Όταν μου ανατέθηκε να γράψω την κριτική για το νέο άλμπουμ των ODD DIMENSION, ομολογώ δεν τους είχα ξανακούσει ούτε σαν όνομα. Αναγκαστικό το ψάξιμο λοιπόν και για να αποκτήσω μία σαφέστερη εικόνα για το σχήμα, άκουσα πρώτα το ντεμπούτο άλμπουμ του, “Symmetrical” (2011). Εκεί, οι Ιταλοί, έπαιζαν ένα progressive metal χωρίς κάτι το ιδιαίτερο ως προς την πρωτοτυπία αλλά και το τελικό αποτέλεσμα. Κάπως επιφυλακτικά λοιπόν, έκατσα να ακούσω το δεύτερο άλμπουμ τους, “The last embrace to humanity”.
Και μπορεί η αρχή και συγκεκριμένα τα 3 πρώτα κομμάτια (τα οποία πέραν κάποιων πάρα πολύ ωραίων σημείων και εναλλαγών, στο σύνολό τους είναι απλά συμπαθητικά) να μη με ενθουσίασε, η συνέχεια όμως ήταν κατά πολύ καλύτερη.
Οι ODD DIMENSION σε αυτό το άλμπουμ αφήνουν το progressive metal κάπως στην άκρη και επικεντρώνονται περισσότερο σε πιο progressive rock φόρμες, με τις μεταλλικές πινελιές να υπάρχουν για να κάνουν πιο ενδιαφέρον το εγχείρημα και τον ήχο τους κατά πολύ πιο προσωπικό. Η μουσική τους έχει σα βάση τη μελωδία, το groove, αλλά και την δημιουργία ηχοτοπίων, με το άλμπουμ να κινείται σε πιο mid tempo ταχύτητες με κάποια πιο γρήγορα ξεσπάσματα. Χαρακτηριστικό είναι ότι το πιο heavy και γρήγορο κομμάτι τους είναι το τελευταίο του δίσκου.
Από το εξαιρετικό μελωδικό και με έντονο το rock στοιχείο, μπαλαντοειδές “It’s so late” (με τη συμμετοχή του γνωστού μας από τους VISION DIVINE και SECRET SPHERE, Michelle Luppi στα φωνητικά) και μετά, το άλμπουμ δείχνει το προς τα πού θα έπρεπε να κινηθεί από εδώ και πέρα η μπάντα. Η μπαλάντα “Another time”, είναι το δικό τους “Another day” των DREAM THEATER (στην πιο prog rock μορφή του και φυσικά χωρίς να συγκρίνεται σε καμία περίπτωση), το “Fortune and pain” ανεβάζει την ένταση με τον μοντέρνο χαρακτήρα του, για να ακολουθήσει ακόμα μία μπαλάντα, το “The new line of time”, για να δείξει ότι σε τέτοια κομμάτια ειδικά, η μπάντα «το έχει» για τα καλά. Το άλμπουμ κλείνει πολύ ωραία με το prog/power “Far from desire”, το οποίο αφήνει την πιο βαριά και ποικιλόμορφη σε ένα κομμάτι εκδοχή της μπάντας ως τελευταία εικόνα και είναι επίσης από τα highlights του άλμπουμ.
Οι ODD DIMENSION δημιούργησαν ένα άλμπουμ που πιστεύω θα ικανοποιήσει τους οπαδούς του progressive ήχου γενικότερα. Ωραία παραγωγή, ωραία παιξίματα, πολύ καλές εναλλαγές σημείων, με τα φωνητικά να μπορούσαν να είναι καλύτερα (αν και στα μη metal σημεία και κομμάτια είναι πολύ καλύτερα). Άλμπουμ που ακούγεται ευχάριστα και δείχνει ότι η μπάντα θα μας απασχολήσει με την επόμενη κυκλοφορία της. Ένα βήμα τη φορά λένε, και οι Ιταλοί το πάνε μια χαρά για αρχή.
7 / 10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
