Δύο χρόνια πριν, κάποιος φίλος μου είχε προτείνει να ακούσω τους Αμερικάνους JOLLY, λέγοντάς μου ότι θα μου αρέσουν σίγουρα γιατί δεν είναι το συνηθισμένο progressive σχήμα. Όντως, άκουσα το “The audio guide to happiness part I” και δεν απογοητεύτηκα. Φρέσκος ήχος, με πάμπολλες, ετερόκλητες επιρροές, που άφηνε ένα πολύ μεγάλο παράθυρο αισιοδοξίας για το μέλλον, ότι μπορούμε να ακούσουμε κάτι πολύ σπουδαίο από δαύτους. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Mike Portnoy τους επέλεξε να ανοίξουν τη συναυλία των FLYING COLORS στη Νέα Υόρκη, έχοντας ακούσει εκείνο το άλμπουμ, καθώς και το ντεμπούτο τους “Forty–six minutes, twelve seconds of music”.
Δύο χρόνια πέρασαν από το πρώτο μέρος του “The audio guide to happiness” και στα τελειώματα των ηχογραφήσεων, τυφώνας χτύπησε το στούντιό τους, καταστρέφοντάς τους ολοσχερώς τον εξοπλισμό, αλλά χάρη σε μία fund–raising καμπάνια (που έχει σώσει πολλούς καλλιτέχνες τον τελευταίο καιρό), βρήκαν τα απαραίτητα χρήματα για να πάρουν καινούργια μηχανήματα και ιδού το νέο τους δημιούργημα. “The audio guide to happiness part II”. Δεν είναι πολλές οι φορές που μου τυχαίνει να θέλω να γράψω μία παρουσίαση δίσκου και ακούγοντας το άλμπουμ (σ.σ. πάντα γράφοντας μία παρουσίαση, ακούω ταυτόχρονα τον δίσκο για τον οποίο γράφω), παρατούσα το πληκτρολόγιο και αφηνόμουν στη μουσική των JOLLY. Το πρώτο συγκρότημα που μου ήρθε στο μυαλό, είναι οι PAIN OF SALVATION, στους δύο-τρεις πρώτους δίσκους. Όταν είχαν εκείνη την αθωότητα, που τους επέτρεπε να συνδυάζουν στη μουσική τους, όσα περισσότερα πράγματα μπορούσαν, κάνοντάς την πραγματικά προοδευτική. Οι JOLLY εδώ, μας φέρνουν στο μυαλό τους αγαπημένους Σουηδούς, αλλά σίγουρα και τους Νορβηγούς LEPROUS, των οποίων το “Bilateral” λατρεύω και ανυπομονώ να ακούσω το νέο τους άλμπουμ, “Coal”.
Μπορούν και συνδυάζουν το progressive rock, με βαρύ metal ήχο. Τους MESHUGGAH και τον Devin Townsend με τους FAITH NO MORE και τους SPOCK’S BEARD. Ακούγεται φιλόδοξο; Για δοκιμάστε τραγούδια όπως το “Firewell”, το “The grand utopia” ή το “Despite the shell” και το video clip “Dust nation bleak” και πείτε μου πόσα χρόνια έχετε να ακούσετε τόσο επιτυχημένη μίξη μουσικών ειδών, με τελικό αποτέλεσμα έναν εντελώς προσωπικό ήχο. Δηλώνω ενθουσιασμένος με τους JOLLY και μακάρι να είχαμε την ευκαιρία να ακούμε πιο τακτικά σχήματα σαν αυτούς και τους LEPROUS.
8,5 / 10
Σάκης Φράγκος
