Τελευταία μέρα και γεμάτη δυσκολίες. Μπάντες που θέλω να δω παίζουν ταυτόχρονα και δεν μπορώ να αποφασίσω…
Αρχίσαμε με ό,τι πιο αντι-συναυλιακό γίνεται: LEPROUS και MASTERS OF REALITY στον μεσημεριανό ήλιο.
Οι μεν νεαροί, τους οποίους έβλεπα για πρώτη φορά ήταν καταιγιστικοί και άκρως τεχνικοί. Παίζουν χρόνια μαζί και παρά τις πολύπλοκες συνθέσεις τους έχουν απίστευτο δέσιμο που μεγάλες μπάντες θα ζήλευαν.
Οι δε Αμερικάνοι, με το αργόσυρτο rock τους, groove- αραν άγρια. Δεν το συστήνω σε κανένα να τους δει στον ήλιο, γιατί μιλάμε για τρελό λιώσιμο.
Η συνέχεια ευτυχώς μας ανέβασε το κέφι. Μεγάλη αντίθεση οι BLOODBOUND αλλά άξιζαν το χρόνο μας. Οι μουσικοί έχουν αρκετή εμπειρία και βγάζουν ενέργεια στην μπάντα. Έπαιξαν αρκετά καλά και μου έκανε εντύπωση πόσος κόσμος φορούσε τα μπλουζάκια τους.
Από τα highlights του τετραημέρου, ήταν οι ΚREATOR. Τρομερή ενέργεια που μεταδόθηκε στο κοινό και μεταφράστηκε σε ένα τεράστιο moshpit. Οι Γερμανοί έπαιξαν μπροστά σε τουλάχιστον 10 χιλιάδες κόσμο και απέδειξαν γιατί είναι εν ολίγοις η καλύτερη Ευρωπαϊκή thrash μπάντα. Είχα και καλή παρέα παρακολουθώντας τους με 2 Σουηδούς φίλους και τον Mikael Stanne, που είχε μόλις επιστρέψει από το Dubai!
ACCEPT. Εγγύηση. Παλιά (“Restless and wild”, “Breaker”, “Balls to the wall”, κλπ) ανάμεσα στα πολλά νέα.
Το φεστιβάλ έκλεινε με 3 συγκροτήματα που όλοι πρέπει να δουν τουλάχιστον μια φορά. Οι SKID ROW ακόμα και στους επικριτές τους αποδεικνύουν κάθε φορά, πως είναι από τους πιο δραστήριους κάθε φορά που ανεβαίνουν στη σκηνή. Ακόμα κι όταν παίζουν μπαλάντες όπως το “I remember you”, σε ξεσηκώνουν.
Οι RUSH ως πραγματικοί headliners συνδύασαν ποιοτική μουσική, τέλεια εκτέλεση και επιβλητικό σόου. Κουβάλησαν ολόκληρο το σκηνικό της περιοδείας τους, στο μοναδικό φεστιβάλ που έπαιξαν. Ήταν πραγματικά χορταστικοί και κάλυψαν σχεδόν ολόκληρο το σετ της περιοδείας δίχως διάλειμμα.
Αφού οι Καναδοί είχαν ζητήσει να παίξουν νωρίτερα, το φεστιβάλ έκλεισε με τον θίασο του Tobias Sammet. Οι AVANTASIA ήταν χορταστικοί. Με θεατρικό σχεδόν τρόπο παρουσίασαν αποσπάσματα από ολόκληρη την δισκογραφία τους μαζί με τους Eric Martin, Michael Kiske, Ronnie Atkins και Bob Catley.
Όπως διαπιστώσατε, υπήρξαν πολλές καλές εμφανίσεις, πολλά αξιόλογα συγκροτήματα. Αυτά σε ένα τεράστιο χώρο, στην καταπράσινη εξοχή του Solvesborg, με υπέροχο καιρό (στο μεγαλύτερο μέρος του) και γελαστό κόσμο.
Μέχρι του χρόνου πάλι…
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
