγχολικός μεταλλάς. Thumbs up στους Ολλανδούς για μια πολύ καλή και ουσιαστική κυκλοφορία.

8 / 10

Υ.Γ. Ο μπασίστας είναι ολόιδιος ο Hamish Glencross (MY DYING BRIDE, VALLENFYRE)… μα ολόιδιος!

Γιώργος Δρογγίτης