Οι ANCIIENTS είναι Καναδοί, αλλά στην πρώτη επαφή με τη μουσική τους θα στοιχηματίζαμε ότι πρόκειται για Georgia-νους (όχι σαν τον Κάχι, απ’ τη Georgia της Αμερικής), κι αυτό γιατί οι φωνές, οι κιθάρες αλλά και γενικότερα η αίσθηση που αφήνει η μουσική τους, μας φέρνουν στο μυαλό τόσο τους MASTODON όσο και τους BARONESS, χωρίς ωστόσο να υπάρχει και η (καλώς εννοούμενη) «χιπστεριά» των Αμερικάνων. Άλλωστε είναι ακόμα νωρίς για τους ANCIIENTS. Ίσως στο πρώτο τους δίσκο να θέλουν να διατηρήσουν ένα πιο σοβαρό προφίλ, αποφεύγοντας να γράψουν «χιτάκια», παρόλο που η μουσική τους θα μπορούσε να μας δώσει μερικά, και επιλέγοντας πιο μακροσκελείς συνθέσεις που τους δίνουν τη δυνατότητα να χώσουν μέσα όλες τους τις ιδέες (αλλά και να μας φανερώσουν κι άλλες επιρροές τους). Με αυτή τη τακτική μπορεί να οδεύουν προς το αντι-εμπορικό, ίσως όμως οι τύποι να είναι τόσο πονηροί που σκοπεύουν να συγκινήσουν και τον πιο κλασικό μεταλλά ή οπαδό του progressive metal (κοινό που οι μπάντες απ’ την Georgia το χάνουν) που θα ψηθεί από τις φοβερές κιθάρες, τις το-πάμε-για-έπος διάρκειες και την καναδική καταγωγή. Η πορεία που θα ακολουθήσουν στους επόμενους δίσκους τους θα μας δείξει το τι πραγματικά γουστάρουν να παίζουν, πάντως στο ντεμπούτο τους θαρρώ πως φρόντισαν να υπάρχει κάτι για το καθένα.
Τα τραγούδια του “Heart of Oak” έχουν, ως επί το πλείστον, σωστή ατμόσφαιρα, ομαλή ροή, πολύ δουλεμένες κιθάρες και είναι φουλ στις διφωνίες (και ενίοτε τριφωνίες) αλά MASTODON, με τη φωνή του Κenneth Paul Cook να φέρνει σε αυτή του Brent Ηinds στα καλά του, χωρίς νιαουρίσματα. Το εναρκτήριο “Raise the sun” θα ξεχωρίσει απ’ το πρώτο άκουσμα, ενώ στη πορεία αρχίζουν και μεγαλώνουν μέσα σου μικρά έπη όπως το “Giants” ή το, ίσως πιο αντιπροσωπευτικό του δίσκου, “Falling in line” το οποίο ξεκινώντας με μια γνώριμη ακουστική heavy metal εισαγωγή, που θα θυμίσει από RUSH μέχρι Randy Rhoads (όπως και το μικρό instrumental “One foot in the light”), εξελίσσεται σε κάτι που μοιάζει με λιγότερο ατμοσφαιρικούς-πιο desert–oροκάδες OPETH, προ-Heritage εποχής, με τον Kenneth εδώ να αλλάζει τη φωνή του θυμίζοντας John Baizley αρχικά και Grutle Kjellson (ENSLAVED) όταν αγριεύουν τα πράγματα. Στο κλείσιμο του δίσκου με το ταξιδιάρικο instrumental, “For Lisa” θα συνειδητοποιήσουμε ότι οι ANCIIENTS δε τσιγκουνεύτηκαν, φορτώνοντας τo ντεμπούτο τους με 60 λεπτά μουσικής.
Θεωρώ ότι ο δίσκος έχει στιγμές που μπορούν να ενθουσιάσουν από τον φίλο του σκανδιναβικού progressive–death, μέχρι τον τυπικό MASTODON οπαδό αλλά και τον κλασικομεταλά που γουστάρει να χωθεί σε πιο μοντέρνα ακούσματα αλλά κομπλεξάρεται να ακούσει MASTODON λόγω πολλών χρωματιστών tattoos, μουσιών και ριγέ μπλουζακίων. Όπως και να ‘χει, πιστεύω πως οι συμπαθέστατοι dudes από το Vancouver θα τα καταφέρουν και θα καταξιωθούν, συνεχίζοντας δυναμικά, εξελίσσοντας τον ήχο τους, ίσως την επόμενη φορά με πιο στοχευμένες συνθέσεις και χωρίς την ανάγκη να αποδείξουν τους εαυτούς τους, που λογικά θα πρέπει να έχει καλυφθεί μετά από τέτοιο δίσκο. Το σίγουρο είναι ότι ύστερα απ’ αυτό το ξεκίνημα θα υπάρξει κόσμος που θα τους παρακολουθεί στο μέλλον ελπίζοντας σε συγκλονιστική συνέχεια.
8 / 10
Κωνσταντίνος Οικονομάκος
