Μια πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα από τη Γερμανία, με όνομα που μπορεί να μπερδέψει όσους γνωρίζουν το “Castles” των Αμερικάνων BLACKLANDS που είναι doom. Η πεντάδα μου άφησε ανάμικτα συναισθήματα ακούγοντας το ντεμπούτο τους.
Από την μια φαίνεται για μια παρέα που έχει αγαπήσει έντονα το progressive rock και metal. Φανερώνουν επιρροές από PINK FLOYD και MARILLION, μέχρι τους (που τους θυμηθήκαμε?) HEIR APPARENT. Περίεργο αλλά σαγηνευτικό. Η παρουσία της Moja Nardelli παραπέμπει σε αρκετά female–fronted συγκροτήματα. Εκεί, ανάλογα με το τραγούδι, μου ήρθαν στο μυαλό από GATHERING μέχρι NIGHTWISH της τελευταίας εποχής. Ανάμεσα σε όλα αυτά, υπάρχουν και αρκετά κλασικά metal σημάδια, (όπως το “I can hear your heart” που ξύπνησε τους SAVATAGE μέσα μου) που με δυσκολεύουν να προσδιορίσω το ύφος τους. Βέβαια, υπάρχουν αρκετές επιρροές κι από DREAM THEATER αλλά αυτοί χωράνε παντού.
Από την άλλη, λίγο η έλλειψη προσωπικότητας και κάτι η ερασιτεχνική παραγωγή (για τις μέρες μας), μου θύμισε τα ατελείωτα demo–CD που ακούγαμε την δεκαετία του ’90. Υπάρχουν αρκετές καλές ιδέες, αλλά χάνονται ανάμεσα στις ανακυκλώσεις. Είμαι κάθετος, πως είναι αχρείαστο το ντεμπούτο σου να έχει 80 λεπτά μουσικής. Σε 50, μπορείς να φανερώσεις χαρακτήρα.
Κάθε μια από τις 12 συνθέσεις είναι όμορφη κι ευχάριστη. Όμως σε κάθε μια από αυτές έπιασα τον εαυτό μου να προσπαθεί να καταλάβει, σε ποιο(α) άλλο(α) τραγούδι(α) πατάει.
Έτσι έμεινα με μια περιορισμένη αισιοδοξία για την απήχηση του “A new dawn”. Ακόμα και με τις συμμετοχές του Lennie Rizzo των EXXPLORER και του Terry Gorle των HEIR APPARENT, δεν ανεβαίνει το επίπεδο. Το “Power play” στο οποίο θα τους ακούσετε, διακρίνεται περισσότερο για την 15άλεπτη διάρκειά του, παρά για τη μαγεία του. Παραέχει έντονες αντιγραφές για να το πετύχει. Ίσως στο μέλλον.
5 / 10
Γιώργος Κουκουλάκης
