Οι MAEL MORDHA είναι μία πολύ ιδιαίτερη μπάντα. Από τη μία ο συνδυασμός του doom metal με την Ιρλανδική μουσική (το Gaelic doom metal όπως το λένε/λέμε), από την άλλη η ιδιαίτερη και καθηλωτική φωνή του Roibeard O Bogail και ο τρόπος που τη χρησιμοποιεί τραγουδώντας σε στυλ Seas-nos (πολύπλοκος τρόπος τραγουδιού στην Ιρλανδική γλώσσα, που κανονικά είναι σόλο και με στολισμένες μελωδικές γραμμές), βάλτε και τους στίχους με ιστορικό υπόβαθρο, όλα αυτά δημιουργούν μία ξεχωριστή μουσικότητα και ατμόσφαιρα, που το πιο κοντινό συγκρότημα (όχι όμως ίδιο) είναι οι PRIMORDIAL, με τους οποίους άλλωστε είχαν κυκλοφορήσει και ένα split το 2005, ενώ και μέλη των MAEL MORDHA παίζουν πολλές φορές και σαν session στις περιοδείες τους.
Η τέταρτη δουλειά της μπάντας, “Damned when dead”, έρχεται 3 χρόνια μετά το “Manannan” και απλά συνεχίζει στα κορυφαία επίπεδα που τους ξέρουμε.
Στιχουργικά αυτή τη φορά ασχολούνται με το αποτέλεσμα της παπικής βούλας του Laudabiliter, η οποία εκδόθηκε το 1155 από τον Πάπα Adrian τον 4ο, ο οποίος ήταν ο μοναδικός Άγγλος Πάπας της Χριστιανοσύνης. Αποτέλεσμά της ήταν η χορήγηση της Ιρλανδίας στους Άγγλους, με την πρόθεση να αναμορφώσει τους Ιρλανδούς πολέμαρχους και να υποδουλώσει την Ιρλανδία, το οποίο οδήγησε σε μάχες, πολιορκίες, προδοσίες και φυσικά το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων.
Η εισαγωγή του δίσκου με το BATHORY-ικό “Laudabiliter” και τους πρώτους στίχους να είναι «Κύριε ελέησον» και «Χριστέ ελέησον» σε βάζει εύκολα στο κλίμα. Ο δίσκος είναι γεμάτος συναισθήματα. Οργή, θλίψη, απόγνωση, πόνος αλλά και αποφασιστικότητα και περηφάνια για τον τόπο και τον λαό τους. Είναι επίσης γεμάτος μελωδίες, ηχοτοπία, αλλά και «εκρήξεις» (“Dawning of the grey” για παράδειγμα), όλα σύμφωνα με τους στίχους του εκάστοτε τραγουδιού. Έχει στιγμές που είναι απλά μαγικές (“King of the English, “Damned when dead” και “All eire will quake”), αλλά έχει και 1-2 ψιλοαδιάφορες και πολύ αδύναμες συγκριτικά με τα υπόλοιπα κομμάτια. Είναι δίσκος καθηλωτικός. Από αυτούς που βάζεις και παίζουν και χάνεσαι στην ατμόσφαιρά τους. Είναι δίσκος που αν έλειπαν αυτές οι 1-2 στιγμές και κάποια κομμάτια ήταν λίγο μικρότερα σε διάρκεια θα χαρακτηριζόταν αριστουργηματικός για το είδος του.
Οι MAEL MORDHA με το “Damned when dead” συνεχίζουν να προσφέρουν δουλειές που η ποιότητα είναι σταθερά σε πολύ υψηλά επίπεδα. Αξίζει να χαθείτε στον κόσμο του, και ακόμα περισσότερο έχοντας και τους στίχους-μάθημα ιστορίας σαν συνοδεία.
8.5/10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
Υ.Γ. Το εξαιρετικό εξώφυλλο είναι δουλειά του Vasileious Zicos και δείχνει το Manannan να διαλύει την ταφόπλακα του Diarmuid και να τον ανακηρύσσει “σάπιο στη ζωή και καταραμένο στο θάνατο” (“Putrid when living, damned when dead”). Όλο αυτό από το παραδοσιακό Ιρλανδικό κείμενο “Annals of the four masters”.
