Πάντα είχα την απορία, πώς στην Ελλάδα, μία χώρα που λατρεύει (ή λάτρευε για να είμαστε πιο ακριβείς) όσο λίγες τον ήχο των HELLOWEEN και το power metal γενικά, οι MASTERPLAN δεν είχαν ποτέ ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία. Προσωπικά, θεωρώ το “Aeronautics” ως έναν από τους 3-4 κορυφαίους power metal δίσκους όλων των εποχών, αλλά αυτά είναι γούστα, όπως και να έχει. Το ζήτημα είναι ότι ο Roland Grapow, με πολλά χρόνια συμμετοχής στους HELLOWEEN, έχει απομείνει μόνος πλέον, μαζί με τον πληκτρά Axel Mackenrott από την αρχική σύνθεση, αφού ο «πολύς» Jorn Lande, φαίνεται ότι έφυγε οριστικά και αμετάκλητα από το γκρουπ (είχε φύγει και πριν μερικά χρόνια, όταν οι MASTERPLAN είχαν βγάλει το “MKII” με τον Mike DiMeo των RIOT στα φωνητικά). Ο λόγος φαίνεται ότι είναι η αδυναμία του Lande να περιοδεύσει, αφού συμμετέχει και σε πολλά άλλα σχήματα/projects, κάτι που μπορεί στουντιακά να βοηθούσε το σχήμα, αλλά αν δεν περιοδεύεις, είσαι καταδικασμένος, πόσο μάλλον σ’ αυτό το επίπεδο.
Το μεγάλο ερώτημα λοιπόν, είναι, υπάρχει ζωή στους MASTERPLAN μετά τον Lande; Τις 3-4 πρώτες φορές που άκουσα το δίσκο, η απάντησή μου ήταν αρνητική. Όσο όμως το άκουγα περισσότερο, ο νέος τραγουδιστής, Rick Altzi (AT VANCE), δείχνει να «το έχει». Σε κάποια σημεία μοιάζει με τον Lande, αλλά όταν βάζει γρέζι, μοιάζει περισσότερο με τον μεγάλο Jeff Scott Soto, παρά με τον Νορβηγό προκάτοχό του, ο οποίος μπορεί να είναι από τις σπουδαιότερες σύγχρονες φωνές, αλλά η εμμονή του με τον Coverdale στην αρχή και τον Dio τα τελευταία χρόνια, κάπου τον κρατάει στάσιμο και αυτό φαίνεται και στους σόλο δίσκους του που εσχάτως είναι ο ένας πιο μέτριος από τον άλλο. Συνθετικά, οι MASTERPLAN κινούνται στα κλασικά τους επίπεδα, δηλαδή ρυθμικό, «γκρουβάτο» power metal, με prog πινελιές και απίστευτα πιασάρικα ρεφρέν.
Το πρώτο τραγούδι που διέρρευσε σαν lyric video, το “The game”, με είχε παγώσει λίγο, το πρώτο single όμως, “Keep your dream alive” με έβαλε στη θέση μου. Τα δύο τραγούδια όμως που είναι η κολώνα του “Novum initium”, είναι το “No escape”, που θα μπορούσε να είναι το νέο “Back for my life” και φυσικά το πιο απαιτητικό τραγούδι που έχουν γράψει, το δεκάλεπτο ομώνυμο, που κλείνει το άλμπουμ. Είναι δεδομένο, ότι 3-4 τραγούδια είναι λιγότερο καλά, αλλά όλο το κλίμα του δίσκου, μου δείχνει ότι η μπάντα βγάζει υγεία και είναι έτοιμη για μία νέα αρχή (όπως λέει και ο τίτλος του δίσκου, αν ξεσκόνισα καλά τα λατινικά μου από την περίοδο της τιμημένης τρίτης δέσμης πριν από 20 και πλέον χρόνια, πια).
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο μπάσο είναι πλέον ο Jari Kainulainen (ex–STRATOVARIUS, DEVIL’S TRAIN) και στα ντραμς ο Martin Skaroupka (CRADLE OF FILTH). Τελικά, αποδεικνύεται ότι πολλά «ονόματα» σε ένα γκρουπ, δεν φέρνουν απαραίτητα την ευτυχία. Υπενθυμίζουμε, ότι εκτός του Jorn Lande, πολύ σημαντικό ρόλο έπαιζαν παλιότερα ο πρώην ντράμερ των HELLOWEEN, Uli Kusch, αλλά και το «τέρας», Mike Terrana. Τώρα, που το απόλυτο αφεντικό, δείχνει να είναι ο Grapow, οι MASTERPLAN ακούγονται αρκετά σφιχτοί, με ακόμα πιο σαφή κατεύθυνση στον ήχο τους και από τη στιγμή που μπορούν να ξαναπεριοδεύσουν, ποιος μπορεί να πει ότι οι αλλαγές είναι για χειρότερο;
7 / 10
Σάκης Φράγκος
