Δεν ξέρω πώς να περιορίσω την έκταση αυτή της παρουσίασης. Ο ίδιος ο Tobias Sammet σε κάθε κυκλοφορία του, σίγουρα δεν προτιμά να περιορίσει την έκταση της μουσικής του, είτε πρόκειται για τους EDGUY, είτε για τους AVANTASIA. Το νέο του έπος, ξεπερνά τα 70 λεπτά και αν έπρεπε να το χαρακτηρίσω σε λίγες λέξεις (πράγμα αδύνατο για μένα), θα έλεγα πως πρόκειται για την πιο ποικίλη, πολυ-επίπεδη και μελωδική κυκλοφορία του. Παράλληλα είναι άλλη μια απόδειξη του ότι η μουσική του και συνθετική του ωριμότητα, τον απομακρύνει από τις ρίζες του. Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά το “Ghostlights”.
H ιστορία, με αφήνει στιχουργικά λίγο αδιάφορο, αφού από την μια συνεχίζει στα μονοπάτια του προηγούμενου, ενώ από την άλλη ανήκει τόσο σε ένα φανταστικό κόσμο, με τον οποίο δύσκολα ταυτίζεσαι. Ο ήρωας μας είναι ένας επιστήμονας που έρχεται σε αντιπαράθεση ανάμεσα στις επιστημονικές του γνώσεις και την ηθική, ενώ αντιστέκεται σε έναν αποκρυφιστή που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την χρήση του χρόνου (ναι…) για να αποκτήσει πλήρη έλεγχο και δύναμη. Δηλαδή; Μπέρδεμα και… με λίγα λόγια δευτερεύουσας σημασίας.
Συνθετικά ο Sammet, εξακολουθεί να προκαλεί τον συνθετικό του εαυτό, ώστε να πατάει στις power metal αρχές του και παράλληλα να γράφει με νέος ύφος. Στις καινοτομίες ανήκει και το εναρκτήριο “Mystery of a blood red rose”, το οποίο ήταν και το πρώτο δείγμα που ακούσαμε, και που ακόμα κι ο Jim Steinman θα ζήλευε. Δηλαδή ένα τραγούδι που θα ταίριαζε στους MEAT LOAF με έντονη χρήση πιάνου και μια pop αισθητική που σίγουρα έχει την θεατρικότητα που χαρακτηρίζει και τους AVANTASIA. Ακόμα και το στυλ του Γερμανού στα φωνητικά, δανείζεται από τον Αμερικάνο εύσωμο performer. Αφού εξ αρχής οι AVANTASIA χαρακτηρίστηκαν ως metal opera, σίγουρα έχουν την ευχέρεια να τους ταιριάζουν τέτοιες συνθέσεις. Ένα τραγούδι που όσο το ακούς τόσο το ανακαλύπτεις περισσότερο.
Εν μέρη αυτό συμβαίνει και με τα περισσότερα από τα 12 άσματα του “Ghostlights”. Έχοντας δώσει έμφαση στην παραγωγή και τα πολλά επίπεδα του δίσκου, θα σας πρότεινα να το ακούσετε με ακουστικά, ώστε να σας αποκαλυφθεί πλήρως. Για παράδειγμα, η χρήση της χορωδίας είναι ά-ρ-ι-σ-τ-η. Δίχως να είναι υπερβολική, δίνει όγκο όπου χρειάζεται , αλλά και χρώμα, όπως στο σκοτεινό “The haunting” όπου ακούμε και παιδικές χροιές. Με την συμμετοχή του Dee Snider (TWISTED SISTER) αυτό είναι και από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις του άλμπουμ. Μεθυστικό ρεφραίν, σκοτεινή ατμόσφαιρα, mid tempo ρυθμός και μια συνθετική πνοή που παραπέμπει στο “Death is just a feeling” με τον Jon Oliva. Από τις εκπλήξεις είναι και η συμμετοχή του Marco Hietala σε ένα power metal ντουέτο με τον Tobias στο “Master of the pendulum” που δεν θυμίζει σε τίποτα κάτι από τις δικές του μπάντες, ενώ έχει κι ένα παρανοϊκό σόλο.
O Tobias, προσπαθεί να μετουσιώσει όλα του τα μουσικά όνειρα, γιατί πρωτίστως παραμένει μουσικόφιλος και μπολιάζει το συνθετικό του ρεπερτόριο με την δίψα του οπαδού, κάτι που δεν προσπαθεί να κρύψει στα τραγούδια του. Εκτός από το “Mystery of a blood red rose”, αυτό φαίνεται έντονα και στο “Draconian love” με τις πιο goth-pop επιρροές (που δεν ξέρω αν προέρχονται από τους HIM, ή τους NORTHERN KINGS) ή στο πιο παγωμένα αισθησιακό “Isle of evermore” με την Sharon Den Adel, που κάπως παραπέμπει στο “Sleepwalking” αλλά σίγουρα και στους WITHIN TEMPTATION. Οι ενστάσεις μου περιορίζονται στα τραγούδια που νομίζω πως ο Tobias γράφει ώστε να ταιριάξουν στο ύφος των τραγουδιστών που τον πλαισιώνουν, αλλά συνολικά δεν ρίχνουν το επίπεδο του δίσκου.
Κι αν αυτά για μένα είναι οι πιο αδιάφορες στιγμές του άλμπουμ, εκεί που ο Γερμανός συνομήλικός μου πραγματικά ξεδιπλώνει το ταλέντο του είναι στα πιο δαιδαλώδη τραγούδια. Το 12-άλεπτο, απίστευτο “Let the storm descend upon you” είναι ήδη κλασικό για τους απανταχού φίλους της μπάντας, με τις εναλλαγές των φωνητικών του ίδιου, του πάντα παρόντα Jorn Lande, του επίσης πιστού Ronnie Atkins και της νέας μεταγραφής του Robert Mason (WARRANT).
Δεν θα μπορούσαμε δίχως τραγούδια όπως το “Ghostlights” και το “Babylon Vampyres” με τις ανεβασμένες ταχύτητες, τις κιθάρες που ακροβατούν ανάμεσα στους HELLOWEEN, HEAVEN’S GATE και EDGUY και τον power metal ήχο της Γερμανικής σχολής που τόσο μας έχει λείψει. Είναι αυτές οι εξάρσεις που με κάνουν να φωνάζω στον Sascha Paeth ότι πρέπει να ξαναγράψει για τους HEAVEN’S GATE. Ακόμα και η παραγωγή, τα κοφτά ριφ και τα “ανεβάσματα” ανάμεσα στις στροφές είναι από τα σήματα κατατεθέν για τους πιο μυημένους. Παράλληλα αυτά τα τραγούδια κρατούν την επαφή με την απαρχή των AVANTASIA και το παιδικό όνειρο του Tobias να έχει τον Michael Kiske να τραγουδάει στα κομμάτια του. Όσες φορές κι αν το επαναλάβει δεν με χαλάει, αφού πάντα είναι πετυχημένο, ποιοτικό και πωρωτικό! Έτσι και στο “Unchain the light” που θα αποτελεί ευκαιρία για ατελείωτο headbanging στην επερχόμενη περιοδεία.
Έχω την αίσθηση πως υπάρχει περισσότερος χώρος στο “Ghostlights” και για τις κιθάρες των Oliver Hartmann, Bruce Kulick και Sascha Paeth, (ακούστε το “Lucifer” για παράδειγμα) παρότι υπάρχουν αρκετές πιο αργές συνθέσεις. Μια από αυτές είναι το τραγούδι για το οποίο θα ειπωθούν πολλά. Ένα τραγούδι που φέρνει και μια πολλά υποσχόμενη συνεργασία που περίμενα καιρό αφού γνωρίζω την αγάπη του Tobias για την φωνή του Geoff Tate. Όσο κι αν ο Αμερικάνος δεν έχει χάσει την εκφραστικότητά του, εδώ ο Sammet του δίνει την ευκαιρία να λάμψει σε μια σύνθεση με αρκετή δόση της ψυχρής ατμόσφαιράς του “Rage for order”, αλλά με την απαραίτητη AVANTASIA χροιά και το επικό ρεφραίν. Ότι καλύτερο έχει τραγουδήσει ο Tate τα τελευταία χρόνια, αλλά από την άλλη το μόνο τραγούδι που δεν φτάνει τις προσδοκίες μου (και θα μπορούσε να αποτελέσει θέμα για debate…).
Hard rock, metal, ηλεκτρονικά στοιχεία, τραγουδιστές θρύλοι, δαιδαλώδη τραγούδια, απίστευτη παραγωγή, ταχύτητα, μελωδία, ατμόσφαιρα, γυναικεία φωνητικά, χορωδίες. Τι άλλο να ζητήσουμε; Από το γράψιμό μου θα διακρίνετε τον ενθουσιασμό μου για άλλη μια κυκλοφορία των AVANTASIA. Ναι, δεν με έχουν απογοητεύσει μετά από 7 άλμπουμ (ω, ναι 7 αισίως). Πρέπει επίσης να υπογραμμίσω την απίστευτη ηχητική ποιότητα του “Ghostlights”, που συνεχίζει την εξέλιξη της μπάντας και της μουσικής ευφυίας του Sascha Paeth. Πιο κινηματογραφικό από ποτέ, λίγο πιο πειραματικό, άκρως ποιοτικό, ευρυματικό (σε μια εποχή αντιγραφής κι αναμασίματος) και χορταστικό από ιδέες, ερμηνείες, συμμετοχές και μελωδίες.
9 / 10
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
