Στην Αμερική κρατάνε με μαθηματική ακρίβεια την ατζέντα της θεματολογίας των πολεμικών ταινιών. Περίπου μια δεκαετία από κάθε μεγάλο “απελευθερωτικό” πόλεμο βγαίνουν οι αγνές πατριωτικές πολεμικές ταινίες που εξυψώνουν το ήθος και την αρετή των πολεμιστών, για να έρθουν μια δεκαετία αργότερα οι σκληρές αντιπολεμικές ταινίες, που αποτυπώνουν την τραγικότητα, την ματαιότητα και την ανηθικότητα του πολέμου. Σε κάθε περίπτωση το target group αυτών των εντελώς διαφορετικών ειδών, συγκλίνουν εν πολλοίς για τον απλούστατο ρόλο ότι πέρα από όλα τα παρακλάδια που μπορεί να κουβαλάνε, αποτελούν κατά κύριο λόγο ταινίες δράσης όπου η αδρεναλίνη και οι ψυχολογικές κορυφώσεις βρίσκονται συνεχώς στο προσκήνιο.
Το “Lone Survivor” (“Ο Μόνος Επιζών”), βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία την οποία αφηγείται ο μοναδικός επιζών από μια “χειρουργική” στρατιωτική επιχείρηση σε ένα χωριό του Αφγανιστάν όπου κρύβεται ένας αρχηγός των Ταλιμπάν. Πρόκειται για τέσσερις στρατιώτες οι οποίοι αποτελούν την μία από τις πολλές δυνάμεις πυρός της επιχείρησης και στόχο έχουν την κάλυψη των κύριας ομάδας κρούσης. Τον πρωταγωνιστή Marcus Luttrell, υποδύεται o δάσκαλος του είδους Mark Wahlberg, ενώ το υπόλοιπο κουαρτέτο συμπληρώνουν οι Taylor Kitsch (γνωστός από το πολυσυζητημένο John Carter) στον ρόλο του Michael Murphy, ο Emile Hirsch (τον απολαύσαμε στο Milk) και ο βετεράνος Ben Foster.Στο cast αξίζει να αναφέρουμε πως συμμετέχει με έναν περιφερειακό ρόλο ο Eric Bana. Ο θεματικός προσανατολισμός της ταινίας κατατάσσεται δυστυχώς στην πρώτη κατηγορία που αναφέραμε πιο πάνω, χωρίς όμως αυτό να δυσαρεστεί τους θεατές που γνωρίζουν δυο πράγματα παραπάνω για το πώς, πότε και γιατί έγινε ο πόλεμος στο Αφγανιστάν. Το “Lone Survivor” επικεντρώνεται στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, που χτίζονται κάτω από ακραίες και δύσκολες καταστάσεις. Έχοντας λοιπόν σαν βασικά εφόδια έννοιες όπως αυτοθυσία, αντοχή, επιμονή, κουράγιο καθώς ακόμα και πιο τεχνικά στοιχεία, όπως την ρεαλιστικότητα στις μάχες με εκπληκτικά close ups αλλά και την συνοδεία ενός “ονειρικού” soundtrack, το φιλμ καταφέρνει τελικά να σε καθηλώσει στο μεγαλύτερο μέρος του. Τα “υποσυνείδητα” μηνύματα απουσιάζουν στο κύριο μέρος της ταινίας αφού η συνεχής δράση βρίσκεται σε πρώτο πλάνο και μόνο κατά το τέλος της καλείται ο θεατής να ασκήσει κριτική για το συνολικό περιεχόμενό της.
Το “Lone Survivor” από τα πρώτα κιόλας λεπτά, κάνει γνωστό ότι πρόκειται για μια ταινία που αποτίνει φόρο τιμής στην μνήμη των νεκρών στρατιωτών αυτής της αποστολής, σκιαγραφώντας κατά κάποιο τρόπο τα αρνητικά και τα θετικά στοιχεία του χαρακτήρα τους. Όταν οι ιαχές της μάχης δεν βρίσκονται σε πρώτο πλάνο, παρατηρούμε τις συγκρούσεις μεταξύ των πρωταγωνιστών που καταλαγιάζουν είτε όταν αναλαμβάνει ο επαγγελματισμός του στρατιώτη, είτε όταν οι κάνες των όπλων ζεσταίνονται και πάλι. Όσοι έχετε δει την ταινία “Black Hawk Down” (2001)και σας άρεσε, τότε δε θα έχετε κανένα ενδοιασμό στο να δείτε και το “Lone Survivor”.
Νίκος Ζέρης
