Για την Αυστραλία τα έχουμε ξαναπεί, οπότε δε χρειάζονται συστάσεις. Όμως τα έχουμε ξαναπεί και για τους TERAMAZE, πέρυσι μάλιστα, όταν κυκλοφορούσαν το εξαιρετικό “Esoretic symbolism”, ένα δίσκο που μου έκανε τέτοια εντύπωση, που κατέληξε και στην 20άδα της χρονιάς, στη θέση Νο. 15.
Ένα χρόνο μόλις μετά, η μπάντα επιστρέφει, με το νέο και πέμπτο συνολικά άλμπουμ της, έχοντας αρκετές και σημαντικές διαφοροποιήσεις.
Αρχικά στο lineup. Εκεί θα βρούμε ένα νέο τραγουδιστή, τον Nathan Peachey, να παίρνει τη θέση του επί 21 χρόνια τραγουδιστή της μπάντας, Brett Rerekura. Νέος μπασίστας επίσης, ο Luis Enrique Eguren, αλλά και νέος πληκτράς, ο Dave Holley. Αρκετές και σημαντικές αλλαγές για τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Έτσι, η πεντάδα των TERAMAZE έγινε πλέον εφτάδα. Αλλάζοντας παράλληλα και τον ήχο τους, κάτι όμως που δε θα έπρεπε να προξενεί και ιδιαίτερη εντύπωση.
Συνεχίζοντας από εκεί που έμειναν στο “Esoteric symbolism”, οι Αυστραλοί πηγαίνουν ακόμα πιο κοντά στο neo-prog/post ήχο, με τα πιο καθαρά progressive metalς τοιχεία να υποχωρούν, χωρίς όμως να εξαφανίζονται. Οι επιρροές από DREAM THEATER είναι ακόμα εκεί, πιο πίσω όμως συγκριτικά με εκείνες από TESSERACT, αλλά και PROTEST THE HERO των πιο mid tempo σημείων όμως και των λιγότερο «χαοτικών». Το καλό με τους TERAMAZE είναι ότι παρόλο που κάποιες επιρροές τους είναι εμφανέστατες, καταφέρνουν και τις συνδυάζουν δημιουργώντας ένα αρκετά δικό τους υβρίδιο. Και αυτό, όταν συνυπολογίζεις και τους συνεχείς πειραματισμούς του σχήματος, δεν το λες και λίγο. Μεγάλο ρόλο στην ηχητική αλλαγή, παίζει και η φωνή του Peachey, που μπορεί να μην είναι στα επίπεδα εκείνης του Rerekura, όμως είναι πολύ καλή και φαντάζει πιο ταιριαστή στον ήχο της μπάντας σε αυτό το άλμπουμ, από ότι θα ήταν εκείνη του προκατόχου του. Για ακόμη μία φορά, τα κομμάτια τους έχουν απ’ όλα. Με μεγάλη ευελιξία μεταξύ ειδών και ήχων, με τις ωραίες μελωδίες να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής τους, όπως και τα πολύ καλά παιξίματα. Ο δίσκος μπορεί είναι πιο ατμοσφαιρικός από τον προκάτοχό του, λιγότερο heavy, χωρίς να λείπουν βέβαια οι heavy στιγμές, όμως σε κρατάει και πάλι. Η παραγωγή του Jacob Hansen (AMARANTHE, ANUBIS GATE, EPICA, EVERGREY, KAMELOT,PRIMAL FEAR, PYRAMAZE κ.α.) βοηθάει επίσης, καθώς ο σπουδαίος αυτός παραγωγός έχει κάνει και πάλι μία εξαιρετική δουλειά.
Με κορυφαίες στιγμές το εναρκτήριο, πολυδιάστατο και διάρκειας 13 λεπτών “An ordinary dream”, το ζωντανό και με το πολύ ωραίο ρεφραίν “Out of subconscious”, το “For the innocent” με την περισσότερο post αισθητική του και το επίσης πολύ καλό ρεφραίν του, το mid tempo “Her halo” με την πολύ ωραία ατμόσφαιρα και το εξίσου ωραίο ρεφραίν του, αλλά και το δεκάλεπτο “Delusions of grandeur” που κλείνει το δίσκο, το “Her halo” είναι ένα ακόμη πολύ καλό άλμπουμ από τους Αυστραλούς TERAMAZE. Ένα κλικ κάτω από το “Esoteric symbolism”, όμως και πάλι πειραματικός με επιτυχία. Μπάντα που αξίζει να τσεκάρετε όσοι είστε στο γενικότερο neo-prog χώρο.
7,5 / 10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
