Έχουν περάσει σχεδόν 4 μήνες από τότε που είχα τη τιμή να κάνω του review της επανακυκλοφορίας του full length ντεμπούτου των SEPTIC FLESH “Mystic places of dawn”. Η Season of Mist συνεχίζει να ξαναφέρνει στην επικαιρότητα τις παλιές δουλειές της μπάντας, δραττόμενη την τεράστια -και όχι άδικα- επιτυχία του “The great mass”. Σειρά παίρνει η 2η τους full length δουλειά, το θρυλικό “Έσοπτρον” του 1995.
Ο Χρήστος δεν είναι πια στο line up (προσωρινά), αφού βρισκόταν στο εξωτερικό για τις μουσικές σπουδές του. Ο Σπύρος και ο Σωτήρης έχουν αναλάβει εξ ολοκλήρου τη μπάντα. Και πάλι πίσω από τη κονσόλα σε συνεργασία με το συγκρότημα, βρίσκεται ο Magus Wampyr Daoloth (NECROMANTIA, THOU ART LORD, ex-ROTTING CHRIST, ex-N.A.O.S. κτλ), κατά κόσμων Γιώργος Ζαχαρόπουλος, ενώ και πάλι βρίσκονταν υπό τη σκέπη της Γαλλικής Holy Records.
Σε αντίθεση με το προκάτοχο του, στο “Έσοπτρον” οι ταχύτητες πέφτουν αισθητά. Γίνονται πολύ πιο μελωδικοί, πιο doomy, ακόμα πιο ατμοσφαιρικοί. Ο δίσκος αυτός καθαυτός αποτελούταν από 11 τραγούδια με αρκετά πρελούδια και ιντερλούδια, τα οποία αν μη τι άλλο τονίζουν την ωριμότητα της μπάντας, καθώς και το γεγονός ότι ο δίσκος είναι κάτι σαν concept of “Dark romanticism and ancient memory”, όπως ακριβώς έλεγε στο πάνω μέρος του οπισθόφυλλου! Ποιο τραγούδι να πρωτοαναφέρεις, αφού όλα μα όλα σου καρφώνονται στο μυαλό, ιδίως με τα lead riffs του Σωτήρη, που ίσως είναι τα καλύτερα της καριέρας του. Προσωπικές αδυναμίες μου είναι τα “Burning phoenix”, “So clean so empty” και το ομώνυμο. Χωρίς να αφήνω απ’ έξω τα “Rain”, “Ice castle”, “Succubus priestess”, “The eyes of Set” και το επικό “Narcissism”… με λίγα λόγια… ΟΛΑ! Και σαν μην έφτανε αυτό, έρχεται κ η επανακυκλοφορία και έχει 3 bonus tracks. Οκ τα 2 είναι από συναυλία του 1999 στην Lille της Γαλλίας… πρόκειται για τα “Crescent moon” από το “Mystic places of dawn” και “Brotherhood of the fallen knights” από το “A fallen temple”. Το 3ο είναι το ύψιστο “Woman of the rings” από το συλλεκτικό EP «The eldest cosmonaut” (1998), ένα πραγματικά υπέροχο τραγούδι, λιγότερο ακραίο. Πάλι όμως θα διαφωνήσω, όπως είχα κάνει και στην επανακυκλοφορία “Mystic places of dawn”, για την αλλαγή του εξώφυλλου. Προτιμώ τη κλασική, που είναι επίσης δημιούργημα του Σπύρου.
Το “Έσοπτρον” είναι κατ εμέ, μαζί με το “Ophidian wheel” (άντε να έρθει και η σειρά του), η κορυφαία στιγμή της τεράστιας αυτής μπάντας. Όποιος το έχει ακούσει, ή πρόκειται να το κάνει, δεν υπάρχει περίπτωση να μη μουρμουρά τα riffs για καιρό… Eγώ το κάνω πάνω από 15 χρόνια! Άριστα!
10 / 10
Υ.Γ. Για τους παλιούς… Follow the Dreamlord!
