“Emperors of Loneliness”
Μία από τις μουσικές «προκλήσεις» του 2015 ήταν η κυκλοφορία ενός τριπλού άλμπουμ, από τους Φιλανδούς doom/deathsters SWALLOW THE SUN. O τίτλος αυτού “The sun songs from the North I II & III”. Μία κίνηση που είχε ρίσκο, αλλά η μπάντα δικαιώθηκε, γράφοντας ένα αντάξιο δίσκο με τον εκπληκτικό προκάτοχο του “Emerald forest and the blackbird”. Τρία άλμπουμ, τρία διαφορετικά είδη με κοινή συνισταμένη τον πεσιμισμό και τη θλίψη. Δράξαμε λοιπόν την ευκαιρία και ήρθαμε σε επικοινωνία με τον επί 15 συναπτά έτη πληκτρά των Φιλανδών, Aleksi Munter, ο οποίος μας μίλησε για την επίπονη διαδικασία δημιουργίας ενός τριπλού άλμπουμ, αλλά και τα σημεία των καιρών που αφορούν τη μουσική βιομηχανία.
Πόσο δύσκολο και χρονοβόρο είναι ένα τριπλό άλμπουμ;
Πολύ θα έλεγα, αλλά ίσως θα μπορούσαμε να το τελειώσουμε γρηγορότερα. Οι περισσότερες συνθέσεις ήταν ήδη έτοιμες εδώ και δυο χρόνια, αλλά δεν ασχοληθήκαμε με τις λεπτομέρειες, μέχρι να λύσουμε κάποια προβλήματα με την δισκογραφική μας εταιρία. Μετέπειτα αρχίσαμε πραγματικά να ασχολούμαστε με τον δίσκο. Ήταν περίπου 6-7 μήνες σκληρής δουλειάς, κάτι που συνεχίζεται ακόμα και σήμερα σε άλλα πράγματα γύρω από αυτόν. Ήταν τρελή περίοδος!
Ποιες ήταν οι επιρροές στιχουργικά σε αυτό το δίσκο;
Είναι ολοφάνερο ότι πάντα είχαμε μια κατά κάποιο τρόπο Βικτωριανή ιδέα ιστοριών τρόμου στη μουσική μας, κάτι το οποίο υπάρχει ακόμα, αλλά αυτή τη φορά υπάρχουν πολύ πιο προσωπικά πράγματα μέσα, αφού ο Juha περνά μια πολύ δύσκολη περίοδο. Από την άλλη δίνουμε μια έμφαση στη φύση, ιδιαίτερα στο δεύτερο μέρος της τριλογίας, κάτι που είναι πρωτόγνωρο για μας.
Κατά τη γνώμη σου, το κάθε άλμπουμ της τριλογίας, μπορεί να ακουστεί ξεχωριστά ή θα «χαλάσει» η ιστορία;
Νομίζω ότι μπορούν να ακουστούν και ξεχωριστά. Είναι χωρισμένα αλλά είναι ένα. Λένε μια ιστορία, αλλά λένε και τρεις. Προσωπικά προτιμώ να τα ακούω όλα μαζί, αλλά αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό.
Το τρίτο μέρος της τριλογίας είναι ίσως ότι πιο βαρύ έχουν γράψει ποτέ οι SWALLOW THE SUN.
Συζητούσαμε να κάνουμε ένα άλμπουμ επηρεασμένο από funeral doom για πολύ καιρό και δεν καταλάβαμε όλοι πως είμαστε πολύ καλοί σε αυτό, συμπεριλαμβανομένου εμού του ιδίου. Χαίρομαι που ήμουν λάθος σε αυτό, γιατί πλέον είναι το αγαπημένο μου από τα τρία. Γράψαμε κάποια αργά και καταθλιπτικά τραγούδια πριν, αλλά αυτό δεν έχει περιορισμούς. Ήταν επιβραβευτικό να δουλέψεις πάνω του.
Πρώτα γράψατε τους στίχους ή τη μουσική;
Ο Juha γράφει τη μουσική κατά το πλείστον, δεν είμαι πολύ σίγουρος γι’ αυτό, αλλά σύμφωνα με τον τρόπο που γράφτηκε, μάλλον η μουσική ήρθε πρώτα. Αν και κάποιες φορές, έχει τουλάχιστον μία θεματολογία στο μυαλό του πριν συνθέσει, αλλά ίσως να κάνω και λάθος.
Πόσο καιρό ήσασταν στο studio;
Πήρε πολύ καιρό για τις κιθάρες και τα φωνητικά, περίπου 2-3 μήνες. Το μπάσο και τα drums πήραν τρεις μέρες περίπου, αλλά αυτοί οι δύο είναι επαγγελματίες. Τα πλήκτρα μου πήραν έξι μέρες σε «στουντιακό» χρόνο, αλλά είχα δουλέψει πάνω τους γύρω στους τρεις μήνες πριν μπω στούντιο. Πήρε πολύ χρόνο.
Αν μπορούσες να ξεχωρίσεις 2-3 τραγούδια, ποια θα ήταν αυτά;
Από το πρώτο άλμπουμ μάλλον το “Memory of light”, γιατί έχει ένα συναίσθημα που ποτέ δεν είχαμε στα τραγούδια μας κατά τη γνώμη μου. Είναι ένα εξαιρετικό τραγούδι. Από το δεύτερο μέρος είναι είτε το “The heart of a cold white land”, είτε το “Before the summer dies”. Ιδίως το πρώτο συγκεντρώνει για μένα την ολότητα του άλμπουμ. Από το τρίτο, είναι σίγουρα το “Empires of loneliness”. Είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια της μπάντας μας. Έχει μια ωραία μίξη θλίψης και επικότητας και ο Nathan των DAYLIGHT DIES, έκανε εκπληκτική δουλειά με την απαγγελία του.
Θα μπορούσατε άνετα να κρατήσετε αυτές τις ιδέες και να κυκλοφορήσετε άλλα δύο άλμπουμ μέχρι το 2020, χωρίς να «ιδρώσετε».
Είπαμε ποτέ ότι είμαστε έξυπνοι; Μάλλον όχι. Συζητήσαμε τη πιθανότητα να τα κυκλοφορήσουμε ξεχωριστά, για 10 λεπτά! Και μετά όλοι συμφωνήσαμε ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Αυτά προορίζονταν να είναι μαζί.
Τα καθαρά φωνητικά του Mikko, γίνονται ολοένα και καλύτερα. Στο δεύτερο μέρος της τριλογίας, κάποιες στιγμές μου θυμίζει το στυλ του Jonas Renkse των KATATONIA. Γενικά, έχετε πολλές επιρροές από αυτούς.
Το ξέρω, έχει βελτιωθεί πάρα πολύ και γι’ αυτό χρωστάμε ένα ευχαριστώ στον Jaani Peuhu, ο οποίος ηχογράφησε και έκανε τη παραγωγή στα φωνητικά του δίσκου. Πραγματικά, ώθησε τον Mikko να αποδώσει πολύ καλά. Πάντοτε ήμασταν οπαδοί των KATATONIA, γι’ αυτό είναι εύλογο να είμαστε επηρεασμένοι από αυτούς.
Οι SWALLOW THE SUN έχουν πάρει πολλά ρίσκα στη καριέρα τους. Ένα από αυτά ήταν αυτή η τριλογία; Άξιζε τελικά;
Φυσικά είναι ένα ρίσκο, σε μια εποχή που η «ετοιματζίδικη» μουσική βιομηχανία, όπου οι άνθρωποι και τα ΜΜΕ έχουν τη μνήμη ενός χρυσόψαρου σε στεροειδή. Φαίνεται όμως πως οι οπαδοί μας, παλιοί και νέοι, αγκάλισαν αυτό το concept στην ολότητα του, κάτι το οποίο εισπράττουμε όπου πάμε. Το εκτιμάμε πάρα πολύ αυτό. Είναι υπέροχο. Αυτός είναι λοιπόν ο λόγος που άξιζε.
Όσο αφορά τις περιοδείες, σχεδιάζετε να παίξετε και τα τρία μέρη της τριλογίας ή θα είναι best of επιλογές; Γιατί δυόμιση ώρες setlist δεν είναι και ότι εύκολο.
Θα είναι μία μίξη από τα τρία μέρη, μαζί με κάποια παλιά κομμάτια. Κάναμε ήδη κάποια live που διήρκησαν πάνω από δύο ώρες, για τη δεκαετή επέτειο του “The morning never came” και όντως ήταν πολύ δύσκολα. Όπως και να ‘χει, θα δούμε ποια τραγούδια ταιριάζουν για live όταν αρχίσουμε τη περιοδεία, αν και νομίζω όλα κάνουν.
Το “Emerald forest & the blackbird” και η επιτυχία του, είναι δύσκολο να επαναληφθεί. Η δημιουργία του νέου δίσκου ήταν μια πρόκληση ίδιου επιπέδου; Υπήρχε πίεση;
Δε νομίζω ότι σκεφτόμαστε το παρελθόν όταν γράφουμε νέα μουσική, γι’ αυτό δε θα έλεγα ότι το βλέπαμε σαν πρόκληση, τουλάχιστον όχι με τη λογική ότι θα ανησυχούσαμε. Πάντα πρέπει να δίνεις το καλύτερο σου εαυτό, με ότι και αν ασχολείσαι ανά περίοδο και δεν υπάρχει λόγος να συγκρίνεις παρόν με παρελθόν. Προσωπικά νομίζω σε αυτό το δίσκο κάναμε τη καλύτερη δουλειά.
Αν εξαιρέσουμε τη θέση του ντράμερ, οι SWALLOW THE SUN είναι μαζί, χωρίς αλλαγές στο ρόστερ από το 2000 που δημιουργήθηκε η μπάντα, κάτι το οποίο τη σημερινή εποχή είναι σπάνιο.
Το ξέρω! Είναι υπέροχο όμως. Ξέρουμε ο ένας τον άλλο τόσο καλά, που δουλεύοντας σαν μπάντα είναι πολύ εύκολο πλέον. Είναι σαν να ξέρεις ήδη τι θα κάνουν οι υπόλοιποι στο τομέα τους, ώστε κάνεις το δικό σου σύμφωνα με αυτούς. Πάντα τα πηγαίνουμε πολύ καλά μεταξύ μας και είμαστε σαν οικογένεια. Μία περίεργη, διπολική και δυσλειτουργική οικογένεια, αλλά πάντα οικογένεια!
Ο Σκανδιναβικός καιρός είναι μια πολύ καλή επιρροή για το είδος της μουσικής σας. Πιστεύεις πως αν ζούσατε στην Ελλάδα με τη μόνιμη ηλιοφάνεια, θα είχατε την ίδια ικανότητα να δημιουργείτε τόσο καταθλιπτική μουσική;
Δεν ξέρω. Η οικονομία σας δεν είναι κάπως καταθλιπτική; Αστειεύομαι φυσικά. Ειλικρινά πιστεύω, ο Φιλανδικός καιρός παίζει τεράστιο ρόλο στη μουσική μας, αρχίζοντας από το ίδιο το όνομα της μπάντας. Είναι σκοτεινά το περισσότερο χρόνο, αλλά όταν έχει ήλιο, είναι πολύ φωτεινά. Πολλές αντιθέσεις σε όλα.
Ο Juha κάποτε είπε πως μερικές μπάντες δεν σέβονται τους οπαδούς τους ή είναι τεμπέληδες, γιατί θέλουν απλά να κυκλοφορήσουν 2-3 τραγούδια, αφού οι οπαδοί δεν ακούν στη πραγματικότητα παραπάνω κομμάτια. Δεν νομίζεις ότι η πραγματικότητα όμως είναι κάπως έτσι; Ότι οι οπαδοί αρέσκονται κυρίως στα χιτάκια;
Η σχέση των ανθρώπων με τη μουσική έχει σίγουρα αλλάξει, αφού είναι εύκολα διαθέσιμη παντού, σαν να ανοίγεις τη βρύση και αντί για νερό να τρέχει μουσική, οπότε καταλαβαίνω γιατί και οι καταναλωτές και οι παραγωγοί άλλαξαν τους τρόπους που ακούμε και γράφουμε μουσική. Εμείς απλά πιστεύουμε πως αυτό το άλμπουμ ένα πολύπλευρο περιεχόμενο, φυσικό και οπτικό, κάτι το οποίο ανεβάζει σε ένα νέο επίπεδο κάποια κομμάτια. Ακόμα και αν αυτές τις μέρες, οι δίσκοι έχουν χάσει τη σημασία τους στο μυαλό πολλών ανθρώπων, είναι ακόμα ένα είδος τέχνης που αξίζει να διατηρηθεί και πιστεύω πως πολλοί άνθρωποι νοιώθουν το ίδιο.
Τι σου αρέσει να ακούς αυτή την εποχή;
Πολλά και διαφορετικά πράγματα, αν και δεν άκουσα σχεδόν τίποτα για τρεις μήνες αφότου τελειώσαμε το άλμπουμ. Αλλά πάντα είχαμε ποικιλία στο τι ακούμε. Όχι μόνο metal, αλλά και indie, pop και electronic βλακείες.
Γνωρίζεις καθόλου την Ελληνική metal σκηνή;
Ξέρουμε μερικές μπάντες, έχουμε περιοδεύσει με τους SCAR OF THE SUN για παράδειγμα, αλλά δε μπορώ να πω ότι είμαστε και μυημένοι. Δεν έχουμε παίξει στην Ελλάδα κιόλας μέχρι τώρα και ανυπομονούμε να τα πούμε από κοντά!
Γιώργος Δρογγίτης
www.swallowthesun.net
Line up:
Juha Raivio – Κιθάρες
Matti Honkonen – Μπάσο
Markus Jämsen – Κιθάρες
Aleksi Munter – Πλήκτρα
Mikko Kotamäki – Φωνητικά
Juuso Raatikainen – Τύμπανα
Δισκογραφία:
The Morning Never Came (2003)
Ghosts of Loss (2005)
Hope (2007)
New Moon (2009)
Emerald Forest and the Blackbird (2012)
Songs from the North I, II & III (2015)
